EP03 แฟน?
2815 คำ
EP03 แฟน?
@คณะวิศวกรรมศาสตร์
Jedi's Part
"ได้ข่าวว่าเทแล้ว?"
"อือ ข่าวเร็วดี"
ผมทิ้งตัวนั่งลงที่ว่างข้างไอ้ตุลย์พร้อมกับตอบไอ้เหนือไปด้วยเพราะรู้ดีว่าประโยคที่ว่า ‘เทแล้ว’ ของมันหมายถึงอะไร
ใช่แล้วล่ะ ผมเลิกคุยกับนานาแล้วพูดแบบตรงๆ ไม่ให้ตัวเองดูดีเลยก็คือ 'เบื่อ' ตอนแรกผมคิดว่าเราจะไปกันได้ดีแต่สุดท้ายก็เหมือนคนที่ผ่านๆ มา แน่นอนว่านานาไม่พอใจที่อยู่ๆ ผมก็ไปเทเธอแบบนั้นแต่ทำไงได้ล่ะ คนมันไม่ใช่พยายามให้ตายมันก็ไม่ใช่
"ไม่เร็วได้ไงนานาเล่นโพสต์ลงทุกโซเชียลตัดพ้อมึงขนาดนั้น" ไอ้ตุลย์ว่าพร้อมกับยื่นหน้าจอมือถือของมันที่มีข้อความที่นานาโพสต์ลงโซเชียลมากมายมาให้ผมดูแต่ผมไม่ได้สนใจปัดมันทิ้งแล้วหยิบโทรศัพท์ของตัวเองขึ้นมาเปิดเช็กนู่นนี่นั่นไปเรื่อยในขณะที่รอเรียนในช่วงบ่าย
"ได้เหยื่อใหม่แล้วดิเทคนนี้แล้ว"
"ยังว่ะ เบื่อยังไม่อยากมีใคร"
“ออมอกอ! อย่างมึงเนี่ยนะเบื่อ"
"กูจะรอดูว่าจะเบื่อไปได้นานแค่ไหน" ผมไหวไหล่เบาๆ ให้พวกมัน เบื่อจริงๆ นะว่าจะพักก่อนคุยมาหลายคนแล้วแต่สุดท้ายก็จบแบบเดิมซ้ำซากน่าเบื่อขออยู่เฉยๆ บ้างเหอะขี้เกียจตามเอาใจใครแล้ว
"แล้วนี่ลูกมึงอะแทน? ทำไมยังไม่มาอีก" ผมถามแทนคุนเมื่อกวาดสายตามองหาคนตัวเล็กที่ตั้งแต่ผมมาถึงก็ยังไม่เจอเธอเลยทั้งๆ ที่เพื่อนมากันจนครบหมดแล้ว
"ไปกินข้าวกับแฟนมั้ง เห็นบอกกำลังมา"
"อะไรนะ! แฟน?"
ผมถึงกับหันขวับไปถามมันอย่างไม่เชื่อหู แฟน? ทิชาไปมีแฟนตั้งแต่ตอนไหนทำไมผมไม่รู้
"มึงก็ไปปั่นมันไอ้แทน ยังไม่ใช่แฟนเว้ยแค่คุยๆ กันอยู่ อะ ตายยากจริงมานู่นแล้ว"
เหนืออธิบายพร้อมกับชี้มือไปด้านหลังผมที่มีคนตัวเล็กเดินยิ้มหยอกล้อมากับผู้ชายตัวสูงหน้าตาดีที่ผมไม่เคยเห็นมาก่อน ก่อนที่สายตาจะค่อยๆ เลื่อนลงไปมองที่มือของทั้งสองคนที่กำลังกุมมือกันอยู่...
