เด็กมันยั่วเฮียเลยหลวมตัวไปหน่อย :
อรุณเบิกฟ้านกกาโบยบินออกหากินร่าเริงแจ่มใส…
แต่…
แต่…
ผมยังไม่ไปไหนนอนตาแข็งเพราะไม่รู้จะเอาไงต่อดีนอนไม่หลับเพราะเฮียนั่นแหล่ะครับกลัวว่าถ้าผมหลับแล้วเฮีนดันตื่นแผนก็จะล่มแต่ขืนรอให้เฮียตื่นก็คงเป็นผมนี่แหล่ะที่จะหลับไปก่อนเรื่องเมื่อคืนผมต้องเรียกร้องหาความรับผิดชอบจากเฮียให้ได้บอกแล้วไงถ้าจูบแล้วมันผิดผีเพราะงั้นเช้านี้ความสัมพันธ์อันดีของเรามันต้องพัฒนา
ซ้อมเรียกแทนตัวเองว่าไอ้ต้าวเด็กดื้อกับไอ้ต้าวคนแก่ดีก่า…น่ารักใช่มั้ยล่ะครับหัวเราะชอบใจอยู่คนเดียวก่อนจะเปิดผ้าห่มยกหัวมองร่างกายตัวเองที่อยู่ในสภาพเดียวกับเฮีย
“เนียนสุดๆ ไม่มีพิรุธเห็นๆ” ยิ้มพอใจที่ตัวเองเป็นคนฉลาดรอบคอบน่ะครับแล้วต่อจากนี้มันต้องไปไงต่อจะให้นั่งกอดเข่าร้องไห้เป็นนางเอกละครเพื่อให้เฮียตื่นมาได้ยินผมก็ต้องร้องจนน้ำตาเป็นสายเลือดนั่นแหล่ะ
เอางี้แล้วกัน…
บางครั้งความรุนแรงมันก็ช่วยแก้ไขปัญหายามคับขันได้ ขยับตัวลุกขึ้นมานั่งเบี่ยงตัวไปหาเฮียที่ยังนอนไม่รู้สี่รู้แปดอะไร
“ขอโทษนะเฮียสาบานว่าคบกันเมื่อไหร่จะกราบเช้ากราบเย็นแถมจุ๊บเหม่งก่อนนอนด้วย” รู้สึกผิดที่ต้องทำแบบนี้นะครับทุกคนโปรดเข้าใจผมด้วยว่าผมไม่อยากทำผมไม่มีทางเลือกจริงๆ ค่อยๆ ยกขาขวาขึ้นจากเตียงเล็กน้อยสองมือยันพื้นเตียงไว้เพื่อเป็นแรงส่ง
แต่! ...
ดะ…เดี๋ยวก่อน!
อยู่ๆ จะยกขาถีบเฮียเลยมันอันตรายเกินไปถ้าเฮียไม่ได้หลับจริงๆ ก็ไม่ต้องยอกใช่มั้ยว่าใครจะตายก่อนเพราะงั้นเราต้องทดสอบก่อนดีกว่าครับ
เทส เทส…
ด้วยแรงบาทาอ่อนๆ แล้วกันสรุปกับตัวเองได้ก็ยกเข้าขึ้นยันตัวเฮียด้วยแรงที่เหมือนคนกำลังเส้นกระตุกกึ่งถีบกึ่งเขย่าปลุกยอมรับว่าใจเต้นตึกตักเลยครับทุกคนผมเองก็กลัวโดนถีบสวนอยู่เหมือนกัน
เงียบ…
จ้องเฮียที่ยังนอนแน่นิ่งหลับจริงๆ แหล่ะแบบนี้
“ฮู่ว…” โล่งใจงั้นต่อไปเอาจริงแล้วนะคิดแล้วก็ยกขาข้างขวาขึ้นอีกครั้ง “โทษทีวะเฮียมันจำเป็น…” ประโยคเดิมที่เคยใช้ปลอบใจตัวเองว่าไม่ได้ทำผิดยกขาสูงขึ้นกว่าเดิมแล้วออกแรง
