📝 งานวันเกิดรดา
1307 คำ
เย็นวันศุกร์.. .. 🌙
แพรวาส่องกระจกดูตัวเองรอบสุดท้ายก่อนออกจากห้อง เธอใส่ชุดเดรสดำเรียบหรู เข้ารูปพอดีตัว เธอปล่อยผมยาวดัดลอนปลายผมเบา ๆ เติมปากสีแดงนิด ๆ ก็พอให้ดูแพง สวยแบบไม่ต้องโอ้อวด 💋
“เอาวะ คืนนี้เราต้องรอดสิ”
เธอบ่นเบา ๆ ก่อนจะคว้ากระเป๋าใบเล็กเดินออกจากบ้าน
รถหรูที่ยัยคุณหนูรดาส่งมารับ ขับมาจอดหน้าบ้านเธอตรงเวลาเป๊ะ คนขับลงมาเปิดประตูให้แพรวา
“เชิญครับ คุณแพรวา คุณหนูกำลังรอคุณอยู่ที่งานแล้วครับ” น้าคนขับรถบอกเธอ
“อ่อ โอเคคะ” เธอก้าวขาขึ้นรถไป
รถหรูสีแดงเลี้ยวเข้ามาจอดตรงหน้าผับ แพรวาก้าวขารถจากรถ รองเท้าส้นเตี้ยสัมผัสพื้นหน้าผับหรู “โอเอซิส” เสียงเบสดังสนั่น ตั้งแต่หน้าประตู แสงไฟวิบวับรอดออกมา พร้อมเสียงหัวเราะ และควันบุหรี่จาง ๆ กับกลิ่นเหล้าผสมผสานกัน มันเป็นโลกอีกใบที่แตกต่างจากครัวร้านอาหารญี่ปุ่นของเธอโดยสิ้นเชิง
พอประตูผับเปิดแพรวาก้าวขาเดินเข้ามาในผับ.. .. ทุกสายตาก็หันมามองเธอทันที 👀
ไม่ใช่เพราะเธอแต่งตัวแซ่บ แต่เป็นเพราะเธอดูดีมากแตกต่างจากคนอื่น ที่ดูธรรมดา เธอดูสะดุดตาเป็นพิเศษ
“อ้าว แพรวามาแล้ว!” รดาโบกมือเรียกเสียงดัง พร้อมวิ่งเข้ามากอด
“แฮปปี้เบิร์ธเดย์นะ ยัยคุณหนูสุดสวย ขอให้รวย ขอให้ปัง!”
“ขอบใจย่ะคุณเพื่อน ขอให้แกมีความสุขเหมือนกันนะ ❤️”
“ป่ะ เราไปนั่งโต๊ะตรงนั้น เดี๋ยวฉันเลี้ยงเธอเต็มที่เลย คืนนี้ไม่ต้องเกรงใจ!”
“ฮ่า ๆ ไม่เป็นไร เอาแค่จิบ ๆ พอ เดี๋ยวแม่รู้โดนด่าแน่ 😅”
“ได้ไงอะแก วันเกิดฉันทั้งที ต้องจัดเต็มสิ!” รดายักคิ้ว
“ฉันโทรบอกพ่อแม่แกแล้วจ้า คืนนี้แกไม่ต้องกลับบ้าน แต่ต้องไปนอนค้างที่บ้านฉันแทนนะจ๊ะ”
“เฮ้ย แกนี้รู้ทันฉันตลอดเลยอะ”
“แน่นอนจ้า ไม่งั้นจะเป็นเพื่อนสนิทแกเหรอ 😏”
เสียงเพลงเปลี่ยนจังหวะ DJ ตะโกนเรียกคนขึ้นฟลอร์ รดาเอียงคอมากระซิบ
“คืนนี้มีแขกคนพิเศษมาด้วยนะ..?
“ใครว่ะแกร่” แพรวาทำหน้าตาสงสัย
“ก็พวกพ่อหนุ่ม..สามเสือแห่งเทวากร งัยจ้า 😎”
“แกมองตามมือฉันนะ นู้นเห็นมั้ยอยู่ตรงโต๊ะตรงนั้นน่ะ 👀” รดาก้มมากระซิบข้างหูแพรวา
เสียงเพลงเสียงเบสดังระรัวจนแก้วเหล้าสั่น
“แก๊งสามเสือแห่งเทวากรนั่งอยู่ตรงนั่น พวกตัวพ่อของมอ.นั่นแหละ!”
