EP7 โด่ไม่รู้ล้ม
1476 คำ
EP7 โด่ไม่รู้ล้ม
พอรู้ตัวว่าสิ่งที่คนน้องบอกว่าทิ่มขาเธออยู่คืออะไรใบหูของโชคก็เปลี่ยนเป็นสีแดงทันที ริมฝีปากที่ติดคล้ำนิดๆ เพราะสูบบุหรี่จัดเม้มเข้าหากันแน่น กำลังคิดไม่ตกว่าจะทำยังไงกับสถานการณ์ตอนนี้ดีก็รู้สึกเหมือนมีอะไรบางอย่างมาสัมผัสเข้าที่กลางลำตัว
โชคหันกลับไปมองร่างบางซึ่งใช้มือข้างหนึ่งเกาะไหล่เขาอยู่ส่วนอีกข้างหายไปอยู่ใต้น้ำ
แม้จะมองไม่เห็นก็พอจะเดาได้ว่าไอ้ที่กำลังลูบๆ คลำๆ ลำเอ็นเขาอยู่คือมือของเธอ
“เหมือนพลอย”
“จ๋า~”
“อย่าเล่น”
ใจสั่นเลย!
นี่เป็นครั้งแรกเลยมั้งที่โชคเรียกชื่อเธอน่ะ ถึงน้ำเสียงที่ใช้เรียกจะฟังดูดุแต่ก็ทำเอาใจสั่นอยู่เหมือนกัน
คนโดนดุไม่ได้สะทกสะท้านเลยสักนิด มือซนๆ ล้วงเข้าไปใต้ผ้าขาวม้าทั้งลูบทั้งบีบปลาตัวใหญ่ของโชคไม่หยุดจนมันแข็งขึ้นยิ่งกว่าเดิม
“คิก! น้องดิ้นใหญ่เลย ให้หนูช่วยมั๊ยจ๊ะ”
“ไม่…ฮึ่ม”
คนตัวสูงปฏิเสธได้ไม่เต็มปากเพราะโดนมือนุ่มๆ ชักรูดลำเอ็นแข็งรัวๆ ทั้งชักทั้งขยี้นิ้วลงบนปลายหัวบานจนเขาหลุดครางเสียงต่ำในลำคอออกมา
จะบอกว่าไม่มีอารมณ์ก็คงโกหกเพราะหลักฐานมันแข็งมัดตัวขนาดนี้
ร่างสูงหายใจถี่แรงจนเหมือนพลอยสัมผัสได้ถึงลมหายใจอุ่นๆ ของเขา สถานการณ์ที่โชคเผชิญอยู่ตอนนี้ต้านไหวก็คงเป็นคนตายด้านเท่านั้นแหละ
โดนฤทธิ์ของยาดองที่ดื่มเข้าไปเล่นงานไม่พอยังโดนนมใหญ่ๆ ของเด็กที่อยู่ตรงหน้าถูไปมาไหนจะหุ่นยั่วๆ และกลิ่นตัวหอมๆ ของเธอบวกกับสภาพแวดล้อมที่เหมือนกำลังแอบเสียวกันอยู่เพราะไม่รู้เลยว่าจะมีคนเดินมาเจอตอนไหนยิ่งกระตุ้นอารมณ์ได้เป็นอย่างดี
“ว่าไงจ๊ะ ถ้าไม่ให้ช่วยหนูจะหยุด”
คนตัวเล็กถามซ้ำด้วยแววตาซุกซนในขณะที่มือก็ยังคงทำหน้าที่ชักรูดลำเอ็นยาวที่กะขนาดจากการวัดไซซ์ด้วยมือแล้วไม่น่าจะต่ำกว่า 56
เจ้าของลำเอ็นใหญ่ได้แต่เม้มปากแน่นส่งเสียงครางฮึมฮัมในลำคออย่างพยายามสะกดกลั้นอารมณ์ เขาไม่ได้ตอบตกลงว่าจะให้เธอช่วยแต่ตวัดแขนแกร่งกอดรัดรอบเอวบางไว้แน่นแล้วซบหน้าลงกับไหล่เล็กเพราะไม่อยากเห็นสายตาล้อเลียนจากเด็กดื้อในตอนที่เขาหมดสภาพ
แพ้ราบคาบมันเป็นแบบนี้เองสินะ
การกระทำของคนพี่เหมือนเป็นการอนุญาตกลายๆ ว่าให้เธอช่วยเหมือนพลอยจึงเร่งมือชักรูดท่อนลำยาวที่อยู่ใต้น้ำรัวๆ ในขณะที่มืออีกข้างก็ลูบไล้ไปตามลำคอและอกแกร่งอย่างอ้อยอิ่งเพื่อปลุกเร้าอารมณ์ของเขาไปด้วย
“พี่โชคจ๋า”
ร่างบางเรียกคนพี่เสียงหวานที่ข้างใบหูเขาแล้วขบเม้มติ่งหูเขาเบาๆ ทำเอาโชคขนลุกไปทั้งตัว
เก่งชะมัด
