THE FLIRT : 03
1552 คำ
ผมยังพูดไม่ทันจบไอ้เฮียวา พี่ชายตัวดีของผมก็เปิดประตูเข้ามาซะก่อนพร้อมกับผู้หญิงที่เดินตามหลังมันเข้ามา และผู้หญิงคนนั้นทำให้ผมช็อก...ช็อกมาก แม่งเอ๊ยยยย พามาทำไมวะเนี่ย กูเจอวันนั้นยังหลอนไม่หายเลย..แล้วเธอก็พูดขึ้นด้วยท่าทางดีใจสุดๆ ซึ่งขัดกับผมมากเพราะตอนนี้ผมคิดว่ามันเหี้ยสุดๆ
“พี่ยูตะอยู่ที่นี่จริงด้วย”
“ไอ้เฮีย! มึงพามาทำไมเนี่ย” ผมหันไปด่าไอ้พี่ชายตัวดีทันที เวรเอ๊ย อุตส่าห์หนีมานี้คิดว่าจะพ้นแล้วนะ
“ก็ซายะเขาบอกว่าอยากเจอมึง คิดถึงมึงจะแย่ กูก็เห็นว่าเดี๋ยวก็จะหมั้นกันแล้วเลยคิดว่าพามานี้ได้” มันตอบกลับมาพลางทำหน้าได้อินโนเซนต์สุดๆ ดูมัน..กวนตีนฉิบหายและทุกสายตาแม่งก็พร้อมใจกันหันมามองผม ก็ยังไม่มีใครรู้ไง ผมไม่คิดจะบอกและผมก็ไม่คิดจะหมั้นกับยัยซายะอะไรนี่ด้วย แม่นะแม่ทำอะไรไม่ปรึกษา ผมเลยหนีออกมาอยู่คอนโดซะเลย
“เชี่ยยยย..กูพลาดช็อตเด็ดไปเหรอวะ” ไอ้เฮียแม็กรีบพูดเสริมขึ้นทันที
“นี่ซินะ..กูถึงเจอมึงที่คอนโด” ไอ้ดินเอ่ยขึ้นแล้วอมยิ้มน้อยๆ ไอ้เวรนี่ก็เสือกจริงๆ แทนที่ยัยซายะจะไม่รู้ว่ากูไปหลบอยู่ไหน
“พี่ยูตะไปนอนที่คอนโดเหรอคะ ถึงว่าซายะไปที่บ้านไม่เจอ แล้วคอนโดพี่อยู่แถวไหนเหรอค่ะ”
“กะ…”
“ไอ้สัสดิน หุบปาก!” ผมรีบหันไปด่าไอ้เหี้ยดินพลางเอามือชี้หน้ามันอย่างคาดโทษทันที ไอ้ห่าร้อยวันพันปีไม่เห็นพูดมากอย่างงี้ แม่งน่าโมโหฉิบหาย แต่ตอนนี้จะเอาไงดีวะ...ยัยซายะนั่นก็ยังยืนทำหน้าสงสัยไม่เลิก ผมหันกลับไปมองไอ้พวกนั้นแม่งก็นั่งหัวเราะกันไม่มีใครคิดจะช่วยกูสักคน ถ้าปล่อยให้อยู่แบบนี้ไอ้พวกนี้ต้องปากโป้งบอกที่อยู่คอนโดแน่ จริงซิ..ในนี้มีผู้หญิงอีกคนนี่หว่า ผมได้ตัวช่วยแหละ...หึ
พรึบบบบ
อ๊ะ…
ผมเดินไปทิ้งตัวนั่งข้างยัยตัวเล็กนั่นแล้วยกตัวเธอขึ้นมานั่งบนตักของผมทันที ท่ามกลางความตกใจของทุกคน แต่ใครสน...ตอนนี้ผมแค่อยากไล่ยัยซายะนั่นออกไปให้ไกล...ไปจากชีวิตผมเลยได้ยิ่งดี
“ไอ้!!! ....อุ๊บ” ผมรีบเอามือขึ้นปิดปากยัยตัวเล็กนี่ที่กำลังจะด่าผมแล้วล็อกตัวเธอไว้ด้วยแขนอีกข้าง
“จุ๊ๆ ๆ งอนอะไรนักหนาล่ะ เมียจ๋า ดีกันนะ...นะ”
ฟอดดดด
พูดจบผมก็กดจมูกลงไปบนแก้มนวลนั่นทันทีพร้อมสูดดมความหอมเข้าปอดเฮือกใหญ่ก่อนจะผละออก จะว่าไปแก้มยัยตัวเล็กนี่ก็หอมดีเหมือนกันแฮะ
