EP03 CHEETAH — NC!
2211 คำ
EP03 CHEETAH — NC!
“ซี๊ดดส์ แรงไปแล้วต้า เบา อ่าส์”
“อ๊ะ อ่าาส์ ก็เสียว อื้ออ เสียวจังธัน”
เสียงครางกระเส่าและเสียงเนื้อกระทบกันดังลั่นห้องนั่งเล่นนานกว่าหนึ่งชั่วโมงและไม่มีท่าทีว่าจะจบลงง่ายๆ สักทีดูท่าทางมีแต่จะร้อนแรงขึ้นเรื่อยๆ เมื่อร่างบางที่นั่งควบขย่มแท่งร้อนอยู่บนตักแกร่งขย่มเอาๆ แรงดีไม่มีตกจนธันเดอร์ต้องบีบเคล้นก้นเด้งๆ เธอไว้ให้ผ่อนแรงลงเมื่อร่องคับแน่นทั้งดูดและรัดแท่งร้อนของเขาจนรู้สึกร้อนส่วนนั้นถ้าปล่อยให้เธอขย่มแบบนี้ต่อเขาได้ชิงเสร็จก่อนเธอแน่ๆ
“พอก่อนครับ อืมม เดี๋ยวแตกก่อนนะ”
พอเขาบอกแบบนั้นร่างบางถึงได้ยอมผ่อนแรงลงแล้วเปลี่ยนมาควงเอวเป็นวงกลมจนเอ็นร้อนขูดสัมผัสไปทั่วร่องอุ่น แบบนี้มัน...เสียวยิ่งกว่าเดิมอีก
ริมฝีปากซนๆ ก็ไล่ระดมจูบไปทั่วใบหน้าหล่อเหลาก่อนจะมาหยุดที่อวัยวะเดียวกันทั้งคู่บดจูบแลกลิ้นดูดกินความหวานจากกันและกันจนได้ยินเสียงเฉอะแฉะ
“อะ อืออ”
ดูดกลืนความหวานจากโพรงปากเล็กจนพอใจธันเดอร์ก็ถอนจูบออกมาดูดฟัดเต้าอวบทั้งสองข้างแทนแค่โดนปลายลิ้นร้อนสะกิดเขี่ยยอดอกชีตาร์ก็สะดุ้งเผลอขมิบร่องบีบรัดแก่นกายร้อนจนคนตัวสูงต้องซูดปากอยู่หลายที
“อ่าา ขมิบเก่ง”
บ่นงึมงำทั้งที่ปากยังดูดกินยอดอกสีหวานอยู่ ชีตาร์แอ่นหน้าอกขึ้นให้เขาได้กลืนกินมันได้อย่างถนัดมือเรียวขยุ้มกำเส้นผมหนาไว้แน่นก่อนจะเริ่มขยับเอวควบขย่มแท่งร้อนที่คาอยู่ในร่องอีกครั้งเมื่อความเสียวเล่นงานจนทนไม่ไหวอยากปลดปล่อยออกมาเต็มที
“อ๊าาง ธัน...อูยย ต้าจะเสร็จ อ๊ะ ๆ”
“อืมม พร้อมกันนะ” ธันเดอร์กอดเอวบางไว้แน่นสวนแท่งร้อนขึ้นใส่ร่องสาวแรงๆ เมื่อความรู้สึกมาจุกที่ปลายท่อนลำทั้งที่ปากก็ยังวุ่นวายกับการกินเต้าอวบไม่หยุดโดนเล่นงานทั้งข้างล่างข้างบนจนคนตัวเล็กทนไม่ไหวชิงปลดปล่อยน้ำหวานออกมาซะก่อน
“เสียว อ่าาส์ ลึกๆ ธัน...ต้าจะ อ๊ะ อ๊าาาส์”
ปั่ก ปั่ก ปั่ก!
