บทที่ 8
934 คำ
พ่ายรักสามีเก่า บทที่ 8
"มีอะไรที่บอกพวกเราไม่ได้หรือเปล่าคะ" มันเป็นทีของเราแล้วก็ต้องรีบไขว่คว้าไว้ ดูจากสีหน้าของทุกคนแล้วคงไม่รู้ว่าผู้หญิงคนนี้เคยผ่านการคลอดบุตรมาก่อน คงชุบตัวเองแกล้งว่าเป็นสาวบริสุทธิ์ล่ะสิ
"ทำอะไรกันอยู่วะช่วยดึงกูขึ้นไปหน่อยสิ" ธันวาที่เกาะห่วงยางอยู่ตะโกนขึ้นมาจากในน้ำ
น่านฟ้าที่ยืนอยู่ใกล้เลยยื่นมือลงไปดึงธันวาขึ้นมา เพราะทางที่พวกเขากระโดดน้ำไม่มีบันไดให้ไต่ขึ้น
"กูไปเปลี่ยนเสื้อผ้าก่อน" สถานการณ์กำลังอึดอัดสุดสาครเลยแยกตัวออกไป
เอวายิ้มมุมปากมองตามหลังปลัดสุดสาครไป สงสารก็แต่ปลัดคงไม่รู้ว่าผู้หญิงคนนี้เคยมีลูกมีผัวมาก่อน คงตาสว่างแล้วล่ะสิ
"มีอะไรกันคะ" นิวเยียร์ไม่ได้ยืนอยู่ใกล้ เธอปล่อยให้คนที่สุขภาพแข็งแรงช่วยคนในน้ำขึ้นมาก่อน เลยต้องถอยออกไปห่างๆ หน่อยกลัวจะเกิดอุบัติเหตุ
"ไม่มีอะไรหรอก" นาคราชไม่แน่ใจว่าภรรยารู้เรื่องนี้ไหม แต่มันก็ไม่ใช่เรื่องที่คนนอกจะเข้าไปยุ่งเกี่ยว
"น้ำทำไมเปียกแบบนั้นล่ะ ไปเปลี่ยนเสื้อผ้าเร็วเดี๋ยวไม่สบาย"
น้ำมนต์พยักหน้าให้เพื่อนแล้วก็กลับเข้าห้อง และเธอก็อยู่ในห้องจนถึงช่วงเที่ยง
"อาหารมาแล้วไม่ลงไปกินข้าวหรือไง" ธันวาก็มองหาอยู่ว่าเพื่อนหายไปไหนตั้งแต่ตกน้ำจนถึงตอนเที่ยง เลยขึ้นมาดูข้างบนก็เห็นว่าสุดสาครนั่งจับเข่ามองดูวิวแม่น้ำอยู่ "เป็นอะไรวะ"
"เปล่ามึงไปกินเถอะ" คิดว่าจะไม่มีความรู้สึกแบบนี้อีกแล้ว เธอกลับมาทำไม กลับมาตอกย้ำความรู้สึกเจ็บปวดที่เขาเคยมีเหรอ ถึงแม้มันจะผ่านมาหลายปีแล้วแต่เขาก็ไม่เคยลืมเรื่องนี้ทุกครั้งที่เหงาก็จะคิดถึง ไม่รู้เลยหรือไงว่ามันทรมานแค่ไหน
"มีอะไรก็คุยกับกูได้นะ"
"มึงเคยได้ยินคำสอนที่ฤาษีสอนสุดสาครไหม"
"สอนอะไรวะ? แล้วฤาษีมาจากไหน??"
