EP6 ถูกข่มขืน Nc+++
1129 คำ
EP 6
กรี๊ดดด!!! ปั้งๆๆๆ
.........สกาวเดือน
ในขณะที่คนขับแท็กซี่ใจร้ายจอดตรงไหนไม่รู้ ในที่เปลี่ยวเปลี่ยวและเขาข้ามมาหาฉันจากทางด้านหลัง เพื่อที่จะทำไม่ดีไม่ร้ายฉันจูนเสียงปืนดังขึ้นสนั่น!! จึงทำให้คนขับแท็กซี่ใจร้ายคนนี้หยุดการกระทำฉันพร้อมกับหันไปมองนอกรถฉันพยายามถีบและผลักเขาออกจากตนเอง แต่ก็ไม่สำเร็จเพราะว่าเขาใช้ตัวและมือทั้งสองข้างกดฉันไว้
ปั้งๆๆๆ ปึกๆ ไม่เพียงแต่เสียงปืนที่ยังไม่เงียบยังมีเสียงกระทบกับรถอยู่ทางด้านนอก เหมือนกับว่ากำลังพยายามเปิดเพื่อที่จะช่วยฉัน ฉันไม่รู้หรอกว่าคนที่พยายามจะช่วยฉันได้เป็นใคร เพราะว่ามันมืดแต่ฉันภาวนาขอให้เขาช่วยฉันให้ได้
เพร๊ง!!! กระจกรถทางปลายเท้าแตกกระจาย ด้วยที่มีของแข็งทุบเข้ามา และมีปืนชี้เข้ามาจี้ที่ศีรษะของคนขับแท็กซี่ใจร้าย
“ผมยอมแล้วครับ”
พรึ่บ!! ประตูรถแท็กซี่ถูกเปิดออกและเขาคนนั้นก็กระชากคนขับแท็กซี่ใจร้ายนั้นออกไป ฉันสูดลมหายใจเข้าลึกๆและพยายามลุกขึ้น กอดตนเองด้วยความที่ฉันและสั่นไปหมด จึงไม่รู้ว่าใครเป็นคนมาช่วยฉัน ฉันนั่งนิ่ง
“สกาวเดือน”เมื่อฉันหันไปทางคนที่เข้ามาเขาคือคุณกันต์ นี่เขาตามมาช่วยฉันหรอเมื่อฉันเห็นหน้าเขาฉันพรุ่งกอดเขาทันทีและร้องไห้
“ฮื่อๆ”คุณกันต์ถอดเสื้อคลุมของตนเองมาคุมให้ฉัน พร้อมกอดตัวของฉันไว้แน่นและมือลูบหัวของฉันเบาๆ
“หนูไม่เป็นอะไรแล้วนะหนูปลอดภัยแล้ว”
“ฮื่อๆ”
“ฉันขอโทษ”เขาไม่ผิดหรอก ฉันเองต่างหากที่อยู่ในคอนโดดีๆ แต่กลับหนีออกมาหาอันตรายเอง โชคดีแค่ไหนที่เขามาช่วยฉันไว้ได้ทัน ถ้าเขามาไม่ทันหรือว่าเขาไม่รู้อะไรจะเกิดขึ้นกับฉัน
“กลับบ้านกันนะ”เขาพาฉันออกมาจากรถแท็กซี่คันนั้น และสิ่งที่ฉันเห็นอยู่ตรงหน้าเมื่อลงมาคนขับแท็กซี่ใจร้ายคนนั้นนอนอยู่ที่พื้นโดยที่มีเลือดออกเต็ม!!
