[EPISODE1 สถานะชัดเจน]
1741 คำ
พิษรักวิศวะพันธุ์เถื่อน
Engineer’n Bad Liar
[EPISODE1 สถานะชัดเจน]
“สาบาน! ถ้าโกหกขอให้ฉันตายตอนนี้เลยก็ได้” อัยวายกมือสาบานด้วยสีหน้าจริงจัง เพราะเธอเพิ่งเคยเล่นอะไรแผลง ๆ กับคนคุยครั้งนี้ครั้งแรกเลย และมันเป็นอะไรที่บ้ามากด้วย เธอจะไม่มีวันทำแบบนี้อีกเด็ดขาด
“ดี! งั้นไปกินข้าวกัน” เขาว่า รอยยิ้มพอใจปรากฏบนมุมปาก แล้วส่งโทรศัพท์คืนให้ แต่นั่นมันคำตอบอะไร แล้วทำไมหมอนี่ถึงไม่ลบรูปเธอออกล่ะ
“เดี๋ยวสิติน! ก่อนไปนายควรลบรูปฉันก่อนไหม” อัยวาเตือนเขา ทำให้เจ้าของร่างสูงหรี่สายตามองหน้าเธอ มุมปากกระตุกยิ้มเจ้าเล่ห์
“ถามหน่อยฉันเป็นใคร”
“นาย...ออสตินไง” เธอพึมพำอย่างไม่เข้าใจ
“ฉันกับเธอเป็นอะไรกัน” เขาถามอีกคำ
“เพื่อนกันไง” เธอว่า
“ใช่ไหมล่ะ! เราเป็นเพื่อนกัน เพราะงั้นเธอไว้ใจฉันได้” เขาเอ่ยแล้วยกท่อนแขนขึ้นโอบไหล่เธอ ทำให้อัยวาเงยมองหน้าคนพูด อะไรของไอ้หมอนี่เนี่ย
“แต่นายจะเก็บรูปฉันไว้ทำพระแสงง้าวอะไร ไอ้เวรนี่! ลบออกเลยนะ”
ไม่พูดเปล่าเธอยังพยายามจะแย่งโทรศัพท์มือถือของเขามาลบรูปเหล่านั้นออกด้วย ทว่าเพียงแค่ออสตินชูมันขึ้นสุดแขน อัยวาก็ไม่มีปัญญาเอื้อมถึงแล้ว นั่นทำให้เธอก้าวขึ้นไปยืนบนม้าหินอ่อนเพื่อช่วงชิงรูปวาบหวิวพวกนั้น
“เอามานะติน นายจะเก็บไว้ทำไม ออสติน!”
“คิดว่าขึ้นยืนบนเก้าอี้แล้วเธอจะแย่งได้เหรอ ฝันแล้วยัยโง่” ยิ่งเห็นเธอพยายาม คนขี้แกล้งอย่างเขาก็ยิ่งชอบใจ ออสตินขยับมือหลบหลีกการแย่งชิงของเพื่อนสาวทำอัยวาไล่ตามจนเหนื่อย สุดท้ายเธอก็โผร่างเข้าใส่เขา นั่นทำให้ชายหนุ่มตกใจจนต้องรีบรับตัวเธอไว้
“เฮ้ยอัย!” ชายหนุ่มร้องเสียงหลง
ตุบ!
