EP6 ถอดใจทำยังไงทำเป็นแต่ถอดเสื้อ
2742 คำ
EP6 ถอดใจทำยังไงทำเป็นแต่ถอดเสื้อ
“จ้องอยู่นั่นทำไมไม่ทักไปล่ะค๊า”
จุ๊บแจงถามเหมือนพลอยเพื่อนรักวัยมัธยมที่ไม่รู้ว่าวันนี้ลมอะไรพัดมาถึงได้มาหาเธอที่บ้านตั้งแต่เช้า มาถึงก็เอาแต่จ้องหน้าจอมือถือซึ่งเปิดแชตของหนุ่มหล่อเจ้าของไร่อ้อยคนนั้นทิ้งไว้โดยมีข้อความสุดท้ายที่เขาส่งมาว่า
‘แล้วอย่ามาหาว่าพี่ใจร้ายก็แล้วกัน’
ถึงจะปากดีใส่เขาไปในแชตว่าจะจีบจนกว่าเขาจะใจอ่อนเลยแต่โดนปฏิเสธมาขนาดนี้มันก็มีเป๋กันบ้างแหละ
วันนี้เหมือนพลอยไม่ได้ทำอาหารไปให้คนพี่ที่ไร่เพราะทราบจากโจโจ้มาว่าวันนี้เจ้าของไร่อ้อยหยุดงาน พอไม่ได้ไปหาเขาเหมือนพลอยก็ไม่รู้จะไปไหนเพราะขี้เกียจเข้าร้านไปให้ลูกค้าหนุ่มๆ ที่มาซื้อของเต๊าะเล่น
วันนี้ไม่มีอารมณ์จะไปจ๊ะจ๋าใส่ใครจึงมาหาจุ๊บแจงเพื่อนรักที่บ้านเพื่อระบายความอัดอั้นใจและขอคำปรึกษา
“ไม่รู้จะทักไปว่าอะไร”
“ทำไม ถอดใจแล้วเหรอ”
“ไม่ได้ถอดใจแค่ถอยมาตั้งหลักก่อน”
เหมือนพลอยไม่เคยโดนผู้ชายคนไหนปฏิเสธมาก่อน
คนชื่อโชค โชคเจริญน่ะคนแรกเลย!
ที่ผ่านมาเธอเป็นฝ่ายปฏิเสธหรือเทผู้ชายก่อนเสมอแม้แต่แฟนคนล่าสุดที่ว่ารักนักรักหนาเหมือนพลอยยังเป็นคนบอกเลิกเลย ถึงเหตุผลที่ทำให้เธอต้องบอกเลิกเขามันจะเจ็บแสบมากก็เถอะ
“มักหลายสั่นบ่” (ชอบมากเลยเหรอ)
“บ่หลาย” (ไม่มาก) คนถูกถามว่าพลางพลิกตัวไปมาบนเตียงนอนของจุ๊บแจงแล้วพูดต่อ
“แต่แพ้บ่ได้”
“ก็คืออยากเอาชนะ”
“แล้วเรื่องอะไรกูต้องแพ้ล่ะ”
อยากเอาชนะ ใช้คำนี้ก็ได้แหละมั้ง แม้จะพึ่งโดนโชคปฏิเสธมาแต่ก็ไม่ได้ทำให้เหมือนพลอยถอดใจเลยสักนิด ที่เธอมาหาเพื่อนก็เพราะอยากปรึกษาและให้เพื่อนช่วยคิดว่าเธอควรจีบเขายังไงต่อไปดี
“จากที่ฟังมากูว่ามึงจีบเบาไป ดูไม่เป็นมึงเลยอะหมวย”
“ทำอาหารไปให้ไม่เป็นกูตรงไหน”
“ตรงที่มึงแอ๊บเป็นคุณหนูเรียบร้อยอ่อนหวานไง หวานร้อยอิหมวยคนตอแหลผู้ชายเขาดูออกจ้า”
“แล้วเป็นตัวเองกูต้องเป็นยังไง"
“ต้องแรดกูนี้ เอาความร่านกีของมึงออกมาใช้ให้หมดอย่าแอ๊บ!”
