“เอ้าๆ ยกตรงนั้นขึ้นมาหน่อย อีกนิดนึงครับ นั่นแหละสวย” มือเท้าเอวมองป้ายขนาดใหญ่ที่กำลังถูกติดตั้งเพื่อเตรียมพร้อมสำหรับวันพรุ่งนี้ที่งานจะเริ่มขึ้น “อืม..ใหญ่ไปไหมนะ”
“เฮ่ยไอ้วิน อย่าหักโหมนะมึง เดี๋ยวก็หน้าซีดเหมือนผีแบบวันนั้นอีกน่ะ ลำบากชิบหาย” ลำธารเดินเข้ามาพร้อมกับขวดน้ำในมือแล้วส่งให้เพื่อนของเขา “โถ่ๆ ไม่เป็นหรอกน่ะ งานเสร็จหมดแล้ว ฉันนอนอิ่มเต็มที่ ไม่กลายร่างเป็นผีแน่นอน” มือเล็กรับขวดน้ำในมือจากลำธารพร้อมเปิดฝาขึ้นดื่ม “เป็นไงมั่ง ป้ายโอเคไหม?”
“เออ ติดดีละ แล้วไอ้เชนล่ะ? เห็นวันนี้มาด้วยกันหนิ”
“นู่น โดนผู้หญิงรุมทึ้งตรงนั้นล่ะ” พอมองไปยังทางที่พาวินกล่าว ก็เห็นกลุ่มผู้หญิงหลายคนไปรุมออกันอยู่ตรงนั้นเป็นกลุ่ม “ฮ่าฮ่า ถ้าเชนมันไม่ใช่หุ่นยนต์แล้วเป็นคนจริงๆ ขึ้นมา กูว่ามันคงจะยิ่งทำคนเป็นบ้าหนักกว่านี้”
“เออ เรื่องนั้นไม่เถียง”
“เดี๋ยวกูมานะ เอาน้ำไปให้ปลายน้ำแปบ”
“บอกน้ำด