“นะ..นี่มันอะไรกัน โอกาซังบอกว่าพี่ยูตะไม่มีแฟน..” ยัยน้องซายะพูดขึ้นหน้าตาตื่น คงจะตกใจไม่น้อยเลยแหละ ก็แม่ผมเล่นโปรโมทซะดิบดี เจอแบบนี้ก็ต้องช็อกเป็นธรรมดา
“จ๊ะ ไม่มีแฟน...เนี่ยเมีย แล้วเราก็รักกันมากกกก เนอะเมียจ๋า” ผมหันไปบอกยัยซายะที่ยืนอึ้งกิมกี่อยู่ข้างๆ ไอ้เฮียวาก่อนจะหันมาส่งตาหวานให้คนบนตักที่ตอนนี้ทำได้แค่ถลึงตาใส่ผมเพราะเธอไม่สามารถสู้แรงผมได้อยู่แล้ว
“ไม่จริงหรอก ซายะไม่เชื่อ พี่จ้างผู้หญิงคนนี้มาหลอกซายะใช่ไหม”
นั้นไง...กูว่าแล้ว แม่งรู้ดีจังวะ..เห็นทำตัวใสๆ แอ๊บแบ๊ว นึกว่าจะโง่..เสือกฉลาด เอาไงดีวะกู ไอ้ตัวที่อยู่บนตักแม่งก็ฤทธิ์เยอะฉิบ คิดไม่ออกแล้วเว้ยยย...เอาวะ เดี๋ยวค่อยเคลียร์ที่หลัง ผมเปิดปากยัยตัวเล็กบนตักออกแล้วปิดปากเธอด้วยปากผมแทนทันทีก่อนที่เธอจะพูดอะไรออกมาท่ามกลางความตกใจของทุกคน
“อะ...อื้ออออ”
“เห้ย!!”
หนูดาร้องขึ้นอย่างดังก่อนที่ไอ้ดินจะดึงไปกอดไว้อย่างรู้งาน ตอนแรกก็กะจะแค่เอาปากชนไว้เฉยๆ แต่พอเอาเข้าจริงๆ มันไม่ได้ไง ผมเผลอแทรกลิ้นเข้าไปฉกชิมความหวานในปากเล็กนั่นอย่างห้ามไม่ได้ รสจูบยัยตัวเล็กนี่หวานซะจนไม่อยากถอนออกเลยแฮะ
กรี๊ดดดดดด
ปังงงงง
ผมได้ยินเสียงกรีดร้องและเสียงปิดประตูลงอย่างแรง คิดว่ายัยซายะนั่นน่าจะออกไปแล้ว แต่...ขออีกหน่อยแล้วกัน ไหนๆ ก็ได้จูบแล้ว ไม่ทันไรผมก็รู้สึกถึงแรงฝ่ามือปะทะเข้าที่หัวผมอย่างจัง
ผัวะ///
“ไปนานแหละ ไอ้สัส” ไอ้เฮียวานี่แมร่ง มารผจญกูทุกเรื่องจริงๆ ผมถอนจูบออกจากยัยตัวเล็กนั่นอย่างเสียดายพลางเอาลิ้นแตะลิ้มฝีปากที่ยังมีความหวานติดอยู่ก่อนจะหลุดยิ้มออกมา แต่คนบนตักทำไมนิ่งจังวะ ช็อกไปแล้วมั้ง...โฮะ...หน้าเธอแดงมาก อย่าบอกนะว่ายัยตัวเล็กนี่ไม่เคยจูบงั้นเหรอ บ้าไปแล้ว..เป็นไปได้ไง
“กูว่าช็อก หึ” ไอ้เฮียแม็กพูดขึ้นพลางยกยิ้มขึ้นมุมปากก่อนที่หนูดาจะเอื้อมมือมาสะกิดถามยัยตัวเล็กบนตัก
“มิณ เป็นไรไหม”
แล้วเธอก็สะดุ้งจนสุดตัวเหมือนเพิ่งตื่นจากภวังค์อะไรทำนองนั้น รีบดีดตัวลุกขึ้นพุ่งไปยังประตูทันที แต่ผมไวกว่าคว้าแขนเธอไว้ได้ซะก่อนที่เธอจะถึงประตูซะอีก
เพี้ยะ////
เธอหันกลับมาฟาดมือเข้าที่หน้าผมอย่างแรง เรียกได้ว่าน่าจะสุดแรง...แม่งเอ๊ยยย เจ็บฉิบ แต่ผมยังปล่อยเธอออกไปไม่ได้เผื่อยัยซายะนั่นยังไม่กลับ ที่ทำมาทั้งหมดก็เสียเปล่าดิ
“จะตบกี่ทีก็เชิญเลย แต่อย่าเพิ่งออกไปตอนนี้”
เพี้ยะ….