ถีบ
ต้นขาเฮีย นี่ก็แรงแล้วนาถ้าให้หนักกว่านี้อีกก็คือจะต้องถีบเฮียตกเตียงแล้วล่ะครับ
“อะ…อืออ…” ได้ผลว่ะได้ยินเสียงเฮียร้องเบาๆ ในลำคอแล้วครับเอาไงต่อดี
เลิ่กลักลนลานเพราะกำลังสับสนกับตัวเองว่าควรนอนไม่รู้เรื่องให้เฮียเป็นฝ่ายตื่นมาเจอก่อนดีมั้ย? หรือผมควรนั่งเศร้าๆ รอเฮียตื่นมาเจอแล้วใช้น้ำตาบีบให้เฮียรับผิดชอบดีล่ะ จ้องเฮียที่เริ่มขยับตัวยุกยิกอยู่ในผ้าห่มเหมือนกดดันผมให้รีบตัดสินใจ
ไม่มีเวลาคิดแล้วโว๊ย…
ผมรีบไถลตัวลงไปใต้ผ้าห่มพลิกตัวตะแคงนอนหันหลังให้เฮียทำเป็นว่าตัวเองหลับแต่หูก็ได้ยินร่างกายก็รู้สึกว่าเฮียกำลังขยับตัวเหมือนคนงัวเงียตื่น
ตึก ตึก ตึก
ตื่นเต้นชิบหายเฮียจะโวยวายเมื่อเห็นตัวเองอยู่ในสภาพที่ไม่ใส่ไรมั้ยวะ?
เตียงที่ยวบยาบอยู่ข้างหลังผมบอกให้รู้ว่าเฮียโตกำลังขยับลุกจากเตียง เอาจริงๆ นะตอนนี้ผมเหงื่อแตกมือเปียกไปหมดแล้วอ่ะแอร์ก็เย็นดีแม้อยู่ในผ้าห่มแต่ผมน่ะข่มความประหม่าตื่นเต้นไว้ไม่ได้
เฮียเห็นแล้วมั้ย?
เฺฮียเห็นแล้วใช่มั้ย?
ใจผมน่ะอยากลุกขึ้นไปคุยกับเฮียให้มันรู้เรื่อง
“เชี่ย!” เฮียสบถเสียงดังเหมือนคนกำลังอารมณ์ไม่ดีเท่าไหร่ใจผมก็หลุ่นตุบความตั้งใจที่จะลุกขึ้นมาคุยกับเฮียก็เปลี่ยนเป็นนอนหลับตาปี๋แทนคงต้องแสดงให้เนียนไว้ก่อน
ทุกอย่างหยุดนิ่งเงียบงันจนผมนอนฟังเสียงแอร์ที่ดังอยู่ปลายเท้าอย่างชัดเจน นานมากครับผมเองก็ลุ้นมากๆ เช่นกันเฮียเงียบไปแบบนั้นผมก็ค่อนข้างกังวลใจผมเดาว่าเฮียจะโวยวายปลุกผมตื่นขึ้นมาคุยกัน
แต่เปล่า
เฮียเงียบ…
เงียบไปนานจนผมฟุ้งซ่านซะเอง
ก๊องแก๊ง…
แกร๊ก…
เสียงเหมือนเฮียหยิบกางเกงและปิดประตูผมก็ลุกขึ้นมานั่งมองไปยังทิศทางของประตูที่เฮียพึ่งปิดลงไป
ห้องน้ำครับ…
ตอนแรกก็ตกใจคิดว่าเฮียออกไปจากห้องแต่การกระทำทั้งหมดผมก็สรุปได้ว่าเฮียเลือกจะวางเฉยไม่สนใจเรื่องระหว่างเขากับผม
คนใจร้าย!
ถ้าได้กันจริงจะไม่รับผิดชอบใช่ป่าววะ!
