สายลมทะเลพัดผ่านเบา ๆ
ขณะ สามสาว เดินกลับจากชายหาด
เสียงหัวเราะของพวกเธอยังดังอยู่ในอากาศ
.
ในมุมหนึ่ง รุตน์ แอบพินิจพิจารณาเพื่อนสาว
>“กูว่า น้องนัชชา แม่งกวนดี น่ารักว่ะ”
เขาเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงติดตลก
คิมหันต์ มองหน้า รุตน์รีบขัดขึ้นทันที
>“แต่กูว่ามาริน เธอดูใส่ใจเพื่อนนะ
ดูเหมือนจะเอาใจเก่งน่าดู”
.
ส่วน ทานน์ นิ่งเงียบ จดจ่อกับ วันวา
สายตาแทบไม่ละจากหญิงสาว
แม้รอบตัวจะเต็มไปด้วยสีสันและเสียงสนุกสนาน
ไม่นาน มาริน ก็เอ่ยชวนสองเพื่อนให้ไปกินข้าว
นัชชา แกล้งเอ่ยด้วยเสียงติดขำ
>“ไม่กินข้าวได้ไหม อยากกินผู้ชาย”
สามคนหัวเราะพร้อมกัน
เสียงหัวเราะกลมกลืนกับเสียงคลื่นเบา ๆ
พวกเธอต่างเดินไปที่รถด้วยรอยยิ้มสดใส
.
คิมหันต์ สายตาจับจ้องมาที่มาริน
“เห้ย ๆ ไปไหนว่ะ?”
“ตาม ๆ รีบ ๆ เลย”
ส่วน ทานน์ ที่ยังเหม่อมอง วันวา อยู่
สุดท้ายได้สติ รีบตาม คิมหันต์ และ รุตน์ ไป