“ซี๊ดดส์ ดูดดีจังวะเมีย”
ถึงเธอจะเสร็จแล้วแต่ธันเดอร์ก็ไม่ยอมหยุดกระแทกยิ่งโดนร่องคับแน่นดูดรัดเขายิ่งสวนแทงเอ็นร้อนใส่ร่องเธออย่างรุนแรงจนน้ำหวานใสที่แตกซ่านเลอะเต็มหน้าขา
Rrr Rrr Rrr
ยิ่งมีเสียงเรียกเข้าจากมือถือเข้ามาขัดจังหวะเขายิ่งต้องเร่งให้ตัวเองเสร็จเร็วๆ เพราะนี่ไม่ใช่สายแรกที่โทรเข้ามาก่อนหน้านี้มีสายเข้ามาสามสี่สายแต่เขาไม่ได้รับแต่ปลายสายก็ยังไม่หยุดโทรคงจะมีเรื่องด่วนจริงๆ คงต้องรับแล้วล่ะ
“อูยย ธัน...แรงไป อ๊ะ ๆ”
“อีกนิด ฮึ่ม จะแตกแล้ว”
“ต้าอยากกิน อะ อ่าา ขอกินนะ” ร่างบางอ้อนขอกิน ‘ของโปรด’ พร้อมกับชันขาขึ้นเหยียบนั่งยองๆ บนโซฟาควบขย่มเอ็นร้อนแรงๆ เพื่อส่งให้คนตัวโตได้ปลดปล่อยออกมาสักที ภาพตรงหน้าทำเอาธันเดอร์เผลอกัดปากมองด้วยความหลงใหลเต้าอวบที่ฟัดไปมาตามแรงกระแทกและร่องสีสดที่กลืนกินแท่งร่อนเขาอยู่ทำให้เขาทนไม่ไหว จนในที่สุด...
“อ่าส์ จะแตกแล้วเมียลุกเร็ว”
ป็อก!
ชีตาร์เด้งตัวลุกจากตักแกร่งจนลำกายใหญ่หลุดออกจากร่องรักจนรู้สึกวูบโหวง รีบย้ายตัวเองมาคุกเข่าบนพื้นตรงหน้าคนตัวโต มือเรียวรีบดึงถุงยางที่ห่อหุ้มแก่นกายใหญ่อยู่ออกแล้วอ้าปากอมดูดกินแท่งร้อนที่กำลังจะปะทุไว้เต็มปากพร้อมกับเขี่ยลิ้นเล่นกับหัวบานปริ่มน้ำไปมา
“ซี๊ดดส์ คนดีครับ แตกแล้ว อ่าาาห์”
ธันเดอร์กดหัวเล็กลงกระทุ้งเอ็นร้อนใส่ปากเธอไม่กี่ทีก็กระตุกเกร็งปล่อยน้ำรักสีขาวขุ่นพุ่งเข้าไปในปากเล็กเต็มๆ จนเอ่อล้นออกมาเลอะตามมุมปาก
“อื้มม จ๊วบ...”
ชีตาร์กลืนกินน้ำรักของเขาลงคอและปาดเอาที่เลอะตามมุมปากออกจนหมดอย่างไม่นึกรังเกียจก่อนจะดูดเลียทำความสะอาดชักรูดเอ็นร้อนแหย่ลิ้นปาดเอาน้ำขุ่นออกจาปลายหัวบานออกให้จนหมด
“อ่าาส์ พอก่อนต้าธันขอคุยโทรศัพท์ก่อน” ธันเดอร์บอกคนตรงหน้าที่ดูดเลียแท่งร้อนเขาไม่หยุดจนมันแข็งขึ้นอีกรอบพร้อมกับเอื้อมมือไปหยิบมือถือมากดรับสายเฌอแตมที่โทรหาเขาสิบกว่าสายแล้ว
“อ้ออุยไออิ” (ก็คุยไปสิ)
แต่เด็กดื้อก็ไม่ยอมหยุดเขาจึงปล่อยให้เธอดูดเลียอมแท่งร้อนแบบนั้นพร้อมกับคุยโทรศัพท์ไปด้วย
“เออ ว่าไงแตม”
(“ทำไรอยู่วะ กูโทรมาเป็นสิบๆ สายแล้วนะ”)
“อ่าา กูไม่ได้ยินโทษทีมีอะไร”
ธันเดอร์พยายามปรับเสียงให้นิ่งที่สุดทั้งที่เสียวจนแทบบ้าเพราะคนขี้แกล้งที่พอเห็นเขาคุยโทรศัพท์ก็แกล้งเม้มหัวบานแรงๆ จนกระสันไปทั้งร่าง เดี๋ยวก่อนเถอะชีตาร์เดี๋ยวจะโดน พอเขามองดุเด็กแสบก็ยิ้มท้าทายใส่ ดื้อ!
