หลงกลจนเสียตัว
2834 คำ
Chapter 03
หลงกลจนเสียตัว (NC18+)
…..
จากที่นอนอยู่ที่พื้น พี่นายก็อุ้มฉันขึ้นมานอนบนเตียงแทน จากนั้นเขาก็ปลีกตัวออกไปนั่งอยู่ที่ปลายเตียง มือเขาคลำหาอะไรสักอย่างที่อยู่ภายในกระเป๋ากางเกงด้านซ้าย ล้วงหาอยู่นานก็เจอกับสิ่งนั้น ฉันมองไม่ชัดว่าเป็นอะไร และก็ไม่กล้าถามด้วยว่าที่เขาถืออยู่ในมือคืออะไร
“พี่ก็อยากจะเอาสดแหละนะ แต่แก้มยังเด็กอยู่ ป้องกันไว้จะดีกว่า” พี่นายพูดพลางคาบสิ่งนั้นไว้ที่ปาก ก่อนจะถอดเสื้อที่สวมใส่อยู่ออก ตามด้วยรูดซิปกางเกงลงแล้วหยิบสิ่งที่คาบอยู่ในปากมาฉีกออกแล้วสวมใส่มันลงที่ไอ้ดุ้นใหญ่ของเขา “พี่พร้อมแล้วนะ”
“ตะ...แต่แก้มยัง...”
ยังไม่ทันพูดจบ พี่นายก็กระโจนเข้าหาฉันแล้วจัดการปิดปากด้วยจูบอันอ่อนหวาน มือข้างหนึ่งลูบไล้ขาอ่อนก่อนจะดึงกางเกงนอนฉันออกแบบมืออาชีพ เพราะใช้เวลาแค่ไม่ถึงนาทีได้
เมื่อจูบที่ปากจนดื่มด่ำหนำใจแล้ว เขาก็เลื่อนมาพรมจูบทั่วทั้งใบหน้า จากนั้นก็เลื่อนลงมาซุกไซ้ซอกคอและใช้ริมฝีปากขบเม้มเบาๆ พี่นายเล้าโลมไปเกือบทั่วจะทั้งเรือนร่างของฉัน เขาทำแบบอ่อนโยนเพื่อที่จะให้ไม่กลัวและผ่อนคลาย
เอาจริงๆ ตอนนี้ฉันเองก็เริ่มมีอารมณ์ขึ้นมาบ้างแล้วละ
เมื่อพี่นายเริ่มสัมผัสได้ว่าฉันเองก็มีอารมณ์ร่วม เขาใช้นิ้วเรียวยาวถูไถแถวๆ เนินสาว ก่อนจะใช้นิ้วหนึ่งสอดเข้ามาภายในร่องสวยที่ปิดสนิทไม่เคยผ่านการใช้งานมาก่อน นิ้วเรียวยาวสอดใส่เล่นภายในรูร่องช้าๆ ซ้ำๆ ร่างเล็กบิดเร่าด้วยความเสียวที่ปนความเจ็บนิดๆ อยากจะทักท้วงร้องขอให้เขาหยุดทำแต่ปากดันไม่ปริพูดเสียอย่างนั้น
ร่างกายฉันในตอนนี้วูบไหวไปหมด สมองพร่าเบลอคิดอะไรไม่ออกนากจากหน้าของพี่นาย มือทั้งสองข้างบีบเคล้าคลึงเต้าของตัวเองอย่างอัตโนมัติ
“มันรู้สึกดีใช่มั้ย” พี่นายเอ่ยถาม นิ้วเรียวก็ยังคงสอดใส่เข้าออกรูร่องอย่างต่อเนื่อง
“อื้อ แก้มไม่เคยรู้สึกดีแบบนี้เลยค่ะ”
“ถ้าเกิดว่าเอาของพี่ใส่เข้าไป มันจะรู้สึกดีกว่านี้อีกนะ แก้มอยากลองมั้ยคะ”
“.....” พยักหน้าแทนการตอบตกลง
พี่นายใช้นิ้วทำจนร่องสาวฉ่ำแฉะพอได้มีน้ำหล่อลื่นจะได้ง่ายต่อการสอดใส่แก่นกายของเขา ดึงนิ้วออกแล้วจับขาอ้าพอประมาณเพื่อที่เขาจะแทรกตัวเข้ามาอยู่กึ่งกลาง จับแก่นกายที่สัมผัสได้ถึงความใหญ่โตมาแตะและถูขึ้นลงที่ร่องแฉะ ก่อนจะค่อยๆ สอดมันเข้ามาภายในรูสวยช้าๆ จนเข้ามาได้ครึ่งทางพี่นายก็หยุด