ร่างสูงใหญ่ล้มลงทั้งยืนเพราะไม่ทันได้เตรียมตัว แม้จะทั้งจุกและเจ็บแต่อย่างน้อยยัยตัวแสบนี่ก็ไม่ได้บาดเจ็บอะไร เพราะเธอล้มทับมาบนตัวเขา
“ยัยบ้าเอ๊ย! ถ้ารู้ว่าหนักเท่าช้างก็ไม่ควรโดดมาใส่กันแบบนี้สิวะ” เสียงห้าวเอ่ยราวดุกัน ทำให้อัยวาที่ตกใจกับเหตุการณ์ค่อย ๆ เงยหน้าขึ้นมาจากอกกว้าง นี่เธอทำบ้าอะไรเนี่ย ล้มแรงขนาดนี้หมอนี่คงไม่แขนขาหักใช่ไหม
“นายโอเคดีไหม ไม่มีอะไรแตกหักใช่ป่ะ” เธอเอ่ยถามแล้วลูบคลำไปทั่วร่างเขา นั่นทำให้ชายหนุ่มกัดกรามกรอด ยัยนี่คิดจะจับอะไรกันแน่วะ
“เฮ้ย ๆ เธอเลิกลูบได้แล้ว ถอยลงไปด้วย นั่งหวอออกจนเห็นชั้นในแล้ว ไม่คิดว่าตาฉันจะบอดบ้างรึไงวะ เกงในชมพูชัดเลย” ออสตินโวยวายกลบเกลื่อน เพราะเมื่อหลุบสายตาไป แล้วเห็นว่ากระโปรงของเธอมันเลิกเปิดจนมองเห็นอะไร ๆ เขาก็ทำใจมองต่อไม่ได้จริง ๆ
“ไอ้...นี่เรียกของดีย่ะ! ใคร ๆ ก็อยากเห็นทั้งนั้น นายสิสติไม่ดี” อัยวาด่าทอเพื่อนพลางขยับตัวลงจากร่างกำยำ ทำให้ออสตินยันตัวลุกขึ้นนั่ง ทว่าภาพของส่วนที่อยู่ตรงหว่างขาขาวดันไปซ้อนทับกับไอ้รูปในโทรศัพท์...จะบ้าจะบอ!
“ถามจริง? เธอต้องโชว์ด้วย” เขาเอ่ยถามอย่างไม่เข้าใจ
“ไม่ได้จะโชว์ แต่แค่จะบอกว่าฉันก็มีของดี บ้าเอ๊ย! พูดกับนายแล้วโคตรเหนื่อยเลย” อัยวาทำเสียงขุ่นใส่ พลางลุกขึ้นแล้วยื่นมือให้เขา ทำให้ออสตินแค่นเสียงหยัน แต่ก็ยอมจับมือเล็กไว้ให้เธอฉุด
“โอ๊ย! ไอ้บ้าตินอย่าถ่วงน้ำหนักนะ ลุกขึ้นเดี๋ยวนี้เลย ตัวหนักอย่างกับควาย เลิกแกล้งฉันเดี๋ยวนี้นะ ออสติน!” อัยวาโวยวายเมื่อเจ้าของร่างสูงใหญ่แกล้งถ่วงน้ำหนักไว้ ไม่ยอมลุกขึ้นยืนง่าย ๆ ไอ้หมอนี่มันโรคจิตจริง ๆ นะ
“ออกแรงหน่อยดิ เธอหนักเท่าช้างเลยนะ” แล้วดูหมอนี่ว่าเธอสิ
“ติน!” สาวสวยส่งเสียงดุ ทำให้เขายอมลุกขึ้นมา ทว่าแทนที่ออสตินจะลุกดี ๆ เขากลับถลาร่างมาใส่เธอเสียอย่างนั้น
“ให้ตาย! เธอดึงแรงจังวะ” เสียงห้าวแสร้งโวยวาย ขณะโถมร่างกายแกร่งใส่เธอ อัยวาที่พยายามจะทรงตัวยืนได้แต่โอบกอดเอวสอบไว้ เพราะกลัวว่าจะล้มลงทั้งคู่อีก
“ไอ้บ้าตินเลิกเล่นได้แล้ว ฉันเหนื่อยแล้วนะ อย่าโถมน้ำหนักลงมาได้ไหม ออสติน!” เธอบ่นอู้อี้ ขณะที่เจ้าของใบหน้าหล่อเหลือร้ายซบหน้าลงกับไหล่บาง กลิ่นหอมอ่อน ๆ แสนคุ้นเคยวันนี้มันกลับดูหอมมากขึ้น เนื้อตัวนุ่มนิ่มที่เคยทำเพียงโอบไหล่ วันนี้กลับดูเล็กลงถนัดตาเมื่อเธอมาอยู่ในอ้อมแขนของเขา
