บาร์ลอฟต์ย่านใจกลางเมือง – ค่ำคืนฝนโปรย
บาร์ตกแต่งสไตล์อินดัสเทรียล
ผนังอิฐเปลือยประดับด้วยกรอบรูปขาวดำ
แสงไฟวอร์มไลท์ ส่องลอดผ่านขอบโคมทรงกลม
บนเพดานมีหลอดเอดิสัน
ห้อยระย้าส่องประกายสลัว
เสียงเปียโนแจ๊สคลอเบาๆ
คลุกเคล้ากับกลิ่นค็อกเทลผลไม้หอมหวาน
บรรยากาศให้ความรู้สึกผ่อนคลาย
แต่แฝงความขมขื่นที่ไม่อาจเอ่ย
.
โต๊ะโซฟาหนังสีดำริมกระจกเป็นที่นั่ง
ของ วันวา นัชชา และมาริน
แก้วไวน์และค็อกเทลวางเรียงบนโต๊ะ
ความเย็นจากน้ำแข็งเกาะเป็นละอองที่ผิวแก้ว
นัชชา เอนหลังบนพนักโซฟา
สายตามองเพื่อนด้วยความเป็นห่วง
>“ช่วงนี้ดูเหนื่อยมากเลยวาน
งานที่บริษัทหนักขนาดนั้นเลยเหรอ”
วันวา ยกแก้วมอคเทลขึ้นจิบเบาๆ
ก่อนวางลงอย่างระมัดระวัง
>“หนักมากจริงๆ นัชชา…
ประชุมเกือบทุกวัน เอกสารกองเต็มโต๊ะ
บางทีวานก็อยากกดปุ่มหยุดเวลาสักวัน”
สายตาเหม่อผ่านบานกระจก
มองไฟรถที่เคลื่อนในสายฝนด
