"จะโทษใครได้วะ โทษตัวมึงนั่นแหละคนเดียว ถ้าเล่นเป็นทีมมันจะแพ้ไหม"
"เมื่อไรมึงจะหุบปากสักทีรำคาญ!!" ไต้ฝุ่นพูดพร้อมกับยกเหล้ากระดกใส่ปากจนหมดแก้ว
"เออขอโทษแล้วกัน กีฬามันต้องมีแพ้มีชนะกันบ้างแหละ ยังดีที่เรายังได้ที่สอง"
"กูไม่ต้องการที่สอง!!"
"มึงจะอารมณ์เสียอะไรนักหนาวะปีหน้าค่อยเอาใหม่"
"ถ้ามึงพูดไม่สร้างสรรค์มึงหุบปากไปเลยไอ้ดัมมี่" แทนที่จะได้ปลอบกันกลับกลายเป็นการทะเลาะ
วันนี้พวกเขานัดกันมาดื่ม เพราะเครียดที่แข่งแพ้ทีมการโรงแรมของเจ้าขุนแค่ไม่กี่แต้ม
"ฝุ่นดื่มเยอะเลยใช่ไหมคะเนี่ย" มันคือเสียงของสุชาดาที่เพิ่งเข้ามาพร้อมเพื่อนผู้หญิงอีกสองคน
ไต้ฝุ่นมองไปที่ดัมมี่ ทันทีที่เห็นสุชาดาเข้ามา
"ก็กูเห็นมึงเครียดๆ ก็เลยชวนสาวๆ มาดื่มด้วย"
เขาก็ไม่ว่าอะไร ยังยื่นมือไปโอบกอดสุชาดาเมื่อเธอนั่งซบลงมาที่ไหล่กว้าง
"เมื่อไหร่พวกมึงจะเปิดตัวว่าเป็นแฟนกันสักทีวะ กูเห็นหวานแบบนี้นานแล้วนะ"
