EP.3 ผู้ชายคนแรก(พี่คริส)
1556 คำ
EP.3 ผู้ชายคนแรก(พี่คริส)
“เดี๋ยวคืนนี้พี่ดูแลเอง” ขณะที่เขาจับมือของเธอและพาเธอออกจากห้องน้ำ พอเปิดประตูออกมาพนักงานของโรงหนังก็ยืนดักรออยู่พอดี คริสโอบไหล่พริ้งพราวมาแนบกาย เพราะเธอเจ็บจนแทบจะเดินต่อไม่ไหว
“…...” พนักงานเหลือบมองทางพริ้งพราวทั้งสภาพเสื้อผ้า และผมเผ้าที่ยุ่งเหยิงของเธอ ไหนจะคราบเลือดที่ซึมออกมาผ่านกระโปรงสั้น ๆ และร่องรอยต่าง ๆ ที่ไม่ต้องบอกก็รู้ว่า ชายหญิงคู่นี้ไปทำอะไรกันมาในห้องน้ำชายนั้น
“ที่นี่ห้องน้ำสาธารณะของทางโรงหนังนะครับ...และเราไม่อนุญาตให้ (พนักงานชาย) / จุ๊ ๆ มึงไม่พูด กูไม่พูด...ก็คงไม่ใครรู้หรอก...จริงไหม? (คริส)” คริสหยิบแบงก์สีเทา ๆ ออกมายัดใส่กระเป๋าเสื้อของพนักงานไป ซึ่งพอได้เงินเขาก็ยอมเงียบ และเดินเข้าไปทำความสะอาดห้องน้ำต่อในทันที
หลังจากที่คริสพาพริ้งพราวออกจากห้องน้ำ และส่งเงินให้พนักงานโรงหนังเพื่อปิดปาก เขาก็พาเธอเดินออกจากโรงหนังด้วยท่าทางที่ดูแนบเนียน แต่ในใจของพริ้งพราวยังคงเต็มไปด้วยความรู้สึกที่สับสนและหวาดกลัว
แม้ว่าเธอจะเจ็บปวดจากประสบการณ์ที่เพิ่งผ่านไป แต่ความตื่นเต้นและความเร่าร้อนก็ยังคงครอบงำความคิดของเธอ ร่างกายของเธอมันเหมือนยังคงต้องการบางอย่างอยู่
“ถ้าทนไม่ไหว...ในรถอีกรอบก็ได้นะคนดี” คริสกระซิบที่ข้างหูของเธอ ขณะที่พาเธอเดินผ่านผู้คนในห้างด้วยความมั่นใจ
พริ้งพราวยังคงรู้สึกเจ็บ แต่ก็ยังคงมีความต้องการมาก ๆ อยู่ ทุกการสัมผัสของเขา มันทำให้เธอรู้สึกร้อนผ่าว ๆ ที่ช่วงล่างมาก ๆ และตลอดทางขับกลับคอนโด เธอก็ดึงมือของเขามาล้วงมาลูบของตัวเองอย่างไม่มีแล้วซึ่งความเขินอายใด ๆ ทั้งที่เป็นการเจอกันครั้งแรก แต่พริ้งพราวกลับนั่งถ่างขาเป็นรูปตัว M และดึงปลายนิ้วของอีกฝ่ายมาล้วงเข้าออก ๆ ๆ ร่องรักของเธออย่างเกินจะยั้งได้
“อะ...อื้อ ๆ อื้อ...หื้อ...พี่คริส...อ๊ะ ๆ ๆ” เธอครางมาตลอดทางพร้อมกับยกสะโพกเด้งสวนกลับปลายนิ้วกลางของเขาเน้น ๆ คริสขับรถเพียงข้างเดียว เพราะมือซ้ายของเขาขยี้ติ่งสวาทให้กับเด็กสาวใจง่ายที่นั่งข้าง ๆ มาตลอดทั้งทาง
“อย่าให้เลอะรถนะคะคนสวย” เขาเหลือบมองท่าทางเสียวสวาทของเธอ และกระตุกยิ้มเบา ๆ ก่อนจะเหยียบคันเร่งไปแหย่นิ้วกลางเข้าไปลึกสุดและควงเน้น ๆ ๆ ๆ จนน้ำหวานผสมเลือดบริสุทธิ์ไหลทะลักออกมาอย่างหยาดยิ้ม
คริสพาเธอขึ้นรถและขับไปยังคอนโดของเขา ซึ่งเป็นสถานที่ที่เงียบสงบและเป็นส่วนตัว เมื่อทั้งสองมาถึง คริสพาเธอเข้าไปในห้องทันที ก่อนจะจัดการล็อกประตู และปิดไฟทำให้ห้องเหลือเพียงแสงสลัว ๆ จากโคมไฟข้างเตียง
“มันแสบ...มันร้อน...มันคันมากเลยใช่ไหม?” คริสโอบเอวของเธอกึ่งอุ้มหญิงสาวไปโยนลงกับเตียงนอนขนาดคิงไซซ์ของเขา
ฟุ่บ!!
“มา...เดี๋ยวพี่ช่วยให้หายคันเอง” ร่างสูงคว้าบีบที่ลำคอและกระชากเสื้อผ้าของเธอออก หัวใจของเธอยังคงเต้นรัว มันทั้งกลัวแต่ก็ตื่นเต้นมาก ๆ อย่างอธิบายไม่ถูก
ขณะที่คริสเริ่มถอดเสื้อผ้าของเขาออกทีละชิ้น เผยให้เห็นร่างกายที่เต็มไปด้วยกล้ามเนื้อที่แข็งแรง เขาเดินเข้ามาใกล้และย่อตัวลงนั่งข้าง ๆ เธอ สายตาของเขาจับจ้องที่เธอด้วยความอ่อนโยน แต่เต็มไปด้วยความหมายลึกซึ้ง
“คืนนี้จะเอาให้แหกเลยมึง” เขาพูดขึ้นพร้อมกับถ่มน้ำลายลงที่ฝ่ายมือ และลูบไล้ที่เนินสวาทร้อน ๆ ของเด็กสาว คราบเลือดและคราบน้ำกามยังคงเลอะเทอะทั้งในตัวของเธอและตามเรียวขาสวย แต่ฝ่ายชายไม่ได้ใส่อะไร เขาถอดเสื้อผ้าของตัวเองออกจนหมดก็กระโจนเข้าหาและจับท่อนรักฟาดเน้น ๆ ที่โหนกเนินสวย ปลายนิ้วชี้และโป้งงอเข้าและกระชากไรขนสวยของหญิงสาววัยแรกเยิ้มแบบเน้นๆ
“อะ...โอ๊ย...พี่อย่าดึง...อย่า” พริ้งพราวร้องลั่นด้วยความเจ็บเมื่อถูกดึงขนบริเวณนั้นจนเจ็บร้าวระบม แต่อีกฝ่ายไม่ได้สนใจใด ๆ เขากระชากไรขนซ้ำ ๆ ๆ และถ่างกลีบรักให้เบิกกว้างและยัดเยียดท่อนรักเข้าไปภายในโพรงสวาทของเธอ
สวบบ...ตับบบ!!
“พี่คริส... พริ้ง...จะเจ็บ...เจ็บมากเลยค่ะ” เธอพยายามจะพูดทั้งน้ำตา แต่คริสกลับจูบเธออีกครั้ง
“ไม่เอาน่าที่รัก.” ทำให้เธอจมดิ่งสู่ความรู้สึกที่เต็มไปด้วยความต้องการและความปรารถนา
“อื้อ...อื้อ...หื้อ” พลิ้วพราวเจ็บจนน้ำตาเล็ด แต่ไม่รู้เลยว่าเธอควรจะเลือกเจ็บที่ส่วนไหนก่อนดี ยังไม่ทันที่ความเจ็บแรกจะจางหายไป คริสก็กระแทกดุนดันเข้ามามิดด้าม และบดขยี้เอวซ้ำ และถอนออกไปก่อนจะกดซ้ำกลับมาใหม่เน้น ๆ
สวบ ตับ ๆ ๆ ๆ จังหวะที่เขากระทำมันรุนแรง และทารุณมาก ๆ สำหรับเธอ การถาโถมกายเข้ากระแทกมันรุนแรงเกินไปมากสำหรับหญิงสาวที่ไม่เคยผ่านมือชายใดมาก่อนเลย
เขาทั้งโถมกายกระหน่ำแทงเธอจนร่างบางแทบจมหายลงไปกับเตียง มือหนาบีบที่ลำคอช่วยและกระชากเธอขึ้นมาประกบปากจูบพร้อมกับกดดุนท่อนรักยัดเข้าไปมิดด้ามแบบเน้น ๆ
“อัก ๆ อัก...อ๊ะ” พริ้งพราวเริ่มดิ้นพล่าน เพราะเธอหายใจแทบไม่ออกในจังหวะที่คริสเสียวขึ้นขีดสุด เขาแทบไม่สนใจเลยว่าเธอจะเป็นหรือตาย แต่กระแทกอัดเข้าหาแบบไม่มียั้ง
ตับ ๆ ๆ ๆ เสียงเรือนร่างของทั้งคู่ดังสนั่นไปทั้งคอนโดหรู
ตอนนี้เธอไม่สามารถทำอะไรได้เลยจริง ๆ นอกจากนอนอ้าขาให้เขากระแทกเข้ามาอยู่แบบนั้น สมองของเธอมันขาวโพลนไปหมด มันเป็นความเจ็บปวดที่เธอไม่เคยได้รับมาก่อนเลยจริง ๆ
“เฮือกก ๆ!” พริ้งพราวสูดลมหายใจเข้าเต็มปอดในจังหวะที่คริสยอมคลายฝ่ามือที่บีบลำคอของเธอออก
สวบ ตับ ตับ ตับ...ท่อนเอ็นของเขากระแทกเน้น ๆ ๆ จนโพรงสวาทของเธอแดงฉาน ทั้งร้อน ทั้งแสบ มันร้าวระบมมาก ๆ
“ซี้ด...อะ ๆ อื้อ...ซี้ด...โอ่ว” ร่างสูงครางไปกระแทกไปอย่างได้อารมณ์ มือของเขาลูบไล้ไปตามส่วนต่าง ๆ ของร่างกายเธอ และขย้ำเต้านมที่กระเพื่อม ๆ ๆ และกระแทกท่อนล่างมิดด้ามและถอนออกเกือบสุด และยัดกลับเข้าไปทั้ง ๆ ที่เลือดอาบแบบนั้น
“...อือ...พะ...พอ...พอก่อน” พริ้งพราวพยายามจะขอให้หยุด เพราะมันแสบจนเธอแทบทนไม่ได้แล้วจริง ๆ และเขาก็อึดมากจนข้างในของเธอแทบจะลุกเป็นไฟแล้วจริง ๆ
สวบ ตับ ตับ ๆ ๆ ยิ่งห้ามก็เหมือนยิ่งทำให้เขารุนแรงมากขึ้น ๆ
“มันน่าเอา...ให้บานเลยจริง ๆ” คริสคำรามลั่นและกระแทก ๆ ๆ พร้อมกับบิดที่เนินอกของเธออย่างเร้าอารมณ์ของตัวเขาเอง
“อื้อ...พี่...พี่...เจ็บ ๆ พริ้งไม่ไหว...พริ้งซี้ด” ความเสียวมันก็พอมี แต่ความเจ็บและซาดิสม์ของเขามันทำให้เธอทั้งครางทั้งร้องไห้ไปด้วยอย่างคุมสติไม่ได้เลย
สวบ ตับ ๆ ๆ ขณะที่เขาเริ่มเคลื่อนไหวอีกครั้ง พริ้งพราวรู้สึกถึงความร้อนแรงที่เพิ่มขึ้นเรื่อย ๆ และเธอก็ไม่สามารถหยุดตัวเองจากการตอบสนองได้
เสียงของทั้งสองคนเริ่มดังขึ้นในห้องที่เงียบสงัด ความเร่าร้อนที่คริสปลุกขึ้นมาในตัวของพริ้งพราวทำให้เธอรู้สึกเหมือนตกอยู่ในห้วงของความสุขที่ไม่เคยรู้จักมาก่อน
ตับ ตับ ตับ!!
“อื้อ...อิ๊...อะ...อื้อซี้ด อะ ๆ ๆ” เสียงของเธอขาดหายไปอีกครั้ง เมื่อเขาเร่งจังหวะการเคลื่อนไหว ความรู้สึกที่เต็มไปด้วยความสุขและความปรารถนาทำให้เธอไม่สามารถคิดอะไรได้อีกต่อไป
คริสยิ้มให้เธออย่างพอใจ ขณะที่เขายังคงนำพาเธอไปสู่จุดสุดยอดของความรู้สึก พริ้งพราวรู้สึกถึงความสุขที่เธอไม่เคยสัมผัสมาก่อน และในที่สุดเธอก็ไม่สามารถทนต่อไปได้อีก เธอปล่อยเสียงครางออกมาเบา ๆ
“ซี้ด...อะ...อ๊าาาาาา” ขณะที่ร่างกายของเธอสั่นสะท้านด้วยความเสียวซ่านและความพอใจ ก่อนที่ฝ่ายชายจะกระแทกเน้น ๆ ซ้ำเข้ามาไม่ยั้ง และปลดปล่อยน้ำกามเข้าไปภายในตัวของเธออย่างตั้งใจ
เพียะ!! มือหนาฟาดเข้าที่หน้าอกสวยเน้น ๆ และกระแทกท่อนเอ็นที่ยังคงกระตุกเน้น ๆ ๆ เข้ามาจนถึงน้ำกามหยดสุดท้ายแล้วจึงค่อย ๆ ถอนออกไปอย่างช้า ๆ
- ผู้เขียน