อ่า ถ้าจะบอกว่าไม่พอใจกับภาพที่เห็นตรงหน้าจะผิดมั้ยนะ
"ส่งชาแค่นี้ก็พอแล้วค่ะ เดี๋ยวไปเรียนสาย"
"โอเคครับ ตั้งใจเรียนนะเดี๋ยวเลิกเรียนแล้วพี่มารับ"
"ค่ะ ขับรถดีๆ นะคะ"
ทิชายกมือขึ้นโบกลาคนตรงหน้าไปมาก่อนจะโดนไอ้หน้าอ่อนนั่นลูบหัวเบาๆ มันหันมายิ้มทักทายพวกผมก่อนจะเดินจากไป แปลกที่ไอ้เพื่อนสามตัวนั้นไม่ห้ามแถมยังดูโอเคที่ทิชาไปกับไอ้หมอนั่นด้วย
ทิชาน่ะห้าวกับเพื่อนก็จริงแต่กับคนอื่นโดยเฉพาะคนคุยมันน่ะมันพูดจาดีทำตัวน่ารักและให้เกียรติเสมอจนใครๆ ก็หลงเสน่ห์มันได้ง่ายๆ อยู่ๆ ผมก็รู้สึกอิจฉาว่ะที่คนนั้นได้เห็นมุมน่ารักแบบนั้นของทิชาที่ผมแทบจะไม่ได้เห็นไม่อยากจะคิดเลยว่าเวลาอยู่กับเขาสองคนมันจะอ้อนแค่ไหน
"ยังไงๆ"
“อาแระ จะแซวไรขึ้นเรียนได้แล้ว" ทิชาฟาดมือใส่ไอ้ตุลย์ที่ตั้งท่าจะแซวมันแก้มใสขึ้นสีแดงหน่อยๆ เหมือนคนกำลังเขิน เชี่ย คนอย่างทิชาเนี่ยนะเขินหรือมันจะชอบไอ้หมอนั่นจริงๆ วะ แล้วมันไปคุยตอนไหนทำไมผมไม่รู้ทั้งๆ ที่ก็อยู่กับมันแทบจะตลอดเวลาเพิ่งจะห่างๆ กันช่วงไม่กี่วันนี่เอง
"จะคบเหรอวะคนนี้?" แทนคุนถามคำถามที่ผมเองก็อยากรู้เหมือนกันจึงทำแค่นั่งเงียบๆ รอฟังว่ามันจะตอบว่าอะไร
ถ้ามันคบกับคนนี้แล้วความสัมพันธ์ของเราจะเป็นยังไงต่อ?
ผมไม่ได้กำลังจะเสียมันไปหรอกใช่มั้ย?
ความคิดมากมายตีขึ้นมาในหัวผมวุ่นวายไปหมด
"เขาก็ดี...."
"อูยย ไม่ปฏิเสธด้วยว่ะ งานนี้พ่อมึงเตรียมเสียน้ำตาได้เลยลูกจะมีผัวแล้ว” ตุลย์ทำท่าโอ๋แทนคุนพ่อสมมติของทิชาที่หวงมันยิ่งกว่าใคร
"เกินไปมึงอะ กูไม่ห้ามหรอกถ้าเขาดีกับมึงก็โอเค"
"แง เสียใจแล้วพ่อไม่หวงลูกสาวเลยอะ" ทิชาท่าเสียใจที่แทนคุนยอมปล่อยมันให้คบกับคนนี้ง่ายๆ
"กวนตีน ไป ไปเรียนได้แล้ว"
แทนคุนไล่ทุกคนไปเรียน เป็นพ่อของทิชาคนเดียวไม่พอยังเป็นพ่อของกลุ่มด้วยนะ แต่มันน่ะเป็นเพื่อนที่เหมือนพ่อทิชาจริงๆ ในกลุ่มเราก็สนิทกันทุกคนแต่เพราะทิชาเป็นผู้หญิงไอ้แทนมันก็เลยดูแลดีหน่อยอาจจะเพราะมันมีน้องสาวด้วยล่ะมั้งก็เลยเอ็นดูทิชาเหมือนน้อง ถ้าคิดว่ามันเป็นพ่อไม่จริงหรือเปล่าบอกเลยว่าผมเองก็เคยคิดว่ามันชอบทิชาอยู่เหมือนกันแต่คบกันมาหลายปีจนมันแสดงให้เห็นว่ามันคิดแค่เพื่อนจริงๆ ก็เลยสบายใจขึ้นมาหน่อย
ถ้าในกลุ่มจะมีเพื่อนไม่จริงเกิดขึ้นผมกับทิชาคงเป็นไปได้มากกว่า...