(“มาคอนโดกูด่วนเลย”)
“ไปทำไมวะ”
(“มาดูใจเพื่อนมึงมันจะตายแล้ว...ไอ้ธันนนมึงมาหากูตอนนี้เลย”)
เสียงที่แทรกเข้ามาในสายด้วยคือเสียงของไทเกอร์ที่ก่อนหน้านี้เขาสั่งให้เฌอแตมเรียกไปหาแต่ไปได้ไม่นานก็ตามมาระรานเขาอีกแล้วหรอวะ
“มันเป็นอะไรใครทำอะไรมัน?”
(“ไม่รู้ อาการเหมือนคนอกหัก เชี่ยๆ มันร้องไห้แล้วสั่งให้กูโทรตามเพื่อนทุกคนเลยเนี่ยมึงรีบมาเร็วๆ เลยธัน อาการนี้กูรับมือไม่ไหวเหมือนกันนะ”)
“มันเมา?”
(“เออ ตอนมามันซื้อเหล้ามาด้วยกูงง เพื่อนมึงเมาแต่เช้าเลยเนี่ย”)
“อ่าๆ เดี๋ยวกูรีบไป”
(“เร็วๆ รีบเอาให้เสร็จเลยมึงอะ”)
“มึงรู้?”
(“ทีหลังบอกเด็กมึงโม้กเบาๆ ดิ อ่อกๆ ขนาดนั้นไม่ได้ยินเลยมั้ง แค่นี้แหละ!”)
พูดจบเฌอแตมก็กดวางสายไปเลยแต่ประโยคสุดท้ายของเพื่อนทำเอาเขาแอบเขินคุยเพลินจนลืมสังเกตยัยตัวแสบที่ดูดอมแท่งร้อนเขาอย่างเอาเป็นเอาตายจนเกิดเสียงลามกอย่างที่เพื่อนว่า กะจะอมให้แตกอีกรอบเลยหรือไงวะ
“พอแล้วตัวแสบข้าวก็กินข้าวนะ ทำไมกินจุจังหื้ม?”
“อื้ออ ยังไม่อิ่มเลย” คนตัวเล็กงอแงเมื่อเจ้าของแท่งร้อนที่เธอดูดกินอยู่ดันหน้าเธอออกจนเอ็นร้อนหลุดออกจากปากก่อนจะประคองเธอขึ้นไปนั่งบนตักแล้วกดจูบลงบนปากเล็กเบาๆ
“ธันต้องไปหาเพื่อนเดี๋ยวตอนเย็นค่อยกินต่อนะ”
“ไปหาเพื่อนคนไหน”
“พี่ชายเรานั่นแหละ มันเป็นบ้าอะไรไม่รู้อยู่ๆ ก็ไปเมาแต่เช้าเลย”
ชีตาร์งอแงนิดหน่อยแต่สุดท้ายก็ยอมปล่อยให้ธันเดอร์ไปหาพี่ชายตัวเองแต่ก่อนไปเขาก็อุ้มพาเธอไปอาบน้ำอีกรอบ จัดการตัวเองให้เรียบร้อยแล้วรีบไปหาไทเกอร์ที่คอนโดเฌอแตมอย่างเร็ว
Thunder’ s Part
@คอนโดเฌอแตม
