“ไม่ทราบว่าคุณอลินต้องการอะไรเพิ่มไหมคะ”
อลินตวัดดวงตาคมเฉี่ยวที่ตกแต่งไว้อย่างดีขึ้นมองร่างที่ยืนนิ่งเป็นหุ่นยนต์ ชิงชังความยโสโอหังของอีกฝ่าย
“เธอจะทำอะไรก็ไปทำเถอะ”
เมื่อกันติชากลับเข้าไปนั่งประจำที่ อลินก็เอ่ยถามขึ้นอีกครั้ง
“ถามอะไรหน่อยสิ ธีร์เขาให้เธอทำอะไรบ้าง”
กันติชาเงยหน้าขึ้นมองร่างสูงโปร่งของอลินที่เดินสำรวจไปรอบห้องก่อนจะหันมายังหล่อนพร้อมกับเลิกคิ้วอย่างต้องการคำตอบ
“ก็งานทั่วไปที่เลขาฯ ควรจะต้องทำค่ะ”
“รวมทั้งออดอ้อนออเซาะด้วยใช่ไหม”
กันติชาสูดลมหายใจเข้าปอดช้าๆ ระงับความโกรธ ก่อนจะตอบออกไปด้วยน้ำเสียงราบเรียบ
“นั่นไม่ใช่งานของฉันเห็นใจก็แต่คุณอลินที่ต้องลำบากมาออดอ้อนคุณธีร์ถึงที่นี่”
อลินตาเบิกกว้างอย่างตกใจไม่คิดว่าผู้หญิงที่ดูหงิมๆ ติ๋มๆ อย่างกันติชาจะตอกกลับมาด้วยคำพูดที่ทำให้หล่อนถึงกับพูดไม่ออก
“แก!! มันจะมากไปแล้วนะ เป็นแค่พนักงานอย่ามาสะเออะตีฝีปากกับว่
