อีกวันถัดมาคุณหนูมู่ตัวแสบก็ไข้ขึ้นด้วยอาการป่วยของนาง ร่างกายแต่เดิมก็ไม่ค่อยแข็งแรงนัก ฟ่านชวี่จิงที่ออกไปราชการก็ได้พะว้าพะวังใจด้วยความเป็นห่วงนางแทบทั้งวัน
“คุณชายฟ่าน เจ้าเป็นอะไรไป ไฉนทำสีหน้าเช่นนั้น” เพื่อนขุนนางแซ่จงกล่าวถาม เหล่าขุนนางด้วยกันหันมามอง พวกเขาเองก็สังเกตถึงความผิดปกติเช่นกัน ฟ่านชวี่จิงเป็นคนตั้งใจทำงาน แม้ว่าเขาจะอายุน้อย แต่ก็มีสติปัญญาที่สูงส่ง ทั้งยังจริงจังกับการทำงาน แต่วันนี้เขากลับดูไม่มีสมาธิเท่าที่ควร
“ข้าเพียงแค่เป็นห่วง น้องสาวของข้านางไม่สบายบ่อยครั้ง” ฟ่านชวี่จิงกล่าวด้วยความไม่สบายใจ ดีที่คนที่นั่งอยู่โดยรอบเป็นเพื่อนขุนนางรุ่นเดียวกัน เขาถึงได้กล้าเอ่ยออกมา แต่เขากลับลืมไปว่าขุนนางรุ่นน้องในที่นี้ก็ยังมีหลี่ชิงหลงที่นั่งฟังอยู่เช่นกัน
“น้องสาวหรือ ข้าไม่เคยได้ยินว่าขุนนางฟ่านจวิ้นมีบุตรสาวด้วย”
“นางเป็นบุตรบุญธรรมของบิดาข้า”
“แล้วเจ้าจะกังวลอะไ
