2|เรื่องสำคัญที่ต้องรู้
1304 คำ
คอนโดหรูใจกลางกรุงตั้งอยู่บนพื้นที่ทำเลทอง วิวสวยติดแม่น้ำเจ้าพระยาสามร้อยห้าสิบองศา ณมนคุ้นเคยดีรู้จักทุกซอกทุกมุมของห้องนี้เป็นอย่างดี หลังจากได้รับคำสั่งเธอก็รีบเดินทางมาที่นี่ทันที
นอกจากเตรียมน้ำอุ่นเอาไว้ให้เขาแล้วก็ยังมีอาหารฝีมือของเธอเองอีกด้วย เมนูที่ชายหนุ่มโปรดปรานถูดจัดขึ้นโต๊ะคือความใส่ใจเล็กๆที่มัดใจจินต์ธรได้อยู่หมัด
ตี๊ด !
“น้ำที่ให้เตรียมได้หรือยัง”
“เรียบร้อยค่ะ มนทำอาหารเอาไว้ให้คุณจินด้วยนะคะ” ร่างสูงเดินปราดเข้ามาด้วยท่าทางเร่งรีบ สูทตัวแพงถูกโยนทิ้งอย่าไม่ใยดีทำให้หญิงสาวต้องรีบปรี่เข้าไปเก็บขึ้นมาพาดวางไว้ที่โซฟา
“ขออาบน้ำก่อนก็แล้วกัน รออยู่ที่โต๊ะอาหารนี่แหละ”
“ค่ะ” หญิงสาวรับคำสั่งอย่างว่าง่ายเหมือนทุกครั้ง งานเสร็จเร็วขนาดนี้คงเหนื่อยไม่น้อย ณมนนั่งรอเขาที่โต๊ะอาหารเงียบๆ รอจนกว่าเจ้าของร่างสูงเดินออกมาจากห้องด้วยชุดนอนลายสก๊อตสีกรม
“หิวหรือยัง” เขาเอ่ยถามเสียงเรียบ
“เหนื่อยมั้ยคะ ให้มนกลับบ้านได้นะ” จินต์ธรอารมณ์ไม่ดีเหมือนมีเรื่องบางอย่างอยู่ในใจ มองปราดเดียวก็ทำให้รู้สึกได้ แต่เธอไม่อยากก้าวก่ายถามเซ้าซี้ให้เขารู้สึกรำคาญ
“ทำให้ฉันอารมณ์ดีหน่อยได้มั้ย”
“ตอนนี้เราอยู่กันสองคน คุณจินกำลังเครียดเรื่องอะไรอยู่คะ”คนตัวเล็กลุกจากเก้าอี้แล้วเดินตรงไปหาเจ้าของห้องที่มีหน้าอมทุกข์อยู่ไม่ไกล เขาไม่มีอารมณ์อย่างว่าหรอกเธอมองออก
“รู้ดีเกินไปแล้วณมน”
“ไม่เกินไปหรอกค่ะ ณมนอยู่ข้างคุณจินมานานทำไมณมนจะไม่รู้ล่ะคะ” เธอยื่นมือไปแตะแก้มเขาเบาๆ เป็นเชิงบอกว่าพร้อมรับฟังหากเขายินดีเปิดปาก
“เธอยังอยากเป็นอิสระอยู่มั้ย ณมน” หญิงสาวเงยหน้ามองเขา แววตาเต็มไปด้วยคำถาม อยู่ๆทำไมถึงได้มาตั้งคำถามแบบนี้กับเธอทั้งๆที่...
