1 อาทิตย์ที่เซบาสเตียนบอกว่าติดธุระหลังจากนั้นก็ติดต่อไม่ได้อีก มีนาใช้ชีวิตอยู่กับความว่างเปล่า แบกรับความจริงเรื่องชาติกำเนิด และความรู้สึกผิดบาปที่หลงรักคู่หมั้นพี่สาว
ทุกวันเธอนั่งเหม่อมองออกไปนอกกระจกบานใหญ่ รอคอยการกลับมาของเขา
ติ๊ง...
เสียงสัญญาณลิฟต์ทำลายความเงียบของค่ำคืน มีนาสะดุ้งสุดตัว หัวใจเต้นกระหน่ำ เธอไม่คิดเลยว่าเขาจะกลับมาในวันนี้
ประตูเลื่อนเปิดออก เผยร่างสูงใหญ่ที่ยืนพิงกรอบประตูด้วยสภาพอิดโรย เสื้อเชิ้ตสีดำหลุดลุ่ย หนวดเคราครึ้มปกคลุมใบหน้าซีดเซียว ดวงตาคมกริบที่เคยเยือกเย็นบัดนี้แดงก่ำและบวมช้ำ
เขากลับมาในสภาพที่หม่นหมองดูไม่ได้ เหมือนคนที่เพิ่งผ่านความเจ็บปวดมาอย่างสาหัส
"คุณเซบ..”
มีนาถลาเข้าไปหาเขา หยุดยืนห่างเพียงช่วงแขน "คุณหายไปไหนมา รู้ไหมว่าฉันเป็นห่วงแค่ไหน..."
เซบาสเตียนมองหน้าเธอด้วยสายตาที่เหนื่อยล้าแสนสาหัส "อย่ามองฉันแบบนั้น..." เขาเบือนหน้าหนีรา
