ตกกลางคืนวันเดียวกัน
“นี่ธีร์ ฉันว่าเราไปรับลูกมานอนด้วยดีกว่ามั้ย” ขนมหวานเอ่ยถาม หลังจากที่เพิ่งจะเดินออกมาจากห้องน้ำหมาดๆ ในใจนึกกังวลเรื่องลูกชาย เพราะกลัวว่าคุณหญิงจะนอนไม่หลับเพราะถูกหลานชายนั้นแผงฤทธิ์ใส่
“ไม่ต้องหรอกครับ แม่บอกว่าเอาอยู่ก็คือเอาอยู่สิครับ พี่จะกลัวทำไม”
“กลัวสิ ลูกเราเหมือนใครซะที่ไหน ฉันกลัวว่าคุณแม่จะไม่ได้นอนน่ะ พรุ่งนี้มีไปนอกเมืองกันอีก จะไม่มีแรงเอา”
“ก็ไม่แปลกนะ เลี้ยงหลานก็แบบนี้แหละครับ”
“......” ขนมหวานหันมองด้วยความไม่เข้าใจ ทำไมธีร์ถึงดูพูดแปลกๆ แบบนี้ เหมือนมีแผนอะไร
“นายพูดแปลกๆ นะธีร์ ตั้งแต่เมื่อเย็นแล้ว”
“แปลกยังไงครับ ผมก็ปกตินะครับ พี่น่ะมั่วแล้วครับ”
ไม่รู้สิ ขนมหวานรู้สึกแปลกๆ กับการกระทำ คำพูดนี้ ก็จริงอยู่ที่เธอเห็นด้วย แต่พอได้คิดก็เริ่มเป็นห่วงขึ้นมา ก็เลยมีความคิดอยากจะรับลูกชายมานอนด้วยเองก็เท่านั้น
แต่เขาแปลกไป มันต้องมี