“ณมนก็ไม่ได้รู้สึกว่าตัวเองถูกขังนี่คะ” เมื่อก่อนอาจใช่แต่ตอนนี้ไม่ใช่แล้ว จินต์ธรให้อิสระกับเธอทุกเรื่อง มีแค่เรื่องเดียวเท่านั้นที่เธอไม่ได้รับอิสระจากเขา
ร่างกายนี้เป็นของเขาจนกว่าเขาจะไม่ต้องการ
“ฉันกำลังจะมีผู้หญิงคนใหม่” ณมนลดมือทั้งสองข้างลงพร้อมกับตั้งคำถามในหัวว่าสิ่งที่ได้ยินมาคือเรื่องจริงหรือหลอกลวงกันแน่
“ละ แล้วยังไงคะ ณมนก็ยังดูแลคุณจินได้นี่” เพราะเรื่องนี้สินะถึงทำให้เขาบอกให้เธอนั่งรออยู่เฉยๆ
“อีกสองวันเธอต้องย้ายออกจากที่นั่น ฉันซื้อคอนโดห้องใหม่เอาไว้ให้แล้ว”
“คุณจินจะแต่งงานเหรอคะ” เอ่ยถามด้วยน้ำเสียงแผ่วเบาพลางค่อยๆเงยหน้ามองชายหนุ่มตรงหน้าให้แน่ใจว่าสิ่งที่เขาจะพูดต่อจากนี้คือเรื่องจริง
“รู้แค่นั้นก็พอ” เหมือนมีหินก้อนใหญ่หล่นลงมาทับร่างกายจนแหลกสลายไม่มีชิ้นดี
“รู้สึกเหมือนกำลังจะถูกเขี่ยทิ้งเลยค่ะ”
“จำข้อตกลงของเราไม่ได้เหรอ”
“มนจำได้ค่ะ จำขึ้นใจเลยค่ะ”
“เธอกำลังพูดตัดพ้อฉันอยู่นะ” รู้ตัวว่ากำลังงี่เง่าใส่เขา อยู่ๆก็มาบอกให้เธอย้ายออกจากบ้านหลังนั้นทั้งๆที่อาศัยมาตั้งแต่ยังเด็ก ตั้งแต่ยังมีแม่คอยดูแล ถึงตอนนี้จะไม่มีแล้วความทรงจำดีๆก็ยังมีอยู่ให้นึกถึง ใจร้ายเกินไปมั้ยไม่มีเวลาให้ทำใจเลยหรือไง
“คุณจินรู้มั้ยว่ากำลังใจร้ายกับมนอยู่”
“ณมน” น้ำเสียงเข้มไม่มีผลทำให้คนตรงหน้าหวาดกลัวเลยแม้แต่น้อย
“มนรู้ค่ะว่าตัวเองไม่มีสิทธิ์ แต่คุณจินก็ควรจะบอกความจริงให้มนรู้บ้างสิ”
“เธอกำลังทำตัวงี่เง่าอยู่รู้ตัวมั้ย”
“ไหนๆก็จะไล่มนไปแล้ว มนจะงี่เง่ามนจะทำทุกอย่างที่อยากทำ”
“ณมน อย่าคิดลองดี” ณมนถูกดันตัวจนแผ่นหลังกระแทกเข้ากับผนัง ใบหน้าสวยบิดเบี้ยวเพราะรู้สึกเจ็บ
“มนยอมคุณจินมาตลอด เอาเลยค่ะ จะทำอะไรก็ทำเลย” แววตาของหญิงสาวเต็มไปด้วยความเจ็บปวดพร้อมจ้องมองชายหนุ่มตรงหน้าตาไม่กะพริบ
“เธอไม่รู้หรอกว่าฉันต้องเจอกับอะไรบ้าง”
“มนพร้อมรับฟังทุกเรื่อง พร้อมอยู่ข้างๆคุณจินเสมอ” เธอกำลังล้ำเส้นและรู้ตัวดีว่ากำลังทำอะไรอยู่ หากมีโอกาสก็อยากจะลองสู้สักครั้ง
“แต่เธอ.. ไม่ใช่ผู้หญิงคนนั้น”