“แก้มเจ็บมั้ย”
“จะ...เจ็บค่ะ แต่ไม่มาก”
“พี่จะทำแบบช้าๆ ก่อนนะ แก้มจะได้คุ้นเคย”
เอวสอบเริ่มขยับเข้าออกเนิบๆ ช้าๆ พี่นายเองก็โน้มหน้าลงมาป้อนจูบแสนหวานให้เพื่อที่ฉันจะได้คลายความเจ็บลง ลิ้นสอดแลกเข้าหากันแล้วตวัดลิ้มเลียความหวานซึ่งกันและกันอย่างพัลวัน
เสียวด้วย เจ็บด้วย แต่ก็รู้สึกดีมากเช่นกัน
“อื้อ...พี่นาย” มือกำจิกผ้าปูไว้แน่น
“เจ็บเหรอ?” พี่นายหยุดขยับสะโพกแล้วใช้มือแตะที่แก้มของฉันแบบเบามือ
“แก้มรู้สึกหายใจได้ไม่ทั่วท้องและหน่วงๆ บริเวณนั้นอะค่ะ”
“แก้มทนได้หรือเปล่าคะ”
“อือ ทนได้ค่ะ พี่นายรีบๆ ทำก็แล้วกันนะคะ”
สิ้นเสียง พี่นายก็กดท่อนเข้ามาทีเดียวจนมิด
ฉันถึงกับสะดุ้งเฮือกเมื่อรู้สึกว่ามันเจ็บมาก!
“อ่า มันแน่นมาก แน่นแบบที่ว่าถ้าขยับก็จะน้ำแตกได้เลย” คำลามกหลุดออกมาจากปากของเขา “พี่จะรีบทำตามที่แก้มขอนะคะ ทนนิดนะเด็กน้อย”
สะโพกหนาเริ่มขยับไปมาช้าๆ ก่อนจะเริ่มถี่ขึ้น และแก่นกายมันก็เข้าลึกจนทำให้จุกท้องสุดๆ คนบนร่างกระแทกมาแบบไม่มีผ่อนแรง เสียงเนื้อกระทบเนื้อดังกึกก้องลั่นห้อง
ปัก!
ปึก!
“เสียวท่อนมาก ตอดรัดดีจัง อื้ม...”
“พี่นายจะเสร็จหรือยังคะ อ๊า...”
ร้องครางออกมาเมื่อโดนกระแทกแรงๆ จนเจ็บและจุกไปหมด ไม่คิดว่าพี่นายก็จะมีมุมรุนแรงในเซ็กซ์เหมือนกัน ยิ่งเขารู้สึกดี เขาก็ยิ่งอัดสะโพกกระแทกกระทั้นเข้ามาแรงๆ โดยที่ไม่มีความอ่อนโยนแบบก่อนหน้านี้หลงเหลืออยู่เลย และจู่ๆ มือหนาข้างหนึ่งก็รวบรัดข้อมือเล็กขึ้นไปขึงพืดไว้เหนือศีรษะ ส่วนมืออีกข้างก็จับเอวคอดไว้แน่นแล้วซอยเอวถี่ๆ อย่างบ้าคลั่ง
ตับ ตับ!
“พี่นายรุนแรงเกินไปแล้ว แก้มไม่โอเค”
“อดทนอีกนิดพี่จะเสร็จแล้ว อดทนหน่อย ซี้ดห์”
“อื้อ...อ๊า... มันเจ็บ!”
เขาไม่สนใจเลยสักนิด แต่กลับใส่แรงมาแบบไม่ยั้งจนฉันแทบจะแดดิ้นขาดใจให้ได้ ตอนนี้มันไม่ได้รู้สึกดีแล้ว มันกลับรู้สึกแย่และเจ็บร่องสวยเอามากๆ
ฮือ TT
พี่นายแม่งหลอกให้ตายใจ อ่อนโยนแค่ช่วงแรกๆ
เรือนร่างอรชรสั่นคลอนไปมาตามแรง ทำได้แค่นอนอดทนให้เขาระบายความใคร่ใส่มาอย่างดิบเถื่อน กัดเม้มปากตัวเองไว้แน่นจนเป็นห้อเลือด
“จะเสร็จแล้วนะ อะ...อื้ม”
ปัก!
