รักร้ายๆนายเย็นชา

แฟนเก่า

“อื้ม ห้องยังเหมือนเดิมเลยนะคะโยชิน” ประโยคนั้นทำให้ญารินสะอึกเล็กน้อย แต่หล่อนยังคงทำหน้านิ่ง แอบชำเรืองมองผู้หญิงสวยหุ่นแซ่บที่เดินสำรวจห้องอยู่นั้น

“อื้ม เราไม่ได้เปลี่ยนอะไรใหม่ ชอบแบบไหนก็ยังคงเป็นแบบนั้น” เขาเอ่ยโดยไม่ได้คิดอะไรไปมากกว่าการตกแต่งห้องตามสไตล์ที่ชอบ

“จริงหรือเปล่าคะ” ร่างเล็กของผู้มาเยือนขยับเข้ามานั่งใกล้ๆ แล้วชะโยกหน้าเข้าหา ส่งสายตาหวาน ทำเอาโยชินยิ้มเขิน

“ศศิเกือบไม่แน่ใจนะคะว่าโยชินอยู่หรือเปล่า แต่พอนึกขึ้นได้ว่าตารางงานคือหยุด ตัวเองจะต้องนอนอยู่ห้องแน่ๆ”

“อืม เราไม่ค่อยชอบออกไปไหน”

“ศศิรู้ไง ถึงได้มาเซอร์ไพร์ที่นี่” ศศิขยับเข้าไปนั่งมากยิ่งขึ้น สายตาหล่อนแอบชำเรืองมองเด็กสาวที่นั่งหน้าเจื่อนอยู่อีกฝั่ง

“อุ๊ย!! ขอโทษนะน้อง ช่วยเอาอาหารไปจัดใส่จานให้หน่อย”

“นะ หนูเหรอคะ” ญารินชี้เข้าหาตัวเองเพื่อความแน่ใจ

“ค่ะ ก็มาช่วยโยชินดูแลห้องไม่ใช่เหรอคะ” ประโยคนั้นทำให้ญารินนึกขึ้นได้ หล่อนจึงหันไปมองหน้าโยชิน แล้วก็ลุกขึ้นเดินเข้าห้องครัวไปจัดเตรียมอาหาร หล่อนลืมไปว่าก่อนหน้านี้พี่โยชินบอกว่าหล่อนเป็นเด็กมาช่วยทำความสะอาดห้อง

“อื้อ แล้วนี่ศศิมาได้ยังไง” โยชินพยายามเบี่ยงเบนความสนใจ ใครจะไปคิดว่าศสิจะมาแบบนี้

“ก็ให้คนที่บ้านมาส่งนะค่ะ”ศศิพยายามส่งสายตาหวานเพื่อบอกเขาว่าหล่อนรู้สึกเช่นไรตอนนี้

“แล้วครอบครัวที่อเมริกาหละ เป็นไงบ้าง”โยชินนึกถึงสามีชายต่างชาติของศศิ

“ก้อ...” ศศิแสร้งทำหน้าสลด

“มีเรื่องอะไรไม่สบายใจเล่าให้เราฟังได้” เมื่อเห็นว่าอีกฝ่ายหน้าเศร้า โยชินจึงเอ่ยขึ้น สายตาอ่อนโยนด้วยความเห็นใจ

“ค่ะ ที่มาหาก็เพื่อหาใครสักคนที่เข้าใจนะคะ ”ศศิเริ่มน้ำตาคลอ ทำเอาโยชินรู้สึกสงสาร เขาขยับเข้าไปนั่งใกล้ แล้วจับศีรษะทุยของอดีตคนรักซบที่บ่า