ผมมาถึงคอนโดเฌอแตมพร้อมกับเพื่อนคนอื่นมี ‘แซน’ ‘คริส’ แล้วก็ ‘พอใจ’ เฌอแตมลงมารับพวกเราพอเข้าไปถึงในห้องมันสิ่งแรกที่รู้สึกเลยคือกลิ่นเหล้าคลุ้งไปทั่วห้องพร้อมกับไอ้ตัวต้นเหตุที่ทำเอาเพื่อนวุ่นวายนั่งกระดกเอาๆ อย่างกับน้ำเปล่า กระดกแบบนั้นคอแข็งแค่ไหนก็เมาได้ทั้งนั้นจนถึงตอนนี้เฌอแตมก็ยังไม่รู้สาเหตุว่ามันเป็นอะไรอยู่ๆ ทำไมถึงมีสภาพนี้จนต้องเรียกพวกผมมาช่วยคุยกับมันนี่แหละ
“ไงไอ้เสือ เป็นห่าอะไรถึงได้เมาแต่เช้าขนาดนี้” คริสทักมัน
“พวกมึงงง อึก กูแม่งไม่ไหว”
พอเห็นพวกผมไทเกอร์ก็ปล่อยโฮออกมาทันทีจนพวกผมต้องเข้าไปช่วยกันปลอบไม่เคยเห็นมันร้องไห้หนักขนาดนี้มาก่อนเลยนะ ครั้งแรกที่เห็นมันร้องคือตอนที่ชีตาร์สอบติดมันภูมิใจในตัวน้องมากจนร้องออกมาและคนเดียวที่ทำมันร้องได้คือชีตาร์...
อ่า อย่าบอกนะว่ามันร้องเพราะชีตาร์น่ะแต่จะเป็นไปได้ยังไงในเมื่อก่อนหน้านี้มันยังไปหาน้องอยู่เลย
“มึงใจเย็นๆ เกอร์ เป็นอะไรค่อยๆ พูด” ,แซน
“น้องกู...ฮึก น้องกู”
“น้องมึง ชีตาร์? น้องเป็นอะไร?” พอใจถามพร้อมกับช่วยลูบไหล่ปลอบไทเกอร์ที่ร้องไห้กอดเฌอแตมอยู่ยิ่งถามถึงน้องมันยิ่งร้องหนักกว่าเดิมจนพวกผมทำอะไรไม่ถูกต้องปล่อยให้มันร้องไห้จนพอ ตอนนี้ใจผมหล่นไปอยู่ที่ปลายเท้าแล้วเพราะเซ้นส์ผมบอกว่าคงไม่ใช่เรื่องดีสำหรับผมเท่าไหร่
“เลิกร้องค่อยๆ เล่า มึงเป็นอะไร” ไอ้แซนถามอีกครั้งเมื่อไทเกอร์หยุดร้องพอได้ร้องออกมาก็เหมือนมันจะสร่างขึ้น ถึงได้ยอมเปิดปากพูดสักที
“กูจะทำยังไงดีวะ กูว่าน้องกูแอบมีแฟนโดยที่ไม่บอกกู”
“น้องชีตาร์เนี่ยนะแอบมีแฟน ไม่มั้งงง” ,คริส
“กูก็อยากจะคิดแบบนั้นถ้ากูไม่ได้ไปเห็น...”
ไทเกอร์เล่าแล้วเว้นไว้แค่นั้นเหมือนไม่อยากพูดต่อสายตาของมันดูเจ็บปวดมากจนผมไม่อยากจะคิดว่ามันไปเห็นอะไร หรือเห็นผมเหรอ? ความลับที่เก็บมาตั้งนานแตกแล้วเหรอวะแต่กำลังจะขอโทษมันและยอมรับผิดแต่โดยดีแต่ไอ้คริสก็ถามแทรกซะก่อน
“เห็นไรวะ?”