กึก!
ร่างกายกำยำกระตุกเกร็งเล็กน้อยก่อนที่จะหยุดนิ่งแล้วหอบหายใจออกมา
แฮกๆ
จากนั้นก็ซบหน้าลงบนอกอวบอย่างหมดแรง โดยที่ท่อนใหญ่ยังคารูร่องอยู่ ใบหน้าหล่อซกไปด้วยเหงื่อ
“พี่นาย ถ้าเสร็จแล้วก็เอาไอ้นั่นออกไปจากตัวแก้มทีค่ะ แก้มเจ็บและอึดอัด”
“แป๊บนึงได้มั้ย น้ำมันยังรีดออกมาไม่เต็มที่เลยค่ะ”
“เอาออกเถอะค่ะ แก้มอยากเข้าห้องน้ำ”
“ก็ได้ๆ” พี่นายยอมถอนแก่นกายออกแล้วผละตัวไปล้มลงนอนอยู่ข้างๆ “แก้มทำให้พี่รู้สึกดีมากๆ เลยรู้หรือเปล่า ขอบคุณนะ”
ฉันไม่พูดอะไรตอบ หยัดตัวลุกขึ้นแล้วลงจากเตียงก่อนจะรีบวิ่งไปเข้าห้องน้ำ เมื่ออยู่ภายในห้องน้ำฉันก็สำรวจตรวจดูตามร่างกายตัวเองทันทีว่ามีบอบช้ำตรงไหนบ้างหรือเปล่า และก็ต้องตกตะลึงว่ามันมีรอยแดงเป็นจ้ำเต็มคอไปหมด แถมมีเลือดสีแดงสดไหลซึมเลอะตามหว่างขา
แม่เจ้า!
ซิงของฉันได้จากไปแล้วเหรอนี่ *-*
เพราะความหลงคารมและหลงกลเป็นเหตุ ไม่น่าเลยเรา แล้วรอยพวกนี้ฉันจะทำยังไงดีล่ะ ถ้าพี่เกมส์เห็นคงได้โดนเทศนายาวๆ แน่ หูมีชากันไปข้างสองข้าง
เช้าวันต่อมา
ไม่รู้ว่านี่เป็นเวลากี่โมงแล้ว รู้แค่ว่าไม่อยากจะลุกจากที่นอนเลย มันเหนื่อย มันล้า มันเจ็บช่วงล่างไปหมด เลยได้แต่นอนแผ่อยู่บนที่นอน ส่วนพี่นายเขาก็รีบออกไปตั้งแต่เช้ามืด ตอนไปก็ไม่ได้พูดอะไรกับฉันสักคำ ต่างจากตอนที่มาออดอ้อนขอมีเซ็กซ์ด้วยอย่างสิ้นเชิง
เหลือก็แต่สร้อยเส้นนั้นที่เขาให้ไว้เมื่อคืน มันมีแค่จี้ตัวอักษรตัว N อยู่ตัวเดียวโดดๆ แล้วสร้อยยาวแบบเรียบๆ แต่ดูผิวเผินแล้วตัวสร้อยราคาก็น่าจะไม่ใช่ถูกๆ คงจะแพงอยู่
ก๊อก ก๊อก
เสียงเคาะประตูดังขึ้นพร้อมกับจะมีเสียงที่คุ้นเคยเอ่ยถามเหมือนเคยเช่นเดิมทุกวัน
“ตื่นหรือยังแก้ม”
“หนูตื่นแล้ว”
“โอเค พี่เตรียมกับข้าวไว้ให้แล้วอยู่ในครัวนะ ส่วนพี่จะรีบไปทำงานก่อน”
“รับทราบค่า”
ทุกอย่างก็เงียบสงบลง
พี่เกมส์ไปทำงาน
ส่วนฉันอยู่บ้านคนเดียวเพราะเป็นวันหยุดเรียน
เวลาล่วงเลยผ่านมาจนเย็น ฉันก็ยังคงอยู่บนที่นอนและกลิ้งไปกลิ้งมา หัวสมองมันคิดถึงแต่พี่นายและเรื่องของเมื่อคืนที่เราได้เสียกัน ใจก็ได้แต่หวังว่าพี่เขาจะจำได้และรับผิดชอบตามที่พูดไว้ แต่ก็ได้แค่หวังอะเนาะ เพราะรู้อยู่แก่ใจว่าเขาทำเพราะความเมา
“เฮ้อ ทำใจเถอะยัยแก้มเอ้ย แกมันหลวมตัวไปเองนี่นา” บ่นกับตัวเองแล้วเอามือขึ้นก่ายหน้าผาก
Rrrr.
