บาร์ลอฟต์ –
แสงไฟส้มทองส่องลงบนโต๊ะไม้และโซฟาหนัง
มารินเดินออกมาจากห้องน้ำ
เห็นคิมหันต์นั่งรออยู่บนเก้าอี้ไม้
ใบหน้าเคร่งเครียดเล็กน้อย
แต่ดวงตากลับเต็มไปด้วยความตั้งใจ
คิมลุกขึ้นเดินเข้ามาหา เธอชะงักเล็กน้อย
คิมหันต์ น้ำเสียงสั่นเล็กน้อย แต่จริงใจ
>“มาริน…พี่ขอโทษ…
หลายวันที่ผ่านมา พี่คิดถึงมารินตลอดเลยนะ
มารินไม่รับสายพี่เลย...
อย่างน้อยก็ให้โอกาสพี่ได้อธิบายบ้าง”
มารินหันหน้าหนี ปัดมือเล็กน้อย
ราวกับปฏิเสธโดยไม่ตั้งใจ
>“มารินไม่ว่างค่ะ งานยุ่งมาก มีสอนทุกวัน
ช่วงนี้นักศึกษากำลังจะสอบ
มารินทำงานดึกทุกวัน…
แล้วถ้าพี่ต้องการเวลาจากมาริน
ต้องขอโทษด้วยค่ะ...
มารินคงไม่มีเวลาพอให้พี่
เชิญพี่คบกับคนอื่นได้ตามสบาย”
คิมหันต์ถอนหายใจลึก ก่อนยกมือขอโอกาส
>“ได้…ถ้างานยุ่งมาก...
พี่ก็จะไปรอมารินที่มหาลัย
ไปทุกวัน…จนกว่าจะใจอ่อนให้พี่”
มารินส่ายหัวอย่างเอือมระอ