“กูไม่ได้แอ๊บค่า คือมันก็ต้องดูเชิงเขาก่อนมั้ยอยู่ๆ จะให้ไปชวนเขาสี้เหรอ คือฮีดูไม่อะไรกับกูมาก เวลาไปหาก็ไม่ค่อยมองกู กูไม่น่ารับประทานเหรอวะ”
“สงสัยอาหารที่มึงทำไปให้มันน่าทานกว่าคนทำล่ะมั้ง”
“เหอะ! ฮีไม่แตะอาหารที่กูทำไปให้ด้วยซ้ำ”
“มึงรู้ได้ไง”
“โจโจ้บอก”
ทำอาหารไปให้เจ้าของไร่ทุกวันจนเหมือนพลอยสนิทกับคนงานในไร่แล้ว เธอสานสัมพันธ์กระชับมิตรกับพวกคนงานไว้เพื่อเอาไว้ถามเรื่องราวของเจ้าของไร่แต่คนที่สนิทด้วยเป็นพิเศษก็คือโจโจ้ลูกน้องคนสนิทของเสี่ยโชคนั่นแหละ เหมือนพลอยเข้าหาถูกคนจนได้รู้ความเป็นไปของคนพี่ถึงได้รู้ว่าเขาไม่ทานกับข้าวที่เธอทำไปให้เลย แต่ก็ยังดีที่ไม่เททิ้งแล้วเอาให้คนงานกินแทน
“เซื่อได้บ่น้อบักโจ้นี่” (เชื่อได้มั้ยน้อไอ้โจ้เนี่ย)
“มึงรู้จักโจ้ด้วยเหรอ”
“เออ มันอยู่บ้านข้างๆ กูเนี่ย”
ระหว่างที่สองเพื่อนรักกำลังพูดคุยปรึกษาปัญหาหัวใจกันอยู่นั้นก็มีเสียงคนตะโกนแทรกขึ้นมาจนต้องหยุดบทสนทนากันไว้ก่อน
“เจ๋ง! ไปเอาปลาอยู่สระบักโจ้ให้แม่แหน่” (แหน่ แปลว่า หน่อย)
“กูจะวีนๆ กูบอกหลายรอบแล้วนะยายพรว่ากูชื่อจุ๊บแจงไม่ใช่เจ๋ง”
เหมือนพลอยที่กำลังเครียดๆ อยู่ถึงกับหัวเราะลั่นเมื่อได้ยินแม่ของจุ๊บแจงตะโกนเรียกชื่อจริงของเพื่อนรัก คนถูกเรียกรีบเปิดประตูห้องนอนออกไปวีนแม่ตัวเองฉ่ำเลย
“บอกว่าให้เอิ้นจุ๊บแจงๆ เอิ้นเจ๋งบ่ไปเด้อ” (เอิ้น = เรียก)
“โอ๊ยๆ แม่กะลืมโต๋เนาะ น้องจุ๊บแจงคนงามอีหล่าไปเอาปลานำบักโจ้ให้แม่แหน่” (แม่ก็ลืมตัวเนาะ น้องจุ๊บแจงคนสวยไปเอาปลากับโจ้ให้แม่หน่อย)
“ตอนนี้?”
“ตอนนี้ตั๊วะ แม่สิเอามาเฮ็ดกับข้าวแลง” (ตอนนี้สิ แม่จะเอามาทำกับข้าวตอนเย็น)
เหมือนพลอยได้ยินบทสนทนาของแม่พรกับจุ๊บแจงทั้งหมดและคิดว่าคงถึงเวลาที่เธอต้องกลับบ้านแล้วเนื่องจากว่าเพื่อนต้องไปทำธุระต่อทว่า...
“อิหมวยไปกับกู”
“ไปไหนวะ”
“ไปสระบักโจ้”
.
.
.
คุณหนูร้านขายอุปกรณ์การเกษตรโดนจุ๊บแจงเพื่อนรักลากขึ้นซ้อนมอเตอร์ไซค์ไปที่สระปลาของโจโจ้อย่างงงๆ พอมาถึงก็เห็นกลุ่มผู้ชายกลุ่มหนึ่งกำลังช่วยกันจับปลาอยู่ในสระน้ำซึ่งตอนนี้โดนสูบน้ำออกจนเหลือแต่โคลนกันแล้ว
“มึงรู้เหรอว่าเขาอยู่ที่นี่?”