เสียงโทรศัพท์ดังขึ้น
หยิบขึ้นมาดูว่าเป็นเบอร์ใครก่อนจะกดรับสายเมื่อเห็นว่าเป็นพี่เกมส์
“ว่าไงพี่เกมส์”
(อาบน้ำแต่งตัวรอเลย วันนี้เราจะไปกินข้าวนอกบ้านกัน)
“เนื่องในโอกาสอะไรเหรอ?”
(วันเกิดเพื่อนพี่น่ะ)
“แก้มไม่ไปไม่ได้เหรอ”
(ไม่ได้ ไปด้วยกันเนี่ยแหละ รีบอาบน้ำแต่งตัวรอเลยนะ อีกครึ่งชั่วโมงพี่จะถึงบ้าน)
ติ๊ด
ไม่ทันได้โต้ตอบกลับ พี่เกมส์ก็วางสายไปทันที
ร้านอาหารแห่งหนึ่งย่านตัวเมือง
ไม่อยากมาก็ต้องมา เพราะพี่เกมส์อยากให้น้องสาวสุดที่รักคนนี้มาด้วย และฉันก็ต้องนั่งลงรองพื้นที่คอหลายต่อหลายชั้นกว่าจะปกปิดรอยที่พี่นายทิ้งไว้เมื่อคืนได้มิด
“พวกมึงกินกันเต็มที่เลยนะไม่ต้องเกรงใจ” เพื่อนพี่เกมส์ที่เป็นเจ้าของวันเกิดพูดขึ้นพร้อมรอยยิ้ม
“มึงพูดแบบนี้เดี๋ยวพวกกูก็แดกให้มึงจ่ายจนกระเป๋าแหกหรอกไอ้นี่ ฮ่า” พี่ผู้ชายอีกคนที่อยู่ในกลุ่มพูดขึ้นพลางหัวเราะร่า
แต่ฉันดูไม่ค่อยถูกชะตากับพี่คนนี้สักเท่าไหร่ เขาชอบคุกคามฉันทางสายตาจนเห็นได้ชัดเลยละ แถมยังนั่งจ้องมองแบบไม่กะพริบตาอีก
“แล้วนี่ไอ้นายไม่มาเหรอวะ”
“ต้องมาดิวะ มันจะพลาดได้ไงวันเกิดมึงทั้งที แต่คงจะอีกสักพักอะมั้ง เพราะวันนี้ลูกค้ามันเยอะ” พี่เกมส์ตอบกลับพลางยกแก้วเหล้าขึ้นดื่ม
“อย่ากระดกเยอะไอ้เกมส์ น้องสาวมึงมาด้วย”
“เออกูรู้น่า กูไม่แดกจนขาดสติหรอก”
“แล้วนี่แก้มไม่กินหน่อยเหรอ นั่งมาเกือบจะครึ่งชั่วโมงละนะ พี่ยังไม่เห็นกินอะไรบ้างเลย ไม่หิวหรือยังไง” พี่เกมส์หันมาถามฉันที่เอาแต่นั่งนิ่ง
“พอดีว่าหนูไม่ค่อยหิวน่ะ”
“เป็นอะไรหรือเปล่า ดูผิดปกติไปนะ”
“เปล่านิ ผิดปกติตรงไหน พี่เกมส์ชอบคิดมากไปแล้ว” พูดจบก็ตักอาหารตรงหน้าเข้าปากอย่างเลิ่กลั่ก
“แหม่ๆ น้องมึงก็โตแล้ว ทำตัวเป็นพ่อไปได้นะมึงเนี่ย” เพื่อนพี่เกมส์พูดขึ้น
“โตแค่ไหนน้องก็ดูเด็กในสายตากูอยู่ดี”
ก็แบบเนี้ย พี่เกมส์ยังคงมองฉันเป็นเด็กอยู่เสมอ นี่ถ้าเกิดรู้ว่าน้องสาวคนนี้ไปเสียตัวให้กับเพื่อนสนิทของเขา เขาจะไม่เอาไม้ไล่ฟาดฉันจนก้นลายเลยเรอะ
ฮึ่ย! กลัวขึ้นมาเลยแฮะ
ไม่นานนักพวกพี่ๆ ก็พากันนั่งดื่มด่ำกับรสสุราและพูดคุยกันอย่างสนุกสนาน ส่วนฉันก็ได้แต่นั่งทำตาปริบๆ เพราะไม่รู้จะคุยอะไรกับใคร มีแต่ผู้ชายทั้งนั้น