อู้ยยยย
ฝ่ามือเล็กนั่นฟาดลงมาที่หน้าผมอย่างแรงจนหันไปอีกทางและตามมาด้วยเสียงร้องของไอ้พวกที่อยู่ในห้อง จะไม่ให้ร้องได้ไงแม่งเล่นซะดังสนั่น ผมหันมาหาเธอยังไม่ทันจะพูดอะไรก็โดนไปอีกที
เพี้ยะ….
อู้ยยยยย
แม่งเอ๊ยยย...มือหนักฉิบ ผมหันมาแล้วรีบคว้ามือเล็กนั่นไว้ก่อนที่จะฟาดลงมาที่หน้าผมอีกครั้ง
หมับบบบ
“พอ! ซี๊ดดดด...เจ็บฉิบ แตกแล้วมั้งปากกู”
ผมเอามืออีกข้างขึ้นแตะที่มุมปากตัวเองเพราะผมรู้สึกถึงรสฝาดอยู่ภายในปาก ได้เลือดจนได้ พอให้ตบก็เอาซะคุ้มเชียว...เดี๋ยวเจอเอาคืนแน่ ยัยตัวดี
Minarin Talk
แล้วอยู่ดีๆ รุ่นพี่ยูตะบ้ากามนั่นก็ลากฉันออกมาจากห้องและเปิดประตูห้องข้างๆ พอเห็นว่าไม่มีใครก็ลากฉันเข้ามาในห้องแล้วปิดประตูทันทีแถมยังล็อกอีก เขาจะทำอะไรกันแน่...ไม่นะ ฉันเพิ่งเสียจูบแรกให้ผู้ชายที่เพิ่งรู้จักไม่กี่วัน แล้วเขายังจะ....ฉันจะไม่ยอมเสียให้เขาเด็ดขาด ถึงเขาจะหล่อแค่ไหนก็ตาม...
“นี่! จะทำอะไร” ฉันเอ่ยถามเขาอย่างกล้าๆ กลัวๆ แล้วพยายามที่จะแกะมือเขาออกแต่เขากลับบีบมันแน่นขึ้นก่อนจะพูดขึ้น
“ฉันไม่ปล้ำเธอหรอกน้า แค่จะคุยธุระสำคัญ เธอต้องช่วยฉัน”
“ปล่อย! ฉันไม่ช่วยอะไรทั้งนั้น ปล่อยฉันนะ..” ฉันโวยวายออกไปโดยไม่สนใจสิ่งที่เขาพูดสักนิด ฉันรู้แค่ว่าเขาอันตรายเกินไป ฉันอยู่ใกล้เขาไม่ได้ เขาลวนลามฉันทุกครั้งที่เจอ ฉันต้องอยู่ให้ห่างเขา
“นี่! หยุดโวยวายสักทีได้ไหม”
ปึกกกก
รุ่นพี่ยูตะตวาดเสียงดังลั่นก่อนจะใช้มืออีกข้างรั้วเอวฉันเข้าหาตัวเขาอย่างแรงจนร่างฉันถลาไปชนกับแผงอกแกร่งของเขา
“นี่!! ...”
ฉันเงยหน้าขึ้นตวาดเขาด้วยความโมโหแต่จังหวะนั้นรุ่นพี่ยูตะดันก้มหน้าลงมาพอดีเลยกลายเป็นว่าตอนนี้หน้าเราสองห่างกันแค่ปลายจมูกจนฉันรับรู้ได้ถึงลมหายใจอุ่นๆ ของเขา...ละ...แล้วมันใกล้ขนาดนี้ฉันจะพูดอะไรออก หายใจฉันยังลำบากเลย และสายตาที่สามารถหยุดหัวใจใครหลายๆ คนได้เลยทีเดียวรวมถึงฉันตอนนี้ด้วย ฉันเลยเบี่ยงหน้าหนีเขาก่อนที่จะเผลอไผลไปมากกว่านี้
รุ่นพี่ยูตะปล่อยข้อมือฉันเป็นอิสระก่อนจะเลื่อนมือหน้ามาประคองหน้าฉันให้กลับมามองหน้าเขาอย่างเดิมและพูดประโยคที่ฉันทำให้หัวใจฉันแทบจะหยุดเต้น
“คบกับฉัน”
- ผู้เขียน
