EP2 เป้าหมายมีไว้พุ่งชน
1523 คำ
EP2 เป้าหมายมีไว้พุ่งชน
MueanPloy -- อยู่ที่ เจ๊น้อย แอบแซ่บ กับ ชื่อ จุ๊บแจง และคนอื่นๆ อีก 2 คน
นอกจากน้องหมวยก็ไม่มีอะไรแซ่บกว่าส้มตำเจ๊น้อยแล้วจ้ะ :P
ความคิดเห็น
ชื่อ จุ๊บแจง: มากินนำกันสี่คนแต่มันแซ่บอยู่ผู้เดียว
ชมพู พริ้งพราว: ให้มันแซ่บแต่มึงนั่นล่ะ!
ลูกจันทร์ สิริเจริญ: ผู้ชายแถวนี้เขาไม่ทานเผ็ดกันหรอกค่า
หล่อให้สาวเหลียว กินเตี๋ยวให้สาวเลี้ยง: เลี้ยงตำส้มอ้ายแหน่ครับคนงาม
โก้ บ้านไผ่: แซ่บแท้บ่ต้องพิสูจน์
เจ๊น้อย แอบแซ่บ: ขอบคุณที่แวะมาอุดหนุนจ้าา
หยก แซ่หลี่: มืดค่ำแล้วหมวยเมื่อไหร่จะกลับบ้าน
--- MueanPloy: โอ๊ยๆ ตามเป็นพ่อเลยนะ
--- หยก แซ่หลี่: ก็พ่อมึงอะบอกให้กูตาม
--- ซ้ออี๊ด แซ่หลี่: พี่หยก..พูดกับ..น้องเพราะๆ ..สิลูก
.
.
@ เจ๊น้อย แอบแซ่บ
หลังจากทำหน้าที่ลูกสาวร้านขายอุปกรณ์การเกษตรเสร็จสิ้นเหมือนพลอยกับแก๊งเพื่อนสาวก็นัดกันออกมาจกส้มตำที่ร้านเจ๊น้อย ส้มตำเจ้าเด็ดเจ้าประจำที่พวกเธอมาทานกันตั้งแต่เด็กยันโต เหมือนพลอยยกให้เจ๊น้อยเป็นร้านส้มตำอันดับหนึ่งในจังหวัด กลับขอนแก่นทีไรต้องโดนส้มตำปูปลาร้าเจ๊น้อยกระแทกปาก
แซ่บจริงๆ ไม่แอบเหมือนชื่อร้าน
“กูยอมสายตามึงว่ะหมวย ตัวท็อปไม่หลุดคิวซีอิหมวยคือเรื่องจริง”
เหมือนพลอยยืดอกขึ้นด้วยความภาคภูมิใจเมื่อที่ได้ฟังคำพูดของจุ๊บแจงที่เธอคิดเอาเองว่าเป็นคำชมหลังจากที่เล่าเรื่องผู้ชายสุดหล่อที่มาซื้อเครื่องตัดหญ้าที่ร้านเธอให้เพื่อนฟัง
คิดถูกจริงๆ ก็ออกมาเจอเพื่อนเพราะแค่เหมือนพลอยบอกชื่อของพ่อหนุ่มคนนั้นให้เพื่อนฟังเธอก็ได้รู้ประวัติของเขาอย่างกับวิกิพีเดียมาเอง
เพื่อนๆ กับเจ๊น้อยเจ้าของร้านส้มตำเล่าประวัติหนุ่มคนนั้นให้เหมือนพลอยฟังเยอะมากแต่ที่เธอจับใจความได้ก็คือ
- ชื่อ ‘โชค โชคเจริญ’ คือชื่อจริงของเขา
- อายุสามสิบปี ห่างจากเธอเจ็ดปี!