วันนี้ทั้งชั่วโมงเรียนผมแทบไม่มีสมาธิในการเรียนเลยมันกังวลไปหมดทั้งๆ ที่ถ้าทิชาจะมีใครสักคนมาดูแลผมควรจะดีใจกับมันแท้ๆ แต่ใจผมมันไม่ได้ต้องการแบบนั้น 'เพื่อน' คนเดียวผมดูแลได้ให้ผมดูแลมันไปทั้งชีวิตยังได้เลย
ในขณะที่ผมกำลังคิดอะไรไปเรื่อยเปื่อยแจ้งเตือนจากข้อความก็เด้งเข้ามา เห็นว่าเป็นคนที่ทำให้ผมวุ่นวายใจอยู่ตอนนี้ส่งมาก็รีบเข้าไปตอบทันที
Thicha
Thicha: เป็นไรนั่งหน้าเป็นตูด
Jedi: ป่าว กูตั้งใจเรียนอยู่ต่างหาก
Thicha: ป่าวอะไรเห็นนะว่าไม่ได้ตั้งใจเรียนน่ะ
Jedi: เลิกเรียนแล้วกลับด้วยกันมั้ย
Thicha: เปลี่ยนเรื่องว่ะ
Jedi: กลับด้วยกันนะ
Thicha: ไม่ได้ว่ะ พี่ธนาจะมารับ
ผมกดปิดหน้ามือถือทันทีที่มันพิมพ์มาแบบนั้น 'ธนา' คงเป็นชื่อของคนที่เจอเมื่อกี้สินะ หงุดหงิดว่ะหงุดหงิดฉิบหายเลย เราไม่ได้อยู่ด้วยกันตั้งหลายวันนี้มันยังจะไปกับคนอื่นอีกแม่ง
"เอ้า ไอ้เจจะไปไหน"
"กลับ"
"เห้ย อาจารย์ยังไม่ปล่อยเลยนะเว้ย"
"เป็นห่าไรของมึง กลับมาเรียนก่อน!" ผมไม่สนใจเสียงเรียกของพวกมันคว้ากระเป๋าตัวเองได้ก็เดินออกจากคลาสมาเลย ตอนนี้ผมหงุดหงิดเกินกว่าจะควบคุมตัวเองได้ผมกลัวว่าถ้าผมอยู่ตรงนี้ต่อไปรอจนไอ้ธนาอะไรนั่นมารับทิชาผมจะควบคุมตัวเองให้ไม่ทำอะไรแปลกๆ ออกไปไม่ได้
ยังไม่อยากเป็นคนผิดคำพูดตอนนี้เพราะฉะนั้นขอหลบมาคิดทบทวนตัวเองก่อนก็แล้วกัน
IG
(Photo รูปทิชา)
Thana: กินเก่ง @Thicha
North: ท่ากินมึงอุบาทว์มาก @Thicha
Tul: บอกลูกมึงสำรวมหน่อยลูกเดี๋ยวผู้ชายหนีหมด @Taenkun
Thicha: พี่ธนารูปนี้ชาน่าเกลียดอ่า TT
Thana: 5555 น่ารักออกนะครับ @Thicha
Wawa: พี่หมอมีแฟนหรอคะ
Dreammy: ใครหรอคะพี่หมอ?
