EP 2 เจ็บปางตาย
1141 คำ
EP 2
เหตุการณ์ชุลมุนที่เกิดขึ้นหน้าห้องฉุกเฉินณ.โรงพยาบาลแห่งหนึ่ง สกาวเดือนน้องสาวของกวิน และไอรินนั้นตัดสินใจกินยาฆ่าตัวตาย ด้วยความน้อยใจและเสียใจที่กันต์แฟนของเธอนั้นไม่รัก ไม่แคร์และทิ้งเธอเหมือนกับไม่ใช่คน ด้วยความที่เธอเคยเป็นโรคซึมเศร้ามาก่อนด้วย เธอนั้นเลยตัดสินใจปิดชีวิตตนเองลง แต่โชคดีที่ไอรินขึ้นไปหาและได้เห็นจึงนำตัวของเธอส่งโรงพยาบาลได้ทันเวลา
...“สกาวเดือน”....
ทำไมฉันถึงเจ็บคอ และเจ็บท้องแบบนี้ เมื่อฉันรู้สึกตัวอีกที และลืมตาขึ้นมา ฉันไม่ได้อยู่ในห้องนอน ฉันอยู่ในห้องห้องหนึ่งที่ฉันไม่คุ้นตา เมื่อลืมตาขึ้นมาแล้วฉันไม่อยากมองฉันอยากหลับตาลงตลอดมันหนักตามากๆ
“สกาวเดือน”มือซ้ายของฉันนั้นมีคนมาจับและกุมไว้ ฉันพยายามลืมตาขึ้นมาเพื่อมองว่าเขานั้นเป็นใครเขาคือพี่ชายของฉัน
“เฮียหนูหนูเป็นอะไร”ฉันพูดออกมาเสียงแทบจะไม่ออก คอของฉันเจ็บมากๆเหมือนมีอะไรมาแทงและคาไว้
“ใจเย็นๆนะ ไม่ต้องพูดนะ สกาวเดือนหิวน้ำไหม”เฮียใช้มือซ้ายจับมือของฉันส่วนมือขวายกมาลูบหน้าผากของฉันเบาๆ ถามว่าฉันหิวหาไหม ฉันพยักหน้าให้กับเขาฉันยังจำไม่ได้ว่าอะไรเกิดขึ้นกับฉัน
ในขณะที่ฉันดื่มน้ำ เรื่องราวทั้งหมดที่เกิดขึ้น มันก็เข้ามาในความคิดของฉันเอง ฉันตัดสินใจกินยาฆ่าตัวตาย
“ฮื่อๆทำไมสกาวเดือนถึงไม่ตายเล่า”
“สกาวเดือน ใจเย็นๆนะ ร้องไห้ได้ร้องไห้ออกมาให้หมดเลย”ไอรินเธอยืนอยู่ด้านข้างของเตียง เธอกอดฉันได้แล้วบอกให้ฉันร้องไห้ออกมาให้หมด
“ฮื่อๆ”
“ฟังไอรินนะ และคิดตามเรา! คนที่รักสกาวเดือนมากที่สุดคือผู้ให้กำเนิดของสกาวเดือน นั่นคือแม่นวล และคนที่รักไอรินไม่น้อยกว่าผู้ให้กำเนิด นั่นก็คือคุณพ่อกับคุณแม่ของเรา แล้วก็พี่ชายของสกาวเดือน ที่เขานั่งเสียใจอยู่ตรงนี้ นี่สกาวเดือนเห็นไหมสกาวเดือนร้องไห้ เขาเองก็เจ็บไม่น้อยไปกว่าสกาวเดือนเลย นี่ถ้าคุณพ่อคุณแม่รู้ท่านจะเจ็บมากแค่ไหน ที่ลูกสาวสุดที่รักของเขา จะจากเขาไปโดยที่ไม่มีวันหวนกลับคืนมาได้! ผู้ชายมีเป็นล้านมีเป็นร้อยที่พร้อมจะเข้ามาในชีวิตของสกาวเดือน สกาวเดือนคือผู้หญิงที่เพียบพร้อมไปซะทุกอย่าง อย่าเอาปมด้อยของตัวเองมาเป็นข้ออ้าง แค่ผู้ชายคนเดียวที่มันไม่รัก”
“ฮื่อๆไอรินพูดอีก”ฉันอยากให้ไอรินพูดเยอะๆ ฉันอยากคิดอะไรหลายๆอย่างที่ฉันคิดไม่ได้
