รถยนต์คันหรูสมบัติสุดท้ายติดตัวจอดสนิทในบ้านหลังขนาดกลางที่ชนาได้ซื้อเอาไว้ด้วยเงินของตนเอง เสียงฝีเท้าของรองเท้าหนังกระทบกับพื้นกระเบื้องดังขึ้นพร้อมๆ กับเสียงลากประตูรั้วเหล็กโดยฝีมือของสาวน้อยรับใช้ประจำบ้าน
“สมัครงานเป็นยังไงบ้างคะ”
“ก็น่าจะได้แหละ ต้องรอเค้าโทรมาคอนเฟิร์มอีกที” ชนาบอกในระหว่างที่จัดการปลดนาฬิกา เนกไทและต่อด้วยเสื้อเชิ้ตออกด้วยความที่เหม็นกลิ่นเหงื่อไคลที่ต้องเร่ร่อนไปสมัครงานหลายต่อหลายที่
“ทำไมคุณไม่ไปถอดในห้องล่ะคะ” สาริศารีบทักท้วงเมื่อรู้สึกตงิดในใจแปลกๆ
“มันร้อน ฉันจะใช้เธอเก็บให้ไงเลยถอดกลางบ้านนี่แหละ เออ แล้วก็เอาผ้าเช็ดตัวกับชุดนอนมาให้ฉันด้วย” ยังดีที่ชนาเหลือกางเกงเอาไว้ให้ สาริศาจึงได้ชื้นใจขึ้นบ้าง
“เดี๋ยวก่อนค่ะ นั่นห้องหนูนะคะ” ก่อนที่ร่างสูงจะเดินหายเข้าไปภายในประตูห้องนอนของสาริศา ผู้เป็นเจ้าของห้องก็รีบร้องเตือน ดูจากลักษณะของชนาในวันนี้ก็ไม่ได้