“ไม่ต้องร้องนะ ไหนค่อยๆเล่ามาสิ” โยชินเอ่ยด้วยท่าทางอ่อนโยน ภาพที่เห็นทำให้คนที่แอบยืนมองนั้นเข่าแทบทรุด หัวใจเต้นช้าคล้ายคนกำลังจะหมดลมหายใจ ญารินรู้สึกจุกจนพูดไม่ออก มันคงถึงเวลาของคู่นอนอย่างหล่อนแล้วสินะ เมื่อตัวจริงของเขามาแล้ว หล่อนก็คงจะไม่มีความหมาย ร่างเล็กพยายามปาดน้ำตาทิ้ง แต่ทว่ามันก็ไม่ยอมหมดสักที

“อ้าว น้องเข้ามาสิคะ” เสียงเรียกของศศิทำให้ญารินสะดุ้ง หล่อนจึงค่อยๆเดินนำถาดอาหารไปวางไว้ต่อหน้าเขาทั้งสอง

“เอ่อๆ ถ้าอย่างนั้นหนูขอตัวกลับก่อนนะคะ” เสียงเล็กที่พยายามปรับให้มัน เป็นปกติมากที่สุดเอ่ยขึ้น

“อ้าว จะกลับแล้วเหรอ” โยชินเงยหน้าถาม

“ค่ะ ถ้าพี่มีอะไรจะใช้หนูก็เรียกมาได้เลยนะคะ”ญารินพยายามปั้นหน้ายิ้มให้กับเขา สายตายังคงมองอยู่กับแขนแกร่งที่โอบกอดร่างหญิงสาวผู้มาเยือนอยู่อย่างนั้น เขาจะรู้ไหมว่ามันสามารถฆ่าหล่อนให้ตายทางอ้อมได้เลย

“อื้อ ดะ เดี๋ยวก่อน อ้าวไปซะแล้ว” โยชินพยายามร้องเรียกแต่ทว่าอีกฝ่ายกลับก้มหน้าก้มตารีบเดินออกไปจากห้อง เขาเริ่มรู้สึกหนักใจขึ้นมาเล็กน้อย

“น้องคนนี้หน้าตาน่ารักมากเลยนะคะ”

“แต่เอ๊ะ..”ศศิทำท่าครุ่นคิด . “แต่เคยเห็นที่ไหนน๊า หน้าคุ้นๆ”หล่อนเอ่ยแต่สายตากลับมองหน้าโยชินเพื่อดูท่าที ทำไมหล่อนจะจำไม่ได้ว่าเด็กผู้หญิงคนนี้เป็นใคร เมื่อคืนที่ผับหล่อนก็เจอ แต่ที่ไม่เข้าใจคือโยชินโกหกหล่อนทำไม หรือว่ามันมีอะไรมากไปกว่านั้น

“ไม่รู้สินะ แต่ว่าสาวๆเกาหลี หน้าตาคล้ายๆกันหมดแหละ”

“อืม มันก็จริงนะคะ” ศศิทำเป็นไม่ใส่ใจ หล่อนหันไปมองหน้าโยชิน นั้นนิ่ง

“มีอะไรเหรอศศิ”

“ศศิขอโทษนะคะที่ทิ้งโยชินไป” ศศิเอื้อมมือไปจับมือของโยชินเอาไว้

“อืม ช่างเหอะมันนานแล้ว”

“แต่นานแค่ไหน ศศิก็ไม่เคยลืมโยชินนะคะ” ศศิส่งสายตาระยิบระยับให้กับเขา

“เรามาเริ่มต้นกันใหม่ได้ไหมคะ”

“ศศิ” โยชินอุทานอย่างตกใจ เขาไม่อยากเชื่อว่าศศิจะกลับมาเพื่อคืนดี

“แต่เราว่า...” ร่างโปร่งพยายามจะพูดต่อ แต่ถูกนิ้วเรียวของศศิยกขึ้นปิดปากเอาไว้

“โยชินอย่าเพิ่งปฏิเสธตอนนี้ค่ะ ศศิยังไม่อยากฟัง” ศศิยิ้มใสๆให้กับเขา หล่อนรู้ดีว่าโยชินรักหล่อนมากมายขนาดไหน หล่อนเป็นรักแรกและรักเดียวเท่านั้นของเขา หล่อนนึกกระหยิ่มในใจ

