บ่วงรักพยัคฆ์ร้าย

7 เกมที่พลิกผัน

คำพูดท้าทายของพริกหวาน "ก็ตามใจนะคะ" ลอยวนอยู่ในความเงียบ มันเหมือนการโยนไม้ขีดที่คุโชนลงบนกองฟางที่แห้งผาก ฟรานเชสโกรู้สึกได้ถึงกระแสไฟฟ้าที่แล่นปราดไปทั่วร่าง เขาจ้องมองเรือนผมสีดำขลับที่ซบอยู่บนแขนของเขานิ่งงัน

เขาคือพยัคฆ์... คือนักล่าที่อดทนรอคอย แต่ตอนนี้... เหยื่อตัวน้อยกลับกำลังยั่วยวนให้เขาตบะแตกเสียเอง

เขาค่อยๆ หันหน้าเข้าหาเธอช้าๆ ใช้มือข้างที่เป็นอิสระประคองใบหน้าหวานที่ขึ้นสีระเรื่อของเธอให้เงยขึ้นมาสบตากันอีกครั้ง ดวงตาสีน้ำหมึกของเขาฉายแววลุ่มลึกจนน่ากลัว แต่ในขณะเดียวกันก็แฝงไปด้วยความปรารถนาที่ไม่ได้ปิดบังอีกต่อไป

"เธอแน่ใจนะ... ว่าพูดอะไรออกมา" เขากระซิบถามเสียงพร่า ลมหายใจอุ่นร้อนของเขาเป่ารดริมฝีปากเธอ

พริกหวานไม่ได้ตอบเป็นคำพูด แต่สายตาที่สั่นระริกแต่ไม่ยอมหลบของเธอก็คือคำตอบที่ดีที่สุดแล้ว

วินาทีต่อมา ฟรานเชสโกก็เคลื่อนใบหน้าเข้ามาประกบจูบลงบนริมฝีปากอิ่มของเธอ...

มันไม่ใช่จูบที่รุนแรงและเอาแต่ใจเหมือนครั้งแรก... แต่เป็นจูบที่เนิบนาบ ช้าๆ และเต็มไปด้วยการหยั่งเชิงและลิ้มลอง ราวกับนักชิมไวน์กำลังละเลียดชิมไวน์ชั้นเลิศที่บ่มเพาะมานานปี ริมฝีปากร้อนของเขาบดคลึงกลีบปากบางของเธออย่างแผ่วเบา สัมผัสที่นุ่มนวลและอ่อนโยนอย่างไม่น่าเชื่อนี้ทำให้พริกหวานแทบหลอมละลาย

ความวาบหวิวซาบซ่านไปทั่วทุกอณูของร่างกาย ความรู้สึกที่ไม่เคยรู้จักมาก่อนกำลังถาโถมเข้าใส่จนเธอตั้งตัวไม่ทัน เธอเผยอปากออกรับสัมผัสจากเขาโดยสัญชาตญาณ เปิดทางให้ลิ้นร้อนของเขาได้สอดแทรกเข้ามาในโพรงปากหวาน กวาดต้อนชิมความหอมหวานอย่างเชื่องช้าแต่หนักแน่น ต่างจากครั้งแรกที่เต็มไปด้วยการรุกราน ครั้งนี้มันคือการเชื้อเชิญ... การเกี่ยวกระหวัดที่ทำให้เธอเคลิบเคลิ้มจนลืมหายใจ

มือของเขาที่ประคองหน้าเธออยู่ เลื่อนลงมาไล้ที่ต้นคอระหง ก่อนจะสอดเข้าไปใต้เรือนผมของเธอ กดท้ายทอยให้จูบแนบแน่นยิ่งขึ้น ส่วนมืออีกข้างก็เลื่อนจากพนักโซฟามาโอบรอบเอวบางของเธอ ดึงรั้งร่างเธอให้เข้ามาแนบชิดจนแทบไม่มีช่องว่าง

พริกหวานหลับตาพริ้ม จิกปลายนิ้วลงบนแขนแกร่งของเขาอย่างลืมตัว สมองของเธอขาวโพลนไปหมด รับรู้ได้เพียงรสจูบที่แสนหวานและสัมผัสที่ร้อนแรงของเขาเท่านั้น...