เหมือนพลอยกระซิบถามเพื่อนรักที่กำลังจอดมอเตอร์ไซค์เมื่อสายตาหันไปเห็นผู้ชายผิวขาวสะดุดตากำลังถอดเสื้อหาปลาอยู่ในบ่อ ผิวขาวจากการคล้ำแดดไม่ได้ทำให้ออร่าในตัวเขาลดลงเลย กลับกันพอผิวคล้ำแบบนี้ยิ่งทำให้เขาดูเซ็กซี่ขึ้นไปอีก
กล้ามแขนล่ำๆ และกล้ามหน้าท้องเรียงตัวกันสวยเป็นลอนเหมือนก้อนขนมปังนั้นทำคนน้ำลายหกได้เลยนะ
“เออสิ หุ่นเสียวมากอิเหี้ย ถ้ามึงไม่เอากูเอานะอิหมวย”
“ไม่ให้!”
เหมือนพลอยปฏิเสธเพื่อนเสียงดังจนหนุ่มๆ ซึ่งกำลังช่วยหันหาปลาอย่างขะมักเขม้นอยู่หันมามอง ส่วนมากเป็นคนงานในไร่อ้อยที่คุ้นหน้าคุ้นตากันดีอยู่แล้วก็โบกมือส่งเสียงทักทายกันใหญ่
“อ้าว อ้ายเจ๋งมาแล้วบ่อ้าย”
โจโจ้ทักพี่ข้างบ้านของตัวเองด้วยชื่อออริจินัลจนจุ๊บแจงยกมือขึ้นทำท่าจะตบใส่
“ตบปากอิโจ้ กูบอกว่าชื่อจุ๊บแจงไง”
“โทษครับเอื้อยๆ แต่ว่าปลาบ่ทันได้โต๋ใหญ่เด้น้ำหัวแต่ลด” (โทษครับพี่สาว แต่ปลายังไม่ได้ตัวใหญ่เลยนะน้ำพึ่งลด)
“บ่เป็นหยัง เดี๋ยวให้อิหมวยไปช่วยจับ” (บ่เป็นหยัง = ไม่เป็นไร)
“ห๊ะ! กูเหรอ”
“เออ ไป ไปเปลี่ยนชุด”
เหมือนพลอยโดนลากมาที่สระปลาอย่างงงๆ ไม่พอยังโดนเพื่อนรักลากไปเปลี่ยนเสื้ออย่างงงๆ อีก เปลี่ยนเสร็จก็โดนจุ๊บแจงลากไปที่ทางลงสระปลาแล้วดันหลังให้เธอลงไปพร้อมกระซิบสะกดจิตเพื่อนด้วยคำว่า
“ลงไป จะเอามั้ยผัว”
“แต่กูจับปลาไม่เป็น! อ๊าย~ จุ๊บแจงอย่าผลัก” เหมือนพลอยทำหน้าเหมือนจะร้องไห้แค่เท้าแตะโคลนเธอก็ขนลุกแล้ว
ทำไมลูกคุณหนูอย่างเธอต้องมาทำอะไรแบบนี้เพื่อผู้ชายด้วย
“ลงไปก่อนเดี๋ยวก็เป็นเองเชื่อกู”
ผลัก!
“กรี๊ด!! อิเจ๋ง!”
