#2 มีเรื่อง
442 คำ
"นั่นสินะ อกหักมาหรอจ้ะ ณิชา"หลักจากที่รดาพูดแซะฉัน ฉัน แก้มฟู และมินลี่ก็หันไปมองแรงใส่นางและเพื่อนนางอีกสองคน น่ารำคาญชะมัด คนมันกำลังอารมณ์เสียก็ยังจะมาเซ้าซี้อยู่ได้ อุตส่าห์ต่างคนต่างอยู่แล้วนะ ยังจะมาหาเรื่องอยู่ "แล้วถ้ากูอกหัก แล้วมันไปหนักหัวพวกมึงหรอ?" ฉันพูดกลับให้นางรดา จากนั้นนางก็ร้องกรี๊ดกร๊าด แดกนกหวีดเข้าไปรึไง "กรี๊ดดด!!! นังณิชา!!! มึงกล้าพูดกับกูแบบนี้หรอ ไม่รู้หรอ ว่ากูเป็นลูกใคร!!!"
"รู้สิ ถ้าไม่รู้เนี่ย กูจะถามทำไม!"สิ้นสุดของเสียงฉัน นังรดาก็นำฝ่ามือของนางมาตบที่ใบหน้าเรียวของฉันอย่างสุดแรง แต่แค่นี้ มันก็ไม่ได้เจ็บนักสำหรับฉันหรอกนะ "หึ เป็นไง" ตบฉัน ได้ เดี๋ยวฉันจะเอาให้ฟันร่วงแม่ง "มีแรงแค่นี้เองหรอ ไม่เห็นจะเจ็บเลย!!!" ครั้งนี้ฉันให้มันเปิดก่อนแค่นั้นแหละ เดี๋ยวฉันจะสวนคืนบ้าง แล้วจะได้รู้ ว่าการโดนตบคืนมันเป็นยังไง สิ้นสุดคำพูดฉัน นางรดาก็เอาแต่ตบหน้าฉัน7-8ครั้ง ฉันเริ่มจะโมโห ทนไม่ไหวแล้วนะ ฉันเลยต่อยคืน 'ผั๊วะ!!!' "โอ๊ยยยย!!!" รดาล้มลงไปนอนกำพื้น ร้องคร่ำครวนอยู่บนพื้น ตอนนี้ทุกคนต่างหันมามองฉันและนางรดา "นี่แก!!! นังณิชา " เพื่อนของนางรดา ชื่อแอร์และพั้นช์ ก็ต่างมาช่วยนางรดา "เห้ย มึงทำเกินไปป่าววะ"แอร์ ที่ออกจะนังเลงหน่อย ซึ่งใครหลายคนไม่กล้ามีเรื่องด้วย แต่สงสัยคงมีแค่กลุ่มพวกฉันแหละ ที่มักจะมีปากเสียงและทะเลาะกันบ่อยครั้ง "แค่นี้มันยังน้อยไปด้วยซ้ำ สำหรับที่มันชอบมาหาเรื่องพวกกู"ยัยมินลี่ตอบกลับแทนฉัน "ครั้งนี้ฉันจะถือว่าให้ทานคนอย่างแก แต่ถ้าครั้งหน้าแกกล้าทำกับฉันแบบนี้อีก ฉันไม่ปล่อยแกไว้แน่ นังณิชา!!!" ก็แค่คำขู่ของหมาที่ชื่อรดา ใครจะไปรับไว้หล่ะ แค่เห็นหน้ายังไม่อยากจะเห็นเลย และพวกนั้นก็เดินจากไป หายหัวไปไหนไม่รู้ แต่ตอนนี้คนที่นั่งข้างๆฉันต่างหันมามองพวกฉันหมด มองทำไม คิดจะมีเรื่องกับกูมากรึไง น่าเบื่อน่ารำคาญ "มองไร อยากมีเรื่องอ่อ" แก้มฟูพูดใส่พวกที่มองพวกฉัน
- ผู้เขียน