“เรียบร้อยแล้วครับนาย”คุณกันต์เขาไม่ได้มาเพียงคนเดียว แต่ยังมีลูกน้องมาอีก 3-4 คน และลูกน้องเขาบอกว่าเรียบร้อยแล้ว
“เอาร่างของมันไปจัดการซะ!”เขาสั่งลูกน้อง และพูดคำว่าล่างแสดงว่าผู้ชายใจร้ายคนนี้เขาเสียแล้ว
“เขาตายเลยหรอคะ”
“ไม่ต้องสนใจ เรากลับกันเถอะ”คุณกันต์พาฉันเดินออกมาจากตรงนั้น แต่ฉันยังหันกลับไปมองเป็นภาพติดตาของฉันที่คนขับรถใจร้ายนอนตายอยู่ต่อหน้า ฉันเพิ่งเคยเห็นหรอ แต่ทำไมภาพนี้ถึงทำให้ฉันปวดหัวและมีภาพบางอย่างวัดเข้ามาในสมองฉัน เหมือฉันเห็นผู้หญิงกับผู้ชายนอนจมกองเลือดต่อหน้าฉัน
กรี๊ดด!!! ฮื่อๆ!! พรึ่บบบบ
“สกาวเดือน”
..........กันต์
หลังจากที่ผมไปจัดการธุระและปัญหาเสร็จผมรีบกลับมาที่คอนโด เพราะว่าปล่อยสกาวเดือนอยู่คนเดียว แต่พอผมกลับมายังไม่ทันเข้าคอนโด ผมเห็นสกาวเดือนลงมาจากคอนโด ผมก็เลยแอบมองคิดว่าเธอจะให้ใครมารับ แต่เปล่าเธอกลับเรียกแท็กซี่ซึ่งในเวลานี้เป็นตอนที่ดึก และมันอันตรายมากๆ ผมเลยขับรถตามจึงรู้ว่ามีท่าทีไม่ดีและเป็นอย่างที่ผมคิด สกาวเดือนเธอโชคร้าย ที่ไปเจอคนขับแท็กซี่ชั่วๆ ผมเลยโทรหาลูกน้องแค่ไม่กี่นาที จากนั้นผมก็ขับตามรถแท็กซี่มาห่างๆ จนมันจอดอยู่ในที่เปลี่ยว แล้วผมก็ช่วยสกาวเดือนไม่ได้ทัน ในตอนนี้เธอเป็นลมหมดสติลงไป เมื่อคืนเห็นไอ้คนขับแท็กซี่นั้นตาย
เมื่อเธอเป็นลมไปแล้ว ผมพาตัวเธอขึ้นมาบนรถ และขับกลับมาที่คอนโด อุ้มเธอขึ้นมานอน
“อย่าๆๆ”ผมมองหน้าสกาวเดือนและผมก็หันหนี ทำไมผมถึงรู้สึกผิดแบบนี้ ทั้งๆที่ผมไม่เคยรู้สึกผิดกับใครไม่ว่าจะผู้หญิงคนไหน
“สกาวเดือน”ผมปลุกให้เธอรู้สติ ก่อนที่เธอจะลืมตามา และดีดตนเองขึ้นจากที่นอนพร้อมกับกอดผมแน่น ผมเข้าใจนะว่าผู้หญิงเวลาที่กลัวเธอรู้สึกยังไง แต่สกาวเดือนนั้นเธอเคยป่วย อดีตของเธอเคยฆ่าคนมาก่อน ผมรู้ประวัติของเธอมาหมดแล้วความจำของเธอเสื่อม เมื่อมาเจอเรื่องแบบนี้ ก็คงทำให้เธอนึกถึงเรื่องราวในอดีต
“เฮือก”เธอพยายามข่มตนเองไม่ให้ร้องไห้พยายามฝืนไว้ แล้วมองรอบๆก่อนที่จะปล่อยก่อนออกจากผมพร้อมกับจ้องหน้าผม
“ปลอดภัยแล้วนะ”มือขวาของผมนั้นจับเข้าไปที่ไรผมของเธอ ที่ปลิวอยู่บนใบหน้าพร้อมกับบอกว่าปลอดภัยแล้วนะ เธอพยักหน้าพร้อมกับฝืนยิ้ม
“ขอบคุณนะคะ”ไม่เพียงแต่คำขอบคุณมือบางๆทั้งสองข้างพนมไหว้ผม
“รู้ก็รู้ว่ามันดึก มันน่ากลัวขนาดไหนจะกลับฉันไม่ว่าหรอกนะ แต่ต้องโทรให้คนที่บ้านนะครับ ไม่ใช่จะกลับแบบนี้ถ้าฉันไปช่วยเธอไม่ทันเธอจะรอดไหม”สกาวเดือนส่ายหน้าให้กับผมพร้อมกับน้ำตาไหลและก้มหน้าลง
“ไม่ต้องมารู้สึกผิดเลย มาโดนลงโทษเดี๋ยวนี้”ผมจะช่วยให้เธอลืมเรื่องราวร้ายๆในค่ำคืนนี้ มือขวาของผมจับที่ปลายคางของเธอให้เงยขึ้นก่อนที่ผมจะประกบจูบปากของเธอเบาๆ
“อื้อ”เมื่อผมจูบปากของเธอเบาๆแล้วอารมณ์ของเธอเริ่มเคลิ้มตามมือทั้งสองข้างยกมาจับที่ไหล่ของผมทั้ง 2 เช่นกันพร้อมกับโอบกอดคอผม
“จ๊วฟ”จากที่ผมจูบปากของเธอผมเลยเลื่อนมาจูบที่คอ พร้อมกับมือของผมนั้นจับกุมไปที่เต้านมของเธอเบาๆ และปลดกระดุมเสื้อของเธอออก
“คุณกันต์รักสกาวเดือนจริงๆใช่ไหมคะ”ใบหน้าของผมสุกใสอยู่ที่ซอกคอของเธอ และเธอถามผมก่อนที่จะจ้องหน้าของผม
“ทำไม่ จะทำแบบนี้ไหม”เธอยิ้มหวานพร้อมกับพยักหน้า
“ไม่ไหวแล้วอะขอนะ”จะให้ผมไหวได้ยังไงล่ะเมื่อเรือนร่างของเธอพร้อมที่จะปะทะกับผมแล้ว
- ผู้เขียน
