ข้ามเวลามา300ปี

แก้วเปลี่ยนไป

“ เสียงของผู้ใด มาเอะอะม้าเทิงกันอะไรที่นี้ มึงไปดูสิอีกระรอก” คุณหญิงพยอม ที่นั่งพับดอกบัวเพื่อเอาไปทำบุญพรุ่งนี้ แต่ระหว่างที่คุณหญิงพยอมกับคนใช้ของเขากำลังทำงานกันอยู่นั้น เสียงวกรีดร้องของชบาที่ดังมากอยู่ที่หลังเรือนใหญ่นั้นหมายความว่าที่นั้นเป็นเรือนของแก้ว ด้วยความสงสัยแล้วก็แปลกใจที่อยู่ๆก็ได้ยินเสียงกรีดร้องดังลั้นอย่างกับว่ามีเรื่องไม่ดีเกิดขึ้น คุณหญิงพยอมที่ได้ยินแบบนั้นก็เลยตกใจ ก่อนจะบอกให้กระรอกบ่าวของตัวเองไปดูว่าเกิดอะไรขึ้น

ตึก ตึก ตึก

“ อ้าวๆ อีกระรอกมึงจักวิ่งทำกระไร เดี๋ยวก็ล้มหรอกอีนี้ “ แม้น บ่าวอีกคนที่นั่งพับดอกบัวอยู่กับคุณหญิงพยอมอยู่นั้น เมื่อเห็นว่าบ่าวที่นายของมันให้ไปดูว่าเกิดอะไรขึ้น วิ่งหน้าตาตื่นเข้ามาที่นี้ แม้นก็เลยตะโกนออกไป แต่ดูเหมือนว่าบ่าวที่ชื่อกระรอกดูเหมือนจะไม่สนใจและก็ไม่ฟัง อีกทั้งนั่งรีบมานั่งคลุกเข่า หอบหายใจเอาอากาศเพื่อที่จะเล่าเรื่องสำคัญที่ตัวเองไปรู้มาให้นายฟังว่า

“ เห้อๆ เห้อๆ คุณหญิงเจ้าขา บ่า บ่าว ได้ยินพวกที่อยู่ด้านหลังมันพูดกันว่า คุณหนูชบากับคุณหนูแก้ว ทะเราะกันเจ้าคะ “ กระรอก พูดออกมาพร้อมกับหอบหายใจ ด้วยสีหน้าที่ตื่นเต้น คุณหญิงพยอมที่ได้ยินแบบนั้นแทนที่เธอจะรีบไปดูหรือไปห้าม แต่กับกันเธอดันนั่งพับกลีบดอกบัวด้วยความสบายใจ พร้อมกับพูดออกมาด้วยสีหน้าและก็น้ำเสียงเรียบนิ่งว่า

“ เอ้อ กูก็นึกว่าอะไร ถ้าเป็นเรื่องของนังแก้วลูกชู้กับแม่ชบานั้น ฉันก็ไม่เห็นว่ามันจะแปลกตรงไหนเลย “ คุณหญิงพยอมพูดออกมาด้วยน้ำเสียงเรียบนิ่งอย่างกับว่า เรื่องที่เกิดขึ้นเป็นเรื่องธรรมดา กระรอกที่นั่งหอบหายใจอยู่นั้นพอได้ยินที่เจ้านายพูดเธอก็ถึงกับรีบตั้งสติ ก่อนจะพูดออกมาว่า

“ แม่นายเจ้าขา แต่คราวนี้แปลกจริงๆหนาเจ้าค่ะ “ กระรอกพูดกับเจ้านายด้วยสีหน้าและก็น้ำเสียงตื่นตกใจ คุณหญิงพยอมเมื่อได้ยินแบบนั้น ด้วยความสงสัย เธอก็หันหน้ามาพร้อมกับขมวดคิ้วเรียวมองบ่าวตรงหน้าด้วยความสงสัยว่าเกิดอะไรขึ้น

ปึก

“ มีเรื่องกะไรก็รีบพูดมาสิว่ะ อีกระรอกมึงจัก อ่ำๆอึงๆ ทำไม “ ป้าแมนที่นั่งอยู่ไม่ห่างจากกระรอก พอเห็นท่าทางของกระรอกที่ดูอ้ำอึ้งอยู่นั้นเธอก็จัดการฝาดฝ่ามือเข้าใส่ที่ไหล่ของกระรอกไม่แรงมากนัก แต่ปากที่เขี้ยวหมากของยายแม้น ก็ด่ากราดออกไปว่ากระรอกไม่รีบพูด กระรอกที่โดนฝ่ามืออรหันต์ของป้าแมนไปอย่างจังแบบนั้นเธอก็รีบพูดออกมาทันทีว่า