ร่างบางกรี๊ดท่ามกลางเสียงหัวเราะของทุกคนเมื่อจุ๊บแจงผลักเธอลงไปในสระจนตัวเลอะโคลนไปเกือบครึ่งตัว เลอะขนาดนี้แล้วจะถอยก็เสียเปล่าเหมือนพลอยจึงพยายามลุกขึ้นเดินลุยโคลนไปหาเป้าหมายของเธอที่กำลังตั้งอกตั้งใจจับปลาจนไม่สนใจสิ่งรอบข้าง
กว่าจะเดินลุยโคลนไปหาโชคซึ่งอยู่กลางสระได้ก็เล่นทำเอาคุณหนูร้านขายอุปกรณ์การเกษตรหอบอยู่เหมือนกัน
“จับได้กี่ตัวแล้วจ๊ะ”
คนถูกทักหันมามองร่างบางที่เดินมาหยุดยืนอยู่ข้างๆ สายตาคมฉายแววแปลกใจเล็กน้อยแต่ไม่ได้ตกใจอะไรที่เจอหน้าเหมือนพลอยเพราะเขาเห็นเธอตั้งแต่มาถึงแล้วแต่แปลกใจที่เธอลงมาอยู่ในสระได้ยังไงมากกว่า
แถมสภาพร่างบางซึ่งปกติใส่แต่ชุดเวอร์ๆ ตอนนี้ยังสวมเพียงเสื้อขายปุ๋ยสีชมพูที่ยาวจนเกือบคลุมเข่า
หากโชคเป็นคนที่ใส่เสื้อขายปุ๋ยได้หล่อที่สุดเหมือนพลอยก็เป็นคนที่ใส่เสื้อขายปุ๋ยได้เซ็กซี่ที่สุดเหมือนกัน เสื้อแขนยาวไม่สามารถกลบความเซ็กซี่ของเธอได้เลย ความยาวของเสื้อยาวจนคลุมกางเกงขาสั้นที่เธอใส่อยู่ทำให้ดูเหมือนใส่เสื้อแค่ตัวเดียวบวกกับหน้าอกหน้าใจที่ใหญ่ซะเหลือเกินจนเห็นส่วนเว้าส่วนโค้ง
“มาได้ไง”
“พาจุ๊บแจงมาเอาปลากับโจโจ้น่ะ แต่เห็นว่ายังจับปลาได้ไม่เยอะหนูก็เลยลงมาช่วยน่ะจ้ะ”
โชคทำเพียงพยักหน้าแล้วหันมาตั้งใจจับปลาต่อโดยมีคนตัวเล็กเดินตามอยู่ตลอด
มาช่วยหรือมาเป็นภาระก็ไม่รู้ เดินๆ ไปยัยคุณหนูก็สะดุดไปจนเกือบล้มหน้าคว่ำอยู่หลายที
“โอ๊ะ! พี่โชคๆ ตรงนั้นๆ”
คนตัวเล็กที่ไม่กล้าจับปลาชี้มือไปตรงโคลนหน้าคนพี่เมื่อเห็นปลาตัวใหญ่ โชคหันไปมองตามแล้วรีบพุ่งตัวไปจับอัตโนมัติพอจับได้ก็ชูขึ้นเรียกเสียงเฮลั่นจากทุกคนเมื่อเห็นว่าเขาได้ปลาตัวใหญ่
“อ้ายโชคมือหมานแท้ว่ะน้องหมวยมาบาดเดียวได้ปลาข่อโต๋บักใหญ่” (พี่โชคมือขึ้นจังวะน้องหมวยมาทีเดียวได้ปลาช่อนตัวใหญ่เลย)
โจโจ้แซวในระหว่างที่เอาถังมารับปลาจากมือเจ้านายจนโดนเขาถลึงตาใส่ไปที
“พี่โชคเก่งจัง เดี๋ยวหนูช่วยดูอีกๆ”
พอเห็นคนพี่จับปลาได้เหมือนพลอยก็ตื่นเต้นใหญ่ เริ่มรู้สึกสนุกไปด้วยเพราะไม่เคยทำอะไรแบบนี้มาก่อน
ตัวเองไม่กล้าจับแต่ก็คอยช่วยมองและคอยชี้มือชี้ไม้ให้โชคเป็นคนจับจนได้ปลามาหลายสิบตัว
“พี่โชคตรงนั้นจ้ะๆ อ๊ะ!”
มัวแต่กระโดดชี้เพราะดีใจทำให้สะดุดโคลนจนเซ ร่างบางเหวี่ยงมือพยายามทรงตัวไม่ให้ล้มหงายหลังแต่ก็ไม่ได้ผล ในระหว่างที่กำลังจะหงายหลังไปนอนกองกับโคลนก็โดนแขนแกร่งของโชคคว้าเอวเอาไว้ซะก่อน
หมับ!
