CHAPTER 24 | หรือ…ต้องให้ทวนความจำ
ต่อให้ณาลัลน์พยายามนึกแล้วแต่ก็นึกไม่ออก เธอเลยพยายามออกแรงผลักคนตรงหน้าเพื่อเดินหนี ทว่ากลับถูกเขารั้งแขนเธอเอาไว้แล้วดึงตัวกลับมาพร้อมกับดันร่างเล็กจนแผ่นหลังชิดติดผนังอีกครั้ง
ปึก!
ฝ่ามือหนาเข้าทาบทับผนังกำแพงทันที ส่งผลให้ร่างเล็กถูกคร่อมไปด้วยสองแขนแกร่งจนแทบจะขยับตัวไม่ได้
“…ณาลัลน์ นริสรา ภิญโญวงศ์ษา”
สิ้นประโยคที่เอ่ยชื่อเธอออกมาครบถ้วนนัยน์ตาคู่หวานของหญิงสาวถึงกับเบิกกว้างด้วยความตกใจ!
“ทะ ทำไมคุณรู้จัก เอ่อ ชื่อฉัน!”
เธอเอ่ยเสียงสั่น ก่อนจะยอมรับว่า ‘ณาลัลน์’ คือชื่อเธอเอง!
“หึ อย่ามาใสซื่อ ทำเป็นจำผมไม่ได้!” น้ำเสียงนิ่งเอ่ยกระชาก ก่อนที่มือหนาของเขาจะยกมือขึ้นมาบีบคางเธอให้เงยขึ้นอย่างแรง
“อื้อ...เจ็บปล่อยนะ” ณาลัลน์รีบยกมือขึ้นมารั้งมือแกร่งเอาไว้
คนตรงหน้านี่ต้องเป็นบ้าแน่ ๆ บอกว่าไม่รู้จักแต่ก็ยังวุ่นวายกับเธอไม่เลิก
“ก็ฉัน