แพรวาหันไปมองผ่านไฟสลัว เห็นผู้ชายสามคนในโซน VIP โต๊ะมุมสูง ควันบุหรี่จาง ๆ ลอยขึ้นเหนือหัว พวกเขาแต่งตัวเรียบ ๆ แต่ท่าทางไม่ธรรมดาเลยสักคน
“คนกลางนั่น ชื่อ‘เพลิง’ ลูกเจ้าของมหาวิทยาลัยเทวากร 😎” รดาเริ่มเมาท์อย่างอิน
“คนซ้ายมือ ชื่อ ‘ภาคิน’ ทายาทห้างดังยักษ์ใหญ่ ส่วนคนขวามือนั่น ชื่อ ‘กันเอง’ บ้านเป็นเจ้าของรีสอร์ตหรูทั่วภาคเหนือ แถมพี่ชายเขายังเป็นนักการเมืองอีกต่างหาก!”
แพรวายกมุมปากยิ้มนิด ๆ
“แล้วงัยแก พอเถอะฉันขี้เกียจจะฟัง แค่ได้ยินชื่อก็ไม่อยากจะเข้าไปยุ่งเกี่ยวละ คนพวกนี้ดีแต่เล่น ไม่เคยจริงจังกับอะไร”
“อ้าว ใจเย็นดิ ฉันยังพูดไม่จบเลย 😂”
“ไม่ต้องจบก็ได้จ้ะ เพราะฉันไม่ได้อยากรู้” แพรวาตอบเรียบ ๆ พร้อมยกแก้วขึ้นจิบเบา ๆ
รดาหัวเราะ
“อย่ามาทำปากแข็งหน่อยเลย เดี๋ยวก็โดนความหล่อของพวกนั้นปั่นหัวหรอก”
“ฉันไม่ชอบพวกผู้ชายแบบนั้น เห็นว่าหล่อไม่ได้แปลว่าดี”
“จ้า ๆ คุณแม่สายธรรมะ 😏”
แพรวาหันกลับไปมองที่โต๊ะ VIP อีกครั้งโดยไม่ได้ตั้งใจ แต่เหมือนโชคชะตาแกล้ง สายตาคมของคนชื่อ เพลิง จากโต๊ะ VIP ดันหันมาชนเข้ากับสายตาเธอพอดี
แววตาเขาคมจัด เหมือนจะอ่านทุกอย่างออกตั้งแต่ยังไม่ได้พูดแม้แต่คำเดียว
แพรวารีบเบือนสายตาไปอีกด้าน ใจเธอเต้นแรงแบบไม่มีเหตุผล
“อย่ามองนาน เดี๋ยวหลง 😳” รดาแซวทันที
“บ้า ใครจะหลงคนแบบนั้นกันเล่า!”
“คนแบบนั้นสิที่อันตรายสุด..” รดายิ้มเจ้าเล่ห์
“แต่ก็โคตรดึงดูดเลยนะ 😏”
“ฉันขออยู่ไกล ๆ ดีกว่า” แพรวาตอบเสียงเรียบแต่ในใจเริ่มร้อนรุ่มหัวใจเต้นแรก
รดาหัวเราะจนแก้มแดง
“เธอไม่ต้องกลัวเรื่องศัตรูหรอก พวกผู้หญิงใน มอ.เทวากร ทั้งหมดแย่งกันเข้าหาพวกเขาจะตาย ยกเว้นฉันคนเดียว เพราะบ้านฉันกับเขาเป็นญาติกันจ้ะ 🤭”
แพรวาหันขวับ
“อะไรนะ! ญาติกัน? ตั้งแต่เมื่อไหร่ ทำไมไม่เคยบอกฉัน?”
