เสียงรถยนต์ฟอร์จูนเนอร์สีขาวเคลื่อนจอดหน้าบ้าน ร่างสูงก้าวลงพร้อมถุงอาหารในมือโดยมีคุณใหญ่ติดตามมาด้วย แก้วกัลยารีบตรงเข้าไปช่วยถือของจากมือพิมุกต์ เพียงแค่เห็นหน้าสาวใช้คนสวยเขาถึงกับยกยิ้มพึงพอใจออกมา ธัญจกรล้วงกระเป๋ากางเกงลุกยืนแล้วก้าวมาหยุดยืนตรงประตูหน้าบ้านจ้องมองเพื่อนพี่สาวแววตาบ่งบอกถึงความไม่ชอบใจเปิดเผย
“อ้าวเล็กวันนี้อยู่บ้านเหรอ?”พี่สาวเอ่ยถามน้อง สีหน้างุนงง
“ครับพี่ใหญ่”
“พี่นึกว่าเราจะหนีไปเที่ยวที่ไหนเสียอีก อยู่ก็ดีแล้วพี่มีเรื่องอยากจะคุยด้วยสักหน่อย”
ชายหนุ่มไม่ได้พูดอะไร มีเพียงสายตาลอบชำเลืองศัตรูหัวใจตนเองอยู่
“สวัสดีครับคุณธัญ”พิมุกต์ยอมเอ่ยทักเพื่อไม่ให้เสียมารยาท แม้ไม่อยากสักเท่าไหร่ก็ตาม
“สวัสดีครับ พักนี้คุณพิมุกต์มาที่บ้านเราบ่อยจังเลยนะครับ”ชายหนุ่มแขวะ
“ก็บังเอิญว่าบ้านหลังนี้ดันมีอะไรดีๆ ทำให้ผมต้องมาน่ะสิครับ”
คนฟังขบกรามกัดฟันแน่นไม่ได้โต้ตอบอะไ