ร่างบางที่ใจหล่นลงไปอยู่ตาตุ่มแล้วเงยหน้าขึ้นสบตากับเจ้าของใบหน้าหล่อเหลาซึ่งตอนนี้เลอะโคลนนิดๆ แต่ไม่ได้ทำให้ความหล่อของเขาลดลงเลย
ยิ่งมองหน้าใกล้ๆ ยิ่งหล่อจนเหมือนพลอยใจสั่นเพราะความหล่อของเขาแทนความตกใจ
มีจังหวะที่ได้สบตากันเหมือนในละครแต่เหมือนพลอยไม่ได้รู้สึกถึงหัวใจของอีกฝ่ายที่เต้นแรงไม่ต่างกันหรอกนะ เธอรู้สึกได้ถึงแต่กล้ามแน่นๆ ตรงหน้าท้องและกล้ามแขนของคนพี่เพราะเขากอดเธออยู่เท่านั้น
“ซุ่มซ่าม”
เสียงทุ้มติดดุนิดๆ ว่าพร้อมกับปล่อยร่างบางให้เป็นอิสระก่อนจะผละออกจากกัน ฉากที่เหมือนในละครมีสายตานับสิบคู่มองอยู่พร้อมกับเสียงโห่แซวไม่หยุด
“ขะ ขอบคุณจ้ะ” คนสวยที่ทั้งเขินเพราะความใกล้ชิดเมื่อครู่และเสียงแซวของคนอื่นยกมือขึ้นลูบแก้มแก้เขินโดยลืมไปว่ามือตัวเองนั้นเลอะโคลนทำให้แก้มเธอเลอะไปด้วย ไม่ได้ดูน่าเกลียดเลยกลับกันมันทำให้คุณหนูที่ติดจะหยิ่งๆ เชิดๆ ดูน่ารักขึ้นเป็นกองจนคนที่เหลือบมองเธออยู่รู้สึกเอ็นดูไปชั่วขณะ
เหมือนพลอยกับโชคช่วยกันหาปลาต่ออีกสักพักก็โดนเรียกให้ขึ้นไปพักเพราะได้ปลามากพอสำหรับทำอาหารวันนี้แล้ว
“เอาอ้าย กึ๊บจักหน่อย” (เอาพี่ ดื่มสักหน่อย)
“คืออะไรวะ”
“ยาดองๆ”
โชครับแก้วจากลูกน้องคนสนิทมาดื่มสิ่งที่เรียกว่ายาดองจนหมดแล้วสะบัดหัวสองสามทีเพราะรสชาติของมันก่อนจะขอตัวไปล้างเนื้อล้างตัวปล่อยให้พวกแก๊งวัยรุ่นย่างปลารอ
จังหวะนั้นจุ๊บแจงนักจัดแจงก็ไม่รอช้ารีบดันหลังเพื่อนตัวเองให้เดินตามเจ้าของไร่อ้อยไปล้างตัวที่สระน้ำท้ายไร่ทันที
“ตามมาทำไม”
คนตัวสูงขมวดคิ้วถามคนน้องเมื่อเห็นเธอวิ่งตามเขามาด้วยเพราะถ้ามีคนมาเห็นเขากับเธออยู่ด้วยกันสองต่อสองในสภาพแบบนี้คงไม่เหมาะเท่าไร
“หนูเลอะ อยากล้างตัวเหมือนกันนี่นา”
“ห้องน้ำข้างหน้าก็มี”
“มีคนใช้อยู่จ้ะ”
ไม่รู้หรอกว่ามีคนใช้จริงหรือเปล่าเหมือนพลอยก็แค่อ้างๆ ไปก่อน โชคเหมือนคนเหนื่อยจะพูดเพราะรู้ว่าพูดอะไรไปเหมือนพลอยก็หาข้ออ้างมาแย้งเขาได้หมดจึงหยิบผ้าขาวม้ามาพันรอบเอวแล้วถอดกางเกงออกก่อนจะลงไปล้างตัวในสระ
คนตัวเล็กมองคนพี่ที่ถอดกางเกงไม่อายสายตาเธออย่างอึ้งๆ ยืนลังเลอยู่สักพักมองซ้ายมองขวาไม่เห็นใครเหมือนพลอยจึงถลกเสื้อขายปุ๋ยที่เธอใส่อยู่ออกจากตัวจนเหลือเพียงเสื้อชั้นในตัวเดียวกับกางเกงขาสั้นมากแล้วค่อยๆ เดินไปหย่อนตัวลงน้ำตามคนพี่ไป
“โอ๊ะ!”
