บทที่3 รักนาราอยากได้
1985 คำ
วันต่อมา
21.45 น.
"ไปข้างนอกนะ! " ฉันตะโกนบอกเฮียพักตร์ที่กำลังเดินสวนกันตรงบันไดด้วยความรีบร้อน เพราะนัดเพื่อนไปดื่มแต่ตัวเองดันเลทนี่สิ
"เดี๋ยว! ด้วยชุดแบบนี้เนี่ยนะ! " เฮียพักตร์รีบดึงตัวกลับด้วยความเร็ว
"ทำไมอะ! รักว่าสวยดีนะ" ฉันก้มมองชุดตัวเองด้วยความชื่นชมก่อนจะหมุนให้เฮียพักตร์ดู ก็แค่ชุดเดรสรัดรูปสีดำผ่าข้างโชว์แผ่นหลังกับรองเท้าส้นสูงแหลมปี๊ด
"สั้นไป" มองด้วยสายตาคมกริบ
"ปล่อยค่ะ! รักจะสายแล้ว" คิดว่าคนอย่างรักนาราจะกลัวพี่ชายงั้นเหรอ ฝันไปเถอะ!
ป๊ากับม๊าถือหางฉันจะตาย! ถ้าเฮียขัดคำสั่งของฉันละก็...แค่ติดโทร.หาป๊าสองวิ.พวกเฮียๆ ก็กลัวหัวหดแล้ว ป๊าดุจะตายโดยเฉพาะพวกผู้ชาย แต่สำหรับฉันแล้วป๊าโอ๋ทุกอย่าง
"รัก...เฮียคิดว่า..."
เสียงของเฮียพักตร์เงียบไปเมื่อฉันหยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมาพร้อมกับกดเบอร์โทร.ที่คุ้นเคยให้เฮียพักตร์ดู หลุดออกมาอีกแค่คำเดียวฉันกดโทร.หาป๊าแน่
อยากโดนป๊าตีก็พูดออกมา!
ฝ่ามือสากปล่อยข้อมือฉันเป็นอิสระพร้อมกับถอนหายใจเฮือกใหญ่ สายตาส่อแววขัดใจแต่ก็ทำอะไรไม่ได้จนฉันหลุดขำ
"รักไปก่อนนะคะ"
"เดี๋ยวเฮียไปส่ง"
"ค๊าาาา"
"ช่วงนี้เฮียพักตร์ชอบทำอะไร" ฉันถามไมยราพเพื่อนสนิทและเป็นลูกน้องของเฮียพักตร์ด้วยน้ำเสียงจริงจัง ก่อนจะหยิบลิปสติกสีแดงสดขึ้นมาบรรจงลงบนริมฝีปาก
"ทำงานดิ" ไมยราพตอบหน้าตาย "มึงใช้เงินเหมือนโลกจะแตกวันพรุ่งนี้"
ฉันชำเลืองมองใบหน้าหล่อเหลาที่กำลังตั้งใจขับรถอย่างเอาเป็นเอาตาย แต่เม็ดเหงื่อผุดตามกรอบหน้า
ไมยราพเป็นคนทำงานเก่งที่สุดในบรรดาลูกน้องของเฮีย แต่เสียอย่างเดียวโกหกไม่เนียน
"ไปนอนกกกับอีลตาหรือเปล่า! " ฉันตวัดสายตามองเฮียพักตร์ที่นั่งกอดอกอยู่ข้างๆ
ตั้งแต่ขึ้นมาบนรถก็เอาแต่เงียบแต่สายตาเหมือนกำลังส่งสัญญาณให้เพื่อนสนิทตลอดเวลา
มีพิรุธ!
"เฮียเลิกไปแล้ว! " ขึ้นเสียงใส่อารมณ์
นั่นไง! กลบเกลื่อนความผิดแน่เลย
"รักไม่เชื่อ! " ฉันกัดฟันพูด "ช่วงนี้กลับบ้านดึกทุกวันนะ! "
"ไอ้พักตร์พี่มึงยี่สิบสองแล้วนะ มันโตแล้วมึงจะอะไรกับมันกันนักหนา! " ไมยราพโพล่งเพื่อช่วยเพื่อนของตน
"พี่ไมย์ พี่เงียบไปเลยนะ! ถ้าเฮียไม่ยอมบอกรักวันนี้ละก็รักจะหาผัวเข้าบ้านคืนนี้เลย! " กอดอกประชดออกไป
รู้ตัวดีว่าพี่ชายคนนี้หวงฉันมากกว่าใคร เฮียพักตร์ขัดฉันไม่ได้ก็จริง แต่มีสิ่งหนึ่งที่เฮียไม่ยอมตามใจคือการที่ฉันจะมีแฟน
"ไอ้รัก! "
"เมื่อกี้เรียกน้องว่าอะไรนะ! "
ฉันแทบไม่เชื่อหูตัวเองเกิดมาสิบแปดปีเฮียพักตร์ไม่เคยพูดคำหยาบกับผู้หญิงสักคนซึ่งฉันเป็นน้องสาวแท้ๆ เฮียไม่เคยหลุดออกมาสักคำแต่เมื่อสักครู่เฮียพักตร์เรียกฉันว่าไอ้ใช่ไหม?
"อย่าพูดคำนั้นให้เฮียได้ยินอีกเด็ดขาด! "
"ทำไมล่ะ รักโตแล้วนะ รักจะมีบ้างไม่ได้หรือไง! "
"แต่รักเพิ่งสิบแปด! "
"มันเรื่องปกติไม่ใช่เหรอ? " เถียงคอขึ้นเอ็น
"เออๆ หยุดสักทีเถอะไอ้สองพี่น้องคู่นี้! " ไมยราพที่ฟังเราสองคนเถียงกันถึงกับห้ามปราม "ไอ้พักตร์มันไม่ได้ไปนอนกกกับลตา! "
"แล้วเฮียพักตร์หายไปไหน! "
"ทำงาน! "
"พี่ไมย์รู้ไหมว่าพี่โกหกไม่เนียน! "
ไมยราพหยุดรถกะทันหันก่อนจะหันมามองหน้าฉันด้วยสายตาจริงจังและเข้มขรึม ตอนนี้ทั้งรถเงียบเหมือนไม่มีผู้คน ฉันเลยมองข้างทางเมื่อใบหน้าหล่อๆ ของเขาทำฉันเขิน
"ไอ้พักตร์มาที่นี่"
ไมยราพพูดขึ้นเสียงอ่อนส่วนฉันมองรอบๆ บริเวณที่รถจอดสนิท มันคือป้ายรถประจำทาง ฉันขมวดคิ้วอย่างไม่เข้าใจก่อนจะมองเฮียพักตร์เพื่อเอาคำตอบ
แต่รู้อะไรไหม...เฮียพักตร์กำลังเขินและหน้าแดงฝ่ามือทั้งสองข้างเกี่ยวพันเหมือนเถาวัลย์คดเคี้ยว
เขินป้ายรอรถประจำทางเนี่ยนะ พิลึกคน!
"ผู้หญิงเหรอ! " ฉันตะโกนเสียงดังด้วยความเผลอตัว
ฉันรู้จักพี่ชายคนนี้ดีที่สุด ถ้าเกิดเฮียพักตร์ชอบใครสักคนเข้าจริงๆ จะเกิดอาการเขินและเสียอาการเอามากๆ เช่นตอนนี้
"เออ! มันมารอเด็กคนนั้นทุกวัน"
"มันเป็นใคร! อีผู้หญิงคนนั้นมันเป็นใคร! เฮียรักไม่ยอมนะ! "
"รักไปเชื่อไอ้เวรนี่ทำไม! เฮียแค่จะเอาของมาคืนเธอเฉยๆ " เฮียพักตร์ตอบเสียงแข็ง แต่อาการมันฟ้องทุกอย่างว่าเฮียชอบผู้หญิงคนนั้นจริงๆ "เธอแค่15! "
"กรี๊ดดดด! มันพรากผู้เยาว์นะเฮีย!! "
"เออ! รักก็เพิ่งจะสิบแปดห้ามมีผัวเด็ดขาด! "
"มันไม่เหมือนกัน! แต่เฮียสัญญากับรักแล้วว่าจะให้รักเลือกเมียให้อะ"
"เออ! "
"รักจะบอกอะไรให้ฟังนะถ้าเฮียจะเอาเมีย รักไม่ชอบผู้หญิงโง่! ไม่ชอบนิสัยเหมือนนางเอกช่องหลากสีที่โง่เกินทน"
".."
"อ่อนแอไสหัวไป! "
"..."
"ไม่สู้คนก็อย่าเสนอหน้ามา! "
"..."
"ต่อหน้าอย่างลับหลังอย่างรักจะถีบหัวส่ง"
"..."
"ขอเอาแบบแรงๆ ที่เอาเพื่อนของเฮียลงทุกคน ขอแบบฟาดมาฟาดกลับ! ตบโหดเหมือนโกรธผัว! "
"..."
"และที่สำคัญต้องเอารักลง! รักถึงยอมให้เป็นพี่สะใภ้! "
"ยังมีคนชั่วกว่ามึงในโลกนี้อีกเหรอไอ้รัก! " ไมยราพหัวเราะด้วยความชอบใจ
"ตกลงรักจะเลือกเมียให้เฮียหรือเพื่อนร่วมทีมไปตบคนอื่น"
"แน่นอนว่ามันต้องเป็นข้อหลัง" ยิ้มหวานอย่างเชือดเฉือน
"และแน่นอนว่ารักห้ามมีผัวจนถึงอายุ20"
"ได้ไงอะ! รักไม่ยอมนะ! "
ฮอร์โมนวัยรุ่นมันพลุ่งพล่าน! ตอนนี้อยากมีแฟนจนตัวสั่น เพื่อนๆ ต่างเปลี่ยนแฟนไปแล้วสามสี่คน มีแค่ฉันเท่านั้นที่ยังโสด
"รักก็ลองมีแฟนดูสิ...มันจะเละกว่ารักตบลตาแน่! "
เซกิ คลับ
ตึง!!
ฉันปิดประตูรถเสียงดังเมื่อมาถึงจุดหมายปลายทางเป็นที่เรียบร้อยและปลอดภัยทุกอย่าง ยกเว้นเจ็บข้อมือเพราะกระหน่ำทุบพี่ชายตัวเองที่ห้ามฉันมีแฟนแต่ตัวเองฟาดกะหรี่ทุกวันก่อนจะรีบเดินเข้าคลับด้วยความเร็วแสง
ถึงจะอายุสิบแปดปีก็ตามแต่ด้วยอำนาจของเฮียพักตร์ฉันสามารถเดินเข้าไปอย่างผู้สูงส่งและโซนวีไอพีที่ใครต่างใครต้องอิจฉา
"ฮัลโหลลลล" ฉันผลักประตูเข้าไปก่อนจะทักทายเสียงดังตามประสาเพื่อนสนิท แต่หุบปากแทบไม่ทันเมื่อฉันห้องเข้าผิด
ชายหนุ่มตวัดมองหน้าฉันด้วยสายตาเฉียบคมที่ทำเอาฉันสั่นสะท้านด้วยความเกรงกลัว รอบๆ ตัวเขาเหมือนมีรังสีสีดำแผ่ออร่อเป็นวงกว้าง แค่เขาคนเดียวก็ทำเอาทั้งห้องอึมครึม
"ขอโทษค่ะ" ฉันกลืนน้ำลายอย่างฝืดคอก่อนจะค่อยๆ ถอยหลังเพื่อปิดประตูให้เขา
แผ่นหลังบางแนบชิดประตูพร้อมกับฝ่ามือเล็กๆ จับอกซ้ายตัวเอง หัวใจเต้นผิดจังหวะในระดับอัตราสูงเฉียดฟ้า
กร้าวใจจัง...อยากได้!
"ไอ้รัก! ทางนี้! " เพื่อนสนิทรีบดึงตัวฉันออกห่างจากห้องดังกล่าวด้วยเร็ว ก่อนจะดันเข้าไปในห้องถัดไปทันที
ฉันยืนเหงื่อแตกขาสั่นพั่บๆ กับความหล่อเหล่าแทบไม่มีที่ติของเขา ยิ่งแววตาดุดันเหมือนหมาป่าที่กำลังจะขยำเหยื่อก็พาลใจเต้นตึกตัก
"แกเข้าไปในห้องนั่นทำไม! " เพื่อนๆ ต่างโวยวายเสียงดัง
"ฉะ..ฉันเข้าห้องผิดอะ" ทิ้งตัวลงบนโซฟาตัวยาวด้วยใจเหม่อลอย ใบหน้านั้นยังชัดเจนอยู่ในหัวตลอดเวลา
ให้ตายเถอะ! ไม่เคยพบเคยเจอผู้ชายคนไหนที่กร้าวใจรักนาราได้มากขนาดนี้มาก่อน
"เป็นไงบ้างวะ! "
"หล่อมาก" ปากคอสั่นไปหมดก่อนจะเทเหล้าเพียวๆ พร้อมกับดื่มหมดแก้ว
มือไม้ลนลาน…
"ฉันคิดว่าแกจะโดนฆ่าหมกห้องเสียแล้วนังรักเอ๊ย! " ริสาเพื่อนสนิทกล่าวเสียงสั่น "เจ้าของคลับถึงกับลงไปต้อนรับถึงรถนะเว้ย! "
"จริงเหรอ? " ฉันตาลุกวาวกับอำนาจที่อยู่ในมือของผู้ชายคนนั้นทันที
ระดับเจ้าของคลับลงไปต้อนรับถึงรถเนี่ยนะ แสดงว่าไม่ธรรมดา ขนาดระดับของเฮียพักตร์เจ้าของคลับยังไม่รู้จักเลย
"ใช่! เมื่อกี้ฉันไปเข้าห้องน้ำได้ยินมาว่าเขาคือมาเฟียจีนนามว่าหลิวซุ้ย! เอ๊ะ! หลิวซุ้ย ซุ่ยอะไรนี่แหละ"
"ประเทศจีนเหรอ.." อย่างนี้ก็เข้าทางรักนาราสินะ
เหมือนเคยได้ยินชื่อเสียงอยู่นะ โด่งดังไม่ใช่น้อยแต่ฉันไม่เคยเห็นหน้าเขาสักครั้ง ความโหดและความแข็งแกร่งทุกคนต่างขนานนาม
รู้อย่างนี้แล้วอยากได้ชะมัด!
"ฉันอยากได้เขาว่ะ"
"อีรัก! " ริสาถึงกับตีต้นแขนเพื่อเรียกสติ
"ถ้าคนอย่างรักนาราอยากได้อะไรแล้ว...ก็ต้องได้! " นิ้วมือเรียวยาวกรีดกรายบนเส้นผมสลวยก่อนจะทัดหูเบาๆ
หลิวซุ้ย! ฉันจะเอานายมาเป็นของฉันให้ได้
"แกจะทำอะไร! " ริสาดึงแขนฉันเบาๆ เมื่อเห็นว่าฉันกำลังจะเดินออกไป
"อยากได้! ก็ต้องได้"
ฉันออกแรงดึงฝ่ามือของเพื่อนสาวออกก่อนจะเดินไปยังห้องวีไอพีถัดไปด้วยท่าทางยั่วยวน เมื่อกี้อาจผิดจังหวะเลยแสดงสีหน้าเหลอหลาออกไป แต่การเข้าไปครั้งนี้ฉันจะทำให้เขาจดจำตลอดไป
ฉันถกกระโปรงขึ้นเล็กน้อยเพื่อโชว์เรียวขาขาวละเอียดชวนมอง ก่อนจะโกยก้อนเนื้อเกิดขนาดให้เอ่อล้นออกมาเป็นร่องชิดสนิท
ฝ่ามือเล็กๆ จับลูกบิดประตูก่อนจะผลักเข้าไปภายในห้องที่โล่งว่าง
"หายไปแล้ว! " ฉันสบถอย่างหัวเสียเพียงแค่ไม่กี่นาทีเขาก็หายไปเสียแล้ว
"มะลิ…" เสียงแหบพร่าราวกับกระซิบดังขึ้นจากด้านหลัง
"นี่! " ฉันตื่นตระหนกเมื่อสองแขนแกร่งโอบรัดเอวบางเอาไว้มั่นก่อนจะดันให้ฉันเข้าไป
ฟุ่บ!
ฉันนั่งคร่อมตักแกร่งด้วยความประหม่า ใจจริงอยากได้ผู้ชายคนนี้จนตัวสั่นแต่พอเอาเข้าจริงๆ กลับไปไม่เป็นเอาเสียเลยเพราะฉันไม่เคยมีแฟนมาก่อน
"มะลิ..****"กลิ่นเหล้าฟุ้งกระจายพร้อมกับเขากอดรัดฉันแน่นขึ้นจนร่างกายทั้งสองแนบชิดยิ่งกว่าอะไร
"*****" ฉันปฏิเสธออกไปเมื่ออีกฝ่ายเมาจนไม่ได้สติ
"*******"
มือสากลูบไล้ใบหน้าของฉันเบาๆ แต่สายตาฉายแววเศร้าสลด ฉันจ้องมองเข้าไปในดวงตาสีดำสนิทที่ดึงดูดให้ฉันหลงใหล
"อึก! "
ฉันนั่งแข็งทื่อบนตักแกร่งเมื่ออยู่ๆ เขาดึงฉันเข้าไปจูบอย่างดูดดื่ม ริมฝีปากหนาดูดดุนอย่างโหยหาแล้วร้อนแรงพร้อมกับสอดแทรกเรียวลิ้นไล่ต้อนจนจมมุม
ฉันปล่อยให้เขาชวดชิมริมฝีปากอวบอิ่มของตัวเองตามความปรารถนา รสจูบของเขามันช่างนุ่มลึกและอ่อนโยนจนคนถูกจูบรู้สึกดี
"*******" เสียงของชายคนหนึ่งดังขึ้น
ฉันรีบถอนริมฝีปากดื้อดึงที่ยังดึงฉันเข้าไปจูบตลอดเวลาด้วยความตกใจ ก่อนจะลุกจากตัวเขาเพื่อจัดแจงเสื้อผ้าที่ยับยู่ยี่ของตัวเองทันที
ฉันเช็ดริมฝีปากตัวเองที่มันเปียกชุ่มด้วยใจเต้นรัว ก่อนจะหลบทางให้ลูกน้องของเขาพยุงออกไปอย่างช้าๆ สายตาจ้องมองร่างสูงจนสุดสายตา
ริมฝีปากบวมเจ่อคลี่ยิ้มออกมาอย่างพอใจ...คิดไม่ผิดจริงๆ ที่จะเอาผู้ชายคนนี้
แค่จูบก็ทำฉันละลาย...
- ผู้เขียน