"แล้วสอนว่าอย่าไว้ใจมนุษย์ มันแสนสุดลึกล้ำเหลือกำหนด ถึงเถาวัลย์พันเกี่ยวที่เลี้ยวลดก็ไม่คดเหมือนหนึ่งในน้ำใจคน"
"อ้าวแล้วไอ้สุดล่ะ" นาคราชเห็นธันวาลงมาแต่ไม่เห็นสุดสาคร
"กูว่ามันคงหนักแล้วล่ะ"
"หนักยังไงวะ"
"ผีพรายเข้าสิงมันหรือเปล่า มันพูดอะไรแปลกๆ"
"มีอะไรหรือคะ" เอวาเห็นทั้งสองพูดกันเลยเข้ามาถาม
"ไม่มีอะไรครับ"
"แล้วคุณปลัดล่ะคะ"
"อยู่ข้างบนมันบอกไม่กิน"
"ไม่เป็นไรค่ะเดี๋ยวเอวาเอาอาหารขึ้นไปให้ข้างบน" ว่าแล้วเอวาก็ยกอาหารที่เตรียมไว้ให้ปลัดเดินขึ้นไปชั้นดาดฟ้าของแพ
ตอนที่เอวาเดินขึ้นไปคนที่อยู่ข้างล่างก็มองตามรวมไปถึงน้ำมนต์ด้วย มีคนคอยเป็นห่วงเขาแบบนี้ก็ดีเหมือนกัน เธอจะได้กลับโดยไม่ต้องรู้สึกผิดอีก
"วิวข้างบนสวยจังเลยค่ะ" ได้ยินเสียงนี้ปลัดสุดสาครที่นั่งอยู่ริมดาดฟ้าหันไปมอง "เอวาเอาอาหารขึ้นมาให้ปลัดค่ะ"
"ขอบคุณครับเอาวางไว้ตรงนั้นแหละ"
"ปลัดเป็นอะไรไปคะ"
"คุณลงไปเถอะ"
"เอวาขออยู่เป็นเพื่อนได้ไหมคะ" เอวานั่งลงข้างๆ ปลัดแล้วก็ชวนคุยถึงเรื่องแม่น้ำลำคลองก่อนที่จะเข้าเรื่องที่ตัวเองอยากจะพูด "ทีแรกเอวาก็คิดว่าคุณน้ำมนต์ยังไม่มีครอบครัว ที่ไหนได้มีลูกแล้วนี่เอง"
ได้ยินคำนี้มันเจ็บจี๊ดเข้าไปในอกจนไม่รู้จะสะกดความเจ็บนี้ยังไง สุดสาครเลยลุกขึ้นแล้วก้าวขึ้นไปเหยียบตรงราวกันตก
"คุณปลัดจะทำอะไรคะ ลงมาเถอะค่ะมันอันตราย"
ตุ้มมม!! คนที่กำลังนั่งทานข้าวเที่ยงกันอยู่ได้ยินเสียงเหมือนคนกระโดดน้ำเลยลุกไปชะโงกมองดู
"ว้ายย คุณปลัด" เอวาตกใจเพราะถ้ากระโดดน้ำจากชั้นบนลงไปมันอันตรายมาก ถ้ามีชูชีพก็คงไม่เป็นอะไรแต่นี่ปลัดกระโดดโดยที่ไม่มีชูชีพเลย
"มีอะไร" ธันวารีบวิ่งขึ้นมาดู
"คุณปลัดกระโดดน้ำค่ะ"
"มันเป็นบ้าอะไรอีกเนี่ย"
ส่วนทางนาคราชก็รีบหยิบชูชีพมาสวม
"คุณระวังตัวนะคะ" นิวเยียร์เห็นสามีใส่ชูชีพก็รู้แล้วว่าคงจะกระโดดลงไปดูเพื่อน
"ไม่เป็นไรผมมีชูชีพอยู่" เขาก็ห่วงชีวิตเหมือนกันเพราะภรรยากำลังท้อง ต้องเซฟชีวิตตัวเองด้วย
ธันวารีบวิ่งลงมาเพราะจะกระโดดจากชั้นบนไม่ได้ ลงมาก็เห็นว่านาคราชกระโดดลงในน้ำแล้ว
"คุณธันวาคะ" จังหวะที่ธันวากำลังจะกระโดดลงไปน้ำมนต์ก็ถอดชูชีพที่เธอใส่อยู่ยื่นไปให้ เพราะถ้าจะไปหยิบชูชีพตอนนี้มันก็อยู่ด้านหลังเลยต้องถอดของเธอให้ไปก่อน
และพอธันวาสวมชูชีพเสร็จก็กระโดดน้ำ
ตุ้ม~ เสียงนี้ไม่ใช่เสียงธันวากระโดดน้ำหรอก มันคือเสียงตกน้ำของคนที่เพิ่งถอดชูชีพให้กับธันวาไปเมื่อสักครู่..
🖋ชะนีติดมันส์ @มัดหมี่
- ผู้เขียน