Lilly: มึง แล้วเรือ #เจชา ของเราล่ะ! @Lovely
Lovely: อย่าเพิ่งแตกตื่นอาจจะไม่มีอะไรก็ได้ TT @Lilly
Jedi liked this photo
10PM
@คอนโดทิชา
ผมนั่งเคาะมือกับพวงมาลัยอยู่ในรถตัวเองมาร่วมชั่วโมงได้ เมื่อไม่กี่ชั่วโมงก่อนผมออกไปดื่มเหล้าคนเดียวมาแต่นั่งได้แค่แป๊บเดียวรู้ตัวอีกทีก็ขับรถมาจอดอยู่ใต้คอนโดคนที่ทำให้ผมว้าวุ่นใจมาตลอดทั้งวันซะแล้ว รวบรวมความคิดตัวเองอยู่นานจนสุดท้ายก็ตัดสินใจส่งข้อความไปหาคนที่น่าจะอยู่บนห้องให้มาเปิดประตูให้จนได้ ทั้งที่ตั้งใจว่าจะยังไม่เจอเธอจนกว่าจะจัดการกับความรู้สึกตัวเองได้แท้ๆ
Thicha
Jedi: อยู่หน้าคอนโดมึง ลงมารับหน่อยดิลืมเอาคีย์การ์ดมา
Thicha: มึงไปคอนโดกูทำไมไม่บอกก่อน กูไม่อยู่ห้อง
Jedi: ดึกขนาดนี้แล้วอยู่ไหน
Thicha: กำลังจะดูหนังกับพี่ธนา
Thicha: มึงกลับไปเหอะ กูต้องเข้าโรงหนังแล้ว
Thicha: ไว้เจอกันที่มอพรุ่งนี้นะ
Jedi: อ่าๆ
ที่ตั้งใจว่าจะไม่มาเจอทิชาในตอนแรกก็กลายเป็นว่าไม่ได้เจอจริงๆ
นี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่หลังจากเรามีความสัมพันธ์กันแล้วทิชามีคนคุย แต่ครั้งนี้ทิชาดูเปิดให้คนชื่อธนาอะไรนี่มากในขณะที่คนอื่นๆ ที่ผ่านมามันไม่ได้ดูชอบหรือเปิดให้ขนาดนี้เลย ผมไปสืบดูแล้วไอ้ธนาอะไรนี่เป็นถึงเดือนแพทย์ปีสี่ไอ้เหนือบอกว่ามันเริ่มคุยกันสัปดาห์ก่อนนี่เองก็คงช่วงที่ผมไปไหนมาไหนกับนานาบ่อยๆ จนไม่ทันได้สังเกตว่าทิชามีคนเข้ามาแหละมั้ง หลายวันก่อนผมก็ยุ่งๆ กับการหาจังหวะบอกเลิกนานาด้วยจนเราไม่ได้เจอกัน ช่องว่างแค่ไม่กี่วันทำให้ผมกำลังจะเสียมันไปเลยเหรอวะ...
Tuesday
"กินข้าวกัน"
"พวกมึงไปกันเลยเดี๋ยวพี่ธนามารับ"
"น้ำตากูจะไหลแล้วเพื่อนจะมีผัว"
"เวอร์ๆๆๆ ไปแล้วนะเจอกันมึง"
ทิชาหันมาโบกมือให้พวกผมแล้วก็วิ่งออกจากคณะไปเลยผมได้แต่มองตามมันนิ่งๆ เรื่องเมื่อคืนที่ไปรอมันยังไม่ได้คุยกันเลยมาวันนี้มันไปกับเขาอีกแล้ว...
Wednesday
"วันนี้ทำงานกลุ่มที่ห้องสมุดนะ ห้ามสาย"
"พี่ธนามานั่งอ่านหนังสือด้วยได้มั้ย"
"อะ มาเฝ้ากันไปอีกถึงไหนกันแล้ววะ"
"ถึงไหนไรเล่า แค่คุยๆ กัน"
"ตามสบายจะมาก็มา"
เซ็ง!
บอกได้คำเดียวว่าเซ็ง! ทั้งๆ ที่แต่ก่อนเวลาทำงานกลุ่มทิชาต้องนั่งข้างผมและทั้งโต๊ะที่เคยมีแค่พวกเราแต่มาวันนี้กลับมีแขกไม่ได้รับเชิญมานั่งอ่านหนังสือด้วยแถมยังคุยกับทิชากะหนุงกะหนิงเหมือนทั้งโต๊ะมีกันอยู่แค่สองคน ผมส่งสายตาให้มันอย่างไม่พอใจแล้วนะแต่ทิชาก็ไม่ได้สนใจเลย นั่งอยู่กับเขาไม่คุยกับผมเลยจนเราแยกย้ายกัน อยากไปส่งมันแทบตายแต่มันก็เลือกที่จะไปกับเขาทั้งๆ ที่แพทย์ก็เรียนหนักจนแทบไม่มีเวลาพักแล้วไอ้ธนานี่มันเอาเวลาที่ไหนมาเฝ้าเพื่อนผมวะแม่ง!
