ไม่ดื้อ...3

1590 คำ

3 เก้าอี้ที่ค่อยๆ เบี่ยงกลับมาทางประตูห้อง ทำให้หนูเห็นเต็มสองตาว่าคุณอาทำอะไรหนูตกใจรีบถอยหลังกลับไปยืนแอบอยู่หลังประตูอีกครั้งกลัวที่สุดคือการที่คุณอาเห็นว่าหนูอยู่ตรงนี้ ทำไงดี… ตกใจก็ตกใจตื่นเต้นก็ตื่นเต้นจนไม่เป็นตัวของตัวเองแล้วค่ะ กำลังสับสนว่าคุณอาเป็นพวกโรคจิตหรือเปล่าที่เขาเข้าหาแบบถึงเนื้อถึงตัวคือหวังลวนลามหนูใช่มั้ย การที่คุณอาพูดจาสองแง่สองง่ามคือตั้งใจสินะ ความรู้สึกที่เข้าใจว่าคุณอาแค่เอ็นดูแปลเปลี่ยนเป็นผู้ชายโรคจิต “ปูนิ่มคนดี…กลีบหนูทั้งอูมทั้งใหญ่ตอดอาจนเสียวไปหมดแล้วที่รัก…” คุณอา... กำลังพูดถึงเรื่องอะไร? เขากำลังจินตนาการว่ากำลังมีอะไรกับหนูงั้นเหรอ? วินาทีแรกมันค่อนข้างโกรธแต่น้ำเสียงนั้น มือนั้น สีหน้าแบบนั้น “ใช่…ขยับแบบนั้นขย่มให้ค*ยอาหักคากลีบหนูได้เลยคนดี อ่าส์ อูยย…ใช่…แบบนั้นค่ะคนดีของอา” คำพูดพวกนั้นทำเอาหนูยืนตัวชาขาสั่น ในหัวหนูก็เริ่มจะจินตนาการตามคุณเอาไป ขย่มเหรอ? ขย่มแบบไหน? ขึ้นไปนั่งบนเก้าอี้ตัวนั้นใช่มั้ยทำแล้วจะทำให้คุณอารู้สึกดีจริงๆรึเปล่า แล้ว...ถ้าเจ้าแท่งยาวๆนั่นเข้ามาอยู่ในตัวหนู อืม... รู้สึกร้อนตรงหว่างขาขึ้นมาเลยล่ะค่ะ ตรงนั้น… มันเต้นตุบๆ เกิดความอยากสัมผัสประสบการณ์จริงขึ้นมา สมองกับร่างกายที่ทำงานไม่สอดคล้องกันในก่อนหน้าเริ่มจะเอนเอียงมาอยู่ในทิศทางเดียวกัน ความคิดและสติเริ่มเลือนรางความต้องการบางอย่างเริ่มเข้ามาครอบงำทั้งความคิดและจิตใจ ถ้าหนูแสดงตัวล่ะมันจะเกิดอะไรขึ้น คุณอาจะทำเหมือนที่กำลังจินตนาการรึเปล่า แล้ว... ถ้าหนูเข้าไปสัมผัสลำยาวๆนั่น พยายามจ้องจดจำอวัยวะที่บ่งบอกความเป็นชาย ตื่นเต้นนะคะเพราะพึ่งเคยได้เห็นครั้งแรกส่วนหัวที่บานเหมือนหัวเห็ดมันเหมือนกับที่คนอื่นเปรียบเปรยไว้ ขนาด... พอดีมือคุณอามันจะเรียกว่าใหญ่รึเปล่า ขนาดมาตรฐานของผู้ชายเขาวัดกันยังไง มือที่เคยจับลูกบิดประตูค่อยๆ ขยับไปลูบที่ท้องน้อยแล้วค่อยๆลูบลงต่ำจับชายกระโปรงชุดนอนถกสูงขึ้นจนเผยเนินอูมอิ่ม ทำไมตรงนี้ถึงร้อนจังนะ… ส่งอุ้งมือไปสัมผัสเนินเนื้อที่มีขนอ่อนๆขึ้นรำไร เริ่มนวดแรงขึ้นสายตาก็มองตรงไปที่ลำยาวของคุณอาดูเหมือนว่าแค่นวดคลึงเฉยๆมันจะไม่พอ หนูเริ่มสอดนิ้วกลางเข้าไปรับความร้อนข้างในมันมีน้ำลื่นๆ ใหลออกมายิ่งหนูขยับนิ้วมันก็ยิ่งรู้สึกดี เสียว... นี่ล่ะที่เขาเรียกกันว่าเสียวถูกมันมันเป็นความวูบวาบที่ทรมานแต่ก็ยังอยากไปต่อหนูกำลังทำแบบเดียวกันกับที่คุณอาทำค่ะจินตนาการว่านิ้วหนูคือส่วนนั้นของคุณอาที่กำลังบดขยี้เข้ามาในตัวหนู "...