ความหงุดหงิดไม่พอใจทำให้ผมลุกขึ้นใส่เสื้อผ้าคือใส่แต่กางเกงอ่ะนะแล้วก็เดินมายืนหน้าห้องน้ำกำลังจะจับลูกบิดตั้งใจจะบุกเข้าไปในห้องน้ำเรื่องนี้มันจะไม่จบเงียบๆ หรอกนะยังไงวันนี้ผมกับเฮียก็ต้องคุยกันให้รู้เรื่อง
แกร๊ก…
หมุนลูกบิดที่มันไม่ได้ล็อกดันประตูเปิดจนสุดก็เห็นก้นแน่นๆ ของเฮียและใบหน้าที่ดูตึงเครียดผ่านร่างที่ฉาบบนกระจกเงาปรากฏอยู่ตรงหน้า
ความร้อนในใจผมเบาลงเพราะเฮียรู้สึกกับมันแม้จะเพียงเสี้ยววินาทีเล็กๆ แต่ผมก็เห็นถึงความสับสนกังวลและตึงเครียดผ่านสายตาที่เฮียนั้นจ้องตัวเองในกระจกก่อนจะแปลเปลี่ยนเป็นความตกใจ
“ขะ…เข้ามาทำไม!” เฮียรีบกระตุกดึงเสื้อเชิตที่แขวนไว้มาใส่โดยที่ไม่ได้หันมามองผม
“เฮียรู้ใช่มั้ย?”
“รู้? ...รู้อะไร?”
“ไม่เป็นแบบนี้ดิวะเฮีย” ผมเดินเข้ามาในห้องน้ำเฮียก็ขยับเว้นระยะห่างแต่ก็ยังตีหน้านิ่ง
“กูก็ปรกติ”
“เฮียก็รู้ว่ามันไม่! ก็ได้กันแล้วอ่ะเฮียจะไม่รับผิดชอบเหรอวะ!” ผมเริ่มโวยวายหาความรับผิดชอบ
“ได้เชี่ยไรพูดดีๆ นะไอ้ดิม!” เฮียหันมาจ้อง
“เฮียได้ผมจริงๆ ต้องให้ไปหาหมอมั้ย?”
“กูไม่ได้ทำอะไรมึง!”
“เฮียจูบผมนะเมื่อคืนจำได้รึเปล่า จำได้มั้ยว่าเฮียเลียผมตรงนี้แล้วก็ไซร้ตรงนี้แล้วก็…” ผมชี้ไปตามจุดที่เฮียสัมผัส
“พอ!” เฮียปรี่เข้ามาปิดปากผมพร้อมกับจ้องแบบข่มขู่
ไม่กลัวแล้วโว๊ยเป็นไงเป็นกัน!
ผมปัดมือเฮียออกจ้องเฮียกลับด้วยสายตาที่จริงจังเพื่อความสมจริง
“สรุปจำได้มั้ย?”
“มึง…ออกไปกูจะอาบน้ำ”
“ไม่เปลี่ยนเรื่องดิวะแมนๆ คุยกันเลยเฮียจะได้จบ”
“จบ! เพราะกูไม่ได้ทำอะไรมึง”
“เฮียแน่ใจนะเอางี้ใช่ป่ะ!”
“เออ!”
“เฮียจะไม่รับผิดชอบผมใช่มั้ย!”
“กูต้องรับปิดเชี่ยไร!”
“ได้…งั้นผมรับผิดชอบเฮียเอง ผมรับเอง!” ผมขึ้นเสียงแล้วก็ดันตัวเฮียไปติดอ่างล้างหน้ากดตัวหนาไปติดกับกระจกในขณะที่ตัวผมคร่อมกักตัวเฮียไว้ กระชากกระดุมเสื้อออกก่อนจะกดหน้าซุกลงไปตรงลำคอขาวของเฮีย
“ไอ้ดิม! เชี่ยเอ๊ยเอาลิ้นมึงออกไปจากคอกู!” เฮียต่อต้านด้วยการพยายามดันตัวดันหัวผมออกจากคอแต่ผมก็สู้ไม่ถอยหรอกนะใช้แรงทั้งหมดที่มีงัดกับเฮีย
วันนี้ต้องได้เสียกันจริงๆ!