เหมือนพลอยรู้ดีไปหมดว่าต้องจับตรงไหนหรือทำยังไงให้เขาแพ้ ยิ่งเธอเร้าเขายิ่งมีอารมณ์จนเผลอกระเด้าเอวขึ้นเสยลำเอ็นสู้มือเธออยู่หลายที
“ถ้าเสียวมากจะบีบนมหนูก็ได้นะจ๊ะ หนูไม่ว่าหรอก”
คนตัวสูงทำสีหน้าเหมือนลังเลนิดหน่อยจนเหมือนพลอยต้องเป็นฝ่ายจับมือเขามาสัมผัสหน้าอกหน้าใจที่แสนภูมิใจของตัวเอง
“อ๊ะ พี่โชค อื้อ~”
พอได้จับก็บีบซะเต็มแรงทำคนน้องหลุดครางออกมาเสียงดังจนโชคต้องประกบจูบปิดปากคนน้องไว้เพราะกลัวคนอื่นได้ยินเสียงเธอ
เขาไม่ได้ตั้งใจจะจูบแต่เนื่องจากมือทั้งสองข้างของเขาไม่ว่างจึงไม่มีทางเลือกอื่น
“อือ…”
คนถูกจูบตกใจอยู่แค่ไม่กี่วินาทีก็เป็นฝ่ายเผยอปากออกขบกัดดูดดึงริมฝีปากของคนพี่ที่มีกลิ่นยาดองนิดๆ จนเธอรู้สึกมวนไปทั่วช่องท้อง ยิ่งตอนโชคสู้กลับด้วยการดูดปากเธอแรงๆ เหมือนพลอยยิ่งรู้สึกเสียววาบไปทั่วทั้งตัว
ไม่รู้ตั้งแต่เมื่อไรที่ปลายลิ้นของทั้งคู่แตะสัมผัสกันจนมันกลายเป็นจูบแลกลิ้นที่ทั้งดูดดื่มและร้อนแรง
จุ๊บ!
จ๊วบ!
เสียงริมฝีปากปะทะกันดังขึ้นเป็นระยะ ในขณะที่กำลังแลกลิ้นกันอย่างดุเดือดมือที่อยู่ใต้น้ำก็ผ่อนแรงชักรูดลำเอ็นลงจนคนตัวสูงต้องกระตุ้นให้เธอทำต่อ
ทั้งดูดดึงริมฝีปากคนน้องแรงๆ ทั้งบีบขย้ำเต้าอวบอิ่มผ่านชั้นในสีหวานอย่างแรงจนมันล้นมือ
“ฮึ่ม เร็วอีก”
เหมือนพลอยเร่งมือตามที่เขาสั่งทั้งชักทั้งขยี้ตรงปลายหัวหยักรัวๆ จนรู้สึกได้ถึงน้ำสีใสไหลมาปริ่มตรงรอยแยก
“จะแตกแล้ว”
โชคถอนจูบออกมาซุกไซ้ที่ซอกคอขาวหอบหายใจถี่แรงเมื่อความรู้สึกมาจ่อที่ปลายท่อนลำแต่อยู่ๆ ก็มีเสียงคนตะโกนเรียกขึ้นขัดจังหวะทำให้อารมณ์ของเขาหยุดชะงักไปซะก่อน
“เสี่ยโชค! ล้างโต๋เสร็จแล้วไป๊ปลาย่างสุกแล้วเด้อ ฟ้าวมากินกำลังฮ้อนๆ” (ล้างตัวเสร็จหรือยังปลาย่างสุกแล้วนะ รีบมากินกำลังร้อนๆ)
ไม่ใช่แค่โชคที่ตกใจเหมือนพลอยเองก็ตกใจจนชะงักไปเหมือนกัน เสียงนั้นเหมือนดังเรียกสติคนสองคนที่กำลังเคลิ้มไปกับสัมผัสของอีกฝ่าย
เหมือนพลอยไม่รู้ตัวด้วยซ้ำว่าโดนคนพี่ปลดตะขอชุดชั้นในออกไปตั้งแต่ตอนไหน มันเกือบจะลอยไปกับน้ำแล้วดีนะที่เธอคว้าไว้ทัน
ร่างบางรีบผละมือออกจากลำเอ็นใหญ่ที่ยังไม่ได้รับการปลดปล่อยแล้วใส่ชุดชั้นในให้เรียบร้อย
“พะ เพื่อนเรียกแล้ว เรารีบไปกินปลาย่างกันดีกว่านะจ๊ะ”
คนตัวสูงเลิกคิ้วมองคนเด็กกว่าที่ทำเขามีอารมณ์แล้วอยู่ๆ ก็ชิงหนีขึ้นฝั่งไปใส่เสื้อผ้าแล้วเดินกลับไปหาทุกคนที่เถียงนาปล่อยให้อารมณ์ของเขาค้างเติ่งอยู่แบบนั้นโดยที่เขาไม่มีโอกาสได้ทักท้วงอะไรสักคำ
.