อืออ" รู้สึกดีจังพยามมองลอดผ่านช่องประตูที่แง้มไว้เล็กน้อยค่อยๆ ไล่พิจารณาอวัยวะที่คุณอากำลังกำบังคับ หิวเห็ดมากค่ะ อยากได้เห็ดโคนสีคล้ำส่วนหัวเห็ดสีมันอมชมพูอมน้ำตาลดูน่าทานเป็นที่สุด เผลอเลียริมฝีปากพร้อมกับสูดลมหายใจสายตาจับจ้องไปที่คุณอาหูก็ฟังเสียงครางและคำพูดที่เหมือนกระตุ้นให้หนูรู้สึกตามไปด้วย เรียกว่าเราช่วยตัวเองไปพร้อมๆ กัน เพิ่มนิ้วเข้าไปปลุกเร้าอารมณ์ปลุกเร้าความต้องการแต่เหมือนมันจะไม่พอ ขอ… แบบนั้น… จ้องเห็ดในมือคุณอาด้วยประกายตาหวานฉ่ำส่งนิ้วขยับเข้าออกแรงๆ จนตรงจุดซ่อนเร้นมันเหนอะหนะไปหมดแต่ก็ยังรู้สึกไม่เติมเต็ม กึก… เสียงเก้าอี้ในห้องหนังสือขยับทำหนูตกใจสติกลับมาอย่างรวดเร็ว สมองสั่งการให้หนูรีบออกไปจากตรงนี้ปาดเช็ดเมือกเหนียวลื่นไปที่ชุดนอนอย่างรีบร้อนก่อนจะรีบวิ่งเข้าห้องนอนเมเม่ไป ใจมันยังไม่หายตื่นเต้นเลยค่ะ “ไมอาบน้ำนานจังจะออกไปตามแล้วเนี่ย” เมเม่หันมามองหนูในมือเม่ยังถือมือถือคุยกับแฟนอยู่เลยค่ะหนูไม่เคยเห็นหน้าพี่ภูผาอะไรนั่นรู้แค่ว่าเม่กับพี่เขารู้จักกันในเฟสพึ่งเริ่มคุยกันไม่ถึงเดือน พี่เขาเป็นเพื่อนของเพื่อนของเพื่อนที่อยู่คนละโรงเรียนค่ะ “แวะไปอ่านหนังสือกับคุณอามาน่ะ” หนูหาเหตุผลที่ดีที่สุดได้เท่านี้ นิ่มไม่ได้โกหกเม่นะแค่ไม่พูดทั้งหมด ถือว่าหนูไม่ได้โกหกเพราะเราตกลงกันว่าจะไม่มีความลับอะไรต่อกันจะเป็นเพื่อนแท้เป็นเพื่อนตายที่คุยกันได้ทุกเรื่อง ถ้าหนูพูดไม่หมดก็คือว่าไม่ผิดคำสัญญากับเพื่อนหรอกนะคะ ใครจะไปกล้าเล่าทุกอย่างว่าไปทำอะไร เม่จะมองพ่อแบบไหนมองหนูแบบไหนหนูไม่อยากให้มีปัญหาค่ะ “ป๊าอยู่ในห้องหนังสือเหรอ?” เม่หันมามองหนูท่าทางตกใจ ทำไม? คุณอาอยู่ห้องหนังสือแล้วมันมีอะไรงั้นเหรอ? “อื่ม” ตอบพร้อมพยักหน้ารับ “งั้นเรารีบนอนดีกว่าฉันขี้เกียจฟังป๊าบ่น” “บ่นอะไรนิ่มบอกคุณอาแล้วว่ายังทำรายงานไม่เสร็จ” “ดีนะที่แกรู้จักตอบป๊าอ่ะปรกติถ้าป๊าออกจากห้องหนังสือจะชอบเปิดประตูมาดูว่าฉันนอนรึยัง ถ้าไม่นอนนะ…” เมเม่ไม่พูดต่อได้แต่ส่ายหน้าท่าทางเบื่อหน่าย หนูไม่เข้าใจความห่วงใยหรือความเจ้าระเยียบของคนเป็นพ่อเท่าไหร่หรอกค่ะ ถ้าเทียบพ่อแม่เม่กับแม่หนูน่ะก็ต้องบอกว่าฝั่งเม่เจ้าระเบียบกว่าเยอะส่วนฝังหนูแม่ให้อิสระทุกอย่างส่วนหนึ่งเป็นเพราะแม่ทำแต่งานไม่มีเวลา แม่ก็วางใจว่าหนูจะเป็นเด็กดี คบเพื่อนดี ตั้งใจเรียน หนูทำทุกอย่างให้แม่รู้ว่าถึงแม้แม่จะไม่อยู่หนูก็จะเป็นอย่างที่แม่คาดหวังได้ บ้านที่ไม่มีแม่ให้นอนกอดแต่หนูว่าครอบครัวหนูก็อบอุ่นพอนะคะ หนูแชทคุยกับแม่แทบจะทุกเรื่องเหมือนมีแม่เป็นเพื่อนอีกคน