ในเวลาเดียวกัน ณ กระโจมคุณหนูไป๋ มีกลิ่นกำยานหอมฟุ้งกำจายทั่วห้อง
ไป๋ซิงเยียนปล่อยให้ฉู่ลี่สางผมอยู่หน้าโต๊ะประทินโฉมหลังจากอาบน้ำเสร็จ หยิบขี้ผึ้งป้ายริมฝีปากให้ดูชุ่มชื้น มองเงาตัวเองสะท้อนในคันฉ่อง สายตาบ่งบอกถึงความพึงพอใจ
“ไม่น่าเชื่อว่าแม่ทัพเซียวจะเป็นฝ่ายเดินมาหาคุณหนูรองเพื่อชวนพูดคุยด้วยตนเอง”
แม่นมถิงถามด้วยความตื่นเต้น แววตาเปล่งประกายด้วยความคาดหวังของหญิงวัยกลางคน ทั้งรู้สึกเสียดายที่ไม่ได้อยู่ในเหตุการณ์ที่ฉู่ลี่เล่าให้ฟัง
เพราะในทุก ๆ เช้านางมักจะหาเหตุหลบเลี่ยงการออกกำลังกายอ้างว่าป่วยไม่สบาย จึงพลาดโอกาสที่จะได้เห็นฉากสำคัญไป
ตอนค่ำใกล้เวลาเข้านอนถึงได้มีโอกาสพูดคุยกันถึงเรื่องที่ผ่านมา
“ใช่ ข้าอยู่ในเหตุการณ์ตลอด แม่ทัพเซียวชวนคุณหนูรองพูดคุยหัวเราะสนุกสนานนักเชียว ข้าสังเกตท่าทางของท่านแม่ทัพมีสีหน้าท่าทางดูออกว่าสนใจคุณหนูของเรามาก”
แม่นมถิงตบมือด้วยความดีอกดี
