บทที่26
จุดจบของเหลียงซา
หมอเบย์ให้ลูกน้องเอาน้ำมาสาดใส่เหลียงซาจนกว่ามันจะตื่น ตอนนี้เหลียงซาหมดสภาพถึงตื่นขึ้นมาก็ยังสะลึมสะลือมองไปรอบๆ จนมาหยุดอยู่ที่หมอเบย์
“มึง!”
“ครับ หมอเอง” รอยยิ้มของคุณหมอเผยออกมาจนเหลียงซาต้องมองหาคนของตนแต่ตอนนี้นอกจากหมอเบย์แล้วก็มีแต่ลูกน้องของพยัคฆ์เมฆา
“ที่นี่เป็นสุสานของคนพยัคฆ์เมฆา หากมีญาติก็หมอก็จะส่งร่างไปให้คนในครอบครัวจัดการต่อ แต่คนที่ไม่มีญาติถ้าเผา10วัดก็คงเผาไม่หมด เลยต้องนำร่างมาฝังไว้ที่นี่ ไม่ต้องกลัวนะเพื่อนเยอะ”
“ปล่อยกูไม่งั้นพวกมึงฉิบหายกันหมดแน่”
“พยัคฆ์เมฆาไม่ใช่ชนเผ่าน้อยที่คิดจะตีแล้วจะแตกเหมือนค่ายบางระจัน แต่พยัคฆ์เมฆาคือองค์กรที่ควบคุมมาเฟียแม้แต่เหลียงซาก็ยังอยู่ใต้ตีนของพวกเราเลย” คำพูดที่ไม่มีคำด่าแต่เหมือนเอาไม้หน้าสามฟาดหน้าเหลียงซาเต็มๆ
“ลูกน้องของกูไม่เอาพวกมึงไว้แน่พวกมึงได้ตายตามแม่มึงในอีกไม่นาน” เหลียงซากัดฟันกรอ