แม่หนูรู้จักครอบครัวเม่ทุกคนแม้จะยังไม่เคยเจอกัน “แล้วเม่จะทำรายงานต่อมั้ย?” “อย่าโกรธนะถ้าฉันบอกให้แกทำไปก่อนเลย” “จะคุยกับพี่ภูผา?” “เบาๆ ดิพี่เขาดุแล้วเนี่ยหาว่าฉันกินแรงแก” “หนูโอเคค่ะพี่เชิญพี่กับเม่ตามสบาย” แกล้งพูดเสียงดังให้เสียงเข้าไปในมือถือแล้วก็เอาชุดนักเรียนที่ใส่แล้วไปใส่ถุงผ้าพรุ่งนี้หนูต้องกลับบ้านเอาไปซักเม่เคยบอกว่าซักตากที่นี่ได้แต่หนูเกรงใจค่ะ เห็น... กางเกงในตัวที่ใส่แล้วใจมันหวิวๆขึ้นมาอีกครั้ง … “นิ่ม…” “ห๊ะ!” หันไปมองเม่ที่ร้องเรียก “ไปนั่งทำไรตรงนั้น?” “อ๋อ…นิ่มเอาชุดนักเรียนใส่ถุงผ้าน่ะ" รีบยัดกางเกงในซ่อนไว้ตรงก้นถุง "แล้วนี่…เม่จะอาบน้ำตอนไหนห้ามหลับไปทั้งชุดนี้นะ” หันไปทำหน้าดุเพราะบางครั้งเม่ก็คุยโทรศัพย์จนเผลอหลับไป “ขอสิบนาที…” เม่ต่อรองหนูก็เดินไปนั่งที่โต๊ะหนังสือตั้งใจจะทำรายงาน แต่... พออยู่กับความคิดตัวเองหนูก็ไม่มีสมาธิเท่าไหร่ใจมันยังฟุ้งซ่าน ถาพคุณอาที่กำลังช่วยตัวเองมันยังติดตารวมถึงส่วนนั้นของหนูที่เหนอะหนะไม่สบายตัวเท่าไหร่ อืม… กำปากกาในมือแน่นหนูร้อนตรงนั้นอีกแล้วค่ะ มันแฉะขึ้นกว่าเก่าจนหนูต้องนั่งหนีบขาเอาไว้หันไปมองเม่ที่นอนหันหลังให้คุยกับพี่ภูผางุ๊งงิ๊งแบบที่หนูจับใจความได้ไม่ถนัด ไม่มีใครสนใจหนูหรอก คิดแบบนั้นหนูก็เริ่มไถลตัวต่ำและกางขาออกเล็กน้อยค่อยๆ สอดมือลงไปอีกครั้ง สะกิดเบาๆ แต่ก็ถึงกับสะดุ้งสั่นมันอ่อนไหวในความรู้สึกได้ขนาดนี้เลยเหรอ พยายามหยัดตัวนั่งตรงมือนึงจับปากกาส่วนอีกมือก็กรีดไล้ไปตามร่องหลีบที่ฉ่ำเยิ้มจนน่าอึดอัด ผ่านไปถึงสิบนาทีรึยังหนูก็ไม่รู้แต่นิ้วหนูน่ะขยับเข้าออกในรูไม่หยุด “อืม…” พยายามกดอารมณ์เอาไว้แต่มันยากเหลือเกินเมื่อนิ้วมันยิ่งแหย่ลึกเข้าไปหนูก็ยิ่งควบคุมร่างกายไม่อยู่ กุกกัก… หนูรีบชักมือออกอย่างไวหันมาสนใจรายงานตรงหน้าทั้งที่กล้ามเนื้อกลางหว่างขาตอดตุบๆ “ฉันไปอาบน้ำนะ” เม่พูดแล้วก็ยื่นมือไปเปิดประตูห้องระยะห่างระหว่างประตูกับโต๊ะหนังสือมันประมาณสองช่วงแขนได้หนูเห็น… ว่าที่มือเม่ยังคงกำมือถือเอาไว้ “พกมือถือไปอาบน้ำ?” “ก็พี่ภูเขาไม่วางอ่ะ” เม่หันมายิ้มเขินแล้วก็รีบปิดประตูห้อง คงไม่ทำอะไรแผลงๆ นะ… คิดในใจเพราะเห็นสายตาซุกซนของเพื่อน เตือนคนอื่นแต่ไม่เตือนตัวเองสินะคิดว่าเมเม่ทำอะไรแผลงๆ แล้วตัวหนูเองล่ะถลกกระโปรงชุดนอนขึ้นมา ทางสะดวกนะ… หนูจะครางดังแค่ไหนก็ได้…

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่

สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป

App Store Google Play

Facebookexpand_more