รอยร้าว
“ดิฉันต้องขอโทษค่ะบังเอิญว่ามีเหตุเกิดขึ้นนิดหน่อย”
ธีร์ธวัชมองเจ้าของคำตอบด้วยสายตาตำหนิ
“ผมไม่สนหรอกว่าคุณจะแก้ตัวยังไงแต่คุณก็รู้ว่าเอกสารนี่สำคัญแค่ไหน”
“ดิฉันทราบค่ะ แต่คุณอลินเธอไม่ทราบ”
อลินสะดุ้ง แววตาลอกแลกเพราะไม่คิดว่ากันติชาจะโยนมาให้รับผิดชอบตามที่พูดไว้ธีร์ธวัชมองตามสายตาของกันติชา พลางหรี่ตาลงด้วยความสังหรณ์ใจ
“เกี่ยวอะไรกับลินในเมื่อเอกสารอยู่ในความดูแลของคุณ”
“ใช่ค่ะไม่เกี่ยวกับลินสักหน่อย แบบนี้ต้องไล่ออกนะคะ!”
อลินจีบปากจีบคอเอาตัวรอด กันติชาถึงกับส่ายหน้าก่อนกล่าวด้วยน้ำเสียงเรียบสนิทว่า
“ทำไมจะไม่เกี่ยวกับคุณ ในเมื่อ…”
“เอ๊ะ! อย่ามาใส่ร้ายฉันนะ เธอทำไม่ดีแล้วจะมาโทษฉันได้ไงกัน ทุเรศจริงเชียว ธีร์ขา…”
ชายหนุ่มนิ่งมองอาการร้อนตัวของอีกฝ่าย
“ทำไมต้องอารมณ์เสียด้วยล่ะลินคุณกันยังไม่ได้ว่าอะไรคุณเลย”
อลินชะงักกึกดวงตาคมสวยเบิกกว้าง ธีร์ธวัชถอนหายใจเฮื