คนตัวเล็กตกใจเพราะความลึกของน้ำในสระ เธอพยายามจะยืนในน้ำแต่มันลึกเกินไปจนเกือบจม มือเรียวรีบคว้าไปเกาะไหล่คนที่อยู่ไม่ไกลไว้โดยอัตโนมัติ
“ขอเกาะหน่อยจ้ะ น้ำลึกหนูยืนไม่ได้”
คนตัวสูงไม่ได้ว่าอะไรเพราะเขารู้ว่าน้ำตรงนี้มันลึกมากจริงๆ ถ้าใจร้ายไม่ยอมให้เธอเกาะคงได้มีคนจมน้ำตายตรงนี้แน่ๆ
เหมือนพลอยใช้มือทั้งสองข้างเกาะหลังคนพี่ไว้ทำให้หน้าอกหน้าใจที่มีเพียงเสื้อชั้นในตัวเดียวปิดอยู่เบียดชิดกับแผ่นหลังของเขาเต็มๆ
โชคพยายามไม่สนใจนมนุ่มๆ ที่เบียดหลังเขาอยู่ ตั้งใจว่าจะรีบล้างตัวแล้วรีบขึ้นแต่อยู่ๆ คนที่อยู่ด้านหลังก็หมุนตัวมาด้านหน้าเขาทำให้หน้าอกอวบใหญ่เบียดชิดอยู่กับหน้าอกเขาแทน
“เดี๋ยวหนูช่วยถูจ้ะ”
มือข้างหนึ่งเกาะไหล่คนพี่ไว้อีกข้างก็ช่วยลูบโคลนที่แห้งติดผิวของเขาออกให้ไปด้วย สถานการณ์ตอนนี้มันยากที่จะผลักออกหรือปฏิเสธโชคจึงได้แต่ยืนนิ่งๆ ให้คนน้องถูโคลนออกจากตัวให้
“อ๊ะ!”
เหมือนพลอยสะดุ้งเล็กน้อยเมื่ออยู่ๆ คนที่เธอเกาะอยู่ก็เลื่อนมือมาลูบแก้มเธอ ดวงตากลมโตช้อนขึ้นไปมองคนตรงหน้าพร้อมกับอมยิ้มเล็กน้อยเหมือนมองล้อจนคนพี่ต้องรีบแก้ต่างเพราะกลัวเธอคิดว่าเขาพิศวาสเธอ
“มันเลอะ” เขาบอกเพราะแก้มเธอเลอะโคลนอยู่จริงๆ
“ขอบคุณนะจ๊ะ”
ร่างบางยิ้มกว้างแล้วตั้งใจถูโคลนออกจากผิวขาวๆ ให้คนพี่ต่อแม้ว่ามันจะสะอาดแล้วก็ตาม
พอเธอเปลี่ยนมาอยู่ข้างหน้าแบบนี้แล้วมันยิ่งทำให้โชคเห็นเนินอกขาวๆ ที่โผล่พ้นน้ำขึ้นมาได้อย่างชัดเจน เขาพยายามเบือนหน้าหนีไปมองอีกทางแต่ก็ยังรู้สึกได้ถึงความนุ่มนิ่มที่เบียดอยู่กับหน้าอกของเขาอยู่ดี จะผละออกก็ไม่ได้อีกเพราะกลัวคนน้องจมน้ำแต่ถ้าอยู่นานกว่านี้ก็อันตรายเกินไป
“พอแล้ว พี่จะขึ้นแล้ว”
“ไม่ได้ขึ้นอยู่แล้วเหรอจ๊ะ”
คนตัวสูงขมวดคิ้วมองหน้าเหมือนพลอยอย่างมีคำถาม
“ก็…ของพี่โชคมันทิ่มขาหนูอยู่”
คนตัวเล็กว่าพร้อมกับมองไปใต้น้ำจนโชคต้องมองตามแม้จะมองไม่อะไรเลยก็ตามแต่สิ่งที่เธอจะสื่อคืออะไรบางอย่างที่อยู่ใต้น้ำมันกำลังแข็งทิ่มขาเธออยู่น่ะสิ
โด่ไม่รู้ล้ม (ชื่อยาดอง) ที่ไอ้โจ้ให้ดื่มก่อนมาล้างตัวเล่นเขาแล้วไง!
- ผู้เขียน