- เป็นหนุ่มนักเรียนนอก ก่อนหน้านี้ทำงานอยู่ที่อเมริกาเพิ่งกลับมาอยู่ขอนแก่นได้แค่สองปี
- เป็นทายาทเศรษฐีไร่อ้อยที่มีพื้นที่เป็นพันๆ ไร่
- สถานะ ‘โสด’ คนจีบเยอะแต่ไม่สนใจใคร ลือกันว่าเขาไม่กินคนในตำบลเดียวกัน
พอรู้ว่าเขาเป็นหนุ่มนักเรียนนอกอยู่เมืองนอกมาเป็นสิบๆ ปีเหมือนพลอยก็ไม่แปลกใจแล้วล่ะว่าทำไมโชคถึงได้ดูแตกต่างจากคนที่นี่มากขนาดนี้ ขนาดใส่เสื้อขายปุ๋ยยังกลบความหล่อของเขาไม่ได้เลย
“พี่แกตั้งใจทำงานมากฟีลวัยรุ่นสร้างตัวสุดๆ ผู้สาวมาจีบทั้งอำเภอแต่ฮีไม่สนใจใครเลย นางงามตำบลมาจีบแกยังไม่แลเลยอะ”
“หล่อขนาดนี้ไม่มีเมียจริงดิ” เรื่องอื่นของผู้ชายชื่อโชคที่เพื่อนเล่าให้ฟังเหมือนพลอยเชื่อหมดจะมีก็แต่เรื่องนี้เรื่องเดียวที่เธอยังไม่ค่อยเชื่อสักเท่าไร
ไม่รู้สิ ทั้งรูปร่างหน้าตาและฐานะแถมอายุยังขนาดนี้แล้ว ไม่ได้ว่าเขาแก่นะแต่ผู้ชายวัยสามสิบนี่มันอยู่ในช่วงสร้างครอบครัวเลยนี่นาพอรู้ว่าเขายังโสดก็เลยแปลกใจนิดหน่อย ถึงจะถูกใจมากแต่เหมือนพลอยก็ไม่ชอบเล่นกับคนมีเจ้าของหรอกนะ
ยิ่งหล่อขนาดนั้นต่อให้โสดจริงก็คงมีเจ้าของหัวใจแล้วล่ะ
“เรื่องจริงจ้า อยู่ที่นี่มาสองปีกูยังไม่เคยได้ยินหรือเห็นพี่แกจิ๊จ๊ะกับใครเลยนะ”
“ไม่น่าเชื่อ”
“ทำไม”
“ก็เขาดู…ร้ายอยู่นะ”
ต่อให้เพื่อนทั้งสี่คนบวกเจ๊น้อยอีกหนึ่งคนจะยืนยันว่าเขาโสดแต่เหมือนพลอยก็ยังเชื่อไม่ค่อยลง
ไม่รู้สิเธอเองก็ไม่ได้อ่อนต่อโลกในเรื่องผู้ชาย เคยมีแฟนมาแล้วก็หลายคน จากประสบการณ์ของเหมือนพลอยคนชื่อโชคน่ะเห็นหน้าแค่ครั้งเดียวเธอก็รู้แล้วว่าร้าย ไม่เชื่อหรอกว่าจะไม่มีเรื่องผู้หญิงเลย ยิ่งเขามาจากเมืองนอกอีกด้วย วัฒนธรรมที่นู่นเป็นยังไงก็รู้ๆ กันอยู่
“เออ เอาจริงฮีก็ไม่ได้ใสซะทีเดียวหรอก กูเคยได้ยินว่าฮีก็แอบกินกรุบอยู่นะ” จุ๊บแจงโน้มตัวลงมากระซิบกระซาบแค่กับกลุ่มเพื่อนไม่ให้โต๊ะอื่นได้ยินด้วยเมื่อพูดถึงบุคคลอื่น
“ยังไงๆ”
“แบบกูเคยบังเอิญเจอฮีตอนเข้าเมืองเหมือนฮีก็นัดเยเย้อยู่นะ ฮีแค่ไม่เอาคนแถวนี้แหละมั้งกูว่า”
เหมือนพลอยไม่ได้ตกใจกับเรื่องที่ได้ฟัง เซ็กซ์เป็นเรื่องธรรมชาติมากสำหรับเธอและเธอเองก็เป็นหนึ่งคนที่ชื่นชอบการมีเซ็กซ์มากเหมือนกัน
“แล้วมึงยังไงอิหมวย ชอบระดับไหนถึงขั้นจะจีบเลยมั้ย”
ลูกจันทร์ถามเพื่อนสนิทที่นานๆ จะเจอผู้ชายที่ถูกใจสักที อย่างที่รู้กันว่าเหมือนพลอยเป็นคนที่มีสเปคสูงมากการที่เธอพูดออกมาว่าตั้งแต่เกิดมาไม่เคยเจอใครหล่อขนาดนี้ก็ยืนยันได้แล้วว่าคนชื่อโชคน่ะหล่อจริงๆ สาวๆ ในอำเภอไม่ได้อุปาทานหมู่และไม่ได้คิดไปเอง
“ตอนแรกก็สนใจเพราะหล่อเฉยๆ แต่พอได้ฟังพวกมึงพูด…”
“…”
“ก็ชักอยากจะจีบขึ้นมาแล้วสิ”
เหมือนพลอยใช้เวลารับประทานส้มตำและเม้ามอยกับเพื่อนๆ อยู่เกือบสองชั่วโมงกว่าจะแยกย้ายกันก็มืดค่ำแล้ว