“แล้วคนที่นู้นหละ”

“ศศิจะไปเซ็นใบหย่าให้เร็วที่สุด ศศิขอโอกาสได้ไหมคะ” ศศิพยายามใช้มารยาหญิงที่มีทั้งหมดเพื่อต้องการครอบครองหัวใจของโยชินอีกครั้ง ร่างบางขยับเข้ามานั่งใกล้แล้วจ้องตาหวานเยิ้ม หล่อนรู้จุดอ่อนของโยชิน และตอนนี้หล่อนต้องจัดการมันให้เร็วที่สุด ใบหน้าสวยของศศิค่อยๆเคลื่อนเข้าหาใบหน้าเขา สายตาหล่อนจับจ้องอยู่กับปากหยักของชายหนุ่มที่ขึ้นชื่อว่าแฟนเก่านั้น

“จุ๊บ!! อื้อ ….”โยชินตกใจเล็กน้อย เมื่อถูกจูบอย่างไม่ทันตั้งตัวนั้น ปากหยักถูกแฟนเก่ากดบดจูบอย่างรุกเร้า ภาพในอดีตเริ่มหวนกลับเข้ามาในสมอง เขาเริ่มจูบตอบศศิอย่างเคลิบเคลิ้ม ลิ้นหนาเกี่ยวกวัดลิ้นของศศิอย่างหนักหน่วงเช่นกัน ทั้งสองประกบปากจูบกันอย่างเมาส์มัน ศศิเริ่มรุกเร้าเขามากยิ่งขึ้น หล่อนพยายามเบียดกายสาวเข้าหา เพื่อต้องการให้เขาจัดการกินหล่อนเหมือนเช่นแต่ก่อน ไม่น่าเชื่อว่าโยชินยังติดไฟง่ายเช่นเดิม แบบนี้ การกลับมาเหมือนเดิมของหล่อนก็คงไม่ยาก หล่อนแอนหน้าอกเบียดร่างหนาของเขาเป็นการเชื้อเชิญ

“ อื้ม อื้ม” โยชินครางเบาๆ ดวงตาคมค่อยๆปิดลงอย่างช้าๆ แต่ทันทีที่ลง ภาพที่หวนเข้ามาในสมองคือรอบยิ้มใสซื่อของอีกคนเข้ามาแวบแรกนั้น

“อื้ม จ๊วบบบบ บ๊ะ”

“อ๊ะ อื้อ โยชินขา ทำไมหละคะ” ศศิประหลาดใจที่จู่ๆ เขาก็หยุดทุกการกระทำกะทันหัน สายตามองเขาอย่างไม่เข้าใจนั้น

“อื้มๆ. ขอโทษทีนะศศิ เราว่าเราพอก่อนดีกว่า”

“อื้อ ทำไมหละคะ ในเมื่อศศิต้องการคุณ คุณก็ดูเหมือนจะต้องการศศิ” ร่างเล็กกว่าพยายามดึงเสื้อเปิดไหล่ลงมาเผยเนื้อนมไข่มากยิ่งขึ้น

“แต่เราว่าศศิไปจัดการเรื่องทางนู้นให้เรียบร้อยก่อนแล้วค่อยว่ากัน” โยชินผละออกห่าง แล้วรีบลุกขึ้นเดินออกไปมองหน้าต่างนั้น

“แต่ว่า....”

“ศศิ” โยชินเอ่ยเสียงต่ำ ขณะที่ไม่หันไปมองศศินั้น สายตาที่มองกราดลงมาก็สะดุดเข้ากับร่างเล็กที่ยืนรอแท็กซี่อยู่นั้น ในใจนึกสงสารเจ้าหล่อนขึ้นมา ดูสิต้องมายืนรอรถ แทนที่เราจะต้องไปส่ง แทนที่จะได้ทานข้าว แววตาโยชินไหววูบเมื่อนึกถึงเด็กหื่นเมื่อคืนนั้น...>>>>>>