“ โอ๊ยป้าจักตีข้าทำไม พูดเดี๋ยวนี้ละ / ก็คุณหนูแก้วนะสิเจ้าค่ะอยู่ๆก็ลุกขึ้นมาด่าพร้อมกับทำท่าจะทำร้ายคุณหนูชบา “ ผลึบ กระรอกพูดไม่ทันจะจบ คุณหญิงพยอมพอได้ยินแบบนั้น ก็ลุกพรวดพราดขึ้นมาอย่างไม่มีปี่มีขลุ่ย พร้อมกับกรึงเดิน กรึงวิ่ง ไปจนทำให้บ่าวไพร่ถึงกับรีบลุกตามด้วยความตกใจไม่แพ้กัน

ด้านกระท่อม

“ กรี๊สสสสส อีแก้ว กูจักฆ่ามึงอีขี้ครอก “ ชบา กรีดร้องออกมาแทบคอแตก เมื่อโดนแก้วผลักแค่มือเดียวเท่าล้มลงไปกองกับพื้น ด้านบ่าวคนสนิท ที่โดนแก้วตบปากสั่งสอนจนเลือดกลบปาก ไม่ใช่แค่เลือดเท่านั้นแต่ว่าปากของเธอยังเบิ้นห้อยลงมาจนแทบถึงคราง

“ หึหึหึ คนอย่างมึงนะเหรอจะฆ่ากู ตลก “ แก้วเธอแสยะยิ้มออกมาด้วยความรู้สึกตลก ตั้งแต่เกิดมาจนมาอยู่ที่ร่างของเด็กสาวคนนี้ จีนเธอไม่เคยโดนใครทำร้ายเธอได้ แต่ที่เธอตายเป็นเพราะอุบัติเหตุ นั้นเลยทำให้จีนแสยะยิ้มออกมาด้วยความรู้สึกตลกกับสิ่งที่เธอได้ยิน นั้นยิ่งทำให้ชบารู้สึกโกรธแรงมากกว่าเดิม แต่ระหว่างที่ชบาจะกรีดร้องออกมาอีกครั้ง คุณหญิงพยอมที่เดินมาถึงพอดี เธอก็ต้องตกใจ และก็โกรธที่ลูกสาวของตัวเองลงไปนั่งจุมปุกอยู่ที่พื้น

“ อีแก้ว….อีเนรคุณมึงกล้าดียังไงมาทำลูกกู “ เพลี๊ยะ คุณหญิงพยอมที่เห็นท่าทางของแก้วที่เปลี่ยนไป อีกทั้งแก้วก็ยังทำร้ายลูกสาวตัวเอง นั้นเลยทำให้คุณหญิงพยอมผู้มีจิตรใจโหดเหี้ยมอย่างกับสัตว์เลือดเย็น พอเห็นว่าลูกสาวของตัวเองแพ้ให้กับลูกสาวของศัตรูหัวใจของตัวเอง ที่ตายไปนานมากแล้ว นั้นเลยทำให้คุณหญิงพยอมถึงกับเก็บด้านมืดเอาไว้ไม่อยู่ เธอเดินเข้ามาด้วยท่าทางเอาเรื่องแล้วก็ฝาดฝ่ามือเข้าใส่แก้วอย่างแรง จนเธอหน้าหัน อีกทั้งยังด่าเธอด้วยความหยาบคาย แก้วที่ยอมให้ตัวเองโนตบก่อน เพราะเวลาที่เธอเอาคืนมันจะได้ไม่เป็นข้อครหาว่าเธอทำร้ายคนแก่ก่อน

