หนึ่งชั่วโมงต่อมา...
“ฉันกลับเองได้ค่ะ” เสียงหวานเอ่ยบอกทันทีที่เธอออกมาจากห้องน้ำ ดูเหมือนว่าชายหนุ่มเปลี่ยนมาใส่ชุดใหม่เพื่อไปส่งเธอ
เมื่อผ่านศึกอันเร่าร้อนที่พึงพอใจกันทั้งคู่ ลลินก็เข้าไปทำความสะอาดร่างกายพร้อมกับใส่ชุดเดิมออกมาอย่างเรียบร้อยเพื่อเตรียมตัวกลับ
“ให้ผมไปส่งดีกว่า ดึกมากแล้ว มันอันตราย” ขายาวก้าวเข้ามาใกล้หญิงสาวมากขึ้นด้วยรอยยิ้มปริ่มสุข
สายตาคมจ้องมองดวงตาคู่หวานตรงหน้า ไม่รู้ว่าคิดไปเองหรือเปล่า
แต่เธอในยามนี้กับตอนอยู่ใต้ร่างเขาเมื่อไม่กี่นาทีก่อนนั้น ทั้งสายตา น้ำเสียง และคำพูดช่างต่างกันลิบลับ
จนอดสงสัยไม่ได้ว่าเขาทำอะไรให้เธอโกรธเคืองหรือไม่
“คุณจะไปส่งฉัน...กลับไปเอารถใช่ไหมคะ” เสียงหวานเอ่ยถาม พร้อมกับจ้องตากลับบอกถึงเจตนาอย่างชัดเจนด้วยใบหน้าสวยราบเรียบ
จำเป็นต้องถามย้ำเพราะกลัวเขาจะคิดว่าเธออยากให้ไปส่งถึงที่คอนโด
เมื่อเสร็จสื้นในสิ่งที่ต้องการ เธอก็แย