Thursday
"เดี๋ยวพรุ่งนี้กูไปรับนะชา"
("ไม่ต้องๆ เดี๋ยวพี่ธนามารับไปกินข้าวเช้าก่อนมึงไปก่อนเลย")
“อ่า เค"
("เจอกันมึง กูไปกินข้าวกับพี่ธนาก่อน")
แล้วมันก็วางสายไปเลย ตอนนี้ผมแทบจะอ้วกออกมาเป็นชื่อไอ้พี่ธนาอะไรนั่นแล้วนะ เอะอะก็ธนาๆๆๆ ทิชาจะรู้ตัวมั้ยว่าทุกวันนี้มันแทบไม่มีเวลาอยู่กับผมและไอ้พวกนั้นแล้ว ไปเรียนก็ธนามารับเลิกเรียนก็ธนามาส่ง ตกดึกก็ไปดูหนังไม่ก็กินข้าวกว่าจะกลับก็ค่ำมืด เป็นแบบนี้มาแทบจะทั้งสัปดาห์อยากจะโวยวายหรือบ่นกับพวกสามคนนั้นเหมือนกันนะแต่เวลาพวกมันมีแฟนก็เป็นแบบนี้เหมือนกันคือไม่ค่อยได้ไปไหนกับเพื่อนถ้าผมโวยวายไปเดี๋ยวพวกมันจับได้พอดีว่าผมกับทิชามีอะไรกันเกินเพื่อน
อยากจะโวยวายฉิบหายแต่เพราะคำว่าเพื่อนมันค้ำคอและคนที่เป็นแค่เพื่อนแบบผมไม่มีสิทธิ์จะหวงหรือห้ามมันไม่ให้คบใครได้เลย หลายวันมานี้ผมทำได้แค่ออกไปดื่มแก้เครียดคนเดียวแทบทุกวัน
ผมคิดถึงทิชาฉิบหายแต่ทำอะไรไม่ได้เลย...
Today
@Pick me pub
"เบาหน่อยไอ้เสือเดี๋ยวก็เมาหรอก"
"ช่างกูเหอะน่า ชงมาดิ๊ขอเข้มๆ เลย"
เจไดหันไปสั่ง ‘อาทิตย์’ เพื่อนร่วมภาคที่วันนี้ออกมากินเหล้าด้วยกันส่วนพวกเพื่อนในกลุ่มไม่ออกเพราะเพิ่งเมาหัวทิ่มกันไปเมื่อวาน แต่คนที่กำลังเครียดเรื่อง ‘เพื่อน' อย่างเจไดไม่ออกไม่ได้เพราะมันนอนไม่หลับเอาแต่คิดเรื่องทิชาและคิดถึงกอดอุ่นๆ กลิ่นกายหอมหวานของคนตัวเล็กที่ก่อนหน้านี้ได้นอนกอดแทบจะทุกคืนแต่เพราะขอบเขตที่ทั้งสองคนตั้งขึ้นและเพื่อเป็นการให้เกียรติคนที่ทิชาคุยด้วยเจไดจึงไม่มีสิทธิ์ไปค้างหรือทำเรื่องอย่างว่ากับทิชาได้แล้ว
ต่างกับเจไดที่ไม่ว่าจะคุยกับใครสุดท้ายก็กลับไปนอนกับทิชาทุกทีแต่สำหรับทิชามันไม่ได้จริงๆ และถ้าวันไหนที่ทิชามีแฟนเขากับเธอก็คงต้องหยุดเรื่องนั้นไปอย่างถาวรเลยล่ะ...
