เย็นวันนั้น
วันวาอยู่ในห้องพัก เตรียมเอกสารอย่างรอบคอบ
เธอรวบรวมแฟ้มและเอกสาร
ที่พอจะเป็นหลักฐานชิ้นสำคัญ
เตรียมตัวไปพบคุณหญิงพาวิณี
นัดหมายถูกกำหนดไว้ที่ร้านอาหารหรู
ในย่านใจกลางกรุง
..
เมื่อมาถึงร้าน
วันวาไหว้อย่างสุภาพตามมารยาท
วางตัวเรียบร้อย ไร้ที่ติ
เธอยื่นเอกสารทั้งหมดให้คุณหญิงพาวิณี
นี่คือหลักฐานบางส่วนที่ยืนยันได้ว่า
ความสงสัยของคุณหญิงถูกต้อง—
มีคนจงใจโกงเงินบริษัทจริง ๆ
แต่เอกสารเหล่านี้ยังเป็นเพียงส่วนหนึ่ง
ยังไม่ใช่ทั้งหมด
..
คุณหญิงพาวิณีสีหน้าเข้มขึ้นทันที
กลืนน้ำลายช้า ๆ
เหมือนคนไม่อยากยอมรับความจริง
เสียงเข้มเอ่ยออกมา
“ใช่จริง ๆ… แต่คงไม่ใช่แค่นี้
ฉันต้องมีหลักฐานที่ทำให้พวกมันดิ้นไม่หลุด”
..
เธอเงยสายตามองวันวาเล็กน้อย
ก่อนเอ่ยทิ้งท้ายด้วยน้ำเสียงชื่นชม
“ฉันชื่นชมเธอด้วยใจจริง วาน…
เธอมีความสามารถมาก
แค่เวลาไม่กี่วัน เธอสามารถจับจุด
ช่องทางที่พวกนั้นโกงได้ เก่งมากจริง ๆ”
..
วันวารับฟังเพียงพยักหน้า เงียบสงบ
แต่ในใจกลับตื่นเต้นและกระตือรือร้น
นี่คือก้าวสำคัญที่เธอจะเปิดโปงความจริงทั้งหมด
และทดสอบความสามารถของตัวเองอย่างแท้จริง
__
ธัตทานนท์
เดินเล่นอยู่ในร้านอาหารหรูข้างสาวอีกคน
เสียงหัวเราะเบา ๆ และแสงไฟสลัวจากโคมระย้า
กระทบแก้วไวน์ ทำให้บรรยากาศรอบตัว
ดูสบายตาและคลายความเครียด
จากงานหนักหลายวัน
.
สายตาของเขากวาดมองไปรอบ ๆ
โดยไม่ได้สนใจอะไรเป็นพิเศษ
จนกระทั่งเหลือบไปเห็นมุมหนึ่งของร้าน
คุณหญิงพาวิณี ธีรวิวัตน์ แม่ของเขา
นั่งอยู่กับ วันวา วัชราพัฒน์
ธาตุไฟในอกของเขากระตุกวูบ
หัวใจเต้นรัวขึ้นทันที ความสงสัย
และความไม่สบายใจเข้าปกคลุมจิตใจ
“นี่มันเรื่องอะไร…สองคนนี้
กำลังวางแผนอะไรอยู่กันแน่” เขาคิดในใจ
.
คุณหญิงพาวิณีสบตากับธัตทานนท์อย่างนิ่งเฉย
สายตาของเธอเข้มขรึมและมั่นคง
ราวกับส่งสัญญาณโดยไม่ต้องเอ่ยคำพูด
ธัตทานนท์พยายามอ่านสีหน้าแม่
แต่ก็ไม่สามารถคาดเดาความคิดของเธอได้
ทุกอย่างถูกห่อหุ้มด้วยความลึกลับ
.
วันวาเองก็ไม่ได้สังเกต
ว่าธัตทานน์มากับผู้หญิงอีกคน
เธอวุ่นอยู่กับเอกสารและการสนทนา
กับคุณหญิงพาวิณี ราวกับโลกภายนอก
ไม่อาจเข้ามาแตะต้องได้
.
ท่ามกลางเสียงจานชาม
และบทสนทนาเบา ๆ ของแขกในร้าน
แรงดึงดูดและความตึงเครียด
ระหว่างธัตทานน์ คุณแม่ แผ่ซ่านอย่างช้า ๆ
ทุกสายตาที่สบกัน และทุกความคิด
ที่คาดเดาไม่ได้ ก่อให้เกิดบรรยากาศ
ของความสัมพันธ์ที่ซับซ้อนนี้
__
ธัตทานนท์
เดินเข้ามาในบ้านหรู
ก้าวเท้าเสียงหนักแน่น ไปยังห้องรับแขก
ที่นั่นคุณหญิงพาวิณี นั่งอยู่บนโซฟา
มือกำเอกสารไว้แน่น สีหน้าเคร่งขรึมแต่สงบ
.
ทานน์หันมาจ้องหน้าแม่
ก่อนเอ่ยถามเสียงเข้มตรง ๆ
“ที่ผมเจอคุณแม่กับวันวาเมื่อกี้…
มันคืออะไรกันแน่ครับ ..
มีอะไรที่ผมควรรู้ไหมครับ?”
คุณหญิงพาวิณีไม่รีบร้อน
เงยหน้ามองเขาอย่างนิ่งเฉย
ดวงตาของเธอเต็มไปด้วยความมั่นคง
เหมือนกำลังประเมินความพร้อมของเขา
ที่จะรับรู้ความจริงจากคำตอบของเธอ