บท 5

1807 คำ
                “อ๊ะ… ลิน ใจเย็นหน่อย” เสียงของเท็นดังขึ้นเบา ๆ หลังเขาสัมผัสได้ถึงความใจร้อนจากอีกคน ขณะที่ทั้งคู่กำลังโรมรันกันอยู่บนเตียงกว้าง โดยมีหนังฆาตกรรมเป็นเสียงประกอบฉากอยู่ด้านหลัง                 “จะปลดกระดุมออกเองหรือต้องให้กระชาก?” ระหว่างที่ลินกำลังพรมจูบไปตามซอกคอและแผ่นอกของเท็นอยู่นั้น อีกฝ่ายก็เอ่ยถามขึ้น             ซึ่งนั่นก็ทำเอาคนถูกถามถึงกับอมยิ้ม เพราะไม่คิดมาก่อนว่าจะได้ยินประโยคทำนองนี้จากคนตรงหน้า                 “ก็ต้องปลดเองอยู่แล้ว เดี๋ยวพรุ่งนี้เราไม่มีเสื้อใส่กลับห้อง” เท็นให้คำตอบ ขณะที่เขากำลังนั่งคร่อมกลางลำตัวของอีกคนเอาไว้                   นิ้วเรียวค่อย ๆ ปลดกระดุมเสื้อของตัวเองออกอย่างเชื่องช้า โดยในระหว่างที่เท็นกำลังจัดการเสื้อผ้าของตัวเองอยู่นั้น ดวงตาเรียวก็สบกับคนที่กำลังนอนอยู่ใต้ร่างไปด้วย                 ต่างฝ่ายต่างจ้องตากัน และก็ไม่มีใครคิดจะหลบสายตาก่อน…                 “ดูดให้หน่อย” หลังสลัดเสื้อออกไปได้เท็นก็ไม่รอช้า เขารีบโน้มตัวไปข้างหน้าเล็กน้อย หมายจะให้จอง ลินดูดดุนยอดอกของตัวเองทันที ซึ่งอีกฝ่ายก็ให้ความร่วมมือเป็นอย่างดี                 กลีบปากหนาค่อย ๆ ครอบครองยอดอกสีอ่อนของเท็นอย่างช้า ๆ ก่อนที่ในเวลาต่อมา… ลินจะดูดอย่างแรงราวกับเด็กทารกหิวนม ซึ่งนั่นก็ทำให้เท็นถึงกับต้องพ่นลมหายออกมา เพราะความเสียวกระสันที่อีกคนมอบให้                 “อย่างงั้นแหละ ดูดแรง ๆ เลย” ระหว่างที่กำลังป้อนนมให้อีกคนถึงปาก เท็นก็กระซิบบอกเสียงพร่า ซึ่งจากมุมมองของเขาในเวลานี้ที่กำลังคร่อมผู้ชายตัวสูงเอาไว้อยู่ แล้วได้เห็นอะไร ๆ ชัด ๆ ก็ยิ่งทำให้เท็นมีอารมณ์เข้าไปใหญ่ชนิดที่เขาไม่ต้องพยายามสร้างอารมณ์ให้ตัวเอง เพื่อที่จะได้มีอะไรกับคนตรงหน้าด้วยซ้ำ                 “ชอบเหรอ?” เท็นถามขึ้น หลังลินยังคงดูดยอดอกของเขาไม่หยุด แม้ว่าเท็นจะพยายามผละตัวออกแค่ไหนแล้วก็ตาม             “ชอบสิ อร่อยดี” ซึ่งคำตอบของหนุ่มแว่นก็ทำเอาคนฟังถึงกับฉีกยิ้มกว้าง                   “ใจเย็นกว่านี้…” เป็นอีกครั้งที่เท็นต้องเอ่ยปรามอีกคน หลังในเวลาต่อมาเขาถูกจอง ลินจับพลิกตัวให้นอนอยู่ใต้ร่างของอีกฝ่ายแทน                 แล้วในหลังจากนั้นก็เป็นจอง ลินบ้างที่เป็นฝ่ายถอดเสื้อผ้าของตัวเองออก                 “อย่าพูดมาก