ส่งปลายลิ้นลากวนชิมรสชาติของผิวกายหนาแล้วก็ดูดจนเป็นจ้ำแดงแล้วก็ลากปลายลิ้นพาไปยังตำแหน่งต่อไปมืออีกข้างก็ขยับลงต่ำไปจับเปิดชายเสื้อเพื่อส่งมือไปสัมผัสไอ้ต้าว
ผิดที่เฮียเขาไม่ได้นุ่งกางเกงในเองนะ
“เชี่ยดิม!” เฮียถึงกับสะดุ้งรีบเอามือมาคว้าห้ามมือผม
“ปล่อยไหลไปดิเฮียก็รู้สึกดีไม่ใช่ไง…” ผมยิ้มมุมปากแบบผู้ชนะเพราะรู้สึกได้ว่าเฮียก็เคลิ้มกับการที่ถูกผมลวนลามเหมือนกันแรงผลักแรงต่อต้านมันเบาลงตั้งแต่ผมเลียหูเฮียเหมือนอย่างที่โดนเลียเมื่อคืน ผมทำไอ้ต้าวของเฮียตื่นเพราะรู้สึกถึงของแข็งที่เด้งขึ้นมาดันเบียดไอ้ต้าวของผม
“มึงอยากตาย!!”
“ก็เอาดิ…จะฆ่าผัวตัวเองแล้วเป็นม่ายก็ลองดู”
“ใครผัวกูมึงหยุดลามปาม!”
“มันก็จะเป็นเดี๋ยวนี้แหล่ะให้เป็นผัวดีๆ ไม่ชอบงั้นก็เป็นเมียผมแล้วกันถ้าไม่เชื่อฟังผมจะจับกดไม่ให้เห็นเดือนเห็นตะวันเลยคนแก่จอมดื้อ!” พูดจบผมก็ขยับมือต่อเป็นการสั่งสอน
“อะ…ไอ้ดิม!” เฮียหน้าเสียแต่ก็ซ่อนสายตาของความเย้ายวนเชิญชวนให้ผมล่วงเกินต่อไป
เสร็จแน่…
ยังไงก็ได้กันในห้องน้ำนี่ล่ะวะ!
พึ่งรู้เหมือนกันว่าเฮียน่ะตื่นตัวเร็วจับนิดเดียวก็แข็งสู้มือผมแล้วนะ
ยิ้ม…
จ้อง…
ปากบางๆ กำลังชั่งใจว่าถ้าจูบเฮียตอนนี้จะโดนกัดลิ้นขาดรึเปล่า เอาไว้ก่อนแล้วกันขยับใบหน้าลงไปไซร้คอกระตุ้นคนแก่ให้คล้อยตามดึงสติออกจากการพยายามที่จะต่อต้านผมมือที่อยู่ข้างล่างก็ยังคงทำหน้าที่ต่อไป
ดูดย้ำๆ วนอยู่แถวลำคอแล้วขยับต่ำลงมาต่อที่ความอมชมพูซึ่งสูสีกับมาริโอเลยล่ะครับ
บ๊วบ! ...
ดูดหัวนมอมมพูเข้าไปในปาก
หมับ!
“โอ๊ย!” โดนเฮียกระชากผมจนหน้าหงายเลยครับทุกคน “เจ็บนะเฮีย!” ผมโวยวายแต่ก็ยิ้มพอใจเพราะเสียงลมหายใจเฮียมันติดขัด มองมือตัวเองที่ยังสัมผัสไอ้ต้าวสุดน่ารักของเฮียจนโตใหญ่
ตัวเฮียก็อ่อนระทวยทิ้งตัวลงบนอ่างล้างหน้าแบบหนีไปไหนไม่รอดแต่ก็ยังพยายามดึงสติตัวเองกลับมาเพื่อตอบโต้ผมอีกนะ
น่ารักจริงๆ
มองใบหน้าที่เริ่มแดงขึ้นมันก็ยิ่งน่ารักอยากฟัดแก้มเฮียจัง…
“ยะ…หยุดเล่นซะที!”