“นั่นไง ไอ้นายมาแล้ว” พี่เกมส์พูดขึ้นแล้วชี้นิ้วไปทางพี่นายที่กำลังเดินมา
“ไง รอนานกันเปล่าวะ พอดีกูคุยกับลูกค้าพึ่งเสร็จน่ะ” พี่นายพูดพลางนั่งลงตรงโต๊ะตัวที่ว่างซึ่งมันตั้งอยู่ตรงข้ามกับฉัน
“เออกูเข้าใจ มีงานก็ต้องทำงานให้เสร็จก่อนถูกแล้วเพื่อน” พี่เจ้าของวันเกิดพูดขึ้นแล้วยื่นแก้วเหล้าส่งให้พี่นาย “อะ หมดแก้วให้ดูหน่อยดิวะเพื่อน”
พี่นายรับแก้วเหล้ามาแล้วจัดการกระดกเข้าปากทีเดียวจนหมด
ชิชะ! ทีแบบนี้หน้าฉันเขายังไม่คิดจะเหลียวมามองเลย เรื่องเมื่อคืนก็แค่เรื่องหลอกลวงสินะ ไอ้พี่นายคนนิสัยไม่ดี ไอ้คนไม่น่ารัก เชอะ!!
“น้องแก้มไม่ดื่มเหรอครับ” ไอ้พี่คนที่บอกว่าชอบคุกคามทางสายตาเอ่ยถามก่อนจะยื่นแก้วเหล้ามาให้ “สักแก้วไหมครับ พี่ชงมาแบบไม่เข้ม”
ฉันยิ้มแหยๆ แล้วหันไปมองหน้าพี่เกมส์
“เอามานี่ กูแดกให้เอง” พี่นายคว้าแก้วเหล้าไปแล้วกระดกทีเดียวจนหมดอีกเช่นเคย “แก้มไม่ดื่มเหล้าน่ะ อีกอย่างน้องอายุยังไม่ถึงยี่สิบมึงไม่ควรจะส่งเหล้าให้นะ คิดสักนิดก็ดีว่ะ” พี่นายพูดเสียงแข็งกับพี่ผู้ชายคนนั้น
นะ...นี่ พี่นายรู้ด้วยเหรอว่าฉันไม่ดื่มเหล้าน่ะ
“แหม่ มึงจะไปซีเรียสอะไรวะ แฟนน้องเค้าก็ไม่ใช่ ดูไอ้เกมส์เป็นพี่ชายมันยังไม่พูดอะไรเลย”
“เหรอ แล้วมึงเป็นอะไร?”
“มาๆ กูว่าเรามาสนุกกันต่อดีกว่า ทีนี้ก็ห้ามใครส่งเหล้าให้น้องแก้มเด็ดขาดนะ” พี่เจ้าของวันเกิดพูดตัดบทขึ้น เมื่อเห็นว่าพี่นายกับพี่ผู้ชายอีกคนเริ่มตึงใส่กัน
นี่ฉันเหมือนเป็นตัวปัญหายังไงก็ไม่รู้ แหะๆ ><
“แก้มอยากกลับบ้านก่อนมั้ย” พี่เกมส์กระซิบถาม
“อยากกลับอยู่นะ แต่หนูไม่อยากให้พี่ต้องขับรถไปมาอะ รอกลับพร้อมพี่เลยดีกว่า พี่เกมส์สนุกกับเพื่อนได้เต็มที่เลยค่ะ แก้มไม่เป็นไร” ยกยิ้มกว้างให้พี่ชาย
“ถ้าอย่างนั้นพี่ขอนั่งอีกสักพักแล้วจะกลับบ้านนะ”
“อื้มๆ เดี๋ยวแก้มขอออกไปสูดอากาศหน้าร้านแป๊บนะ” พูดจบฉันก็ลุกเดินออกมาทันที โดยไม่ได้สังเกตว่ามีใครบางคนเดินตามออกมาด้วย
“ออกมาคนเดียวไม่กลัวบ้างหรือไง”
เสียงเข้มที่คุ้นเคยเอ่ยถาม เสียงนี้ไม่ใช่ใครที่ไหนนอกจากพี่นาย เพราะฉันจำได้ขึ้นใจ
“อยู่ข้างในน่ากลัวยิ่งกว่าอีก”
“แล้วมาทำไม”
“ก็พี่เกมส์อยากพาแก้มมาด้วย”
“ก็ปฏิเสธที่จะไม่มาสิ”
“.....”