แต่แล้ว... ในขณะที่เธอกำลังจะลอยล่องไปกับความรู้สึกนั้น เขากลับเป็นฝ่ายถอนจูบออกช้าๆ อย่างอ้อยอิ่ง

พริกหวานลืมตาขึ้นอย่างมึนงง ริมฝีปากของเธอบวมเจ่อและเป็นมันวาว ดวงตาฉ่ำปรือมองเขาอย่างตัดพ้อ... เธอรู้สึกเสียดาย... เสียดายอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน ทำไมเขาถึงหยุด?

ฟรานเชสโกมองปฏิกิริยาของเธอด้วยรอยยิ้มหยันที่มุมปาก แววตาของเขากลับมาเป็นต่ออีกครั้ง "หึ... แค่นี้ก็เคลิ้มแล้วเหรอ"

คำพูดของเขาทำให้พริกหวานหน้าแดงก่ำด้วยความอายและความขัดใจ เธอนึกโกรธตัวเองที่แสดงออกไปอย่างชัดเจน และโกรธเขาที่มาหยุดเอาดื้อๆ แบบนี้

ในเมื่อเขาเป็นคนเริ่มเกม... เธอก็จะเป็นคนเล่นต่อเอง!

พริกหวานรวบรวมความกล้าทั้งหมดที่เธอมีในชีวิต ใช้สองมือยึดไหล่กว้างของเขาไว้เป็นหลัก... แล้วเป็นฝ่ายรุกเข้าไปจูบเขาเสียเอง!

จูบของเธอในครั้งนี้ทั้งเงอะงะและไม่ประสีประสา มันคือการเลียนแบบสิ่งที่เขาเพิ่งทำกับเธอเมื่อครู่ แต่ก็เต็มไปด้วยความมุ่งมั่นและดื้อรั้นในแบบของเธอ ฟรานเชสโกชะงักไปอีกครั้งด้วยความคาดไม่ถึง แต่เพียงชั่วครู่เขาก็ตอบสนองเธออย่างร้อนแรง พลิกกลับมาเป็นฝ่ายคุมเกมอีกครั้งอย่างง่ายดาย

แต่พริกหวานยังไม่ยอมแพ้แค่นั้น...

ในขณะที่ริมฝีปากยังคงบดเบียดกันอย่างดูดดื่ม เธอก็ค่อยๆ ขยับร่างกายของตัวเอง... ปีนขึ้นไปนั่งคร่อมบนตักที่แข็งแกร่งของเขาทั้งๆ ที่ยังจูบกันอยู่!

"อืมมม..." ฟรานเชสโกครางในลำคอด้วยความพึงพอใจอย่างที่สุด การกระทำที่แสนจะท้าทายและร้อนแรงของเธอปลุกสัญชาตญาณดิบในตัวเขาให้ลุกโชนขึ้นมาอีกครั้ง

เมื่อขึ้นมานั่งบนตักเขาได้สำเร็จ พริกหวานก็ถอนจูบออก หอบหายใจอย่างหนักหน่วงไม่ต่างจากเขา เธอยังไม่กล้าสบตาเขาตรงๆ แต่กลับเลือกที่จะซบใบหน้าแดงก่ำของตัวเองลงกับแผงอกกว้างที่อบอุ่นของเขาแทน สองแขนเรียวของเธอโอบรอบลำคอแกร่ง กอดเขาไว้แน่นราวกับกลัวว่าเขาจะหายไป

ตำแหน่งท่าทางของเธอในตอนนี้ช่างล่อแหลมและอันตรายอย่างที่สุด เธอรู้สึกได้อย่างชัดเจนถึงความเปลี่ยนแปลงของร่างกายเขาที่กำลังแข็งขืนขึ้นมาดันสะโพกของเธอผ่านเนื้อผ้าบางๆ ความร้อนจากกายเขาส่งผ่านมาจนเธอรู้สึกร้อนวูบวาบไปทั้งตัว

ฟรานเชสโกยกมือขึ้นลูบไล้แผ่นหลังของเธออย่างแผ่วเบา ก่อนจะกระซิบถามข้างหูด้วยน้ำเสียงแหบพร่าที่เต็มไปด้วยไฟปรารถนา

"รู้ตัวรึเปล่า... ว่าเธอกำลังเล่นกับไฟ"

พริกหวานเงยหน้าขึ้น สบตาคมกริบคู่นั้นอย่างไม่หวั่นเกรง...

"ก็ถ้าไฟมันอุ่น... ใครจะไม่อยากเล่นล่ะคะ" เธอตอบกลับไป... ก่อนที่จะเป็นฝ่ายก้มลงไปจูบเขาอีกครั้ง เป็นการยืนยันว่าเกมนี้... เธอพร้อมที่จะเล่นกับเขาจนถึงที่สุด