หลังจากอารมณ์ที่คุกรุ่นเหมือนภูเขาไฟเริ่มสงบลง ฟรานเชสโกก็จูงมือพริกหวานมานั่งที่โซฟา เขาหายเข้าไปในครัวสักพัก ก่อนจะกลับออกมาพร้อมกับชามใบเล็กที่ใส่ก้อนน้ำแข็งและผ้าขนหนูผืนสะอาด
เขานั่งลงข้างๆ เธอ บรรจงห่อน้ำแข็งด้วยผ้าอย่างคล่องแคล่ว แล้วค่อยๆ ประคบลงบนรอยแดงที่แก้มของเธออย่างแผ่วเบาที่สุด ไอเย็นจากผ้าช่วยบรรเทาความปวดแสบปวดร้อนได้เป็นอย่างดี
พริกหวานมองการกระทำของเขาด้วยความแปลกใจ... ผู้ชายที่ดูน่าเกรงขามและดิบเถื่อนราวกับราชสีห์... ผู้ชายที่เพิ่งสั่งการให้คนไปถล่มบ้านคู่อริเมื่อครู่... กำลังนั่งประคบเย็นให้เธอด้วยท่าทีที่อ่อนโยนและทะนุถนอมอย่างที่สุด ภาพตรงหน้ามันช่างขัดแย้งแต่ก็น่ามองอย่างน่าประหลาด
"ทำแบบนี้... เป็นด้วยเหรอคะ" เธอเอ่ยถามขึ้นมาเบาๆ ทำลายความเงียบ
ฟรานเชสโกเหลือบตามองเธอเล็กน้อย ก่อนจะกลับไปสนใจรอยแผลที่แก้มต่อ "ตอนเด็กๆ ฉันชกต่อยกับคนอื่นบ่อย... โดนพ่อจับไปฝึกการ
