ตอนใกล้ค่ำ ราเชนทร์กำลังจะไปงานเลี้ยงฉลองสมรสของเพื่อนร่วมงานที่จัดขึ้นในโรงแรมแห่งหนึ่ง เขาเดินเข้ามาบอกลูกชายที่กำลังนั่งเล่นเกมในโทรศัพท์มือถืออยู่ในห้องรับแขก
“ครับ... ไม่ต้องห่วงครับ จะกลับดึกมั้ยครับพ่อ”
ลูกชายถาม
“คืนนี้พ่อต้องค้างคืนที่บ้านเพื่อน”
ราเชนทร์ตอบ เป็นเพราะว่าเมฆแวะมาตอนที่ราเชนทร์มีธุระด่วน ด้วยไม่ได้บอกล่วงหน้า คืนนี้จึงต้องทิ้งเมฆไว้กับลูกชาย
“ขับรถดีๆ นะครับ”
ตะวันมองตามจนกระทั่งผู้เป็นพ่อขับรถออกไปจากบ้าน จากนั้นก็หันมาหาเพื่อนพ่อที่กำลังเดินลงบันไดมาจากห้องนอนที่อยู่ชั้นสองของบ้าน
“วันนี้อากาศร้อนจัง”
เมฆเอ่ยพลางเหลือบมองแสงแดดที่สาดลอดเข้ามาทางช่องหน้าต่าง แม้เวลาในตอนนี้จวนเจียนจะค่ำ หากแสงแดดจ้าระหว่างวันของเดือนเมษายน ก็ยังฝากความร้อนแรงเอาไว้ในอาคารทั้งหลายที่ก่อสร้างด้วยคอนกรีตซึ่งดูดความร้อน
“ถ้าร้อนนักอาเมฆก็ลงว่ายน้ำสิครับ”
ตะว