“ขี่ดีๆ นะมึงอย่าไปชนวัวชนควายชาวบ้านเขาล่ะ”
จุ๊บแจงย้ำเพื่อนคนสวยซึ่งตอนนี้ขึ้นคร่อมมอเตอร์ไซต์สีหวานสตาร์ตรถเรียบร้อยแล้ว คุณหนูร้านขายอุปกรณ์การเกษตรเธอแว้นมอไซค์มาทานส้มตำกับเพื่อนน่ะ เนื่องจากร้านเจ๊น้อยอยู่ห่างจากบ้านเธอแค่ไม่กี่กิโลขี่มอเตอร์ไซค์มาสะดวกที่สุดแต่เนื่องจากไม่ได้ขับมอเตอร์ไซค์นานและปกติก็ใช่ว่าจะขับเก่งท่าทางของเหมือนพลอยจึงดูเก้ๆ กังๆ จนเพื่อนอดห่วงไม่ได้
“เออน่า กูไปแล้วนะ” พูดจบคนตัวเล็กก็บิดมอเตอร์ไซค์ออกจากร้านส้มตำไปท่ามกลางสายตากังวลของเพื่อนทั้งสามคนเพราะขับไปได้ไม่กี่เมตรเหมือนพลอยก็เกือบจะเซลงข้างทางซะแล้ว
“จะรอดมั้ยวะน่ะ”
ในระหว่างที่บิดมอเตอร์ไซค์กลับบ้านในหัวของเหมือนพลอยก็เอาแต่คิดเรื่องของผู้ชายที่ชื่อ ‘โชค โชคเจริญ’ ไม่หยุด
แม้จะได้เห็นหน้าแค่ไม่กี่นาทีแต่ใบหน้าหล่อเหลาของเจ้าของไร่อ้อยโชคเจริญกลับฝังลึกลงไปในห้วงความทรงจำของเธอจนลืมไม่ลง ทั้งรูปร่างหน้าตาที่หล่อดีโดนใจบวกกับโพรไฟล์ของเขาที่ได้ฟังจากเพื่อนๆ และเจ๊น้อยก็ยิ่งทำให้เหมือนพลอยรู้สึกสนใจในตัวผู้ชายคนนี้มากขึ้น
ตอนนี้เธอหยุดคิดถึงเรื่องของเขาไม่ได้เลย
ใส่แค่เสื้อขายปุ๋ยแถมยังทำหน้าดุใส่เธอแท้ๆ แต่ทำไมถึงเรียกความสนใจจากเหมือนพลอยได้มากขนาดนี้กันนะ
มากเกินไปจนทำให้ร่างบางที่กำลังบิดมอเตอร์ไซค์กลับบ้านใจลอยไม่ทันระวังจนขับรถตกหลุม ด้วยความตกใจแทนที่จะเบรกกลับเผลอบิดคันเร่งจนรถพุ่งไปข้างหน้าอย่างเร็วซึ่งทางข้างหน้าของเธอนั้นมันคือทางแยก!
“เชี่ยๆ กรี๊ดๆ อย่าชนนะๆ”
พอตกใจสติก็แตกกระเจิง เหมือนพลอยทั้งกรี๊ดทั้งร้องเพราะตรงทางแยกมีรถกำลังพุ่งมาทางเธออย่างเร็ว ยิ่งโดนบีบแตรใส่ก็ยิ่งทำอะไรไม่ถูก
นาทีนั้นเหมือนพลอยรู้สึกเหมือนตัวเองจะไม่รอดแล้วจึงเบรกรถอยู่กลางถนนแล้วหลับตาปี๋ รู้ตัวอีกทีเพราะความรู้สึกเจ็บที่ขากับแผ่นหลังและเสียงรถเบรกอย่างแรงจนล้อบดกับถนนดังเอี๊ยด
ร่างบางค่อยๆ ลืมตาขึ้นมาด้วยหัวใจที่เต้นรัวด้วยความตกใจ อีกแค่ไม่กี่เซนติเมตรรถกระบะคนนั้นก็จะชนเธอแล้ว
เหมือนพลอยถอนหายใจออกมาอย่างโล่งใจที่รอดมาได้ เธอยังไม่โดนรถชนแต่ที่รู้สึกเจ็บเพราะตกใจจนเผลอปล่อยให้รถล้มทับตัวเอง
“เป็นอะไรหรือเปล่า!”
เจ้าของรถกระบะสีดำคันใหญ่รีบลงจากรถมาดูอาการคนเจ็บแม้จะหงุดหงิดที่เธอขับรถไม่ดูตาม้าตาเรือก็ตาม
“ไม่เป็นไร…จ้ะ” คนเจ็บเงยหน้าขึ้นตอบคนที่เข้ามาช่วยยกรถออกจากตัวเธอ
เหมือนพลอยลืมความเจ็บและความตกใจไปชั่วขณะเมื่อเห็นหน้าคู่กรณีชัดๆ
เพราะเขาคือคนที่ทำให้เธอใจลอยจนเกือบโดนเขาขับรถชนน่ะสิ!
เป้าหมายมีไว้พุ่งชน ไม่!
เกือบโดนเป้าหมายพุ่งชน ใช่!
แฮซแท็ก #เกิดแต่กับน้องหมวย
- ผู้เขียน