อ้าขารอก็พอ” อีกฝ่ายสวนกลับมาทันควันขณะที่กำลังจัดการกับเสื้อผ้าของตัวเองอยู่ ซึ่งทันทีที่ลินถอดเสื้อได้แล้ว เท็นก็ไม่รอช้า เขารีบลุกขึ้นแล้วยื่นมือไปสัมผัสกับกล้ามหน้าท้องของอีกฝ่ายเบา ๆ อย่างอดใจไม่ได้ทันที                 “ถอดแว่นออกนะ เดี๋ยวเราถอดให้” เขาว่าต่อ พร้อมถือวิสาสะถอดแว่นให้อีกคนทันที เพื่อที่ทั้งคู่จะได้สบตากันอย่างใกล้ชิด                 ทุกอย่างที่กำลังเกิดขึ้นหลังจากนี้ มันก็แค่สัญชาตญาณของร่างกายเท่านั้น…                 “ลิน… ม—มันลึกไป” ขณะที่กำลังนอนอยู่บนเตียง เท็นก็กำเส้นผมของอีกคนเบา ๆ แล้วพูดมันออกมา หลังเขากำลังถูกลินใช้ปากกับส่วนนั้นให้ ซึ่งสัมผัสจากอีกคนก็ทำเอาเขาถึงกับหายใจไม่ทั่วท้อง เพราะนี่ถือว่าเป็นครั้งแรกที่มีคนใช้ปากกับส่วนนั้นให้                 ทั้ง ๆ ที่โดยปกติแล้ว มักจะเป็นเท็นเสียเองที่ต้องเป็นฝ่ายทำมัน                 “…อีกนิดนึง” จอง ลินตอบกลับมา ระหว่างที่อีกฝ่ายกำลังตั้งหน้าตั้งตาใช้ริมฝีปากรูดรั้งส่วนนั้นของเท็นให้ ซึ่งในวินาทีต่อมาเท็นก็เพิ่งนึกได้ว่านอกจากเขาจะต้องการเซ็กส์จากอีกคนแล้ว เขายังต้องการอะไรบางอย่างด้วย                 “เรา…ขอถ่ายเก็บไว้หน่อยนะ” เพราะไม่ว่ายังไงจอง ลินก็คงเห็นวินาทีที่เท็นยกโทรศัพท์ขึ้นมาถ่ายแน่ ดังนั้นเขาจึงต้องบอกอีกฝ่ายเสียก่อน คล้ายกับจะบอกเป็นกลาย ๆ ว่าไม่ได้มีเจตนาแอบถ่ายเจ้าตัวในขณะที่เรากำลังมีเซ็กส์กันแต่อย่างใด                 “แล้วถ่ายทำไม ชอบออกกล้องเหรอ?” คราวนี้ผู้เป็นเจ้าของห้องหยุดการกระทำทุกอย่าง แล้วเอ่ยถามทั้งคิ้วขมวดทันที                 “ก็เปล่า…”                 “….”                 “แต่เราอยากเก็บไว้เป็นที่ระลึกไง เผื่อวันไหนเราคิดถึงเรื่องของคืนนี้” เท็นว่าเสียงอ้อน “ขอถ่ายไว้หน่อยนะ แค่รูปเดียว”                 “ถ้าอย่างนั้นเอากล้องเราดีกว่าไหม น่าจะชัดกว่ากล้องโทรศัพท์นะ” จอง ลินเสนอกลับมา แต่ทว่านั่นกลับทำให้เท็นรีบส่ายหน้าปฏิเสธทันควัน                 “ย—อย่าดีกว่า”                 “….”                 “เราไม่เห็นต้องจริงจังจนถึงขั้นใช้กล้องถ่ายเลย เอาแค่กล้องโทรศัพท์ถ่ายนี่แหละดีแล้ว”             “แล้วนายไม่คิดว่าเราอยากจะถ่ายรูปของนายเก็บไว้บ้างเหรอ? …เท็น ลี”                 “….”                 “หน้าซีดจัง เราล้อเล่นน่า” อีกฝ่ายว่าต่อ พลางกลั้วหัวเราะออกมาเบา ๆ ในขณะที่เท็นไม่ได้ขำด้วยเลยแม้แต่นิด เพราะสายตาของจอง ลินเมื่อครู่นี้มันบ่งบอกว่าอีกฝ่ายไม่ได้พูดเล่นเหมือนอย่างว่า               “ลิน…ถุงยางอยู่ไหน? รีบใส่แล้วก็เข้ามาสักที”             หลังผ่านเหตุการณ์ที่ชวนให้น่าใจสั่นไปได้แล้วและจอง ลินก็ยังคงยืนยันคำเดิมว่าเจ้าตัวก็แค่พูดเล่นเท่านั้น เท็นก็พูดกับอีกคนน้ำเสียงออดอ้อน พร้อมใช้บั้นท้ายของตัวเองถูไถไปตามกล้ามหน้าท้องและส่วนนั้นของจอง ลินอย่างยั่วยวน  หลังความต้องการของเขาถูกปะทุขึ้นมาอีกครั้ง แม้ว่าก่อนหน้านี้เท็นจะถูกอีกคนใช้ปากให้จนเสร็จไปแล้วก็ตาม                 “อยากแล้วเหรอ งั้นลองอ้อนก่อน” อีกฝ่ายตอบกลับมาอย่างนึกสนุก โดยในขณะเดียวกันนั้นดวงตาคมก็จ้องมาที่บั้นท้ายของเท็นที่กำลังเรียกร้องความสนใจจากเจ้าตัวอยู่                 “ก็นี่ไงกำลังอ้อนอยู่”                 “….”                 “ของนายก็แข็งแล้วเหมือนกัน แล้วจะลีลาทำไม” เท็นว่า พยายามเก็บความหงุดหงิดไว้ในใจ                 “….”                 “เราอยากโดนนายเอาแรง ๆ แล้วนะ”                 “แรง ๆ เลยเหรอ”                 “อือ กระแทกเข้ามาแรง ๆ เลย” พูดจบ เท็นก็แอ่นสะโพกให้สูงขึ้นกว่าเดิมเล็กน้อย                 “งั้นก็รับให้ไหวก็แล้วกัน” อีกฝ่ายว่า แล้วหลังจากนั้นจอง ลินก็กระโดดลงจากเตียงตรงไปยังลิ้นชักโต๊ะข้างหัวเตียงทันที                 “ถุงยางกับเจลยังอยู่ในครัวไม่ใช่เหรอ”                 “เราไม่ใช้หรอก ของแบบนั้นน่ะ” อีกฝ่ายว่า ขณะที่กำลังนั่งคุ้ยหาถุงยางในลิ้นชัก                 “….”                 “ใช้ของเราดีกว่า บางกว่าของร้านสะดวกซื้อเยอะ”                 สิ่งที่จอง ลินกำลังแสดงออก ล้วนแต่สร้างความประหลาดใจให้เท็นทั้งนั้น ตั้งแต่ทักษะการจูบ การใช้ปากทำรักให้  รวมไปถึงลีลาที่อีกฝ่ายกำลังกระทำกับเขาในตอนนี้ มันดูเชี่ยวชาญไปหมด จนเท็นอดใจไม่ไหวต้องถามออกไป ซึ่งเขาก็ได้รับคำตอบกลับมาว่าอีกฝ่ายเรียนรู้มาจากหนังโป๊ทั้งนั้น                 “ย—อย่างัดแบบนี้ มันเสียว” เท็นบอกอีกคนเสียงกระเส่า หลังเขาถูกจับให้ยกสะโพกขึ้นเล็กน้อย จนลอยขึ้นจากพื้นเตียง เพื่อที่จะได้รับแรงกระแทกจากอีกคนเต็ม ๆ ซึ่งนั่นก็ทำให้เขาสั่นคลอนไปทั่วร่าง ไหนจะความเสียวกระสันที่เข้าเล่นงาน จนแทบตั้งรับไม่ทันนั่นอีก                 “ใกล้เสร็จแล้ว