“ฮึก” ร่างเล็กทรุดลงกับพื้น แค่คิดจะเริ่มก็รู้คำตอบล่วงหน้าแล้วว่าเธอไม่มีอะไรสู้ผู้หญิงคนใหม่ของจินต์ธรได้เลย ตลอดหลายปีที่ผ่านมามันไม่มีความหมายสำหรับเขาเลย แค่ของเล่นบนเตียง ที่เขาพร้อมจะเขี่ยทิ้งทุกเมื่อ
“เช็กวางอยู่ในห้องทำงาน อยากได้เท่าไหร่ก็ใส่ตัวเลขเอา”เขาพูดโดยที่ไม่มองมาที่เธอเลยแม้แต่น้อย
ใจร้ายที่สุด
“ที่ผ่านมา คุณจินเคยรู้สึกดีกับมนสักครั้งมั้ยคะ แค่เสี้ยววินาทีก็ได้ เคยบ้างมั้ย”ความเงียบคือคำตอบคงไม่ต้องคาดคั้นอะไรอีกแล้ว “อย่ากังวลเลยนะคะ มนจะไม่มาให้คุณจินเห็นหน้าอีก จะไม่สร้างปัญหาให้คุณจิน มนสัญญาค่ะ ขอบคุณสำหรับทุกอย่างที่ผ่านมานะคะ มนมีความสุขมากจริงๆ”
ไม่มีแม้คำอธิบายและคำร่ำลาหลุดออกจากปากของชายหนุ่ม เขายืนมองเธอด้วยสายตายากเกินคาดเดาหลากหลายอารมณ์และความรู้สึกในคราเดียว เข้าใจความหมายของประโยคที่ว่ากลืนไม่เข้าคายไม่ออกก็วันนี้นี่แหละ
ยอดเงินหลักล้านปลิวออกจากบัญชีของจินต์ธรในช่วงสายของอีกวัน
“คุณมนไม่ได้ย้ายเข้าคอนโดที่นายซื้อให้ครับ” เร็วกว่าที่คิดเอาไว้
“คอยตามดูอย่าให้คลาดสายตา”
“นายครับถ้าเรื่องนี้ถึงหูคุณท่าน”
“กูสั่งให้คอยตามอย่าให้คลาดสายตา มึงทำงานให้ใคร กูหรือว่าพ่อกู” มือขวาก้มหน้ารับคำสั่งพร้อมก้าวถอยหลังแล้วหมุนตัวออกจากห้องไปทำงานที่ได้รับมอบหมายในทันที
เหตุการณ์ก่อนหน้า
ประเทศสิงคโปร์
“แกกำลังจะทำอะไร คิดจะทำอะไร จินต์ธร”
“ผมก็ตั้งใจทำงานอยู่นี่ไงครับ” หลังจากวางสายเสร็จ ผู้เป็นพ่อก็เดินเข้ามาพอดี อดีตประมุขใหญ่แห่ง JJ กรุ๊ป ผู้บุกเบิกปลุกปั้นวางรากฐานทุกอย่างเอาไว้ให้ลูกหลาน
“อย่าคิดว่าฉันไม่รู้ เรื่องแกกับนังเด็กนั่น”
“แปลกตรงไหนครับ พ่อก็เคยทำแบบนี้มาก่อน”
“แต่แกจริงจังเกินไปแล้ว ถ้าเกิดมีลูกติดท้องเด็กนั่นขึ้นมา ฉันนี่แหละ จะฆ่ามันด้วยมือของฉันเอง”
“ผมไม่พลาดแน่นอน”
“ฉันจะส่งตัวมันไปให้ลูกค้า ถือเป็นของขวัญเล็กๆน้อยที่ยอมเซ็นสัญญาร่วมงานกับเรา” ร่างสูงกำหมัดแน่น เมื่อถูกผู้เป็นพ่อก้าวก่ายชีวิตและยังคิดจะพรากของหวงไปจากเขาส่งให้คนอื่นตามใจชอบโดยไม่ถามความเห็นจากเขาเลยสักคำ
“อย่ามายุ่งกับคนของผม”
“อย่าลืมว่าตำแหน่งของแกตอนนี้ได้คนของฉันหนุนหลังอยู่ อย่าขัดใจฉันถ้ายังอยากยิ่งใหญ่มากกว่านี้”
-----------
- ผู้เขียน