“ใครเล่นไม่มีอ่ะ…เฮีย…ก็รู้สึกดีไม่ใช่เหรอ? ชอบให้ผมจับมันใช่มั้ยล่ะ”
“ไม่!”
“หันไปมองหน้าตัวเองในกระจกก่อนจะตอบผมดีกว่านะเฮีย”
“อะ…ไอ้ดิม! เอามือออกไป!”
“ไม่! ...อ้อนก่อนดิแล้วจะปล่อยพูดหวานๆ บอกว่าเราเป็นอะไรกันโตเป็นแฟนดิมใช่มั้ย?”
“มึง!”
“ชู่ว…ไม่เอาเรียกดิมสิครับเรียกเพราะๆ …” ผมขยับตัวเข้าไปเบียดด้วยความรู้สึกที่เป็นต่อมองยังไงวันนี้ก็ชนะเฮียเห็นๆ
ขยับหน้าเข้าไปใกล้จ้องปากบางให้เฮียรู้ว่าผมต้องการอะไร จ้องแล้วก็ยิ่งขยับเข้าไปใกล้จนลมหายใจกลายเป็นหนึ่งเดียวกันมองภาษากายที่แสดงความต่อต้านด้วยความสุข ตั้งใจจะแกล้งทำเป็นจูบเฮียเพื่อจะได้เห็นสีหน้าที่หลากหลายกว่าที่เป็น เบื่อแล้วล่ะครับหน้านิ่งๆ อยากเห็นหน้ายั่วๆ หน้าอ้อนๆ หน้าเขินๆ หรือว่าหน้าที่กำลังฟินเหมือนกับตอนนี้…
โรตจิตแล้วกู…
“โป๊ก!! ..”
วิ๊งงงงงง….
“โอ๊ย!” ผมร้องเสียงหลงรีบเอามือกุมหน้าผากตัวเซเสียหลักออกมาจากตัวเฮียไปพิงอยู่อีกฝั่ง ไม่ได้สนใจมองแล้วว่าเฮียกำลังทำไร
เจ็บมากอ่ะวิ๊งๆ ในหูด้วยครับมึนๆ เบลอๆ เหมือนไปเดินชนของแข็งเล่นงี้เลยเหรอเฮียหัวแตกมั้ยวะเนี่ย
“เฮียเดี๋ยวก่อนดิวะมาดูกันก่อน…เจ็บชิบหาย” บ่นแล้วก็รีบคว้ามือเฮียที่กำลังหนีผมออกจากห้องน้ำ
“ปล่อยกู!” เฮียสะบัดมือหนีแถมยังยกเท้าถีบผมจนล้มกลิ้งหงายหลังอย่างหมดสภาพเมื่อกี้ยังบอกตัวเองอยู่เลยครับว่ายังไงวันนี้ก็ชนะเห็นๆ ผ่านไปไม่กี่นาทีล้มกลิ้งเป็นลูกขนุนในห้องน้ำ
“โกรธแต่ก็ยังน่ารักเลยอ่ะ” ยิ้มคนเดียวเอามือกุมท้องที่โดนเฮียถีบมาเมื่อครู่
นี่ผมหลงเฮียเกินไปป่าววะ?
“โอยยย…ซืดดด” เอามือแตะหน้าผากแล้วรู้สึกว่ามันปูดนูนขึ้นมาเลยอ่ะรีบขยับลุกขึ้นมาส่องกระจกชัดๆ
หัวโนจริงๆด้วยครับ
ทุกคนห้ามสมน้ำหน้าผมนะครับ
โอย...เจ็บๆ...