มองหน้าพี่นายอย่างประหลาดใจ นี่เขาเป็นอะไรไปนะ อยู่ๆ ก็มาทำเสียงดุใส่กันเสียอย่างนั้น ปกติจะไม่คุยกับฉันด้วยซ้ำ ถ้าไม่เมาแบบเมื่อคืนอะนะ
“มองหน้าแบบนั้นทำไม”
“แก้มแค่แปลกใจ ว่าพี่นายคนเมื่อคืนหายไปไหน คนที่ออดอ้อนจะนอนด้วย คนที่พูดคะขาเสียงหวานใส่ ไม่ใช่มาทำเสียงดุใส่กันแบบตอนนี้”
“.....” พี่นายนิ่งเงียบ แล้วจ้องมองฉันตาเขม็ง
“พี่จำไม่ได้จริงๆ หรือว่าแกล้งคะ”
“จำได้ทุกการกระทำ แต่ตอนนั้นมันเมาด้วย”
“พอหายเมาก็เลยจะลืมว่างั้นเถอะ แก้มไม่น่าไปหลงกลพี่เลยเนอะ”
“ไม่ได้จะลืม แต่แค่...”
“แค่อะไรคะ?”
“ไม่มีอะไรหรอก กลับบ้านเถอะเดี๋ยวไปส่ง ไม่ต้องรอไอ้เกมส์มันหรอก” เดินเข้ามาดึงแขนฉันให้เดินตามเขาไปที่รถ จากนั้นก็เปิดประตูรถออก “ขึ้นไปสิ เดี๋ยวพี่ไปส่ง”
“ไม่เป็นไร แก้มจะกลับพร้อมพี่เกมส์” ตอบปฏิเสธ
“พี่บอกให้กลับเลย” ทำเสียงดุใส่
“นี่พี่นายเป็นอะไรไป ทำไมต้องบังคับแก้มด้วยเล่า ก็แก้มจะรอกลับบ้านพร้อมพี่เกมส์มันผิดตรงไหน นั่นพี่ชายแท้ๆ ของแก้มนะ”
“จะกลับไปนั่งอยู่ในดงผู้ชายเยอะๆ เนี่ยนะ หึ!”
“นั่นก็เพื่อนพี่เกมส์ทั้งนั้นนี่คะ ถ้าพี่นายอยากกลับก็กลับไปก่อนเถอะ”
พูดจบแล้วเตรียมจะหันหลังเดินกลับไปภายในร้าน แต่ก็โดนกระชากแขนอย่างแรงให้เข้าไปนั่งในรถโดยมีพี่นายตามขึ้นมานั่งอยู่ที่เบาะเดียวกัน เขาคร่อมอยู่บนตัวฉันก่อนจะล็อกใบหน้าจิ้มลิ้มไว้แน่นแล้วก้มลงมาบดขยี้จูบอย่างดุเดือด
พี่นายดูดดึงและขบเม้มริมฝีปากฉันอย่างบ้าคลั่งอยู่นานสองนานถึงจะยอมผละออก “พี่ขอโทษ แก้มเจ็บหรือเปล่า พี่ข่มอารมณ์ไม่อยู่น่ะ”
“.....” ฉันเบือนหน้าหนีไปทางอื่น
“พี่ขอโทษ พี่ไม่ได้อยากจะทำแบบนี้ แต่คนมัน...”
- ผู้เขียน
