บทที่ 17

1271 คำ

หญิงสาวยังไม่คิดอยากจะขึ้นไปข้างบน ตอนที่คุยกันเธอรู้แล้วว่าพ่อกับแม่เตรียมเสื้อผ้าข้าวของที่จำเป็นมาให้หมดแล้ว มันอยู่ในห้องของสามีเธอ ..สามีงั้นเหรอ คิดไปก็ได้แต่สมเพชตัวเอง ไม่มีคำไหนเลยที่เขาต้องการอยากจะได้เธอเป็นภรรยา หญิงสาวร่างระหงเดินดูบรรยากาศรอบบ้านในยามราตรี เพื่อเป็นการฆ่าเวลาให้มันดึกหน่อย ขึ้นไปข้างบนเผื่อว่าเขาจะหลับไปแล้ว ที่นี่สวยจังเลย ทำไมมีสนามเด็กเล่นอยู่ตรงพุ่มไม้ มายมิ้นท์เดินไปนั่งม้าหมุนสำหรับเด็ก ถึงแม้ว่ามันจะเก่ามากแล้วแต่ก็ยังใช้การได้ดี คงจะเป็นสนามเด็กเล่นของเขาสินะ ..ใช่แล้วค่ะที่นี่มันคือพุ่มไม้ในตำนาน สำหรับราชสีห์และไออุ่น^__^ นั่งคิดอะไรเพลินๆ อยู่แบบนั้น จนคิดว่ามันดึกมากพอแล้ว มายมิ้นท์ก็เลยกลับเข้ามาในบ้าน ซึ่งตอนนี้คนในบ้านคงจะนอนไปหมดแล้ว และทุกคนก็คิดว่าเธอขึ้นไปแล้วเช่นกันก็เลยไม่มีใครออกมาตาม แกร็ก~ ประตูห้องของเขาได้ถูกเปิดเข้าไปเพียงเบาๆ

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม