บทที่4 คู่แท้
2188 คำ
หลายวันผ่านไป
ฮือๆๆ ฉันร้องไห้แทบขาดใจเมื่อไม่ได้ดั่งใจต้องการ จูบที่ฉันปรารถนาและต้องการหายไปไหน อุตส่าห์ไปเฝ้าไปดักที่เดิมทุกวันกลับไม่พบหน้า ใจร้ายเกินไปแล้ว!
ขโมยจูบของฉันไปแล้วทิ้งเหรอ!
โดนใจที่สุดเลย งื้อ!
"เป็นอะไรไปอีกเนี่ย ไม่ร่าเริงเลยนะ" ฝ่ามือหนาของเฮียอัคพี่ชายคนรองวางบนศีรษะฉันด้วยความอ่อนโยน
"ฮือๆ อกหัก…" ฉันครวญครางในลำคอเบาๆ พร้อมกับทอดสายตามองไกลภายในห้องนอน คอระหงพาดขอบหน้าต่างด้วยความสิ้นหวัง
"มันเป็นใคร! ไอ้บ้าที่ไหนกล้าหักอกน้องสาวเฮีย! " เฮียอัคขึ้นเสียงดุดันพร้อมกับแววตาเอาจริงจนฉันต้องเบือนหน้าหนีกับความพยายามให้ฉันพอใจ
มันปลอมน่ะเฮีย!
"อยากได้อะ! รักอยากได้เขา! " ฉันงอแงเหมือนเด็กเอาแต่ใจก่อนจะชักดิ้นชักงอบนเก้าอี้ไม้ราคาแพง
ในเมื่อฉันอยากได้มันก็ต้องได้สิ! นี่เป็นครั้งแรกในชีวิตเลยมั้งที่ต้องเจอกับความผิดหวังและรับความจริงไม่ได้ที่สุด อุตส่าห์ใช้ใจทำทั้งทีทำไมมันไม่ได้ผลล่ะ แต่อย่าคิดว่าคนอย่างรักนาราจะยอมง่ายๆ นะ เพราะคนนี้ฉันเอาจริง!
เมื่อคืนฉันสวดมนต์ไหว้พระพร้อมกับนั่งสมาธิภาวนาให้สิ่งศักดิ์สิทธิ์ในสากลโลกจงดลบันดาลด้วยล่ะ และยังขอพรว่าถ้าหลิวซุ้ยคือคู่แท้ของฉันละก็...ขอให้ฉันได้เจอเขาอีกครั้งภายในวันนี้ ถ้าไม่เจอภายในวันนี้ฉันก็จะหน้าด้านตามหาเขาอยู่ดีนั่นแหละ เพราะมันไม่มีอะไรมาขีดขวางความต้องการอันร้อนแรงของฉันได้หรอก
ถ้าฉันจะเอา! ฉันต้องเอาให้ได้! ไม่ว่าด้วยวิธีไหนก็ตาม!
"มันเป็นใคร" น้ำเสียงเย็นยะเยือกดังขึ้นจากด้านหลัง
ฉันและเฮียอัคต่างหันไปมองประตูห้องนอนด้วยความตกใจ เฮียพักตร์จะน่ากลัวก็ต่อเมื่อฉันไม่สามารถทำตามที่พี่ชายบอกได้นั่นก็คือการมีแฟนในตอนนี้ แต่ผิดกับเฮียอัคพี่ชายคนรองเขาปล่อยอิสระฉันทุกอย่าง
"อะไร! " ฉันกระอักกระอ่วนจนต้องสะกิดเฮียอัคให้ช่วย
ป๊าตามใจฉันก็จริงแต่มีสิ่งหนึ่งที่เหมือนพี่ชายคนโตก็คือให้ฉันมีแฟนเมื่ออายุ20ปี แต่ความเป็นจริงฉันเพิ่งจะสิบแปดและอีกสองปีถึงจะมีได้
ฉันอยากมีตอนนี้เว้ย!
"ไอ้เหี้ยนั่นมันเป็นใคร! ใครที่ทำให้รักนั่งหง่อยเหมือนหมาแบบนี้! " เดินตึงตังเหมือนยักษ์พร้อมกับข่มสายตาให้ฉันเหลือตัวสองนิ้ว
เกลียดการเปรียบเปรยที่สุด! กล้าเอาน้องสาวคนสวยไปเปรียบกับหมาได้ยังไง!
"นะ...นักร้องเกาหลีค่ะ! " สายตาเหลือบเห็นโปสต์การ์ดนักร้องเกาหลีกลุ่มหนึ่งพอดีที่ฉันติดไว้ในห้อง เมื่อหลายปีก่อน "ขะ..เขามีข่าวเดทออกมา" แกล้งบีบน้ำตาพร้อมกับพุ่งไปกอดเพื่อกลบเกลื่อนสายตาตัวเอง
ตอนนี้เลิ่กลั่กมาก!
"อย่าโกหกเฮียนะ! "
"จ้ะ"
รอดตัวไป…
เซกิ คลับ
ขอให้แรงอธิษฐานเป็นจริงด้วยเถอะ! ฉันยกมือพนมท่วมหัวก่อนจะเซเล็กน้อยเมื่อศีรษะถูกผลักเบาๆ
"อะไรของพี่เนี่ย! " ฉันเหวใส่ไมยราพก่อนจะมองเหวี่ยงด้วยสายตาหยอกล้อ
"มึงไหว้เจ้าที่เหรอไอ้รัก! " หัวเราะชอบใจกับการกลั่นแกล้งน้องสาวเพื่อนรัก
"ไหว้แล้วสมหวังก็จะไหว้" ยืดอกภูมิใจ ขอให้การสวดมนต์เมื่อคืนสัมฤทธิผลด้วยเถอะ! จะเอาหัวหมูมาถวายร้อยหัว
"หึๆ เจ้าของคลับไม่ใช่คนไทยและเขาไม่นับถือศาสนา"
"..! "
หักหน้ากันชัดๆ เสียเวลาไหว้ย่อ!
"จะกลับก็โทร.บอกล่ะ กูจะไปเฝ้าบ่อน" ไมยราพพูดพร้อมกับดึงกระเป๋าตังค์ออกมา "ค่าเหล้า"
"ค่าน้ำแข็งยังไม่ได้เลยนะ! " ฉันทุบแผ่นหลังหนาไม่ยั้งเมื่อเขาจงใจส่งธนบัตรสีเขียวให้หนึ่งใบด้วยหน้าตาหล่อเหลา
ยี่สิบบาทจริงๆ
"ฮ่าๆ " หัวเราะชอบใจ
"กับน้องแบงก์ยี่กับกะหรี่แบงก์พัน! จำไว้เลย! " กระทืบเท้าในความกวนของไมยราพก่อนจะสะบัดหน้าหนีเข้าคลับไปในที่สุด
เมื่อเข้ามาถึงสถานที่ดังกล่าวฉันกวาดสายตาหาบุคคลที่ต้องการเจอทุกซอกทุกมุมอย่างตั้งใจ ก่อนจะชะงักเท้าเมื่อมีชายคนหนึ่งมาชนแก้ว
สาระแนจริง!
"ดื่มกับผมสักแก้วไหมครับ.."
"..." ปรายตามอง
"ผมรวยนะครับ"
ซ่าาา
แก้วทรงสูงบรรจุน้ำสีสดถูกสาดเข้าใบหน้าอวบอย่างจังด้วยฝีมือฉัน ดวงตากลมโตจ้องมองอีกฝ่ายด้วยความพอใจในผลงานที่ก่อขึ้นเมื่อสักครู่ ริมฝีปากแดงฉ่ำเหยียดยิ้มสนุกสนาน
"สาระแน! " ฉันโยนแก้วลงพื้นจนแตกกระจายก่อนจะกอดอกมองชายคนนั้น "จะรวยยังไงก็เรื่องของมึง! ไม่ต้องบอกฉันให้รู้หรอก! "
"..."
"ถ้าจะจีบผู้หญิงอย่าสะเออะพูดคำพล่อยๆ ออกมาเด็ดขาด และอีกอย่างคนอย่างฉันไม่เอานายหรอก! "
"...."
"เอาคำว่ารวยมาดูถูกผู้หญิงแบบนี้ เอาเวลาไปลดความอ้วนเถอะ! "
พูดจบฉันกระแทกหมัดเข้าสันจมูกของมันเต็มๆ ทำให้ผู้คนที่อยู่บริเวณใกล้ๆ ต่างแตกกระเจิงเมื่อฉันยกขาถีบมันจนล้มลง
"คุณผู้หญิงครับ…" การ์ดรีบเข้ามาห้ามด้วยความเร็วจนฉันตกใจ
"อะไร! " ก่อนจะตวัดเสียงถามดัง
"ที่นี่ห้ามมีเรื่องทะเลาะวิวาทชกต่อยในร้านนะครับ" การ์ดกล่าวด้วยน้ำเสียงจริงจังและเข้มงวด
"ฉันแค่ป้องกันตัว"
"กฎก็คือกฎ! " ฉันเสียงสันหลังวาบเมื่อการ์ดอีกสองนายเริ่มล้อมตัวฉันไว้ "เอาตัวไปให้ท่าน! "
"กรี๊ดดดด! "
ฉันถูกหิ้วปีกด้วยผู้ชายสองคน ก่อนจะถูกนำไปยังชั้นสามของสถานที่แห่งนี้ บานประตูขนาดใหญ่ปรากฏตรงหน้าพร้อมกับสลักชื่อเจ้าของคลับกำกับเอาไว้ ทำเอาฉันขาสั่นพั่บๆ ด้วยความกลัว
เซกิ ทาคาดะ
ไม่เอา!!
ฉันถูกฆ่าหมกป่าแน่
ปัง!
ฉันถูกผลักเข้าไปพร้อมกับเสียงประตูดังตามหลัง ภาพตรงหน้าหายกลัวทันทีเพราะคนที่ฉันอยากเจอที่สุดอยู่ในห้องนี้ด้วย
พรสัมฤทธิผลแล้วเว้ย! เขาคือคู่แท้ของฉัน
หลิวซุ้ย! สามีของรักนารา
"ฉันบอกว่าห้ามรบกวนไม่ใช่เหรอ" น้ำเสียงนิ่งๆ ดังขึ้นราวกับกำลังข่มอารมณ์ตัวเองไม่ให้ระเบิด
ฉันที่ยืนมองแต่หลิวซุ้ยต้องสะดุ้งกับน้ำเสียงดังกล่าว ตอนแรกฉันคิดว่าหลิวซุ้ยดูน่ากลัวแล้ว...แต่มาเจอเซกิเข้าไปฉันจะกัดลิ้นให้ตายตรงนี้จริงๆ
"ขออภัยครับ ผู้หญิงคนนี้กำลังแหกกฎที่นี่ครับ"
แผ่นหลังบางถูกผลักไปทางด้านหน้าเพื่อเผชิญกับเจ้าของคลับเพียงลำพัง
"ทำปุ๋ยหมักดีไหม? " เซกิหันไปแสดงความคิดเห็นเป็นภาษาจีนกับหลิวซุ้ย
โว้ยยยย! ฉันฟังออกเว้ย! พวกมันจะฆ่าฉันทำปุ๋ย!
"แค่เด็กโง่คนหนึ่ง…" ปรายตามองด้วยหางตา "ปล่อยไปเถอะ"
เด็กโง่เหรอ...กรี๊ดดดด ถูกใจที่สุดเลย
นี่แหละคนที่ฉันจะเอาทำสามี! คนที่กล้าพูด กล้าทำให้ฉันกลัว ไม่ใช่กลัวฉัน! เพราะฉันอยากได้ผัวเว้ย! ผัวที่เป็นผัวจริงๆ อะ
"ฉันฟังออกนะ!! " ฉันสวนกลับเสียงดังด้วยภาษาจีนเช่นกัน
"ก็ดี...จับทำปุ๋ยซะ! " เซกิออกคำสั่งเสียงเรียบพร้อมกับหลิวซุ้ยขอตัวกลับออกไป
กรี๊ดดดดดด!!! มันจะฆ่าฉันจริงๆ คราวนี้เฮียพักตร์หาศพฉันไม่เจอแน่ๆ
"ฉันแค่ป้องกันตัวเฉยๆ นะ!! " ฉันตะโกนบอกคอแทบแตกแต่เซกิไม่ฟัง ลูกน้องของเขากำลังจะเดินมาจับตัวฉันไปฆ่าทำปุ๋ยจริงๆ
ฉันใช้จังหวะที่หลิวซุ้ยกำลังจะเดินผ่านแกล้งเป็นลมไปทางเขาพอดิบพอดี สองแขนแกร่งรีบประคองด้วยสัญชาตญาณ
"เอาไปจัดการให้ด้วยนะ" เซกิกล่าวด้วยน้ำเสียงขบขัน
ไม่เนียนเหรอ! ฉันว่ามันเนียนสุดๆ แล้วนะ
หลิวซุ้ยอุ้มร่างอ่อนปวกเปียกแนบอกตามคำพูดของเซกิ ฉันรีบซุกหน้าลงบนอกแกร่งด้วยความพึงพอใจทันที และคอยจับจังหวะการก้าวเดินของเขาแทบนับจำนวนได้ มันช้าและบรรจงทุกก้าว
ทำไมอ่อนโยนจัง
"โอ๊ยยย! "
กำลังเคลิบเคลิ้มกับกลิ่นกายอันเย้ายวนก็ต้องร้องเสียงหลงและจุกพร้อมกับเมื่ออยู่ๆ เขาหยุดเดินและก็โยนฉันลงพื้นซีเมนต์แข็งๆ เย็นๆ ดังตุบ
กระดูกกระเดี้ยงหักหมดแล้วมั้ง!
หลิวซุ้ยมองฉันจากด้านบนก่อนจะปัดเสื้อผ้าตัวเองเหมือนรังเกียจจนฉันเสียหน้า
"โอ๊ย! "
คราวนี้ไม่แกล้งหรือตีเนียนเรียกร้องความสนใจหรอก แต่มันเจ็บจริงๆ ซี่โครงแสนบอบบางคงจะหักจริงๆ นั่นแหละ ทิ้งมาได้ยังไงบนพื้นแข็งๆ ถ้าทิ้งบนเตียงจะไม่ว่าสักคำ
เสียงถอนหายใจดังขึ้นหนักๆ พร้อมกับมือสากกระชากตัวฉันลอยจากพื้น ในจังหวะที่เจ็บตัวขอแค่ได้ใกล้เขาฉันก็ดีใจแล้ว
เนียนกอดไป…
ร่างสูงมีท่าทีขัดขืนแต่ก็ยังประคองฉันไปยังรถของเขาไม่ใกล้ไม่ไกลต่างตรงนี้ ถึงจะไม่อยากทำแต่เขาก็ประคองด้วยความนุ่มนวลทั้งหมด ทำไมกิริยาถึงผิดกับท่าทางจัง
ปึง!
เสียงปิดประตูรถดังพร้อมกับชายคนหนึ่งเข้ามานั่งประจำคนขับ เขาคือคนที่มาขัดจังหวะในวันนั้นนี่! ฉันจำเขาได้
"หลิวซุ้ยไปไหน! " ฉันถามด้วยความตกใจเมื่อแผ่นหลังกว้างไปยังรถอีกคันที่อยู่อยู่ข้างๆ
"หลิวซุ่ย" ผู้ชายคนนั้นสตาร์ทเครื่องยนต์ก่อนจะค่อยๆ ขับออกไป
อ้าว! เรียกชื่อสามีผิดตั้งนาน
"นะ...นายจะพาฉันไปไหน! "
"หลิวซุ่ยสั่งให้ผมไปส่งคุณที่โรงพยาบาลครับ" เขาตอบกลับ
"นายรู้เส้นทางหรือไง! " ฉันกอดอกมองถนน เพราะดูจากลักษณะหน้าตาแล้วไม่ใช่คนไทยแน่ๆ "หลิวซุ่ยไปไหน! "
"คุณไม่ใช่เจ้านายผม ผมไม่สามารถบอกได้"
"บอกมาเถอะ! เดี๋ยวก็ได้เป็น! " มั่นหน้าสุดๆ "นายชื่ออะไร"
"เสี่ยวหลง" เขาตอบก่อนจะเหล่ตามองฉันและขมวดคิ้วพร้อมกัน
"บอกมาเถอะ! หลิวซุ่ยไปที่ไหน! "
"ถ้าคุณยังไม่หยุดถามผมจะเอารถอัดก๊อบปี้กับเสาไฟฟ้าข้างคุณ"
"...! "
ฉันหุบปากเงียบทันทีไม่ใช่เพราะกลัวแต่ฉันยังอยากได้เขาเป็นแฟนเลยไม่อยากตายก่อน
ชิชะ! ลูกพี่เป็นยังไงลูกน้องเป็นอย่างนั้นสินะ!
ชลธี พาร์ท
กูเดินเข้าไปยังร้านอาหารสุดหรูในย่านใจกลางเมืองอย่างช้าๆ ก่อนจะปรายตามองอย่างพินิจไม่ผิดแน่ร้านที่กูต้องการมาเยือน สองเท้าก้าวผ่านไปยังอีกฟากพร้อมกับผลักประตูเข้าไป กูสูดหายใจเอาควันบุหรี่เข้าปอดช้าๆ เพื่อให้ร่างกายคุ้นชินกับกลิ่นอันเหม็นฉุนจนแสบจมูก
ด้านหน้าคือภัตตาคารสุดหรูแต่ด้านในเน่าเฟะกับผีพนันและบ่อนกาสิโนขนาดใหญ่
มุมปากยกขึ้นเล็กน้อยเมื่อคนที่กูอยากจะฆ่าให้ตายกำลังเดินมาทางนี้เพื่อต้อนรับในการมาเยือนของกู แสดงว่าเสี่ยงหลงป่าวประกาศชื่อเสียงของกูสำเร็จแล้ว
ดีมาก!
"ยินดีต้อนรับครับคุณชลธี" ไอ้พิพักตร์กล่าวทักทายด้วยใบหน้ายินดี
"อืม" กูพยักหน้าเบาๆ ก่อนจะเดินเข้าไปเผชิญหน้ากับมันตรงหน้าในระดับความสูงใกล้กัน "**"
"อะไรนะ"
กูยักคิ้วหนึ่งข้างเพื่อกวนประสาทบวกกับใบหน้ายียวน ทำให้อีกฝ่ายเกิดอาการหัวร้อนทันที กูรู้ว่ามันเข้าใจในสิ่งที่กูพูดออกไปแต่ทำอะไรไม่ได้ในเมื่อมันเลือกที่จะลงมาต้อนรับกูด้วยตัวเอง
"**!"
ทันทีที่กูเดินผ่านตัวมันเสียงแว่วๆ ดังตามหลังมาจนกูหยุดเท้าทันที...เริ่มแล้วสินะ แค่ลั่นออกไปไม่กี่คำก็เกิดน้อยใจเสียแล้ว
เด็กจริงๆ
กูรีบหันกลับมาทันทีเพื่อเผชิญหน้ากับมันอีกครั้ง แต่ก็ไม่พบคนที่ต้องการเจอ พบแค่เพียงลูกน้องที่เดินตามมันหนึ่งคนเท่านั้น
"สวัสดีครับผมไมยราพ ถ้าจะติดต่อกับเฮียพักตร์อีกครั้งต้องผ่านผมไปให้ได้ก่อน"
"ถ้ายังอยากมีชีวิตอยู่ก็ถอยไปซะ! " กูกดเสียงต่ำ
วันนี้กูแค่มาเยือนและมาใช้เงินเล่นเล็กๆ น้อยๆ เท่านั้นและมาดูว่ามันจัดการและโกงเงินลูกค้าอย่างไง เพราะกูจะเอาไปทำบ้างพร้อมกับเปิดบ่อนข้างๆ เพื่อแย่งลูกค้ามัน กูจะทำให้มันฉิบหายกับสิ่งที่มันสร้างขึ้นกับมือ กูจะให้มันทรมานเหมือนที่กูเป็น กูจะรอวันที่ในหมดตัวและอำนาจเมื่อถึงวันนั้นกูจะฆ่ามันเองกับมือ
ที่กูมาวันนี้กูไม่ได้หวังจะมาเอาชีวิตใคร แต่ถ้ามันต้องการให้เป็นเช่นนั้น กูก็ไม่ว่าอะไร…ถ้าอยากให้ลูกน้องมันตายไปสักคนกูจำเป็นต้องสนใจด้วยเหรอ?
.......,.......
***แปลว่า สวะ
***แปลว่า ไอ้สัส
- ผู้เขียน
