EP.03 - กล้าพอไหม?
1035 คำ
“ขอคิสมาร์กก่อน...”
“อะไรของเธอวะ!” เขาถามอย่างหัวเสียสุด ๆ ความจริงถ้าเขาต้องการจะผลักฉันออกจริง ๆ เขาก็ทำได้ง่าย ๆ นะ แต่น่าแปลกที่เขาไม่ทำ...
หึ... หมอนี่คงเป็นผู้ชายที่ฉันจัดอยู่ในประเภทเกลียดสินะ พวกปากหนัก ฟอร์มจัด ท่าเยอะ!
“Truth or dare” ฉันใช้ปลายนิ้วลูบไล้แผงอกของเขาผ่านเสื้อเชิ้ต ก่อนเลื่อนสายตาขึ้นสบตากับผู้ชายตรงหน้าอีกครั้ง “ฉันเลือก ‘กล้า’ แล้วนายละ... ‘กล้าพอไหม?’ “
“หึ... เกมว่างั้น?”
เป็นครั้งแรกที่เห็นเขายิ้ม... แต่ไม่หรอก... เรียกว่าแสยะยิ้มมากกว่า เขาแสยะยิ้มเย็น ๆ จนน่าขนลุกก่อนจะปล่อยมือออกจากปลายคางแล้วเลื่อนฝ่ามือหนาไปทางด้านหลังเพื่อสัมผัสกับท้ายทอยของฉัน ความร้อนวูบวาบตรงบริเวณที่เขาสัมผัสทำให้ฉันเผลอขยับตัว และเหมือนมันจะเป็นเรื่องที่ผิดพลาดอย่างมากเมื่อต้นขาเปลือยเปล่าของฉันสัมผัสกับตักอบอุ่นของเขาอย่างแนบชิดมากยิ่งขึ้น
“แลกกับอะไร?”
เขาถามขณะใช้สายตาเย็นชาจับจ้องไปทั่วใบหน้าของฉัน ฝ่ามือข้างที่ยังว่างของเขาเริ่มเคลื่อนไหวทาบทับลงบนสะโพกกลมกลึงของฉันแผ่วเบา ให้ตาย... หมอนี่ร้ายเป็นบ้าเลย! เห็นเย็นชาแบบนี้แต่มือโคตรจะไว!
“คิสมาร์กนาย...” ฉันตอบขณะพยายามทำตัวให้เป็นปกติ มือบางยังคงลูบไล้แผ่นอกแกร่งไปมาด้วยความเร่าร้อน…
เกมนี้ฉันจะแพ้ไม่ได้... ไม่มีทาง!
“ได้...” เขาตอบด้วยน้ำเสียงเรียบนิ่ง ก่อนจะแสยะยิ้มอีกครั้ง “ฉันให้เวลาเธอหนึ่งนาที...”
ฉันสบตาหยั่งเชิงว่าเขากำลังคิดจะทำอะไรอยู่หรือเปล่า มันไม่ง่ายไปหน่อยเหรอที่อยู่ ๆ เขาจะยอมให้ฉันทำรอยจูบบนตัวเขาน่ะ!
“เอาสิ... หนึ่งนาทีเท่านั้นนะ แล้วก็รีบไปให้พ้นตัวฉันเร็ว ๆ” เขาเงยหน้าขึ้นแถมยังเอนหลังพิงโซฟาด้วยท่าทางสบาย ๆ
อ้อ... ที่แท้ก็ยอมทำเพราะตัดความรำคาญน่ะสิ! ก็ดี... ในเมื่อเขาง่ายมา ฉันก็สนองกลับ!
และไม่รอช้า... ฉันก้มลงประทับริมฝีปากบางลงบนลำคอขาวของเขาแผ่วเบา เสียงผิวปากแซวดังขึ้นจากรอบตัว ดูเหมือนว่าจะไม่ได้มีแค่เพื่อนของเขาเท่านั้นนะที่กำลังมองพวกเราอยู่ คงจะรวมไปถึงเพื่อน ๆ ของฉันเกือบสิบคนด้วยนั่นแหละ!
และในวินาทีที่ฉันเคลื่อนไหวริมฝีปากบนผิวของเขาอยู่นั้น จู่ ๆ ฝ่ามือหนาของเขาก็คว้าใบหน้าฉันให้เงยขึ้น และ... เขาก็ประกบริมฝีปากลงมาด้วยความรวดเร็ว!
“อื้อ...!” ฉันร้องประท้วงในลำคอ สองมือพยายามจิกเล็บลงบนหน้าอกแกร่งของเขาสุดแรง นี่มันไม่ได้อยู่ในข้อตกลงของเรานะ! เขาไม่มีสิทธิ์จูบฉันแบบนี้นะเว้ย!
แล้วมัน... มันเป็นจูบแรกของฉันด้วย!
