“เฮือก ช่วยด้วย!!!” เธอตื่นขึ้นมาด้วยความตกใจ เพราะครั้งสุดท้ายที่เธอจำได้คือเธอกำลังจมเข้าสู่ท้องทะเล แต่เมื่อมองไปรอบๆ กับพบว่าตอนนี้เธออยู่ในห้องสี่เหลี่ยมสีขาว และมีสายน้ำเกลือทิ่มแทงเธอที่ข้อมือ
“เธอเป็นอะไรหรือเปล่า” คาลอสที่นั่งเฝ้าเธอมาหลายชั่วโมงก็รีบกุมมือเธอเอาไว้ด้วยความตกใจ เพราะเธอสะดุ้งตื่นขึ้นมาและมีอาการหวาดผวา
“คุณคาลอส ฮึก ฮือออ หนูกลัว” เธอโผล่เข้ากอดเข้าแน่น ทำให้ชายหนุ่มต้องคอยกอดและปลอบใจเธอ
“ไม่เป็นไรนะ เธอปลอดภัยแล้ว”
“ฮึก หนูขอโทษที่ไม่ฟังคุณ”
“วันหลังก็อย่าดื้อ เธอรู้ไหมว่าฉันต้องลำบากลงไปตามหาเธอ” เขาพูดออกมาด้วยน้ำเสียงที่ปนโมโห ทำไมหญิงสาวคนนี้ชอบทำให้ชีวิตที่สงบสุขของเขาวุ่นวายได้ขนาดนี้
“น้ำค้างขอโทษ ต่อไปนี้น้ำค้างจะไม่ดื้อแล้วค่ะ”
“...”
“อย่าขึ้นเสียงกับหนูได้ไหม หนูกลัว ฮึก ฮือออ” เมื่อได้ยินดังนั้นเขาแทบจะกุมขมับ เด็กน้อยก็คือเด็กอยู่วันยังค่ำ