แค่คิดเจไดก็โหวงๆ ในใจจนต้องยกเหล้าในมือขึ้นกระดกจนหมดแก้วเป็นแก้วที่เท่าไหร่แล้วก็ไม่รู้จนใบหน้าหล่อเหลาเริ่มแดงเพราะฤทธิ์ของแอลกอฮอล์
"พอแล้วเจมึงเมาแล้วเนี่ย"
"ไม่เมา! ชงมาอีกดิ๊"
คนที่บอกว่าตัวเองไม่เมาฟุ่บหน้าลงกับโต๊ะเพราะทรงตัวไม่อยู่กระดกเหล้าเพียวๆ ไปตั้งหลายช็อตขนาดนั้นไม่เมาก็เกินมนุษย์แล้ว อาทิตย์รีบเรียกพนักงานมาเคลียร์บิลแล้วแบกร่างหนาของเจไดออกจากผับ ชวนเขาออกมาเมาแล้วยังเป็นภาระอีกแถมคนเมายังไม่ให้ความร่วมมือเอาขืนตัวไว้ไม่ยอมกลับท่าเดียวแถมยังเอาแต่บ่นงึมงำไม่ยอมกลับเรียกหาแต่ทิชาอย่างเดียวจนอาทิตย์ต้องโทรตามให้ทิชามารับเพราะไม่อย่างนั้นวันนี้เขาไม่ได้กลับแน่ๆ
"ขอโทษด้วยนะอาทิตย์"
ทิชาที่เพิ่งอาบน้ำแต่งตัวเตรียมเข้านอนมาถึงลานจอดรถก็รีบเข้าไปรับร่างคนเมาไร้สติของเพื่อนตัวเองมาพยุงไว้ก่อนจะหันไปขอโทษขอโพยอาทิตย์ยกใหญ่ที่เจไดทำตัวเป็นภาระ
พออาทิตย์โทรไปบอกว่าเจไดออกไปเมาอยู่ที่ผับทิชาก็รีบออกมาทั้งชุดนอนเลย ทั้งที่ปกติไม่ใช่คนเมาง่ายแท้ๆ แต่วันนี้กลับเมาเป็นหมาจนน่าตีแล้วนี่ออกมาดื่มไม่บอกเพื่อนด้วยนะลำบากคนอื่นไปหมดตื่นมาจะบ่นให้หูชาเลยคอยดู
"ไม่เป็นไรๆ ดูมันด้วยแล้วกันไม่รู้เครียดอะไรช่วงนี้ชวนเราออกมาดื่มแทบทุกวันเลย"
"อืออ ทิชาาา"
"เออกูอยู่นี่ อย่าเพิ่งดิ้นนะเจได!" คนเมาที่ทิชาพยุงอยู่ขยับไปมาทิ้งน้ำหนักตัวลงจนคนตัวเล็กแทบจะเซล้มตั้งหลายรอบ
"พอเมาแล้วมันก็เอาแต่เรียกหาแก ทะเลาะอะไรกันหรือเปล่า"
"เปล่านะไม่ได้ทะเลาะ งั้นเดี๋ยวเราขอพามันกลับก่อนนะ"
"โอเค ขับรถดีๆ" ทิชาพยักหน้าให้อาทิตย์แล้วรีบพยุงร่างหนาไปขึ้นรถเพราะเริ่มจะรับมือกับคนเมาไม่ไหวแล้วโดยมีอาทิตย์คอยช่วยพยุงจนพาเจไดขึ้นไปนั่งบนรถได้สำเร็จทิชาก็รีบขับรถพาคนเมากลับคอนโดทันที
ดีนะที่ระหว่างทางที่ขับรถออกจากผับมาเจไดหลับไม่ได้ตื่นมาอาละวาดอะไรให้เธอปวดหัว
"อืมม ทิชาา"
"..."
"อย่ารัก อึก อย่ารักมันได้มั้ยวะ"
ในระหว่างที่รถติดไฟแดงคนเมาก็ละเมอจนทิชาต้องหันไปมองเพราะสะดุดกับประโยคของคนข้างๆ ปากก็เอาแต่เพ้อชื่อเธอแล้วบอกว่า ‘อย่ารักๆ’ ถึงจะเมาอยู่แต่ก็จับน้ำเสียงได้ว่าเจไดกำลังอ้อนวอนเธอด้วยน้ำเสียงจริงจังอยู่...
ทิชาเอื้อมมือไปลูบผมคนตัวสูงที่เอาแต่เพ้อไม่หยุดให้สงบลง เมื่อรู้ว่าสาเหตุที่ทำให้เจไดออกมาเมาแบบนี้เป็นเพราะเธอก็อดรู้สึกผิดไม่ได้...
และประโยคต่อมาของคนเมาไม่ได้สติทำเอาทิชารู้สึกชาวาบไปทั้งร่าง
"จะทิ้งกูแล้วเหรอ อึก ไม่รักกูแล้วใช่มั้ย?"
- ผู้เขียน