“ฮึ้ก!! สกาวเดือนเลือกที่จะรักคุณกันต์ได้ถึงแม้ว่าสกาวเดือนจะไม่ได้ครอบครองเขาแต่ก็รักในฐานะคนรัก อยู่ดูเขาแบบห่างๆ! แต่ถ้าสกาวเดือนทำใจได้ สกาวเดือนคิดย้อนกลับไปนะ ว่าสกาวเดือนจะทำเพื่อผู้ชายคนนี้ทำไม ทั้งๆที่เขาไม่เห็นค่าในตัวเราเลย เขาไม่ได้รักเราเลย จะพยายามไปเพื่ออะไรให้มันเจ็บ สกาวเดือนไปหาแม่นวลบ้างหรือเปล่า ผู้ที่ให้กำเนิดของสกาวเดือน เขาอยู่ในห้องขังเขาไม่สามารถมาหาลูกสาวของเขาได้ เขาต้องนอนร้องไห้ทุกทรมานขนาดไหน สกาวเดือนเคยไปหาเขาไหม”ฉันไปนะแต่นานๆไปครั้ง
“ฮื่อๆ”
“มองสิทนั่นเห็นพี่ชายตัวเองร้องไห้ไหมืเขาเลี้ยงสกาวเดือน ตั้งแต่เด็กทะนุถนอมสกาวเดือนมาตั้งแต่เล็ก หาของเล่นให้เวลาล้มเขาเป็นคนพยุงขึ้น แล้วทำแผลให้สกาวเดือน ไอรินรู้นะว่าสกาวเดือนจำอดีตไม่ได้แต่ผู้ชายคนนี้แหละที่รักสกาวเดือนไม่น้อยไปกว่าคุณพ่อ”
“เฮียฮื่อๆ”พี่ชายของฉันลุกยืนขึ้นก่อนที่เขาจะกอดฉันแทนไอริน คือฉันกับพี่ชายร้องไห้ ฉันรู้แล้วฉันคิดได้แล้ว ว่าฉันควรรักพี่ชายของฉันและคุณพ่อของฉัน
“เรากลับมาเริ่มต้นกันใหม่นะ อย่าทิ้งเฮียไปเลย ถ้าจะทำแบบนี้อีกเฮียก็จะทำเหมือนกันเฮียอยู่ไม่ได้หรอกถ้าไม่มีน้องสาวของเฮีย”
“สกาวเดือนขอโทษ”ฉันยกมือไหว้พี่ชายของฉัน ฉันขอโทษเขาโทษจริงๆที่ทำอะไรไม่คิด พี่ชายของฉันจับมือของฉันไว้และส่ายหน้า
“ไม่เป็นอะไรนะหิวไหม
แคร๊ก!!! จู่ๆประตูห้องถูกเปิดเข้ามา โดยที่ไม่ได้เคาะประตู เมื่อฉันหันไปมองรู้ไหมว่าใครเข้ามา คือฉันไม่อยากจะเชื่อสายตาตัวเอง คนเข้ามาเป็นคนกันต์ เขามองมาที่ฉันกับเฮีย คือวินาทีที่ฉันอยากกระโดดลงจากเตียงแล้ววิ่งไปกอดเขามากแต่ฉันทำได้แต่หันหน้าหนี
“ออกไปเดี๋ยวนี้เลยนะ”คนที่พูดนั้นคือไอรินไล่คุณกันเอาไปแต่เฮียห้ามไอริน
“ผมขอคุยกับสกาวเดือน”
“กันต์~นายจะมาทำไมก็ไปเถอะทุกอย่างกำลังจะดี”
“ผมขอคุยกับสกาวเดือนนะครับพี่กวิน”
“ฮึ๊ก!! ออกไปนะคะสกาวเดือนไม่มีอะไรจะคุยกับคุณแล้ว”ฉันเงยหน้ามองพร้อมกับมือทั้งสองข้างที่เช็ดน้ำตาตนเองพอกับคุณว่าให้ออกไปเถอะ
“ผมขอคุยด้วย”
“ไอรินให้เขาทั้งสองคนได้คุยกันก่อนนะ”เฮียกวินพาไอรินออกไปจากห้องและปิดประตู ฉันไม่อยากมองหน้าคุณกันต์ฉันไม่อยากมองเขา ฉันกลัวกลัวว่าจะห้ามใจตัวเองไม่อยู่ ฉันได้เพียงแต่นั่งก้มหน้าร้องไห้อยู่บนเตียง
“ขอโทษ”
“ฮึ๊ก”
“ฉันขอโทษได้ไหม”ฉันเงยมองหน้าคุณกันต์ พยายามไม่ให้ตนเองร้องไห้แต่น้ำตานั้นไหลออกมาเองโดยที่ไม่ขาดสาย
“ฉันมันเป็นผู้หญิงที่ไม่ดี..อดีตของฉันเคยมีแฟนมาก่อนคุณคงรับไม่ได้ อดีตของฉันเคยฆ่าคนคงรังเกียจ! ฮื่อๆ! ถ้าฉันเลือกได้ฉันก็ไม่อยากมีอดีตแบบนี้หรอก ฉันอยากเป็นคนปกติเหมือนคนอื่นเขาฉันไม่อยากเป็นคนบ้าฮื่อๆ”
“ฉันปากไม่ดีเองฉันขอโทษ”
“ไม่ใช่หรอกค่ะคำพูดของคุณมันมาจากใจของคุณ ฮื่อๆ ”
“สกาวเดือน! ไหนบอกว่ารักฉันไง”
“ฮื่อๆ”
- ผู้เขียน
