Chapter 17
1049 คำ
ฉันจ้องหน้าหล่อเหลาของคนตรงหน้า เขาเป็นคนที่สาว ๆ ทั้งมหา’ลัยใฝ่ฝันอยากขึ้นเตียงด้วย แต่เพราะบุคลิกท่าทางหยิ่งยโสเย็นชาทำให้สาวทั้งหลายไม่กล้าเข้าใกล้ เคยได้ยินว่ามีคนกล้า พ่อเจ้าประคุณไม่เอาด้วย
หล่อเลือกได้งั้นล่ะมั้ง หรือเขาจะแอนตี้ผู้หญิง
แล้วผีห่าซาตานตนไหนดลจิตดลใจให้เขามาวอแวฉัน
“แล้วทำไมคิดว่าเราจะวันไนต์ ฯ กับพี่”
ถามเขาด้วยสีหน้าแววตาที่ปั้นแต่งจริตเปี่ยมล้น ฉันใจกล้าหน้ามึนยื่นมือไปไล้แผงอกกว้าง แค่แตะยังรับรู้ได้ถึงความแน่นตึงของกล้ามเนื้อ จากรูปลักษณ์ภายนอกที่ได้เห็นมาหลายครั้ง พูดได้เลยว่า ภายใต้ร่มผ้านั้นคงสวยงามด้วยลอนกล้ามเนื้อซิกซ์แพ็กอย่างแน่นอน
“หรือเพราะกิตติศัพท์ของเราที่พี่ได้ยินมางั้นเหรอ”
ถามกลั้วหัวเราะ คนครึ่งค่อนมหาลัย หรือบางทีอาจจะทั้งมหาลัยนี้และมหา’ลัยใกล้เคียงต่างรู้กันดีว่าฉันแรงและร้ายแค่ไหน บางคนว่าฉันร่าน ง่ายและไร้ยางอาย
“ฉันไม่วันไนต์ฯ กับใคร”
คำพูดเขาทำให้ฉันต้องนิ่วหน้า กำลังจะอ้าปากถาม ตาคมที่หลุบมองมือฉันตวัดขึ้นมาสบตา พี่กายจ้องนิ่งมาก ฉันเป็นฝ่ายร้อนรนจนแทบคุมอาการไม่ไหว
เมื่อกี้เขายังยอมรับหน้าตาเฉยว่าอยากนอนกับฉัน แต่ไอ้ไม่วันไนต์ฯ มันคืออะไร
“ฉันจะนอนกับคนที่คบด้วยเท่านั้น”
หัวใจใต้โพรงอกกระตุกไหว
นี่คงไม่ใช่ว่าเวลาอยากนอนกับใคร เขาก็ไปขอคบคนนั้นหรอกนะ
เอาความใจเต้นก่อนหน้าของฉันคืนมา
หรือเขากำลังขอคบกับฉันนะ บ้าบอ!
คนอย่างฉันหรือจะยอมตกเป็นเบี้ยล่างผู้ชายคนไหน ต่อให้หล่อวัวตายความล้มอย่างคนตรงหน้าตอนนี้ก็เหอะ
ฉันแสร้งถอนหายใจยาว ตบฝ่ามือบนอกแกร่งเบา ๆ แย้มกลีบปากสีสดเป็นรอยยิ้มกวนอารมณ์และท้าทาย
“แต่น่าเสียดาย เผอิญว่าเราไม่ชอบคบใครซะด้วยสิ”
“ทำไมล่ะ”
“ก็แหม... โลกนี้มีอะไรน่าตื่นตาตื่นใจตั้งเยอะ คนหล่อ ๆ ก็ไม่ใช่มีแค่พี่นี่นา แต่ว่านะ บางทีเราอาจจะพิจารณาข้อเสนอของพี่ก็ได้”
“....”
“ถ้าพี่ยอม...เป็นเด็กในฮาเร็มของเรา” ฉันยกแก้วเครื่องดื่มชูให้เขา “หล่อแบบนี้แพงเท่าไหร่เราก็พร้อมจ่าย”
“เอาแต่ใจ”
“ทำไงได้ล่ะ เรามีทุนให้เอาแต่ใจซะด้วยสิ”
“สรุปเท่าไหร่ หนึ่งแสน”
“...”
“สองแสน”
“...”
