เช้าวันถัดมา
เสียงหัวเราะคิกคักที่ดังอยู่ข้างๆ ทำให้ขนมหวานที่กำลังหลับเพลินนั้นรู้สึกตัวและตื่นขึ้นมา เธอกระพริบตาถี่ๆ ก่อนจะหันมองไปยังข้างๆ ซึ่งสองพ่อลูกกำลังเล่นด้วยกันอยู่
“แม่ตื่นแล้วครับธีโน่”
“อือ กี่โมงแล้วเนี่ย ตื่นกันแต่เช้าเลย”
“ปกติลูกก็ตื่นเช้าอยู่แล้วนะครับ”
“อือ...”
“เหนื่อยเหรอครับ หืม..”
“ไม่หรอก แค่เพลียๆ น่ะ นอนหลับสบายก็เลยไม่อยากตื่นเท่าไหร่”
“นอนต่อก็ได้นะครับ ตื่นเมื่อไหร่ค่อยไปก็ได้ครับ”
“ไม่เอาล่ะ เฮ้อ...”
“แม๋ แม๋ หม่ำหน่อย”
“หืม? โตแล้วนะครับ เลิกกินได้แล้วมั้งครับ” ขนมหวานพูดเสียงอ่อน ก่อนจะบีบแก้มยุ้ยๆ ของลูกชายด้วยความมันเขี้ยว
“เก็บไว้ให้พ่อกินดีกว่าม้าง ธีโน่ก็มีนมขวดแล้วไงครับ”
“ธีร์!” ขนมหวานดุ
“ก็ลูกโตแล้วไงครับ ให้ลูกเลิกกินได้แล้วครับ เดี๋ยวไปโรงเรียนแล้วจะแย่เอา” ธีร์บอกเหตุผล
“ไม่หรอก ธีโน่เขารู้เรื่องอยู่”
“งืม...”
