"หนูค่อยๆเดินนะครับ" ผมที่กำลังพาน้องออกจากผับด้วยความยากลำบาก เนื่องจากน้องเมามากแล้วแถมยังเดินเซไปเซมาไม่ตรงทาง จนแทบจะล้มกับพื้นอยู่แล้ว
"อื้ออ หนูก็พยายามอยู่นี่ไงค่ะ พี่พระนายอย่ามาบ่นหนูสิคะ มันม่ายน่ารักเลยนะพี่รู้ไหม" คนเมาเริ่มหน้างอขึ้นมานิดๆ
"ครับๆก็ได้ครับ งั้นให้พี่อุ้มหนูดีไหมครับ พี่ว่ามันน่าจะดีกว่านะครับ" วิธีนี้น่าจะดีที่สุดแล้ว ถ้าน้องอ้อนให้ผมอุ้มอย่างเมื่อวานก็คงดี
"ม่ายเอาค่ะ หนูจะเดินเอง" ไม่ต้องมาอุ้มฉันเลยบ่นฉันเก่ง ดุฉันเก่งดีนัก ชิชิ
"โอ้ๆไม่งอลนะครับ มาๆเดี๋ยวพี่ช่วยพยุงนะครับ" เห้อ! เวลาเมาแล้วดื้อจังว่ะ ทำไมไม่อ้อนผมเหมือนเมื่อวานว่ะ
"ก็ด้ายค่ะ" เห็นว่าง้อหรอกนะถึงให้ช่วยอ่ะ ชิ! จนสุดท้ายเราสองคนก็พากันกลับคอนโดอย่างปลอดภัยในเวลาต่อมา พระนายที่พาน้องกลับมาถึงคอนโดแล้วก็จัดการเช็ดตัวให้น้องพร้อมจัดการกรอกยาแก้เมาค้างให้เสร็จสรรพ ก่อนที่ตัวเองจะไปจัดการ