“เมื่อเช้ากูไปหาน้องมา อึก แล้วกูเห็น...ถุงยางใช้แล้วในถังขยะห้องน้อง”
ผมเหมือนโดนแช่แข็งไปเลยไม่คิดว่าตัวเองจะพลาดกับอะไรแบบนี้คิดว่าเก็บทุกอย่างดีแล้วนะแต่ถุงยาง...ก็ทิ้งในขยะใครจะคิดว่าไทเกอร์จะไปดูถังขยะวะ
“มึงใจเย็นๆ ก่อนอาจจะไม่ใช่อย่างที่คิดก็ได้” ,เฌอแตม
“แค่วันไนท์หรือเปล่ามึง” ,คริส
“เออ อาจจะยังไม่ถึงขั้นแฟน” ,แซน
“หรืออาจจะของเพื่อนงี้” ,พอใจ
ทุกคนช่วยกันปลอบมันและมองโลกในแง่ดีแต่ไทเกอร์ก็เอาแต่ส่ายหน้าอย่างเดียว
“หึ กูก็อยากจะคิดอย่างนั้นแต่ชีตาร์ที่หวงตัวและหวงพื้นที่ส่วนตัวขนาดนั้นจะยอมให้เพื่อนเข้าไปเอากับคนอื่นในห้องตัวเองหรอวะ”
“…”
“อีกอย่างกูเห็นรอยที่คอน้องกู กูไม่ได้โง่นะที่จะไม่รู้ว่ามันคือรอยอะไร”
“…”
“ถ้าไม่ใช่แฟนจะทำรอยหรอวะ”
ทุกคนเงียบเพื่อฟังมันผมเองก็ช็อกเพราะตอนอยู่กับน้องมันทำตัวปกติมากไม่โวยวายเหมือนรู้อะไรมาถ้าให้เดามันคงอยากมาจัดการตัวเองก่อนไม่อยากรีบดุน้องเพราะมันเป็นเรื่องที่ละเอียดอ่อนมากจริงๆ
“โทษนะมึงแต่ถ้าน้องมีใครอย่างที่มึงพูดจริงๆ มึงจะห้ามน้องหรอวะ” ,คริส
“เออ น้องอาจจะยังไม่กล้าบอกมึงหรือเปล่า” ,พอใจ
“แล้วทำไมต้องโกหกกูวะถ้ามีจริงๆ ก็พามาเปิดตัวดิ หรือไอ้นั่นมันไม่ยอมให้น้องกูเปิดแอบเอาน้องกูแต่ไม่กล้าแสดงตัวกูว่ามันขี้ขลาดว่ะคนแบบนี้กูไม่ยอมให้น้องกูคบด้วยหรอก!”
ไทเกอร์เป็นคนที่อายุไล่เลี่ยกับชีตาร์ที่สุดในบ้านมันจึงสนิทกับชีตาร์มากที่สุด มันดูแลชีตาร์มาตั้งแต่เด็ก รักน้องมากและหวงน้องมากๆ มาแต่ไหนแต่ไรแต่ผมไม่คิดว่ามันจะเป็นหนักขนาดนี้ เอาจริงๆ ผมก็รู้สึกผิดกับมันนะ รู้สึกผิดมาตลอดและเคยคุยกับชีตาร์แล้วว่าอีกไม่นานเราจะเปิดตัวกันแต่มันดันมาชิงรู้แบบนี้ซะก่อนแล้วถ้ามันรู้ว่าคนนั้นเป็นผมระหว่างพวกเราจะเป็นยังไงวะ มันจะยอมให้ผมคบกับน้องต่อหรือเปล่าผมจึงลองถามมันเพื่อดูเชิง
“แล้วถ้าไอ้นั่นยอมมาเปิดตัวกับมึง มึงจะยอมให้น้องคบกับมันหรือเปล่า?”
ไทเกอร์เงียบไปสักพักกับคำถามของผมเพื่อนๆ ทุกคนก็เงียบเพื่อรอฟังคำตอบของมัน...
“ก็ขึ้นอยู่ที่ว่า...มันเป็นใคร!”
- ผู้เขียน