“ห้าแสน”
ฉันแหงนหน้าเอียงคอมองหน้าหล่อ ๆ ของคนที่ยังจ้องกันไม่วางตา ผ่านไปหลายนาทีเขาก็ยังไม่ตอบ ฉันจึงกระตุ้นไปอีกรอบ
“หนึ่งล้าน”
“เป็นคุณหนูที่เอาแต่ใจจริงด้วย” คนพี่ยอมส่งเสียงในที่สุดด้วยแววตาดุ ๆ
“หนึ่งล้านกับหนึ่งคืน ไม่น้อยเกินไปหรอกมั้ง สมศักดิ์ศรีคุณชายเล็กคิณณ์ณภัทธอยู่นะ”
ฉันยังยั่วหยอกเขาเล่นด้วยการไต่มือข้างหนึ่งขึ้นไปคล้องลำคอหนา เงยหน้าฉีกยิ้มเย้ายวน ทาบวนอีกมือบนแผงอกกว้าง
การวันไนต์กับพี่กายไม่ใช่เรื่องยากอะไรหรอก แต่คำว่าคบที่เขาพูดขึ้นมา ฉันไม่ศรัทธาในคำนั้น ดังนั้น ถ้าเราจะมีความสัมพันธ์กัน มันต้องอยู่บนพื้นฐานที่ฉันคอนโทรลได้
“จ่ายน้อยแค่นี้ไม่ค่อยสมศักดิ์ศรีหลานสาวเจ้าสัวเลยนะ”
“แล้วพี่ต้องการเท่าไหร่ สองล้าน สามล้าน ห้าล้านหรือสิบล้าน”
“เธอว่า ฉันควรจะได้เท่าไหร่ดีล่ะ”
หน้าคมสันโน้มต่ำลงจนลมหายใจอุ่นรวยรดหน้าฉัน ความร้อนขุมหนึ่งอาบซ่านลงบนใบหน้า สะเทือนลั่นไปถึงก้อนเนื้อในโพรงอก
คำถามเขา ทำเอาฉันเริ่มคิดหนัก คิณณ์ณภัทธไม่ขาดเงิน จำนวนเท่าไหร่ถึงจะสมศักดิ์ศรีของเราสองคน
“ให้เวลาเธอคิดก่อนแล้วกัน”
จู่ ๆ กายอุ่นก็ผละออกห่างแต่ยึดข้อมือข้างหนึ่งของฉันกระตุกรั้งให้เดินตามไปยังทิศทางของลานจอดรถ
“...จนกว่าจะถึงห้องฉัน”
“เป็นการมัดมือชกกันหรือเปล่าแบบนี้”
ถึงรถยนต์ของฉัน กุญแจที่ไปอยู่ในมือพี่กายตอนไหนไม่รู้ เขากดมันเปิด ดันตัวฉันขึ้นรถ ส่วนเขาเดินอ้อมไปขึ้นฝั่งคนขับ พอเห็นฉันจ้องเขาเขม็ง พี่กายโน้มตัวมาใกล้ หัวใจฉันสั่นรัวอีกรอบ ปากได้รูปสวยแทบจะกดลงบนปากฉัน เสียงห้าวเรียบจะดังขึ้นมา มือหนายื่นมาดึงเข็มขัดนิรภัยไปกดใส่ตัวล็อก
สมองฉันอื้ออึง สายตาจับจ้องอยู่กับริมฝีปากหนาไม่วางตา กระทั่งถูกบีบจมูก
“ข้อตกลงยังไม่ลงนาม เธอยังไม่มีสิทธิ์มองฉันด้วยสายตาแบบนี้”
“แบบไหน”
“อยากจะกินฉันทั้งตัว”
“ใครมองพี่แบบนั้น เราเปล่าซะหน่อย”
เมื่อครู่ ฉันมีความลุ้นจริง เขาจะจูบฉันไหม ฉันเองก็อยากได้เขา อยากมีความสัมพันธ์เรื่องนั้น เหมือนที่เขาก็อยากได้ฉันนั่นแหละ เราไม่ใช่เด็ก มีเหรอจะไม่เข้าใจอารมณ์ตัวเอง แต่คำพูดเขาทำฉันเขินจริง
“ไว้ถึงห้อง ปากดีแบบนี้ให้ตลอดแล้วกัน”
ยังจะมีหน้ามาขู่กันอีก ฉันตวัดตาค้อนแก้ขัดเขินนั่นแหละ เป็นครั้งที่เท่าไหร่ไม่รู้นับจากสบตากันครั้งแรก แววตาคมมักทำให้ฉันรู้สึก และตลอดเวลาที่เป็นผู้โดยสารของรถตัวเอง ฉันรู้สึกตื่นเต้นตื่นเร้าซะด้วย
“ใครจะกลัว”
อู่ GGK
ที่พักของผมเป็นอาคารสองชั้นหลังอู่ขนาดใหญ่ ชั้นบนเป็นห้องนอน ชั้นล่างเป็นพื้นที่สันทนาการและครัวอเนกประสงค์ ทันทีที่ลากมือคนตัวเล็กเข้าสู่พื้นที่ส่วนตัว ผมดันตัวเธอติดประตูกระจกที่สามารถมองออกไปยังสวนหย่อมด้านหลังได้ กดปากกระแทกปากอิ่ม บดขยี้จูบให้สาสมกับความพลุ่งพล่านในอก
- ผู้เขียน