รดาทำหน้าเจ้าเล่ห์
“ไหนบอกว่าไม่อยากรู้ไงล่ะ? พอพูดถึงชื่อเพลิงทีไร แกก็ถามจี้ตลอดเลยนะ 😏”
“ไม่ได้อยากรู้เรื่องเขา.. แค่อยากรู้ว่าเธอมีอะไรปิดบังฉันหรือเปล่าต่างหาก”
“อุ๊ยยยยยย แรงนะเนี่ยเพื่อนฉัน 😂”
แพรวาหัวเราะในลำคอ
“ไปเหอะ เลิกเม้าท์ได้ละ ฉันเริ่มหิวน้ำแล้ว”
“ป่ะ ไปดื่มกันต่อ!” รดาลุกขึ้นลากแขนเพื่อน
“คืนนี้ต้องเต็มที่หน่อย!”
“ยัยบ้านี่ ฉันบอกแล้วไงว่าจิบพอ”
“ไม่จิบละ! คืนนี้ฉันจะทำให้แกเมาให้ได้เลยยย 🍻”
สองสาวหัวเราะพร้อมกัน เสียงเพลงในผับดังขึ้นอีกระดับ แสงไฟกระทบหน้าเพลิง เขายกแก้วขึ้นจิบไวน์ ดวงตาเหยี่ยวคู่นั้นยังไม่ละไปจากแพรวาเลยแม้แต่วินาทีเดียว
เขาเอียงหน้าไปบอกเพื่อนเบา ๆ
“เด็กโต๊ะนั้น.. ใครรู้จักมั้ย? น่าสนใจว่ะ”
ภาคินหัวเราะ
“น่าจะเด็กมหาลัยแถวนี้แหละ หน้าตาน่ารักดีแต่ดูท่าทางแล้วน่าจะปากจัดน่าดู”
กันเองพูดขึ้น
“แบบนั้นแหละ ไอ้เพลิงเขาชอบ พวกไม่ยอมคน 😏”
เพลิงหัวเราะในลำคอ เสียงต่ำจนแทบกลืนไปกับเสียงเบส
“ก็ไม่แน่..น่าสนใจดี” เขาเหยียดยิ้มมุมปาก
“คืนนี้อาจมีเรื่องน่าสนุกให้เล่นก็ได้” 🔥
เสียงเพลงเปลี่ยนเป็นบีตหนัก รดาลุกขึ้นเต้นกับเพื่อน ๆ แพรวานั่งอยู่โต๊ะคนเดียว เธอหันมองซ้าย ขวา เพื่อหาห้องน้ำ
“รดาฉันไปห้องน้ำแปปนะ” แพรวาบอกเพื่อน ก่อนลุกขึ้นเดินไปห้องน้ำเพื่อล้างหน้าล้างตาสักหน่อย แต่พอเธอเดินออกมาจากห้องน้ำ.. ความวุ่นวายก็บังเกิด .. .. เริ่ม 💥
ผู้ชายสามคนที่นั่งโต๊ะข้างหลังเดินตามมาตั้งแต่เธอเดินผ่านหน้าเคาน์เตอร์
“น้อง.. อยู่คนเดียวเหรอครับ 😏”
“ค่ะ ขอโทษนะคะ ฉันรีบ” แพรวาตอบเสียงนิ่ง แต่คนพวกนั้นไม่หลบ
หนึ่งในนั้นขวางทาง
“อย่าเพิ่งรีบสิ สวยขนาดนี้ ใครปล่อยให้มาเที่ยวคนเดียวได้ไง”
“ขอโทษนะค่ะ ขอทางด้วยค่ะ” เธอก้าวจะเดินหลีกทางไปแต่ถูกผู้ชายคนหนึ่งคว้าแขนไว้แน่น
แพรวาดึงกลับ “ปล่อยค่ะ!”
“ใจเย็นน้อง แค่คุยเล่นเอง จะหยิ่งทำไม”
“หยิ่งไม่เท่าไหร่ แต่มันน่ารำคาญค่ะ” เธอตอบกลับแบบตรง ๆ 😤
เสียงหัวเราะหยันดังขึ้น “ปากดีนะเรา”
“ไม่ได้ปากดีคะ ก็แค่พูดความจริง”
ชายคนหนึ่งหัวเสีย ผลักไหล่เธอจนเซไปชิดผนัง
“พูดดี ๆ ไม่ชอบใช่มั้ย ต้องแบบนี้ป่ะ”
“เฮ้ย! อย่ามาแตะนะ!” แพรวาตะโกน แต่เสียงดนตรีดังกลบจนแทบไม่มีใครได้ยิน 😳🫣
- ผู้เขียน