ปึก

“ ว๊าย….// คุณหญิง “ เมื่อจีน ยอมให้นังคุณหญิงใจมารตบแล้วเธอก็ค่อยๆหันหน้ามามองคุณหญิงด้วยสายตาเรียบนิ่ง ก่อนจะถีบคุณหญิงอย่างแรงเพื่อสั่งสอนไม่ให้คุณหญิงใจร้ายเรื่องลูกตามใจจนเสียคน อีกทั้งเธอก็ทนผู้ใหญ่ที่โตแต่ตัวรังแก นั้นก็เลยทำให้เธอถีบคุณหญิงพยอมอย่างแรงจนเธฮล้มลงไปนอนกองกับพื้น บ่าวไพร่ที่เห็นแบบนั้นต่างก็ตกใจ รีบวิ่งขึ้นมาพยุงร่างของแม่กับลูกมหาภัยขึ้นทันที ระหว่างที่คุณหญิงพยอมกับลูกสาวกำลังค่อยๆลุกขึ้นอยู่นั้น พญาสิงค์ขร ที่ได้ยินเสียงของคนดังรบกวนเวลาทำภารกิจกับเมียทาสของเขา ท่านพญาสิงข์ขรก็เลยรีบมาดูก่อนจะต้องตกใจอ้าปากค้างเมื่อเห็นว่าคนที่กำลังมีเรื่องกันอยู่นั้น เป็นเมียเอกแล้วก็ลูกสาวของตัวเอง

“ หยุด หยุด หยุดเดี๋ยวนี้ นี้มันเกิดเรื่องอันใดกัน เหตุใดพวกมึงถึงได้มาอยู่ที่นี้ แล้วนี้คุณหญิงกับชบา เป็นอันใดเหตุใดถึงได้มีสภาพแบบนั้น “ ท่านเจ้าพญาสิงข์ขร ที่เดินเข้ามาเห็นเหตุการณ์เข้า สิงข์ขรก็ถึงกับขมวดคิ้วพร้อมกับพูดเสียงดังบอกให้ทุกคนหยุดมุง บ่าวไพร่เมื่อเห็นเจ้านายใหญ่ของตัวเองมาที่นี้ ทุกคนต่างก็รีบก้มหน้าก้มตา แล้วก็แยกย้ายกันออกมานั่งก้มหน้าอยู่ที่พื้น มีเพียงแค่แก้วเท่านั้นที่ยืนเท้าสะเอวมองชายแก่ตรงหน้าด้วยสายตาสงสัย ว่าตาแกนี้เป็นใคร พญาสิงข์ขรพอเห็นว่าแก้วทำท่าอย่างกับไม่ใช่ตัวเอง เจ้าพญาก็หันมาทำท่าจะเอาเรื่องแก้ว ชบาที่เห็นแบบนั้นเธอคิดว่าพ่อของเธอก็คงจะถามนังลูกชู้เหมือนทุกครั้งที่ทำเฉย เธอก็เลยพูดออกมาว่า

“ เจ้าคุณพ่อเจ้าขา นังแก้วทำร้ายลูกกับคุณแม่เจ้าคะ แล้วก็นั่งกบบ่าวของลูกด้วยนะเจ้าคะ “ ชบา พูดออกมาด้วยสีหน้าแล้วก็บีบน้ำตาจระเข้บอกผู้เป็นพ่อด้วยน้ำเสียงที่ออดออ้นตอแหลเหมือนทุกครั้ง พญาสิงข์ขรที่ได้ยินแบบนั้นก็ไม่อยากจะเชื่อเลยว่าแก้วที่ทุกคนเรียกเธอว่าลูกชู้จะกล้าทำแบบนั้นกับลูกและก็เมีย สิงข์ขรก็ถึงกับขมวดคิ้วหันซ้ายหันขวา มองหน้าลูกเมีย แล้วก็แก้วสลับกันไปมาอย่างใช้ความคิด แก้วที่ยืนนิ่งมองอย่างพินิจพิจารณาเสร็จเรียบร้อยแล้ว เธอก็รู้ได้ทันทีว่าผู้ชายแก่คนนี้เป็นพ่อหูเบาของเธอ