อดทนหน่อย” อีกฝ่ายตอบกลับมา ขณะที่กำลังตั้งหน้าตั้งตากระแทกกระทั้นเข้ามาไม่ยอมหยุด จนทำให้เสียงเนื้อกระทบเนื้อดังลั่นไปทั่วห้อง                 “อะ… แน่นจังวะ” ลินว่า พลางไสกายเข้ามาเร็วยิ่งกว่าเดิม ซึ่งนั่นก็ทำเอาเท็นถึงกับตั้งรับไม่ไหว ต้องรีบขืนตัวหนีตามสัญชาตญาณ แต่ก็ถูกลินจับข้อเท้าแล้วดึงให้กลับมานอนที่เดิมอยู่ดี เพื่อรอรับแรงกระแทกจากเจ้าตัว ซึ่งในหลังจากนั้นอีกฝ่ายก็รีบดึงสิ่งป้องกันออก รูดรั้งส่วนนั้นอยู่สองสามที ก่อนที่ของเหลวใสจะเปรอะเปื้อนทั่วหน้าท้องของเท็น             แล้วความเงียบก็เข้าปกคลุมทั้งคู่ มีแค่เสียงหอบหายใจเท่านั้นที่ดังออกมา                 “ลิน เราแสบไปหมดเลย” เมื่อพักหายใจหายคอได้สักระยะแล้ว เท็นก็พูดขึ้นอีกครั้ง เพราะเหมือนก่อนหน้านี้เจลหล่อลื่นที่อีกฝ่ายชะโลมก่อนเริ่มทำ มันยังไม่พอ                 “แสบมากไหม? เราขอโทษ ไม่ได้ตั้งใจจริง ๆ” อีกฝ่ายว่า พลางจับขาเท็นให้อ้าออกอีกครั้งเพื่อสำรวจดูความเสียหาย แต่ก็ถูกขัดขืนจากเจ้าของร่างกายเสียก่อน                 “ไม่เป็นไร แต่กอดปลอบเราหน่อยนะ” ว่าจบ เท็นก็อ้าแขนออกกว้างเพื่อขออ้อมกอดอุ่น ๆ จากอีกคน                 “งั้นเดี๋ยวพาไปอาบน้ำ จะได้นอนสบาย ๆ” ลินกระซิบบอกขณะที่ทั้งคู่กำลังโอบกอดกันไว้อยู่ โดยในหลังจากนั้นอีกฝ่ายก็อุ้มเท็นขึ้นจากเตียง แล้วตรงไปยังห้องน้ำเพื่อชำระล้างร่างกายให้ทันที                   เช้าในวันถัดมา…                 เพราะได้ยินเสียงเพลงถูกเปิดคลอเบา ๆ ประกอบกับกลิ่นเทียนหอมที่ไม่คุ้นเคยลอยมาเตะจมูก นั่นจึงไม่ใช่เรื่องแปลก หากจะทำให้เท็นรู้สึกตัวได้โดยง่าย ซึ่งทันทีที่เขาลืมตาขึ้นมา อาการปวดตามเนื้อตามตัวก็เข้าเล่นงานเขาทันที แต่นี่ก็ถือว่าเป็นเรื่องปกติอยู่แล้ว เพราะเมื่อคืนเท็นเพิ่งจะผ่านเรื่องบนเตียงมาอย่างดุเดือด                 …พร้อมกับจอง ลินหนุ่มแว่นประจำคณะ             “ลิน… ทำอะไรอยู่เหรอ?” หลังตั้งสติได้ แล้วเห็นว่าอีกคนกำลังนั่งพิมพ์อะไรบางอย่างอยู่ที่หน้าจอโน้ตบุ๊ก เท็นจึงถามขึ้นทันที โดยวูบหนึ่งในความคิด… เขาก็คิดว่าอีกฝ่ายน่าจะกำลังทำงานคู่ของเราอยู่ แต่ทว่านั่นเป็นสิ่งที่เท็นคิดผิด เพราะคำตอบของลินมันไม่ได้ไปทางนั้นเลย             “ก็เขียนรีวิวนายลงเว็บไง” จอง ลินตอบกลับมาเสียงนิ่ง
อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม