EP.7 | เดี๋ยว…แหกแน่🔥
1178 คำ
EP.7
[พาร์ท : อินทราช]
ผมโคตรอยากจะตะโกนออกมาดังๆ เพราะความดีใจที่ในที่สุดเพลินก็ยอมมาเป็นเด็กของผมสักที ก่อนหน้านี้ผมตื้อเธอหลายรอบแต่เธอก็โคตรเล่นตัว
ผมก็เข้าใจนะเพราะบุคลิกอย่างเพลินคงไม่ยอมเป็นเด็กเลี้ยงของใครง่ายๆ
ตอนแรกผมก็ตัดใจไปแล้วแหละ เพราะหลังจากวันที่ผมช่วยเพลินออกมาจากคลับของคุณแหววเราก็ไม่ได้เจอกันเลยเกือบหนึ่งเดือน
แต่ใครจะไปคิดว่าผมจะได้เจอเธออีกครั้งขณะที่เธอกำลังนั่งดริงก์กับเพื่อนของผมอยู่ ตอนนั้นผมทั้งตกใจและดีใจไปพร้อมกัน แต่ลึกๆ ก็แอบเคืองที่เธอมานั่งกับไอ้เด
นึกว่าจะเข็ดและเลิกทำงานนี้ไปแล้วซะอีก
พอเจอเธออีกครั้งความต้องการของผมก็เหมือนจะเพิ่มมากขึ้นกว่าตอนแรก ผมตื้อเธออีกครั้งด้วยภาษากาย ทว่าเธอก็ยังไม่ยอมผมอยู่ดี
ผมจึงจำเป็นที่จะต้องแกล้งลุกออกจากโต๊ะแล้วทำเหมือนไม่สนใจเพื่อให้เธอเขว จากนั้นผมก็จ้างเสี่ยพรชัยให้แกล้งเข้าไปทำทีเป็นจะปล้ำเธอแล้วค่อยเข้าไปช่วย เพื่อที่ผมจะได้กลายเป็นพระเอกขี่ม้าขาว
จริงๆ ผมคิดแค่ว่าเหตุการณ์นี้อาจจะทำให้เธอกลับไปทบทวนเรื่องข้อเสนอของผม แต่ผลลัพธ์ที่ได้จริงๆ มันเกินคาดมาก
เพลินยอมตกลงเป็นเด็กของผมทันทีโดยที่ไม่ต้องมีแผนสอง แม่งโคตรสุดยอด
“เธอพูดจริงๆ ใช่มั้ยเพลิน เธอจะยอมเป็นของฉันจริงๆ เหรอ” ผมถามย้ำร่างเล็กที่ยังตัวสั่นอยู่ในอ้อมกอดอีกครั้ง
“…ค่ะ เพลินไม่เอาแล้ว ไม่อยากเจอเหตุการณ์แบบนี้อีกแล้ว…อึก” เพลินตอบไปสะอื้นไปจนผมเริ่มรู้สึกผิดที่จัดฉากใจร้ายนี้ขึ้นมา
เล่นแรงไปปะวะเรา…
ถึงอย่างนั้นที่ผมทำไปก็เพราะหวังดีล้วนๆ หลังจากนี้ผมจะดูแลเธอให้ดีชนิดที่ยุงไม่ให้ไต่ ไรไม่ให้ตอม
[จบพาร์ท : อินทราช]
“ดีแล้ว เธอตามเกมไอ้พวกลามกนั่นไม่ทันหรอก ไม่มีทางรู้ว่ามันจะทำอะไรเธอตอนไหนบ้าง มาอยู่กับฉัน ฉันสัญญาว่าจะดูแลเธออย่างดี”
คุณอินผละฉันออกเบาๆ แล้วเลื่อนมือขึ้นมาประคองใบหน้าฉันไว้ สายตาของเขาที่มองลงมามีบางอย่างที่ทำให้ฉันรู้สึกเหมือนโดนสะกดจิต
คุณอินเป็นคนหล่อและมีเสน่ห์เอามากๆ เวลาโดนเขามองด้วยสายตาแบบนี้หัวใจฉันมันเต้นแรงตลอดเลย
“คุณจะเลี้ยงหนูเอาไว้จริงๆ เหรอคะ คุณจะไม่ทิ้งหนูใช่มั้ย...” ฉันถามย้ำเพื่อความแน่ใจว่าเขาจะไม่ทอดทิ้งฉัน เขาจะทำตามสัญญาที่เคยพูดเอาไว้เหมือนครั้งแรก
“ถ้าเธอซื่อสัตย์กับฉัน ฉันก็จะเมตตาเธอ แต่ถ้าเธอทรยศฉัน ฉันจะเอาคืนเธอให้สาสมเลย...คอยดูสิ” คุณอินจ้องหน้าฉันแล้วกล่าวเสียงหนักเน้น
ไม่รู้ว่าฉันคิดไปเองหรือเปล่า แต่ประโยคหลังของเขามันฟังดูเหมือนกำลังขู่ฉันยังไงอย่างงั้น แต่ฉันก็พยายามไม่คิดอะไรมาก เพราะไม่ได้จะทรยศหรือทำไม่ดีต่อเขาอยู่แล้วนิ
“ค่ะ หนูจะไม่มีวันทรยศคุณ” ฉันจ้องหน้าแล้วบอกเขาอย่างจริงจัง ตอนนี้หัวใจยังเต้นแรงไม่หยุดเลย
“ดีมาก งั้นวันนี้เธอกลับไปพักผ่อน แล้วพรุ่งนี้ค่อยเจอกันที่คอนโดของฉัน”
“คะ…คือหนูไปคอนโดคุณไม่ถูก…” ฉันพูดติดๆ ขัดๆ เพราะรู้สึกกระดากอายเล็กน้อย นี่คือการนัดกันเพื่อไปทำ…เรื่องอย่างว่าใช่ไหมนะ
“เดี๋ยวไปรับ”
“โอเคค่ะ…”
จากนั้นคุณอินก็พาฉันออกจากคลับแห่งนั้นแล้วขับรถไปส่งฉันที่บ้าน ส่งเสร็จฉันก็กล่าวขอบคุณแล้วยืนส่งเขาจนรถยนต์คันหรูค่อยๆ ไกลออกไปจนลับตา
“ทำไมวันนี้กลับเร็ว แล้วได้ทิปมาเท่าไร?” พอเดินเข้าบ้านมาก็เจอเสียงแข็งๆ ของแม่ถามหาถึงแต่เงิน
“เพลินจะเลิกทำงานนี้แล้วค่ะ” ฉันตอบอย่างขอไปทีแล้วเดินขึ้นชั้นบนเพราะเหนื่อยและอยากพักผ่อน
แต่แม่ก็เดินตามมา
“เลิกทำงาน เลิกทำงานแล้วจะกินอยู่กันยังไงฮะอีลูกโง่!!”
“เพลินมีปัญญาก็แล้วกันแม่ แม่อยู่เฉยๆ เถอะ วันนี้เพลินเหนื่อย เพลินจะนอนแล้ว” พูดจบฉันก็เดินเข้าไปในห้องแล้วปิดประตูล็อกทันที
“เอ้อ!! ทำให้มันได้อย่างที่ปากพูดก็แล้วกัน!! เพราะถ้าแกหาเงินมาใช้หนี้พวกมันแทนฉันไม่ได้ก็เตรียมตัวรอรับศพฉันได้เลย!!”
ฉันได้ยินเสียงแม่กระทืบเท้าปึงปังอยู่สี่ห้าครั้งแล้วทุกอย่างก็ค่อยๆ เงียบลง ฉันทิ้งตัวนอนไปบนเตียงแล้วถอนหายใจออกมาอย่างเหนื่อยหน่าย วันนี้ฉันเจอเรื่องราวมาเยอะมากเหลือเกิน
วันต่อมา
เพลินไพลินตื่นนอนตั้งแต่เช้าแล้วรีบอาบน้ำแต่งตัวสวยๆ เพื่อให้อินทราชพึงใจมากที่สุด ตอนนี้เธอตัดสินใจที่จะเป็นเด็กของเขาแล้วก็ต้องทำทุกทางเพื่อให้เขาหลงใหลและไม่ทอดทิ้งเธอไปไหน
เธอยังยืนยันว่าไม่ได้อยากที่จะขายตัวเพื่อแลกกับเงิน แต่ชีวิตของเธอไม่มีทางเลือกแล้วจริงๆ
วันนี้หญิงสาวเลือกสวมใส่ชุดกระโปรงแบบง่ายๆ ข้างบนเป็นส่ายเดี่ยว ส่วนข้างล่างยาวเกือบจะคลุมเข่า ผมยาวสลวยถูกดัดลอนและรวบเป็นหางม้าแบบลวกๆ ทว่าก็กลับทำให้คนตัวเล็กดูน่ารักแฝงความซุกซนอย่างบอกไม่ถูก
ใบหน้าหวานแต้มสีชมพูอ่อนเบาๆ เพียงเท่านี้เพลินไพลินก็สวยใสและพรั่งพร้อมสำหรับการมัดใจของอินทราชแล้ว
เธอสำรวจตัวเองในกระจกแล้วหยิบกระเป๋าขึ้นมาสะพายไหล่ เดินลงไปรอเขาที่หน้าบ้านด้วยความตื่นเต้น
ครั้งแรกของเธอ…กับเขาจะเป็นยังไงนะ…
ขณะที่ยืนคิดถึงเรื่องบนเตียงกับเขาจนหน้าแดง รถยนต์ของอินทราขก็ขับเทียบเข้ามาจอดตรงหน้าเธอพอดี ชายหนุ่มเปิดประตูลงจากรถแล้วเดินเข้ามาจ้องหน้าเธอที่กำลังเพ้อแบบใกล้ๆ
เพลินไพลินไม่รู้ตัวเลยสักนิด
“เพ้ออะไรยัยปลาทอง”
“วะ…ว้ายยย แหกๆ” หญิงสาวตกใจสะดุ้งจนเผลอร้องอุทานถ้อยคำน่าเกลียดออกมาอย่างไม่ตั้งใจ
“ยังไม่ต้องรีบแหกตอนนี้ เดี๋ยวได้แหกสมใจแน่”
*********************************
งื้อ วันนี้ใส่ NC ไม่ทัน ขอเป็น EP. หน้านะคร้าบ
อ่านฟรีเหมือนเดิมจ้า ยังไม่ติดเหรียญ พรุ่งนี้แหกไปพร้อมกัน555555555
ปล. อ่านจบแล้วอย่าลืมคอมเมนต์นะคะ ?
- ผู้เขียน
