‘วันนี้แม่จะพาหนูไปเที่ยวสวนสนุก’ เสียงใจดีของแม่ในตอนนั้น ฉันยังจำได้ดี ฉันตัวเล็กมาก สูงเลยเข่าแม่แค่ไม่กี่เซนต์ แม่พาฉันเดินเล่นไปทั่วก่อนจะพาฉันมาที่ร้านไอศกรีม เธอซื้อไอศกรีมให้ฉันหนึ่งอันและบอกฉันว่า ‘เด็มรอแม่ตรงนี้ก่อนนะ เดี๋ยวแม่กลับมา’
นั่นเป็นครั้งแรกที่ฉันยืนกินไอศกรีมจนหมด ยืนจนท้องฟ้าเริ่มเปลี่ยนจากสีฟ้าเป็นสีแดง จากสีแดงเป็นสีดำ ฉันนั่งคุดคู้อยู่ที่เก้าอี้แต่ก็ไม่มีใครกลับมา
มีคนใจดีมาถามและพาฉันไปส่งที่บ้าน แม่ฉันยืนอึ้งอยู่นานที่เห็นฉันกลับไป เธอเข้ามาโอบกอดและร้องไห้พลางขอโทษไปด้วย ฉันคิดว่าแม่ไม่ได้ตั้งใจ... แม่แค่ลืมฉันไว้ที่นั่น
‘วันนี้แม่จะพาหนูไปเดินเล่นแถวริมแม่น้ำนะ’ วันนั้นแม่ฉันพาไปเดินเล่นที่แม่น้ำซึ่งใกล้ๆ เป็นสวนสาธารณะ เธอพาฉันเดินชมนกชมไม้ เราหัวเราะเฮฮากัน ก่อนที่แม่จะให้ฉันนั่งตรงเก้าอี้และบอกฉันว่า ‘รอตรงนี้นะ เดี๋ยวแม่ไปทำธุระแป๊ปนึง’
ฉันนั่งมอง