.
เจ้าของไร่อ้อยกว่าพันไร่เดินกลับมาที่เถียงนาด้วยสีหน้านิ่งตึงและไม่สบอารมณ์สุดๆ พึ่งล้างตัวมาแต่โชคยังคงใส่กางเกงเลอะโคลนตัวเดิมและยังคงไม่ใส่เสื้อเหมือนเดิมเดินโชว์กล้ามมาแต่ไกล ผมสีเข้มเปียกน้ำถูกเสยไปด้านหลังเผยให้เห็นใบหน้าคมคายชัดๆ ยิ่งทำให้เขาดูหล่อและฮอตจนคนที่แอบเงยหน้าขึ้นมาเหลือบมองหน้าเขารู้สึกเขิน
“มาๆ เสี่ย มานั่งๆ”
พอเห็นโชคเดินมาหนุ่มๆ ที่ดื่มและทานปลาย่างกันอยู่ก็รีบขยับหาที่นั่งให้เขาทันทีซึ่งเป็นที่ตรงข้ามกับเหมือนพลอยและจุ๊บแจง
โชคทิ้งตัวนั่งลงและรับแก้วจากโจ้มาดื่มไม่พูดไม่จาไม่มองหน้าคนที่กำลังกินปลาย่างอย่างเอร็ดอร่อยอยู่ตรงหน้าเขาด้วยซ้ำ
หลังจากที่เหมือนพลอยปล่อยให้เขาอารมณ์ค้างอยู่ในสระโชคก็ไม่ได้มีอารมณ์จะช่วยตัวเองต่อแล้ว เขารอให้ท่อนลำขนาด 56 สงบลงแล้วถึงได้เดินกลับมาร่วมวงกับทุกคน
ในขณะที่เขาอารมณ์ค้างแต่ยัยเด็กตัวต้นเหตุที่ยั่วจนเขามีอารมณ์กลับแกะปลากินหน้าระรื่นไม่ทุกข์ร้อนอะไรเลย
“เอื้อยจุ๊บแจงบ่ฟ้าวเอาปลาไปให้แม่พรแล้วบ่” (พี่จุ๊บแจงไม่รีบเอาปลาไปให้แม่แล้วใช่มั้ย)
“โอ๊ย บ่ไปแล้วซ่างหัวยายพร” (ไม่ไปแล้ว ช่างหัวยายพร)
ในขณะที่เหมือนพลอยกำลังเอ็นจอยกับการกินปลาย่างจุ๊บแจงเพื่อนรักของเธอก็เริ่มกรึ่มได้ที่เพราะโดนพวกหนุ่มๆ ชงเหล้าให้ไม่หยุดจนเริ่มติดลม
โจโจ้ท้วงเรื่องเอาปลาไปให้แม่ก็ไม่สนแล้วตอนนี้
พวกเขานั่งกินปลาย่างแกล้มเหล้ากันจนพระอาทิตย์ตกดินท้องฟ้าเริ่มมืด ยังติดลมกันอยู่แต่จะนั่งดื่มต่อก็ไม่ได้เตรียมไฟมาจึงลงความเห็นกันว่าจะไปนั่งดื่มที่บ้านของโชคต่อโดยที่ไม่ได้ถามเจ้าของบ้านสักคำ
- ผู้เขียน