“จริง ๆ แล้วเธอนมใหญ่เหมือนกันนะอัย” จู่ ๆ เขาก็พูดขึ้น ทำให้อัยวาถึงกับเหวอทีเดียว อะไรของหมอนี่อีกเนี่ย
“ไอ้เพื่อนเลว! เลิกไร้สาระแล้วถอยไปสักที เรื่องหน้าอกอันอวบอูมของฉัน คนเขารู้กันทั้งมอแล้วเหอะ” อัยวาเหนื่อยจะตอบโต้อีกฝ่ายแล้วล่ะ
“จริงดิ? ทำไมเธอเป็นคนแบบนี้วะ ฉันเป็นเพื่อนเธอแท้ ๆ ยังไม่เคยเห็นเลย” ออสตินคลายกอดออกแล้วมองหน้าเพื่อนสาวด้วยแววตาตัดพ้อ
“เดี๋ยวนะ! ไม่ใช่แบบนั้นสิ ฉันหมายความว่าขนาดของมันแค่ดูด้วยตาเปล่าก็รู้แล้วไง” อัยวาอธิบายให้เพื่อนฟัง นี่เธอเป็นเพื่อนกับคนแบบนี้มาสองปีกว่าได้ยังไง ที่ผ่านมาเธออยู่กับออสตินแบบไหนนะ
“ใครจะไปรู้วะ เธออาจจะยัดฟองน้ำไว้ไง” แล้วดูหมอนี่พูดสิ น่าสับกะโหลกจริง ๆ ของเธอนมแท้แม่ให้มาย่ะ
“ของแท้ย่ะ! รุ่นนี้ไม่มียัดฟองน้ำ” เธอแย้งทันที และเห็นเขาหลุบสายตามองหน้าอกกัน จนอัยวาต้องยกมือขึ้นกอดอก
“มองอะไรของนายน่ะ อย่ามาทะลึ่งนะ” เธอเตือนเขา
“แท้จริงเปล่า จิ้มทีดิ” คิดจะกวนประสาทกันให้ได้สินะ
“ฉันจะจิ้มตานายก่อน เลิกพูดแล้วไปกินข้าวสักที” อัยวาไม่อยากโต้ตอบกับผู้ชายพูดยากแบบเขาแล้วล่ะ
“ก็ได้...เธอกินไร เลี้ยงฉันด้วยนะ วันนี้ฉันลืมเอากระเป๋าสตางค์มา”
ช่วงค่ำของวันนั้น...ณ สนามแข่งรถRACE ONE
เมื่อช่วงบ่ายไทป์บอกว่าแก๊งBLUE SHARKได้ส่งข้อความมาบอกว่าคืนนี้ที่สนามมีแข่งเดิมพัน เลยอยากให้แก๊งRED BULLเข้าร่วมด้วย ซึ่งออสตินที่ลงแข่งรถในสนามเป็นประจำจึงตอบตกลงพวกนั้นไป ทำให้ตอนนี้แก๊งของเขามารวมตัวกันอยู่ที่สนามแข่งเพื่อรออีกฝ่าย
“ได้ไรกิน” ขณะที่นั่งดูดน้ำแดงโซดาอยู่ที่หัวรถ เจ้าของร่างสูงก็เดินมานั่งลงข้าง ๆ กัน ทำให้อัยวายื่นแก้วน้ำให้เขา
“ทำไมพวกนั้นมาช้าจัง จะสองทุ่มแล้วนี่” เธอเปรยขึ้น สายตาก็เหลือบมองเสี้ยวหน้าของคนที่ก้มหน้าลงมาดูดน้ำในแก้ว ออสตินเป็นประเภทที่ไม่เคยซื้ออะไรกินเองเลย ถ้าไม่ใช้เด็กในแก๊งไปซื้อ เขาก็จะมากินกับเธอ ไม่ก็ให้เธอซื้อให้ ซึ่งเขากินง่ายอยู่ง่ายจนคล้ายพวกหิวแต่ขี้เกียจหากินเองชะมัด
“เดี๋ยวก็มา พวกบลูชาร์คแม่งลีลา”
“แล้ววันนี้ตุ๊กตานายไปไหน ไม่เห็นเอาคนมาหรือนายไม่ได้แข่งเอง”
“รออยู่นี่ไง ลีลาพอกัน” เขาสบถเสียงเซ็ง แล้วเอนหัวมาอิงกับไหล่เธอ
“เป็นไรอีก” อัยวาเห็นท่าทางของเขาก็อดถามไม่ได้
“ฉัน...”