เฮือก....! ฉันสะดุ้งตกใจกับความร้อนชื้นที่คืบคลานเข้ามาภายในปากของฉัน เขาลากไล้ปลายลิ้นร้อนไปทั่ว ดูดซับซ้ำ ๆ เผาผลาญสติของฉันจนมอดไหม้ ริมฝีปากร้อนขบเม้มกดย้ำลงหนัก ๆ บนริมฝีปากบาง เขาจูบฉันนานมาก นานจนแทบจะขาดอากาศหายใจตาย
จนกระทั่งเขายอมถอนปากออกไปในที่สุด ฉันพยายามหอบหายใจเอาอากาศเข้าปอดอย่างหนัก นี่น่ะเหรอคือจูบที่ใคร ๆ ก็ว่ามันแสนวิเศษ เหอะ! ฉันว่ามันน่าขยะแขยงมากกว่ามั้ง!
ฉันยกหลังมือขึ้นเช็ดริมฝีปากแรง ๆ ก่อนจะเบิกตากว้างอีกครั้งเมื่อรู้สึกถึงความร้อนชื้นบริเวณลำคอ เมื่อเขา... ทาบริมฝีปากร้อนผ่าวของตัวเองลงบนผิวเนื้อของฉัน! แถมยังดูดเม้มสร้างความเจ็บปวดและร้อนวูบวาบในคราเดียวกัน
“หยะ...หยุดนะ!” ฉันรีบผลักเขาออกจากตัวด้วยความรุนแรงก่อนจะผุดลุกขึ้นจากตักของเขา หากทว่ากลับถูกมือหนาคว้าสะโพกแล้วกดลงที่เดิมอย่างรวดเร็ว “อ๊ะ! ปละ...ปล่อยสิ!”
“หึ! ปล่อยทำไม? เธอว้อนท์ไม่ใช่ไง?”
เดี๋ยว... ไอ้ผู้ชายเย็นชาเมื่อกี้มันหายไปไหนแล้ว! ทำไมผู้ชายตรงหน้าฉันตอนนี้มันดูหื่นแปลก ๆ แถมยังแสยะยิ้มโรคจิตใส่ฉันอีกต่างหาก! นี่เขาคิดจะแกล้งฉันใช่ไหม?
“ฉันไม่ได้ว้อนท์นาย! ปล่อยได้แล้ว! เกมจบแล้ว!” ฉันตีมือเขาที่ยังจับสะโพกไม่ยอมปล่อย หมอนี่เป็นผู้ชายคนแรกเลยนะที่ฉันเปลืองตัวด้วยสุด ๆ มันคุ้มกันไหมเนี่ยยัยเมบี!
“ฉันก็ไม่ได้พิศวาสเธอนักหรอกนะ! ผู้หญิงแบบเธอน่ะ! มีเกลื่อนตามท้องตลาด!”
ว่าไงนะ... โอ๊ย! ฉันอยากจะกรี๊ด!! หมอนี่ด่าฉันกี่รอบแล้วเนี้ย! ฮึ้ย ๆ ๆ โมโห ๆ ๆ อยากจะตบหน้าหล่อ ๆ นี่สักที!
เพี๊ยะ!
และ...ฉันเป็นคนมือกับใจตรงกัน พอคิดในใจปุ๊บฝ่ามือฉันมันก็สะบัดโดยอัตโนมัติ ส่งผลให้คนใต้ร่างนิ่งอึ้งไปหลายวินาที ฉันจึงสบโอกาสรีบลุกออกจากตัวของเขา และไม่ลืมผลักไหล่เขาสุดแรงจนร่างสูงเสียหลักไปกระแทกกับโซฟาด้านหลัง
“เคยมีใครบอกนายหรือยัง?”
“....”
“นายมันเป็นผู้ชายที่ความคิดโคตรน่ารังเกียจเลย!”
“เธอ...” เขาดูเหมือนจะยังไม่หายอึ้ง เออดี! ให้ฉันด่าให้จบก่อนแล้วกันค่อยหาย! ไม่งั้นฉันอาจจะโดนเขาทำร้ายได้เลยทีเดียว!
“ปากหนัก ฟอร์มเยอะ ชอบอคติ นิสัยเสียสุดขั้ว รักษาซะบ้างนะ!”
พูดจบฉันก็หมุนตัวแล้วก้าวฉับ ๆ ออกมาอย่างรวดเร็ว แตกต่างจากตอนเดินเข้าไปโดยสิ้นเชิง และทิศทางที่ฉันเดินออกมาก็ไม่ใช่ทางไปโต๊ะที่มีกลุ่มเพื่อนของฉันนั่งมองกันอยู่ หากทว่ามันคือประตูทางออกต่างหากล่ะ!
เกมนี้... แพ้หรือชนะไม่รู้... รู้อย่างเดียวคือแค้นไอ้บ้านั่นมาก!!
- ผู้เขียน