“ ใช่เจ้าคะ ฉัน / เอ้ย ข้านี้แหละทำเอง แล้วทำไมละเจ้าคะในเมื่อสองคนแม่ลูกมาทำร้ายข้าก่อนเอง ข้าก็มีตีนมีมือนะเจ้าคะ แล้วทำไมข้าถึงจะสู้กลับไม่ได้ “ แก้ว ที่เห้นว่าชายแก่เอาแต่มองอย่างพิจารณาอยู่นาน ด้วยความรำคาญแล้วก็อยากจะประกาศศักดิ์ดาให้กับคนที่นี้รู้ว่าอย่าคิดจะมาทำร้ายเธออีก ถ้าไม่อย่างนั้นเธอจะจัดการเรียงตัว นั้นก็เลยทำให้เธอพูดออกมาด้วยสีหน้ากวนๆ แต่เป็นเพราะเธออยู่ในยุคปัจจุบันคำศัพท์ที่เธอพูดออกมานั้นมันก็ดูแปร่งๆอย่างบอกไม่ถูก แต่เธอก็พูดให้มันจบๆไป พญาสิงข์ขรที่ได้ยินแบบนั้นก็ถึงกับมองเธอด้วยความประหลาดใจว่าลูกชู้คนนี้เป็นอะไรเกิดอะไรขึ้นกนับเธอทำไมคำพูดของเธอถึงได้แปลกหูไปอีกทั้งเธอก็ยังลุกขึ้นมาสู้กับเมียและก็พี่สาวของตัวเอง อย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน พยอมที่ได้ยินแบบนั้นอยู่ๆเธอก็มีความรู้สึกว่าคนที่อยู่ตรงหน้านี้ไม่ใช่แก้วที่ตัวเองเคยรู้จัก เธอก็เลยพูดออกมาว่า

“ คุณพี่เจ้าขาหรือว่านังแก้วจักโดนผีเข้า เจ้าคะ มันก็เลยวิปลาสไป “ คุณหญิงพยอมพูดออกมาด้วยความสงสัย และก็ค้อนข้างจะมั้นใจว่าเด้กสาวตรงหน้านี้ผีเข้าเมื่อทุกคนได้ยินต่างก็อ้าปากค้างตื่นตกใจ พร้อมกับถอยกรูออกห่างแก้ว รวมถึงบ่าวคนสนิทของแก้วด้วย พญาสิงข์ขรได้ยินแบบนั้นก็หันมามองเด็กสาวตรงหน้าด้วยความแปลกใจอีกทั้งสายตาของสิงข์ขรที่มองมายังแก้วก็บ่งบอกอย่างชัดเจนว่าเชื่อที่เมียเอกของตัวเองพูด

“ นี้อีผีบ้ามึงมาจากที่ใด รีบไสหัวของมึงไปซะ ไม่อย่างนั้นกูจักเอาหมอผีมาปราบมึง “ พญาสิงข์ขร ที่รู้สึกว่าลูกสาวคนเล็กของตัวเองแปลกไปก็พูดออกมาด้วยเสียงดุดันดังลั้นลานบ้านของแก้ว แก้วที่ได้ยินแบบนั้นเธอก็ยกยิ้มมุมปากออกมาด้วยความรู้สึกขำที่คนโบราณเชื่อเรื่องแบบนี้

“ หึหึหึ โง่ดักดาน ขนาดลูกตัวเองแท้ๆก็ยังบอกว่าผีเข้า ไม่หน้าละถึงได้มีเมียชั่วช้าแก่หนังเ**ยว ขนาดเมียที่ตัวเองรักนักรักหนา ท้องลูกของตัวเองแท้ๆ พอเมียหนังยานบอกว่าเมียที่ตัวเองรักเล่นชู้ก็เชื่อ หึหึหึ ไม่แปลกใจเลยทำไมถึงได้โง่แบบนี้ “ จีนที่อยู่ในร่างของแก้ว ไม่รู้ว่าเพราะอะไรทำไมเธอถึงพูดออกไปแบบนั้น ทั้งที่ความจริงแล้วเธฮแค่อยากจะพูดว่า ไปเอามาสิหมอผี แต่พอเธออ้าปากพูด สิ่งที่เธอไม่รู้ก็ถึงกับรู้เลยว่า ผู้ชายที่อยู่ตรงหน้านี้เป็นพ่อของเธอ แล้วแม่ของเธอก็ยังเป็นเมียรักของผู้ชายสูงวัยคนนี้ อีกทั้งแม่ของเธอที่ตายก็เป็นฝีมือของยัยเมียเอกคนนี้ พญาสิงข์ขรและก็ทุกคนที่ได้ยินแบบนั้นต่างก็อ้าปากค้างด้วยความตกใจว่าเกิดอะไรขึ้นกับแก้ว ทำไมแก้วถึงได้เปลี่ยนไปมากขนาดนี้