ตืด...ตืด!
ออสตินยังไม่ทันได้ตอบก็มีสายเรียกเข้าดังมาจากโทรศัพท์ของเธอเสียก่อน นั่นทำให้สาวสวยหยิบมันออกมาดูชื่อ ก่อนที่เธอจะลุกขึ้นทันที
“ฮัลโหลค่ะ พี่ทำอะไรอยู่เหรอคะ” เสียงหวาน ๆ รับสายและเอ่ยทักทายราวดีใจ ทำให้ชายหนุ่มได้แต่ทอดสายตามองตามร่างระหงไป
“ไงมึง ตาละห้อยเลยนะ” ฟรอสเอ่ย เมื่อเห็นเพื่อนมองตามสาวสวยหนึ่งเดียวของแก๊งไป
“อะไรวะ” ออสตินย้อนถามหน้าตาย ทำให้ฟรอสเอ่ยเสียงเบา
“เอาจริงนะเพื่อน มึงกับกูอยู่ด้วยกันมาตั้งแต่อนุบาล มึงคิดอะไรกูก็พอจะเข้าใจอยู่นิดหน่อย เรดบูลมีมาตั้งแต่มอปลาย มึงไม่เคยรับสมาชิกผู้หญิงเข้าแก๊งเลยกระทั่งเจออัยวา มึงดันรับเธอเข้ามา” ฟรอสวิเคราะห์มาอย่างดีแล้ว เขารู้สึกว่าออสตินให้สิทธิ์อัยวาเกินไป
“กูเป็นหัวหน้า ต้องขออนุญาตสมาชิกด้วยรึไง” ออสตินว่า
“ไม่ต้องไง แต่มึงรู้ไหมว่าถ้าอัยวาไม่ได้เรียนวิศวะ ไม่ใช่เพื่อนร่วมรุ่นของเรา พวกในแก๊งคงคิดว่าเธอได้สิทธิ์เพราะเป็นเมียมึง” ฟรอสเตือนสติเพื่อน
“สถานะก็ชัดเจนแล้วไง อัยเป็นเพื่อนกู กูให้เข้าแก๊งได้แล้วมันทำไม”
พอได้ฟังเพื่อนพูดมาแบบนี้ฟรอสจึงไม่คิดเอ่ยอะไรต่อ ไม่ใช่ว่าเขาห่วงเรื่องชื่อเสียงการเป็นหัวหน้าแก๊งของออสตินหรอก แต่เขาห่วงเรื่องใจเพื่อนมากกว่า กลัวว่าออสตินจะเผลอใจไปให้คนที่ไม่เคยมองมันในฐานะอื่นเลย ระหว่างออสตินกับอัยวาไม่ควรเจ็บปวดเพราะเรื่อง ‘ล้ำเส้นเพื่อน’
“พวกบลูชาร์คมาแล้วว่ะ เอานักแข่งใหม่มาด้วยมันเลยมาช้า” ไทป์เดินมาตามเพื่อน เป็นจังหวะที่อัยวาคุยโทรศัพท์เสร็จและกลับมารวมตัวพอดี
-------
#ออสตินอัยวา #นามปากกาตัวตึงดึงปฐพี #ฟีลกู้ด #เฟรนด์โซน #แอบรัก #พระนางเป็นเพื่อนกัน #คลั่งรัก #KWSTORY
- ผู้เขียน
